Σε μια άκρως ανησυχητική αποκάλυψη -για την οποία ως συνήθως ελάχιστοι θα κινητοποιηθούν- προβαίνει σήμερα η “Εστία”: Παρασκηνιακώς και μεθοδευμένα, όπως γράφει, η Αλβανία του Έντι Ράμα παραχωρεί στον Ταγίπ Ερντογάν ναύσταθμο στον Αυλώνα, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον τουρκικό στόλο να αποκτήσει πρόσβαση στο Ιόνιο!
αξιοποιώντας την επιρροή που διαθέτει στην κυβέρνηση των Τιρράνων, κάτι που εφόσον υλοποιηθεί θα επιτρέψει την δημιουργία ενός στρατηγικού προγεφυρώματος για τα τουρκικά πολεμικά πλοία. Αποτελεί, δε, “ειρωνεία” ο συγκεκριμένος τουρκικός σχεδιασμός εάν λάβει κανείς υπόψη του την πρόσφατη ρήση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια, ο οποίος στην προσπάθειά του να υποβαθμίσει τα γεγονότα στον Έβρο, είπε εν είδει χιούμορ πως “θα ανησυχήσει εάν η Τουρκία αμφισβητήσει τους Παξούς”, περιοχή με την οποία συνδέεται λόγω της κερκυραϊκής καταγωγής του.
Μόλις τέσσερις μήνες μετά την ακύρωση από το Συνταγματικό Δικαστήριο των Τιράνων της ελληνο-αλβανικής συμφωνίας για την οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλασσίων ζωνών, το αλβανικό Κοινοβούλιο ψήφισε ομόφωνα νομοσχέδιο που δίνει άδεια εισόδου και παραμονής σε λιμάνια της χώρας σε πέντε τουρκικά πολεμικά σκάφη.
Πέντε τουρκικά πολεμικά σκάφη θα πλεύσουν στην Αλβανία, στις 15 Ιουνίου.Αφορμή για την απόφαση αυτή έδωσε η διεξαγωγή κοινών ναυτικών ασκήσεων που θα διεξαχθούν από τις 15 έως τις 20 Ιουνίου, με τη συμμετοχή 1.125 πεζοναυτών που επιβαίνουν στα τουρκικά πλοία (τέσσερις φρεγάτες και ένα βοηθητικό σκάφος).
Η κίνηση εντάσσεται στη μακροχρόνια στενή αμυντική συνεργασία Τιράνων – Αγκυρας, η οποία χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν τούρκοι αξιωματικοί ανέλαβαν την αναδιοργάνωση του αλβανικού στρατού κατά τα ΝΑΤΟϊκά πρότυπα. Η Τουρκία, στο πλαίσιο της άσκησης επιρροής στα Βαλκάνια, έχει επενδύσει στη σχέση αυτή και είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια έχει δωρίσει στην Αλβανία στρατιωτικό υλικό αξίας μεγαλύτερης των εκατό εκατομμυρίων δολαρίων.
Πριν από δύο μήνες ολοκληρώθηκε ο εκσυγχρονισμός της βάσης υποβρυχίων στο Δυρράχιο με τη μισή χρηματοδότηση να είναι τουρκική, ενώ το ίδιο είχε γίνει πριν μερικά χρόνια με την ανακατασκευή του ναυστάθμου στον Αυλώνα.
Η ναυτική συνεργασία με την Αλβανία είναι ειδικού ενδιαφέροντος για την Τουρκία, καθώς της προσφέρει βάσεις ελλιμενισμού στην Αδριατική και μάλιστα σε απόσταση αναπνοής από τα στρατηγικής σημασίας στενά του Οτράντο. Ταυτόχρονα της παρέχει τη δυνατότητα παρουσίας εκτός από το Αιγαίο και στο βορειοδυτικό άκρο της Ελλάδας.
libre.gr
Ο τουρκικός στόλος στο Ιόνιο.
Ναύσταθμο στον Αυλώνα παραχωρεί ο Ράμα στον Ερντογάν
ΠΡΟ εξαιρετικώς ανησυχητικών εξελίξεων ευρίσκεται η Αθήνα, η οποία -ως συνήθως- επικεντρώνεται στα τρέχοντα προβλήματα και αφήνει άλλα να υποβόσκουν. Το χειρότερο είναι ότι τα προβλήματα αυτά εξελίσσονται και ξεσπούν σε κάποια στιγμή οδηγώντας σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Προ τέτοιων προβλημάτων ευρίσκεται σήμερα η Ελλάς, κινδυνεύοντας να υποστεί στρατηγική περικύκλωση από την Τουρκία, η οποία εκμεταλλεύεται καταστάσεις και επιρροές που ασκεί σε χώρες της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Οι κινήσεις αυτές είναι απολύτως προβλέψιμες. Όμως η χώρα μας τις υποβαθμίζει και προσποιείται ότι τις αγνοεί, μέχρι την ημέρα που οι καταστάσεις δεν θα της αφήνουν πλέον αυτό το περιθώριο.
Πλησιάζει η ημέρα αυτή όσον αφορά στην Αλβανία, η οποία είναι σχεδόν έτοιμη να ενεργοποιήσει την βάση Πασά λιμάνι στον κόλπο του Αυλώνος για το τουρκικό ναυτικό, με το οποίο έχει από χρόνια συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας. Αυτό σημαίνει ότι πολύ σύντομα, μπορεί να δούμε τουρκικό στόλο να εξορμά από εκεί και να ελέγχει το Ιόνιο. Δεδομένου μάλιστα ότι πλησιάζει την ολοκλήρωσή της η ναυπήγησις του τουρκικού αεροπλανοφόρου «Anadolu» μπορεί και αυτό να το δούμε να ναυλοχεί στον Αυλώνα και να συντονίζει από εκεί κινήσεις των άλλων τουρκικών πολεμικών.
Πώς έχουμε επιτρέψει να συμβεί αυτό; Για ποιόν λόγο δεν έχουμε ασκήσει την επιρροή που μπορούμε για να υποχρεώσουμε την Αλβανία να αναστείλει αυτά τα σχέδιά της; Τα Τίρανα ευρίσκονται στην φάση να ζητούν ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Την προσπάθειά τους αυτή μπορεί ευκόλως να παρεμποδίσει η Αθήνα. Είναι μέλος της ΕΕ και έχει δικαίωμα ασκήσεως βέτο. Και όμως ούτε κάν το έχει επικαλεσθεί. Αφήνει την Αλβανία να γίνεται ενεργούμενο της Τουρκίας του Ερντογάν χωρίς να αντιδρά.
Και να σκεφθεί κανείς ότι έχουν προηγηθεί ενέργειες της αλβανικής κυβερνήσεως εις βάρος της ελληνικής μειονότητος της Βορείου Ηπείρου. Η Αθήνα αδιαφόρησε, όπως αδιαφόρησε και για την δολοφονία του ομογενούς μας Κωνσταντίνου Κατσίφα. Ακόμη παλαιότερα, δεν είχαμε αντιδράσει στην άρνηση της Αλβανίας να αποδεχθεί την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων, όπως είχε συμφωνηθεί από τα Υπουργεία Εξωτερικών των δύο χωρών.
Υπάρχει δηλαδή μια κλιμάκωσις ενεργειών τις οποίες επιτρέψαμε. Συμβαίνουν χωρίς να αντιδρούμε. Και ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, ακόμη έχουμε μείνει στα λόγια. Απεναντίας θα πρέπει να θεωρούμε βέβαιο πως η Αλβανία θα προβεί σε διαμαρτυρίες, αν προχωρήσουμε. Πόσο μάλλον αν έχει και τον τουρκικό στόλο στο Ιόνια να την υποστηρίζει.
Στην τουρκική τακτική της στρατηγικής περικυκλώσεως της χώρας μας έχει προστεθεί το τελευταίο διάστημα και η Λιβύη. Μια χώρα με την οποία κάποτε είχαμε ειδική σχέση. Που όμως τα τελευταία χρόνια αγνοήσαμε τα προβλήματά της. Αφήσαμε την Ιταλία να ποδηγετήσει την ευρωπαϊκή πολιτική αναγνωρίζοντας την κυβέρνηση του Σάρρατζ. Και θυμηθήκαμε ότι υπάρχει η Λιβύη, μόνον την ημέρα που ο Σάρρατζ υπέγραψε με τον Ερντογάν το περίφημο μνημόνιο για την οριοθέτηση θαλασσών που δεν τους ανήκουν. Μέχρι τότε η Λιβύη ήταν ένα πρόβλημα, που νομίζαμε πως δεν μας αφορά. Πιο κοντόφθαλμη στάσις, δεν μπορούσε να υπάρχει…
Μπορεί αυτήν την περίοδο ο Σάρρατζ, με την ενεργό συμμετοχή των τουρκικών δυνάμεων, να έχει εδαφικές επιτυχίες, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι επεκράτησε οριστικώς. Ο λιβυκός εμφύλιος έχει εξελιχθεί σε μια διελκυστίνδα, η οποία θα κρατήσει πολλά ακόμη χρόνια. Και ο Σάρρατζ θα συνεχίσει να ελέγχει ένα μέρος του εδάφους της χώρας, στο οποίο για την ώρα περιλαμβάνεται και η αεροπορική βάσις Αλ Ουατίγια, η μεγαλύτερη της Λιβύης. Η βάσις αυτή, μπορεί να αποτελέσει ορμητήριο για την τουρκική αεροπορία και τα σχέδιά της για έλεγχο και επιτήρηση της κεντρικής Μεσογείου. Το λιμάνι της Τριπόλεως είναι ήδη άτυπη βάσις έξω από την οποία τα τουρκικά πολεμικά ενισχύουν την προσπάθεια του Σάρρατζ. Και βεβαίως μπορούν να διεξαγάγουν και τις δικές τους επιχειρήσεις.
Η Ελλάς και οι θάλασσές της υφίστανται την τουρκική πίεση από τρία σημεία. Από την ίδια την Τουρκία, από τον Αυλώνα της Αλβανίας και από την Λιβύη του Σάρρατζ. Ο αντίπαλος του τελευταίου Καλίφα Χάφταρ ενισχύεται πράγματι από την γειτονική Αίγυπτο. Μια χώρα με την οποία μας συνδέουν φιλία και κοινά συμφέροντα. Και η οποία αδυνατεί να κατανοήσει την υποχωρητικότητα που επιδεικνύουμε. Και ίσως εκεί, στον προβληματισμό της αυτό, ευρίσκεται η ερμηνεία του γεγονότος ότι ακόμη δεν αποφασίζει να υπογράψει μαζί μας οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών που ανήκουν στις δύο χώρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου