Ο πρόεδρος Θάτσι διόρισε τον Αμπντουλάχ Χότι ως νέο πρωθυπουργό του Κοσσυφοπεδίου./ Ο Ulrich Beck καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Μονάχου είχε προβλέψει από το 1986 αυτό που ζούμε: μετάβαση από την ταξική κοινωνία στην κοινωνία του κινδύνου.

Ο Πρόεδρος του Κοσσυφοπεδίου, Χασίμ Θάτσι, πριν από λίγα λεπτά, διόρισε τον Αμπντουλάχ Χότι ως νέο πρωθυπουργό του Κοσσυφοπεδίου.

Ανακοίνωσε ότι η νέα κυβέρνηση θα εγκριθεί εντός λίγων ημερών στη Συνέλευση. Ο Θάτσι είπε ότι μετά τη συνάντηση που είχε με τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων της χώρας, όλοι συμφώνησαν για τη δημιουργία μιας νέας κυβέρνησης, εκτός από ένα πολιτικό κόμμα.

«Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση, όπου η κυβέρνηση έχει ανατραπεί με πρόταση μη εμπιστοσύνης, βάσει του Συντάγματος του Κοσσυφοπεδίου και νόμιμων εκπροσώπων, από τα 2/3 των βουλευτών. 

Αυτές οι πολιτικές ενέργειες ρυθμίζονται σαφώς από το Σύνταγμα. Μετά τη συνάντηση με όλους τους εκπροσώπους των κομμάτων στη Συνέλευση, εκτιμούν ότι το Κοσσυφοπέδιο θα πρέπει να έχει νέα κυβέρνηση, εκτός από ένα πολιτικό κόμμα που διαφώνησε.

Ορίσαμε τον Αμπντουλάχ Χότι ως νέο πρωθυπουργό του Κοσσυφοπεδίου. Τις επόμενες μέρες, η νέα κυβέρνηση μπορεί να έχει την έγκριση της Συνέλευσης σύμφωνα με το Σύνταγμα», δήλωσε ο Θάτσι, σύμφωνα με την αλβανική ραδιοτηλεόραση.

rtsh.al

echedoros-a.gr

Ο Ulrich Beck καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Μονάχου είχε προβλέψει από το 1986 αυτό που ζούμε: μετάβαση από την ταξική κοινωνία στην κοινωνία του κινδύνου.

Ο Ulrich Beck καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Μονάχου είχε προβλέψει από το 1986 αυτό που ζούμε: μετάβαση από την ταξική κοινωνία στην κοινωνία του κινδύνου. Στην πρώτη ιδανικό ήταν η ισότητα στη β΄η Ασφάλεια.Από την αλληλεγγύη της ένδειας στην αλληλεγγύη έναντι φόβου.Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ….
Το βιβλίο “η κοινωνία της διακινδύνευσης”‘ του Ulrich Beck καθηγητή Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου κυκλοφόρησε στη Γερμανία το 1986 λίγο μετά το Τσερνομπίλ και στη Γαλλία το 2003 με τίτλο La société du risque.
Στο κεφάλαιο Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ αναφέρει κάποιες διαπιστώσεις ή και προβλέψεις για την ιδιόρρυθμη,ιδιότυπη έως και εξωφρενική κατάσταση που βιώνει ο πλανήτης με βάση το covid.
Παρατηρεί έναν κοινωνικό μετασχηματισμό όπου η πάλη των τάξεων και οι κοινωνικές διαφορές αντικαθίστανται από νέες διαμάχες και διαφορές,διακρίσεις και μια κοινωνική μετεξέλιξη από την ταξική κοινωνία στην κοινωνία του κινδύνου στην πρώτη το ιδανικό είναι η ισότητα στη δεύτερη είναι η ασφάλεια με κίνητρο το φόβο.Ποιές είναι οι νέες διαφορές.
” Αυτές γεννιούνται κυρίως από το διφορούμενο των ρίσκων κινδύνων εντός μιας αναπτυσσόμενης αγοράς: η διακινδύνευση δεν είναι απλή διακινδύνευση αλλά αποτελεί ατού στην αγορά.Η ανάπτυξη της κοινωνίας του κινδύνου ή σε κίνδυνο συνοδεύεται από αντιθέσεις από αυτών που εκτίθενται σε κινδύνους και σε αυτούς που κερδίζουν.Η κοινωνία σε κίνδυνο είναι επίσης η κοινωνία της επιστήμης αυτή των μίντια και της πληροφορίας.Στο εσωτερικό της παράγονται αντιθέσεις (σσ.νέες κοινωνικές αντιθέσεις) μεταξύ αυτών που παράγουν τους ορισμούς του κινδύνου κι αυτών που τους καταναλώνουν (σσ.καταναλωτές απειλών, φόβων, κινδύνων).
Ξαναβρίσκουμε αυτές τις εντάσεις μεταξύ πρόληψης κινδύνου και υποθέσεων μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης των ορισμών του κινδύνου σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής δράσης.
Δημιουργούνται νέα κοινά .
Η κοινωνία σε κίνδυνο αντίθετα με την κοινωνία των τάξεων αναπτύσσει μια τάση στην αντικειμενική ενοποίηση των τύπων της έκθεσης σε κίνδυνο στο πλαίσιο καταστάσεων παγκόσμιας απειλής. Σε ακραίες περιστάσεις φίλοι κι εχθροί, Ανατολή και Δύση, χαμηλά και υψηλά κοινωνικά στρώματα αστικό περιβάλλον κι επαρχία, μαύροι και λευκοί Βορράς και Νότος υποβάλλονται σε δυνάμεις που ισοπεδωτικά προέρχονται από δυνητικούς πολιτισμικούς κινδύνους…
Από την αλληλεγγύη στη φτώχεια στην αλληλεγγύη απέναντι στο φόβο;

.. παρατηρείται ένα πέρασμα από την ταξική κοινωνία στην κοινωνία του κινδύνου.Για την σχηματοποιημένη αποτύπωσή του..Οι ταξικές κοινωνίες παραμένουν προσκολλημμένες εντός της δυναμικής της εξέλιξής τους στο ιδανικό της ισότητας ( με διάφορα μοντέλα από αυτό των ίσων ευκαιριών ως τα σοσιαλιστικά σχήματα) ενώ αντίθετα στην κοινωνία του κινδύνου το αντισχέδιό της, η νόρμα της και ο κινητήριος μοχλός της είναι η έννοια της ασφάλειας (σσ.ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ).

Το αξιακό σύστημα της κοινωνίας ”χωρίς ασφάλεια” έρχεται να υποκαταστήσει το αξιακό σύστημα της ”άνισης κοινωνίας”. Ενώ η ουτοπία της ισότητας βρίθει από μια ποσότητα αντικειμένων κοινωνικών μετaσχηματισμών με θετικό περιεχόμενο η ουτοπία της ασφάλειας παραμένει αποκλειστικά αρνητικά κι αμυντική: στο βάθος δεν πρόκειται να φτάσουμε σε κάτι καλό ή να μας βρει κάτι καλό αλλά απλά να εμποδίσουμε να παραχθεί το χειρότερο...
Στην κοινωνία των τάξεων η κινητήριος δύναμη μπορεί να συνοψιστεί στη φράση ”πεινάω” αντίθετα στην κοινωνία του κινδύνου αποτυπώνεται στη φράση ”φοβάμαι”. Η κοινότητα του φόβου έρχεται να υποκαταστήσει την κοινότητα της μιζέριας της φτώχειας.Υπό αυτή την έννοια η κοινωνία του κινδύνου είναι χαρακτηριστικό μιας κοινωνικής εποχής όπου διαμορφώνεται μια αλληλεγγύη εντός του φόβου που γίνεται μια πολιτική δύναμη.”
Στη συνέχεια αναρωτιέται κατά πόσο μια τέτοια κοινωνία που εδράζεται στο φόβο μπορεί να είναι σταθερή, να σταθεροποιηθεί ή όπως χαρακτηριστικά λέει ‘‘θ΄αρκούσε ένα αδύναμο φύσημα αντι-πληροφόρησης για να σαρώσει την κοινότητα του φόβου;”

Ελέω φόβου κυβερνούν τους λαούς οι ουτοπιστές της παγκοσμιοκυριαρχίας..Το χαρτί ωστόσο του αιφνιδιασμού ακυρώνεται αφού οι παγκοσμιοκράτες ανέσυραν στον πανικό της κατάρρευσης του οικονομικού τους μοντέλου ως δίχτυ ασφαλείας ένα καμμένο χαρτί που έχει αποκωδικοποιηθεί εδώ και 4 δεκαετίες από τις κοινωνικές επιστήμες ……Η ήττα τους είναι προδιαγεγραμμένη…
dimpenews.com