Η σημερινή κατάσταση μού θυμίζει εποχές
πολέμου του 1974. Βέβαια τώρα δεν είναι πόλεμος και έχουμε χρόνο να
σκεφτούμε και να αντιδράσουμε για να προλάβουμε. Τότε δεν είχαμε, η
συντριπτική πλειονότητα «χεσμένη» έτρεχε για να βρει καταφύγιο από τις
σφαίρες και τις βόμβες που έπεφταν βροχή από τα τουρκικά αεροπλάνα.
Έγραψα τη λέξη «χεσμένη» γιατί αυτή
είναι που αποτελεί το κοινό σημείο σύνδεσης της τότε εποχής με τη
σημερινή. Η διαφορά; Σήμερα κανένας δεν τρέχει να βρει καταφύγιο. Οι
περισσότεροι κλειστήκαμε στα σπίτια μας, παρέα με την τηλεόραση και το
facebook, ρίχνοντας αγκίστρι μπας και τσιμπήσει καμιά γκόμενα για εξ
αποστάσεως έρωτα! Τούτες τις ώρες, βέβαια, βρίσκουμε και ώρα για
προσευχή. Όπου κι αν πιστεύει ο καθένας, στρέφεται προς τον ένα και
μοναδικό Θεό για να μας γλιτώσει από το κακό που μας βρήκε ή μας
έστειλαν για να μας βρει.
Σε κάποιες χώρες, όπως η Αγγλία,
συμπεριφέρονται ανεξήγητα ανόητα, όπως κάνει σε διάφορα άλλα θέματα και ο
πρωθυπουργός τους. Αυτό προκαλεί σύγχυση στους Κύπριους γονείς, Έλληνες
και Τούρκους (τώρα πονάμε το ίδιο με ή χωρίς ανοικτά οδοφράγματα),
γιατί δεν ξέρουν τι θα κάνουν και πως θα φέρουν πίσω στην πατρίδα τα
παιδία που σπουδάζουν.
Φίλοι μου, μη φοβάστε τον θάνατο.
Ακολουθήστε τις οδηγίες, όσο αυστηρές κι αν είναι αυτές και δεν έχετε
τίποτε να φοβηθείτε. Ο κορωνοϊός μια καταιγίδα είναι, κάποια στιγμή θα
περάσει. Μέχρι τότε φροντίστε να περνάτε καλά και μην τρέχετε, αυτή τη
φορά δεν θα σας βομβαρδίσουν, ούτε θα σας μυδραλιοβολήσουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου