ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ…
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΤΕΛΕΙΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ…
ΑΜΕΛΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΜΑΣ…
ΔΕ ΦΗΜΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ…
ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΕΞΩ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΩΤΑ ΚΑΘΕ ΕΔΑΦΙΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, ΩΣΤΕ, ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ «ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ»…
ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΥΠΟΚΥΠΤΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ…
ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΓΩΝΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΣΗΚΩΘΟΥΜΕ…
ΑΛΛΑ…
ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΞΙΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ…
ΘΕΩΡΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΟΛΩΝ…
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΠΙΕΙΚΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΣΤΗΡΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ…
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ…
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…
ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΠΙΣΩ ΠΙΣΩ…
ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΟΝΤΕΣ ΣΙΓΟΥΡΟΙ, ΟΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΠΙΤΙΜΗΣΕΙ…
ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΑΝΑΞΙΟΙ, ΝΑ ΑΣΠΑΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑΜΕ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΑΜΕ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΦΟΒΟ ΜΗΠΩΣ ΤΙΣ ΜΑΓΑΡΙΣΟΥΜΕ…
ΤΕΛΟΣ, ΕΚΛΙΠΑΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΕΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΦΟΒΕΡΗ ΕΚΕΙΝΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΑΓΑΘΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ…
====================================================================
ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ:
«Ένας νέος μοναχός συνεχώς έπεφτε σ’ένα πάθος; Πήγαινε μετά συντετριμμένος στο γέροντά του κάθε φορά και εξομολογιόταν. Μα ξανάπεφτε. Και πάλι ξανασηκωνόταν.
-«Έπεσες; Σήκω! Ξανάπεσες; Ξανασήκω!
-Έως πότε, γέροντα;
-Μέχρι το τέλος, παιδί μου. Και να εύχεσαι ο θάνατος να σε βρει στην μετάνοια και όχι στην πτώση».
ΣΧΟΛΙΟ: ΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΑ ΕΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΓΟΥΝ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΒΙΟ ΥΠΟΠΙΠΤΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΕ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ, ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ, ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΜΕ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΘΝΗΤΟΥΣ;
====================================================================
ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ:
2). Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΗΡΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ, ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, ΟΤΙ, ΕΑΝ ΔΕΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΑΣ, ΤΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΚΡΙΘΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ…
======================================================================
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ:
ΕΝΑΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ ΥΠΕΦΕΡΕ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΥΘΥΝΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΪΣΙΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙ. ΕΠΕΜΕΝΕ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ, ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ, ΟΠΟΤΕ Ο ΠΑΪΣΙΟΣ ΤΟΥ ΕΙΠΕ: «ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
-ΜΠΟΡΕΙΣ, ΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΣΑΙ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ; / -ΜΠΟΡΩ.
-ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΝΗΣΤΕΥΕΙΣ ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ; / -ΜΠΟΡΩ.
-ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ; / -ΜΠΟΡΩ.
-ΜΠΟΡΕΙΣ, ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΣΕ 6 ΜΗΝΕΣ, ΝΑ ΜΕ ΔΕΙΣ; / ΜΠΟΡΩ.
-ΩΡΑΙΑ! ΚΑΝΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΑΣΕ ΣΤΟ ΘΕΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ!
ΠΡΑΓΜΑΤΙ, Ο ΝΕΟΣ ΤΗΡΗΣΕ ΟΣΑ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΕΞΟΥΘΕΝΩΜΕΝΟΣ, ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΕΝΟΣ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΚΑΙ ΔΕΧΟΤΑΝ ΣΦΟΔΡΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ.
-ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ, ΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΣΑΙ, ΝΑ ΝΗΣΤΕΥΕΙΣ, ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΑΙ; / -ΝΑΙ.
-ΑΝΤΕ, ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑ ΣΕ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΠΑΛΙ.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ, ΠΟΥ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ, ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΕΛΑΜΠΕ. ΕΙΧΕ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΗΔΗ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ. ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΠΗΓΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕ. ΤΗ ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΣΤΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ. ΚΑΙ ΕΙΠΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ:
«ΑΥΤΟΣ ΠΗΓΕ ΜΑΡΤΥΡΑΣ».
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ Ο ΘΕΟΣ , ΟΤΙ Ο ΝΕΟΣ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΝΑ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ, ΤΟΝ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΡΧΥΤΕΡΑ, ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟ, ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΜΕΝΟ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!
ΣΧΟΛΙΟ: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ, ΟΤΙ ΘΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ. ΜΠΟΡΕΙ, ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ. ΕΦΟΣΟΝ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΖΗΤΑΜΕ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΕΙΚΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΑ ΟΙΚΟΝΟΜΗΣΕΙ, ΩΣΤΕ, ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ, ΟΤΑΝ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΤΩΣΗ.
======================================================================
ΔΙΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΚΟΝΙΟΥ
Κάποιος ἀδελφός νικήθηκε ἀπό τό πάθος τῆς πορνείας καί ἔκανε τήν ἁμαρτία καθημερινά., ἀλλά καί καθημερινά ζητοῦσε ἔλεος ἀπό τόν Κύριό του μέ δάκρυα καί προσευχές. Βλέποντας τήν ἱερή καί σεβάσμια εἰκόνα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔπεφτε μπροστά της μέ πικρά δάκρυα καί ἔλεγε: «Σπλαχνίσου με, Κύριε, καί πάρε ἀπό ἐπάνω μου αὐτόν τόν ὕπουλο πειρασμό, γιατί μέ ταλαιπωρεῖ φοβερά καί μέ τραυματίζει μέ τίς πικρές ἡδονές. Δέν ἔχω πρόσωπο, Κύριε, νά ἀντικρύσω καί νά δῶ τήν ἁγία εἰκόνα σου καί τήν ὑπέρλαμπρη μορφή τοῦ προσώπου σου, ὥστε νά γλυκαθεῖ ἡ καρδιά μου». Αλλά μετά ξανακυλούσε στην αμαρτία και αὐτό δέν γινόταν γιά ἕνα, δύο ἤ τρία χρόνια, ἀλλά γιά δέκα καί περισσότερο.
Κάποια στιγμή λοιπόν ὁ ἀρχέκακος διάβολος εἶδε ὅτι τίποτε δέν κάνει, ἀλλά ὅσο αὐτός ἔραβε μέ τήν ἁμαρτία, ὁ ἀδελφός τά ξήλωνε μέ τή μετάνοια. Μέ θράσος λοιπόν του παρουσιάστηκε φανερά καί, στρέφοντας τό πρόσωπό του πρός τή σεβάσμια εἰκόνα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, κραύγαζε καί ἔλεγε: «Τί θά γίνει μ’ ἐμᾶς τούς δύο, Ἰησοῦ Χριστέ; Δέχεσαι αὐτόν τόν πόρνο, τόν ἄσωτο, πού κάθε μέρα σοῦ λέει ψέματα καί δέν λογαριάζει τήν ἐξουσία σου. Γιατί λοιπόν δέν τόν καῖς, ἀλλά μακροθυμεῖς καί τόν ἀνέχεσαι;»
Καί ἀμέσως ἀκούστηκε μία φωνή σάν ἀπό τό ἅγιο βῆμα νά λέει: «Παμπόνηρε καί ὀλέθριε δράκοντα, δέν χόρτασε ἡ κακία σου πού κατάπιες ὅλο τόν κόσμο, ἀλλά καί αὐτόν πού κατέφυγε στό ἄπειρο ἔλεος τῆς εὐσπλαχνίας μου πασχίζεις νά τόν ἁρπάξεις καί νά τόν καταπιεῖς; Ἔχεις νά παρουσιάσεις ἁμαρτήματα τόσα ποὺ νά ζυγίζουν βαρύτερα ἀπό τό πολύτιμο αἷμα ποὺ ἔχυσα γι’ αὐτόν ἐπάνω στόν σταυρό; Ἐγώ λοπόν, πού εἶμαι τέτοιος σπλαχνικός καί φιλάνθρωπος, πού ἔδωσα ἐντολή στόν κορυφαῖο μου ἀπόστολο Πέτρο νά συγχωρεῖ ὥς ἑβδομήντα φορές τό ἑπτά αὐτόν πού ἁμαρτάνει καθημερινά, ἄραγε δέν θά συγχωρήσω καί δέν θά τόν σπλαχνιστῶ;
Ναί, σοῦ λέω· καί ἐπειδή καταφεύγει σ’ ἐμένα, δέν θά τόν ἀποστραφῶ, ὥσπου νά τόν πάρω δικό μου· γιατί ἐγώ γιά τούς ἁμαρτωλούς σταυρώθηκα καί γι’ αὐτούς ἅπλωσα τά ἄχραντα χέρια μου, ἔτσι ὥστε ὅποιος θέλει νά σωθεῖ, νά καταφεύγει σ’ ἐμένα καί σώζεται. Κανέναν δέν ἀποστρέφομαι οὔτε διώχνω· ἀκόμη καί μύριες φορές τή μέρα νά ἁμαρτήσει κάποιος καί μύριες φορές νά ἔρθει σ’ ἐμένα, δέν θά φύγει λυπημένος. Γιατί δέν ἦρθα νά καλέσω σέ μετάνοια τούς ἐνάρετους ἀλλά τούς ἁμαρτωλούς.
Δές, λοιπόν· αὐτόν τόν βρῆκα τώρα σέ μετάνοια καί ἐπιστροφή, πεσμένο μπροστά στά πόδια μου καί νικητή σου. Θά τόν πάρω λοιπόν καί θά σώσω τήν ψυχή του, ἐπειδή δέν ἀπελπίστηκε γιά τή σωτηρία του. Καί ἐσύ, βλέποντας τήν τιμή πού τοῦ κάνω, νά σουβλιστεῖς ἀπό τόν φθόνο σου καί νά καταντροπιαστεῖς».
ΣΧΟΛΙΟ: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕ ΜΑΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΑΠΕΙΡΕΣ, ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΠΡΟΣΤΡΕΞΟΥΜΕ ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ, ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ ΔΕ ΜΑΣ ΣΩΖΕΙ.
====================================================================
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΕΙΡΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ΑΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΘΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΟΥ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΗ ΤΕΛΕΙΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ…
ΑΣ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΓΙΑΤΙ Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ…
ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΗ, ΝΑ ΤΑΠΕΙΝΩΘΟΥΜΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΘΕΟΥ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ…
ΑΣ ΕΝΑΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟΝ…
ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΣΩΖΕΤΑΙ ΧΑΡΗ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ…
ΑΣ ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΟΝΤΕΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΘΑ ΑΞΙΩΘΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ, ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΥΦΛΟΙ, ΑΦΟΥ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΞΙΟΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΦΑΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ…
ΚΑΙ ΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ TIPS, ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΦΟΒΕΡΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ:
1) ΑΣ ΤΗΡΗΣΟΥΜΕ ΕΥΛΑΒΙΚΑ ΤΟ «ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΙΝΑ ΜΗ ΚΡΙΘΕΙΤΕ».
2) ΑΣ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ / ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΑΣ.
3) ΑΣ ΛΕΜΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΣΙΤΕΥΕΙ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΣΤΟΝ ΥΙΟ ΤΗΣ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΙΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΞΙΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ, ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΙΣΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΛΛΑ, ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΤΑ ΕΞΗΣ ΑΠΛΑ:
ΟΤΙ Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΞΑΠΟΣΤΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΡΑΒΑ…
ΟΤΙ Η ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ…
ΟΤΙ «ΜΗΔΕΝΑ ΠΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΖΕ».
ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΕΙΠΩΘΕΙ , ΟΤΙ » ΕΣΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΕΣΧΑΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΣΧΑΤΟΙ ΠΡΩΤΟΙ».
ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ -ΤΕΛΕΙΟΙ ΚΑΙ ΜΗ ΤΕΛΕΙΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ- ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ, ΝΑ ΟΜΟΙΑΣΟΥΜΕ ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ ΤΕΛΩΝΗ ΠΑΡΑ ΣΤΟΝ «ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟ» ΦΑΡΙΣΑΙΟ ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΣΩΤΟ ΥΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ ΠΑΡΑ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΕΡΦΟ.
Ή ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΤΣΙ ΤΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟ ΦΤΩΧΟ ΜΟΥ ΜΥΑΛΟΥΔΑΚΙ…
ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ;
ΑΝΝΑ ΠΑΓΚΡΑΤΗ
annapan1966@hotmail.com
ΜΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ.
triklopodia.gr
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΤΕΛΕΙΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ…
ΑΜΕΛΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΜΑΣ…
ΔΕ ΦΗΜΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ…
ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΕΞΩ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΩΤΑ ΚΑΘΕ ΕΔΑΦΙΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, ΩΣΤΕ, ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ «ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ»…
ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΥΠΟΚΥΠΤΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ…
ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΓΩΝΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΣΗΚΩΘΟΥΜΕ…
ΑΛΛΑ…
ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΞΙΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ…
ΘΕΩΡΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΟΛΩΝ…
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΠΙΕΙΚΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΣΤΗΡΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ…
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ…
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…
ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΠΙΣΩ ΠΙΣΩ…
ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΟΝΤΕΣ ΣΙΓΟΥΡΟΙ, ΟΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΠΙΤΙΜΗΣΕΙ…
ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΑΝΑΞΙΟΙ, ΝΑ ΑΣΠΑΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑΜΕ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΑΜΕ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΦΟΒΟ ΜΗΠΩΣ ΤΙΣ ΜΑΓΑΡΙΣΟΥΜΕ…
ΤΕΛΟΣ, ΕΚΛΙΠΑΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΕΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΦΟΒΕΡΗ ΕΚΕΙΝΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΑΓΑΘΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ…
====================================================================
ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ:
«Ένας νέος μοναχός συνεχώς έπεφτε σ’ένα πάθος; Πήγαινε μετά συντετριμμένος στο γέροντά του κάθε φορά και εξομολογιόταν. Μα ξανάπεφτε. Και πάλι ξανασηκωνόταν.
-«Έπεσες; Σήκω! Ξανάπεσες; Ξανασήκω!
-Έως πότε, γέροντα;
-Μέχρι το τέλος, παιδί μου. Και να εύχεσαι ο θάνατος να σε βρει στην μετάνοια και όχι στην πτώση».
ΣΧΟΛΙΟ: ΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΑ ΕΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΓΟΥΝ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΒΙΟ ΥΠΟΠΙΠΤΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΕ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ, ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ, ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΜΕ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΘΝΗΤΟΥΣ;
====================================================================
ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ:
Σε ένα μοναστήρι υπήρχε κάποιος μοναχός αρκετά αμελής. Σπάνια πήγαινε στις ακολουθίες. Έμπαινε μέσα, προσκυνούσε τις εικόνες και εξαφανιζόταν. Κανέναν βέβαια δεν ενοχλούσε. Κακό λόγο ποτέ δεν έβγαζε. Σε τίποτε όμως δεν θύμιζε η ζωή του μοναχό. Κάποια στιγμή έπεσε βαριά άρρωστος κι ήλθε η ώρα του να πεθάνη. Ο Ηγούμενος κι όλοι οι αδελφοί τον περικυκλώσανε για να του δώσουν θάρρος στις τελευταίες του στιγμές. Παρατήρησαν όμως έκπληκτοι, πως ο αδελφός αντίκρυζε τον θάνατο με μεγάλη αταραξία και ψυχική γαλήνη.ΣΧΟΛΙΟ: 1). ΦΟΒΕΡΗ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΗ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗΣ / ΚΑΤΑΛΑΛΙΑΣ…
— Παιδί μου, του είπε τότε ο Ηγούμενος, όλοι εδώ ξεύρομε πώς δεν ήσουν και τόσο επιμελής στα καθήκοντά σου. Πώς πηγαίνεις με τόσο θάρρος στην άλλη ζωή;
— Είναι αλήθεια, Αββά, ψιθύρισε ο ετοιμοθάνατος, πως δεν ήμουν καλός μοναχός. Ένα πράγμα όμως ετήρησα με ακρίβεια στη ζωή μου: δεν κατέκρινα ποτέ μου άνθρωπο.
Γι’ αυτό σκοπεύω να ειπώ στο Δεσπότη Χριστό, όταν παρουσιαστώ ενώπιον Του: «Σύ, Κύριε, είπες, μη κρίνετε, ινα μή κριθήτε», κι ελπίζω ότι δε θα με κρίνη αυστηρά.
— Πήγαινε ειρηνικά στο αιώνιο ταξίδι σου, παιδί μου, του είπε με θαυμασμό ο Ηγούμενος. Εσύ κατώρθωσες, χωρίς κόπο να σωθής.
Και πράγματι, ο τάφος του ευωδίασε. Ο άνθρωπος που σ’ αυτό τον κόσμο μύριζε κρασί, μετά θάνατον ανέδυε το άρωμα της θεικής χάριτος και ευαρέσκειας. Πίσω από τα φαινόμενα των αδυναμιών του κρυβόταν ο θησαυρός μίας αγίας ζωής και μίας μοναχικής ψυχής.
2). Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΗΡΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ, ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, ΟΤΙ, ΕΑΝ ΔΕΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΑΣ, ΤΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΚΡΙΘΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ…
======================================================================
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ:
ΕΝΑΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ ΥΠΕΦΕΡΕ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΥΘΥΝΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΪΣΙΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙ. ΕΠΕΜΕΝΕ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ, ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ, ΟΠΟΤΕ Ο ΠΑΪΣΙΟΣ ΤΟΥ ΕΙΠΕ: «ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
-ΜΠΟΡΕΙΣ, ΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΣΑΙ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ; / -ΜΠΟΡΩ.
-ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΝΗΣΤΕΥΕΙΣ ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ; / -ΜΠΟΡΩ.
-ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ; / -ΜΠΟΡΩ.
-ΜΠΟΡΕΙΣ, ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΣΕ 6 ΜΗΝΕΣ, ΝΑ ΜΕ ΔΕΙΣ; / ΜΠΟΡΩ.
-ΩΡΑΙΑ! ΚΑΝΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΑΣΕ ΣΤΟ ΘΕΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ!
ΠΡΑΓΜΑΤΙ, Ο ΝΕΟΣ ΤΗΡΗΣΕ ΟΣΑ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΕΞΟΥΘΕΝΩΜΕΝΟΣ, ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΕΝΟΣ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΚΑΙ ΔΕΧΟΤΑΝ ΣΦΟΔΡΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ.
-ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ, ΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΣΑΙ, ΝΑ ΝΗΣΤΕΥΕΙΣ, ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΑΙ; / -ΝΑΙ.
-ΑΝΤΕ, ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑ ΣΕ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΠΑΛΙ.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ, ΠΟΥ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ, ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΕΛΑΜΠΕ. ΕΙΧΕ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΗΔΗ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ. ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΠΗΓΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕ. ΤΗ ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΣΤΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ. ΚΑΙ ΕΙΠΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ:
«ΑΥΤΟΣ ΠΗΓΕ ΜΑΡΤΥΡΑΣ».
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ Ο ΘΕΟΣ , ΟΤΙ Ο ΝΕΟΣ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΝΑ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ, ΤΟΝ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΡΧΥΤΕΡΑ, ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟ, ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΜΕΝΟ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!
ΣΧΟΛΙΟ: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ, ΟΤΙ ΘΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ. ΜΠΟΡΕΙ, ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ. ΕΦΟΣΟΝ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΖΗΤΑΜΕ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΕΙΚΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΑ ΟΙΚΟΝΟΜΗΣΕΙ, ΩΣΤΕ, ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ, ΟΤΑΝ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΤΩΣΗ.
======================================================================
ΔΙΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΚΟΝΙΟΥ
Κάποιος ἀδελφός νικήθηκε ἀπό τό πάθος τῆς πορνείας καί ἔκανε τήν ἁμαρτία καθημερινά., ἀλλά καί καθημερινά ζητοῦσε ἔλεος ἀπό τόν Κύριό του μέ δάκρυα καί προσευχές. Βλέποντας τήν ἱερή καί σεβάσμια εἰκόνα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔπεφτε μπροστά της μέ πικρά δάκρυα καί ἔλεγε: «Σπλαχνίσου με, Κύριε, καί πάρε ἀπό ἐπάνω μου αὐτόν τόν ὕπουλο πειρασμό, γιατί μέ ταλαιπωρεῖ φοβερά καί μέ τραυματίζει μέ τίς πικρές ἡδονές. Δέν ἔχω πρόσωπο, Κύριε, νά ἀντικρύσω καί νά δῶ τήν ἁγία εἰκόνα σου καί τήν ὑπέρλαμπρη μορφή τοῦ προσώπου σου, ὥστε νά γλυκαθεῖ ἡ καρδιά μου». Αλλά μετά ξανακυλούσε στην αμαρτία και αὐτό δέν γινόταν γιά ἕνα, δύο ἤ τρία χρόνια, ἀλλά γιά δέκα καί περισσότερο.
Κάποια στιγμή λοιπόν ὁ ἀρχέκακος διάβολος εἶδε ὅτι τίποτε δέν κάνει, ἀλλά ὅσο αὐτός ἔραβε μέ τήν ἁμαρτία, ὁ ἀδελφός τά ξήλωνε μέ τή μετάνοια. Μέ θράσος λοιπόν του παρουσιάστηκε φανερά καί, στρέφοντας τό πρόσωπό του πρός τή σεβάσμια εἰκόνα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, κραύγαζε καί ἔλεγε: «Τί θά γίνει μ’ ἐμᾶς τούς δύο, Ἰησοῦ Χριστέ; Δέχεσαι αὐτόν τόν πόρνο, τόν ἄσωτο, πού κάθε μέρα σοῦ λέει ψέματα καί δέν λογαριάζει τήν ἐξουσία σου. Γιατί λοιπόν δέν τόν καῖς, ἀλλά μακροθυμεῖς καί τόν ἀνέχεσαι;»
Καί ἀμέσως ἀκούστηκε μία φωνή σάν ἀπό τό ἅγιο βῆμα νά λέει: «Παμπόνηρε καί ὀλέθριε δράκοντα, δέν χόρτασε ἡ κακία σου πού κατάπιες ὅλο τόν κόσμο, ἀλλά καί αὐτόν πού κατέφυγε στό ἄπειρο ἔλεος τῆς εὐσπλαχνίας μου πασχίζεις νά τόν ἁρπάξεις καί νά τόν καταπιεῖς; Ἔχεις νά παρουσιάσεις ἁμαρτήματα τόσα ποὺ νά ζυγίζουν βαρύτερα ἀπό τό πολύτιμο αἷμα ποὺ ἔχυσα γι’ αὐτόν ἐπάνω στόν σταυρό; Ἐγώ λοπόν, πού εἶμαι τέτοιος σπλαχνικός καί φιλάνθρωπος, πού ἔδωσα ἐντολή στόν κορυφαῖο μου ἀπόστολο Πέτρο νά συγχωρεῖ ὥς ἑβδομήντα φορές τό ἑπτά αὐτόν πού ἁμαρτάνει καθημερινά, ἄραγε δέν θά συγχωρήσω καί δέν θά τόν σπλαχνιστῶ;
Ναί, σοῦ λέω· καί ἐπειδή καταφεύγει σ’ ἐμένα, δέν θά τόν ἀποστραφῶ, ὥσπου νά τόν πάρω δικό μου· γιατί ἐγώ γιά τούς ἁμαρτωλούς σταυρώθηκα καί γι’ αὐτούς ἅπλωσα τά ἄχραντα χέρια μου, ἔτσι ὥστε ὅποιος θέλει νά σωθεῖ, νά καταφεύγει σ’ ἐμένα καί σώζεται. Κανέναν δέν ἀποστρέφομαι οὔτε διώχνω· ἀκόμη καί μύριες φορές τή μέρα νά ἁμαρτήσει κάποιος καί μύριες φορές νά ἔρθει σ’ ἐμένα, δέν θά φύγει λυπημένος. Γιατί δέν ἦρθα νά καλέσω σέ μετάνοια τούς ἐνάρετους ἀλλά τούς ἁμαρτωλούς.
Δές, λοιπόν· αὐτόν τόν βρῆκα τώρα σέ μετάνοια καί ἐπιστροφή, πεσμένο μπροστά στά πόδια μου καί νικητή σου. Θά τόν πάρω λοιπόν καί θά σώσω τήν ψυχή του, ἐπειδή δέν ἀπελπίστηκε γιά τή σωτηρία του. Καί ἐσύ, βλέποντας τήν τιμή πού τοῦ κάνω, νά σουβλιστεῖς ἀπό τόν φθόνο σου καί νά καταντροπιαστεῖς».
ΣΧΟΛΙΟ: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕ ΜΑΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΑΠΕΙΡΕΣ, ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΠΡΟΣΤΡΕΞΟΥΜΕ ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ, ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ ΔΕ ΜΑΣ ΣΩΖΕΙ.
====================================================================
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΕΙΡΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ΑΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΘΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΟΥ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΗ ΤΕΛΕΙΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ…
ΑΣ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΓΙΑΤΙ Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ…
ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΗ, ΝΑ ΤΑΠΕΙΝΩΘΟΥΜΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΘΕΟΥ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ…
ΑΣ ΕΝΑΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟΝ…
ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΣΩΖΕΤΑΙ ΧΑΡΗ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ…
ΑΣ ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΟΝΤΕΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΘΑ ΑΞΙΩΘΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ, ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΥΦΛΟΙ, ΑΦΟΥ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΞΙΟΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΦΑΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ…
ΚΑΙ ΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ TIPS, ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΦΟΒΕΡΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ:
1) ΑΣ ΤΗΡΗΣΟΥΜΕ ΕΥΛΑΒΙΚΑ ΤΟ «ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΙΝΑ ΜΗ ΚΡΙΘΕΙΤΕ».
2) ΑΣ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ / ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΑΣ.
3) ΑΣ ΛΕΜΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΣΙΤΕΥΕΙ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΣΤΟΝ ΥΙΟ ΤΗΣ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΙΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΞΙΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ, ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΙΣΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΛΛΑ, ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΤΑ ΕΞΗΣ ΑΠΛΑ:
ΟΤΙ Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΞΑΠΟΣΤΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΡΑΒΑ…
ΟΤΙ Η ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ…
ΟΤΙ «ΜΗΔΕΝΑ ΠΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΖΕ».
ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΕΙΠΩΘΕΙ , ΟΤΙ » ΕΣΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΕΣΧΑΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΣΧΑΤΟΙ ΠΡΩΤΟΙ».
ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ -ΤΕΛΕΙΟΙ ΚΑΙ ΜΗ ΤΕΛΕΙΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ- ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ, ΝΑ ΟΜΟΙΑΣΟΥΜΕ ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ ΤΕΛΩΝΗ ΠΑΡΑ ΣΤΟΝ «ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟ» ΦΑΡΙΣΑΙΟ ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΣΩΤΟ ΥΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ ΠΑΡΑ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΕΡΦΟ.
Ή ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΤΣΙ ΤΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟ ΦΤΩΧΟ ΜΟΥ ΜΥΑΛΟΥΔΑΚΙ…
ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ;
ΑΝΝΑ ΠΑΓΚΡΑΤΗ
annapan1966@hotmail.com
ΜΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ.
triklopodia.gr
Συμφωνω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή