ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ
«ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΕΙ» ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΓΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΒΙΟ. ΚΑΙ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΟΤΙ Ο ΑΝΤΙΔΙΚΟΣ ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΕ
ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΣΗΜΑΝΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ
«ΑΠΕΙΡΑΧΤΟ» ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ!
ΓΙΑΤΙ Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΜΟΝΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΞΑΠΟΣΤΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΡΑΒΑ. ΚΑΙ ΑΜΑ ΒΛΕΠΕΙ ΦΩΣ, ΜΠΑΙΝΕΙ. ΤΟ ΠΟΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΙΚΙΛΛΕΙ: Η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΜΑΣ, Η ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ, Η ΦΙΛΑΥΤΙΑ (ΚΑΤΑ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΑΣ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΗ / ΜΑΧΟΜΕΝΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΛΛΗΝΑ), Η ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ, Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ… ΟΥΔΕΙΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ. ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑ ΕΚΕΙ, ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΜΕ: ΣΤΟ ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΜΑΣ ΣΗΜΕΙΟ!
ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΔΙΝΕ ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ, ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΦΑΛΑΓΓΑ ΔΑΙΜΟΝΩΝ. ΕΛΕΓΕ: «Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ. ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΤΟ ΧΤΥΠΑΣ ΜΙΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙ. ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΤΟΝ ΧΤΥΠΑΣ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΚΕΙ, ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.»
Ο ΓΕΡΩΝ ΝΕΙΛΟΣ Ο ΑΓΙΟΦΑΡΑΓΓΙΤΗΣ ΕΔΙΝΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ. ΕΦΤΥΝΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟΝ ΑΟΡΑΤΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΟΞΥΓΟΝΟΥ. ΤΟΝ ΕΒΛΕΠΕ ΣΑΝ ΧΟΙΡΟ, ΠΟΥ ΒΡΩΜΟΥΣΕ. ΜΕ ΧΟΝΤΡΕΣ ΤΡΙΧΕΣ, ΠΟΥ ΕΒΓΑΖΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΕΞΕΡΧΟΝΤΑΝ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΦΛΟΓΕΣ ΕΝΩ ΣΥΧΝΑ ΑΛΛΑΖΕ ΟΨΕΙΣ. Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ, ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΤΑΝ ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ: «ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΕΠΤΩΚΑΣΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ».
ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ.
ΤΑ ΣΑΡΚΙΚΑ:
1) ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ ΤΑ ΣΑΡΚΙΚΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ:
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ: «Ο πανσεξουαλισμός είναι η αιτία της καταδίκης μας. Οι παρά φύσιν ασέλγειες, που κατονόμασε με τον πλέον χονδροειδή τρόπο και έδωσε εντολή, να μην επικαλύπτονται: ο στοματικός και πρωκτικός έρωτας και η ομοφυλοφιλία έχουν ανοίξει τις πύλες της κολάσεως και μπαίνουν μέσα οι νέοι μας κατευθείαν.»
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΚΑΤΕΦΥΓΕ ΣΕ ΑΥΤΟΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟ. Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ, ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΕΠΙΚΕΚΑΛΥΜΜΕΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑΝ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΤΟ ΠΥΡ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΟΝ. ΤΟΥΣ ΥΠΕΔΕΙΞΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΝ.
ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- ΕΙΝΑΙ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ Η ΑΠΟΨΗ, ΟΤΙ «ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΟΛΑ (ΚΑΘΕ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ) ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ»!
2) ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ / ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ»: Ο ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ ΗΤΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤ’ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΝ:
Από παιδί ακόμα κατατρόπωσε τον πονηρό διάβολο και τον αφάνισε ολότελα. Έπειτα, όταν ήταν πια νέος, παλικάρι, ο σατανάς τον ξεγέλασε και τον πλήγωσε φοβερά. Πέλαγος αμαρτίας έγινε τότε! Όμως και πάλι, σαν στρατιώτης γενναίος, πετάχτηκε πάνω με ορμή και κατάφερε πλήγμα συντριπτικό στον αλαζόνα δράκοντα.
ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙ. ΕΔΕΙΞΕ ΜΕΓΑΛΟ ΖΗΛΟ, ΜΕΛΕΤΟΥΣΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ. ΤΟΝ ΕΛΚΥΑΝ ΑΚΟΜΑ ΟΙ ΒΙΟΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ. ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑΥΜΑΖΕ ΤΗ ΦΛΟΓΕΡΗ ΠΙΣΤΗ, ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΝΝΑΙΟΨΥΧΙΑ ΤΟΥΣ. ΦΕΡΟΤΑΝ ΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ, ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΣΤΟΛΗ. ΞΕΧΩΡΙΖΕ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΤΟΥ.
«Κάποτε άκουσε στην εκκλησία κάποιον σεβάσμιο ιερέα να διδάσκει το λαό ότι όποιος δεν έχει ελεημοσύνη και αγνεία μάταια κοπιάζει, γιατί δεν πρόκειται να μπει στη βασιλεία των ουρανών. Ταράχθηκε ο Νήφων απ’ αυτά τα λόγια. «
«Θα μπορέσω εγώ άραγε να κατορθώσω αυτή την αρετή; Γιατί χρειάζεται σκληρός αγώνας για να ξεφύγει κανείς από την πύρωση της σάρκας. Και γιατί οι δαίμονες γκρεμίζουν τους ανθρώπους στα βάραθρα της σαρκικής αμαρτίας ευκολότερα απ’ ό,τι σε άλλα παραπτώματα. Αλλά με τη βοήθεια του Θεού, ποτέ δεν θα κοιτάξω στο πρόσωπο γυναίκα! Στα χέρια του Κυρίου αφήνομαι, κι ας γίνει το θέλημά Του…»
ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ, Ο ΝΗΦΩΝ ΖΟΥΣΕ ΣΑΝ ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ.
Βλέποντας αυτά ο διάβολος, έγινε θηρίο. Λύσσαξε…-Ακούς εκεί! Τόσο νέος και να μ’ αγνοεί! Έννοια σου, παλικάρι μου… Θα σε περιποιηθώ εγώ…Και πράγματι – αλίμονο! Ο Νήφων δεν είχε πείρα στον πνευματικό πόλεμο. Κι αυτό ακριβώς ήταν που εκμεταλλεύτηκε ο πονηρός. Αλλά και κάτι ακόμα: Την αστάθεια της νιότης, που εύκολα γλιστράει στην αμαρτία…
Πρώτα λοιπόν σκόρπισε το νού του σε ανώφελες μέριμνες. Ύστερα τον έσπρωξε προς τη μέθη και τη γαστριμαργία. Τέλος έσπειρε μέσα του τη νοσταλγία των γονιών και της πατρίδας. Σπάραζε η καρδιά του στη θύμηση της μάνας και του πατέρα. Οι λογισμοί άρχισαν να τον πνίγουν. Μα που να φανταστεί πώς όλα τούτα ήταν πόλεμος δαιμονικός…
Στη αρχή αντιστεκόταν γενναιόψυχα στους λογισμούς. Μα τελικά η θλίψη κι η βαρυθυμία του πλάκωσαν τελείως την καρδιά. Ο Νήφων συνήθισε αρχικά τα φαγοπότια, που εξελίχθηκαν σιγά– σιγά σε κραιπάλες. Από τις καταχρήσεις σκοτίστηκε ο νούς του. Κι έτσι το ένα κακό έφερε το άλλο, αφού ο κατήφορος της αμαρτίας, όπως ξέρουμε, σταματημό δεν έχει:
Ο σιωπηλός πρώτα και ήσυχος, έγινε τώρα αυθάδης. Όλους τους έβριζε και τους διέσυρε με το παραμικρό. Καβγάδιζε για το τίποτα. Έβαζε σκάνδαλα κι έσπερνε διχόνοιες. ΄Αρχισε να συχνάζει στα θέατρα και στα καπηλειά και στα κακόφημα νυχτερινά κέντρα. Το ξημέρωμα τον έβρισκε να πίνει, να χορεύει, να τραγουδάει, να αισχρολογεί..
Μα το πιο αξιοθρήνητο ήταν, πώς έπεσε στο βούρκο των σαρκικών αμαρτημάτων. Έσμιξε με νέους ακόλαστους κι έφτασε στο σημείο να λερώνει, μαζί μ’ αυτούς, την καθαρότητα της ψυχής του, πέφτοντας σε πορνείες, μοιχείες, ακόμα και σε σοδομίες!… Οι παλιοί γνωστοί του και όλοι οι ευσεβείς χριστιανοί λυπόντουσαν με το κατάντημά του. Ένας απ’ αυτούς του έλεγε συχνά – πυκνά:-Αλίμονό σου, ταλαίπωρε Νήφωνα! Έτσι που κατάντησες, είσαι ζωντανός νεκρός! Διορθώσου πια…
Μερικές φορές, όταν άκουγε τέτοια λόγια ο Νήφων, συναισθανόταν τις αμαρτίες του. Έπεφτε σε συλλογή, αναστέναζε, ξεσπούσε σε δάκρυα. Δεν μπορούσε όμως ν’αφήσει τα πονηρά του έργα, γιατί πολύ γρήγορα η δύναμη της συνήθειας τον έσερνε στα ίδια, σαν άλογο χαλινωμένο. Και τότε η απόγνωση, το μεγαλύτερο απ’όλα τα κακά, ερχόταν να συμπληρώσει το έργο της ψυχικής καταστροφής του νέου: ̈ Τώρα πια δεν υπάρχει για σένα μετάνοια ̈, του ψιθύριζε, ̈Κοίταξε να μη στερηθείς τουλάχιστον τα επίγεια… ̈.
Κάποτε συνάντησε έναν παλιό γνωστό του, το Νικόδημο. Εκείνος στήλωσε το βλέμμα πάνω του κι έμεινε να τον κοιτάζει σαν αφηρημένος για κάμποση ώρα.
-Πίστεψέ με, αδελφέ μου, δεν ξέρω τι να πώ… Να, το πρόσωπό σου μου φαίνεται κατάμαυρο, σαν του αράπη! Πώς να το εξηγήσω;…
Ο Νήφων κατάλαβε πολύ καλά, πώς το πλήθος των αμαρτιών του είχαν κάνει την όψη του να φαίνεται μαύρη! Συγκλονίστηκε.Γεμάτος ντροπή και συντριβή, έκρυψε το πρόσωπό του στις παλάμες του κι έφυγε μονολογώντας: «̈Αλίμονο σ’ εμένα τον αμαρτωλό! Και σ’ αυτή τη ζωή έγινα περιγέλασμα των ανθρώπων, και στη άλλη θα καίγομαι στη γέεννα του πυρός. Πώς να πώ στο Θεό «ελέησον με», μετά από τόσες βρωμερές αμαρτίες, που έκανα μπροστά στα μάτια Του;.. «
Το ίδιο βράδυ σκέφτηκε: «Ας κάνω καμιά προσευχή, μήπως με βοηθήσει ο Θεός» και πήγε να σηκωθεί.
Και του βάζει ο διάβολος το λογισμό: «Αν σηκωθείς τώρα, μέσα στη νύχτα, να προσευχηθείς, θα πέσεις στα χέρια του διαβόλου. Και αντί για καλό, θα σε βρει κακό μεγάλο. Θα τρελαθείς, θα δαιμονιστείς, κι όλοι θα γελάνε μαζί σου!».
«Μα καλά, σκέφτηκε ο Νήφων. Τότε που ξενυχτούσα στις ακολασίες, κανένα κακό δεν έπαθα. Και θα πάθω τώρα, που θέλω να προσευχηθώ στο Θεό; Ανάθεμά σε, πνεύμα πονηρόκαι ακάθαρτο!».
Τα μάτια του έγιναν βρύσες, απ’ όπου έτρεχαν δάκρυα πικρά: Ώ Θεέ μου, βογγούσε με πόνο ψυχής. Τί ήμουνα και που κατάντησα! Μακάρι να ‘χα πεθάνει τότε, που ζούσα μέσα στην ευσέβεια και την αρετή. Τώρα, να, γέμισα τραύματα και πληγές την ταλαίπωρη ψυχή μου. Αλλά, Κύριέ μου, «επί σοι ήλπισα ̇ σώσόν με εκ πάντων των διωκόντων με και ρύσαί με, μη ποτέ αρπάση ως λέων την ψυχήν μου, μη όντος λυτρουμένου μηδέ σώζοντος!»
ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΣ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΣ:
Ο πόλεμος του διαβόλου εναντίον των αγωνιζωμένων χριστιανών και οι πειρασμοί του Αγίου Πετρού του Αθωνίτου κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά:
«Ο διάβολος έχει μίσος εναντίον των χριστιανών, όχι μονάχα γιατί είναι βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος, αλλά κυρίως και προπάντων γιατί δεν αντέχει να τους βλέπει να αγωνίζονται για να ζήσουν με ταπείνωση, με μετάνοια, με νηστεία, με άσκηση, με προσευχή ασταμάτητη και προσπάθεια εναντίον των παθών, με αγάπη και συγχωρητικότητα για τα λάθη των άλλων.
Για το λόγο αυτό ο Χριστός τόνισε ότι είναι ανάγκη να θωρακίζεται ο Χριστιανός από την έντονη προσευχή και νηστεία: « Το γένος τούτο των δαιμόνων ουκ εκπορεύεται ή μη εν προσευχή και νηστεία ». Αν ο πιστός προσεύχεται με μετάνοια και ταπείνωση και ασκείται με τη νηστεία βοηθείται πνευματικά και παίρνει όλα τα άλλα χαρίσματα, ενώ όταν εξομολογείται καταργεί τα δικαιώματα του διαβόλου εναντίον του.»
Ιωάννου Α 1:8-10, 2:1-2
«Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν. Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας. Εάν είπωμεν ότι δεν ημαρτήσαμεν, ψεύστην κάμνομεν αυτόν, και ο λόγος αυτού δεν υπάρχει εν ημίν. Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον. και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.»
ΑΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΟΤΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΘΑ ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ, ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ, ΙΣΩΣ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΕ ΑΥΤΟΝ.
ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΟΚΥΨΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΤΟ ΕΝΑ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΑΛΛΟ, ΑΦΟΥ «ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΥ ΜΥΡΙΑ ΕΠΟΝΤΑΙ»! ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΣΠΕΙΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ΟΠΩΣ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ ΝΗΦΩΝΑ: ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΟΔΟΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΥΡΚΟ!
ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ, ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΧΗ «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ», ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΙΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΕΜΕΙ. ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΤΑ ΦΕΡΟΥΝ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΛΕΙΨΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΣΠΕΙΡΕΙ ΤΗΝ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙ, ΝΑ ΣΚΥΨΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙ. ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΝΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΟΤΑΝ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΞΕΦΟΡΤΩΘΟΥΜΕ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ. ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ, ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ!
ΑΛΛΑ ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΕΞΗΣ:
1) Τότε προσελθών προς αυτόν ο Πέτρος, είπε. Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις; Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς. Δεν σοι λέγω έως επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά.»
ΛΕΓΟΝΤΑΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟ, ΟΤΙ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ, ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΜΑΣ ΟΧΙ ΕΠΤΑ ΑΛΛΑ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ ΔΗΛΩΝΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΣ ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΟΣ, ΟΤΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ, ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΗΣΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΩΣ ΑΛΛΟ ΑΣΩΤΟ ΥΙΟ ΟΧΙ ΜΙΑ Ή ΔΥΟ ΑΛΛΑ ΑΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ!
2) ΔΕ ΝΟΕΙΤΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΧΩΡΙΣ ΘΕΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ. ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΣΤΟΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙ!
3) ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΕΣΟΥΜΕ ΑΛΛΕΣ ΤΟΣΕΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ!
4) ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ. ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΛΗΣΤΗ!
5) ΣΥΜΦΩΝΑ ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΝΗΦΩΝΑ:
Ο αγαθός Θεός μας δεν θα κρίνει το χριστιανό επειδή αμάρτησε, αλλά γιατί δεν μετανοεί. Τον ν’ αμαρτάνει κανείς και να μετανοεί, είναι ανθρώπινο. Το να μη μετανοεί, όμως, είναι γνώρισμα του διαβόλου και των δαιμόνων του. Γι’ αυτό λοιπόν θα κριθούμε: Γιατί δεν ζούμε συνεχώς μέσα στη μετάνοια.
6) ΠΑΛΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΝΗΦΩΝΑ:
Πιο βρωμερή αμαρτία απ’ αυτή (την αμαρτία της πορνείας) δεν υπάρχει, έλεγε. Αν όμως ο ακόλαστος άνθρωπος θελήσει να μετανοήσει, ο Θεός τον δέχεται πιο πρόθυμα και πιο θερμά απ’ όλους τους άλλους αμαρτωλούς. Γιατί ξέρει πόσο δυνατό είναι το πάθος τούτο,αφού και από τη φυσική γενετήσια ορμή του ανθρώπου τρέφεται, αλλά και από τους δαίμονες επιπλέον κεντρίζεται με τους διάφορους πειρασμούς.
7) ΤΕΛΟΣ, ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ ΑΦΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΘΕΟ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΗΔΕΝΙΚΟ.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ, ΟΤΙ:
ΤΟ ΠΙΠΤΕΙΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ, ΤΟ ΕΜΜΕΝΕΙΝ ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΝ, ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΕΙΝ ΘΕΙΟΝ!
ΑΝΝΑ ΠΑΓΚΡΑΤΗ
annapan1966@hotmail.com
ΜΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ
ΥΓ 1. ΣΥΝΙΣΤΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ, ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΗΦΩΝΑ. ΤΟΝ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ ΣΕ PDF:
https://docplayer.gr/52560537-Enas-askitis-episkopos.html
ΥΓ 2. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑΣ. ΞΕΡΕΙ ΑΥΤΟΣ.
triklopodia.gr
ΓΙΑΤΙ Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΜΟΝΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΞΑΠΟΣΤΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΡΑΒΑ. ΚΑΙ ΑΜΑ ΒΛΕΠΕΙ ΦΩΣ, ΜΠΑΙΝΕΙ. ΤΟ ΠΟΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΙΚΙΛΛΕΙ: Η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΜΑΣ, Η ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ, Η ΦΙΛΑΥΤΙΑ (ΚΑΤΑ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΑΣ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΗ / ΜΑΧΟΜΕΝΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΛΛΗΝΑ), Η ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ, Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ… ΟΥΔΕΙΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ. ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑ ΕΚΕΙ, ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΜΕ: ΣΤΟ ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΜΑΣ ΣΗΜΕΙΟ!
ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΔΙΝΕ ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ, ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΦΑΛΑΓΓΑ ΔΑΙΜΟΝΩΝ. ΕΛΕΓΕ: «Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ. ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΤΟ ΧΤΥΠΑΣ ΜΙΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙ. ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΤΟΝ ΧΤΥΠΑΣ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΚΕΙ, ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.»
Ο ΓΕΡΩΝ ΝΕΙΛΟΣ Ο ΑΓΙΟΦΑΡΑΓΓΙΤΗΣ ΕΔΙΝΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ. ΕΦΤΥΝΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟΝ ΑΟΡΑΤΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΟΞΥΓΟΝΟΥ. ΤΟΝ ΕΒΛΕΠΕ ΣΑΝ ΧΟΙΡΟ, ΠΟΥ ΒΡΩΜΟΥΣΕ. ΜΕ ΧΟΝΤΡΕΣ ΤΡΙΧΕΣ, ΠΟΥ ΕΒΓΑΖΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΕΞΕΡΧΟΝΤΑΝ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΦΛΟΓΕΣ ΕΝΩ ΣΥΧΝΑ ΑΛΛΑΖΕ ΟΨΕΙΣ. Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ, ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΤΑΝ ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ: «ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΕΠΤΩΚΑΣΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ».
ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ.
ΤΑ ΣΑΡΚΙΚΑ:
1) ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ ΤΑ ΣΑΡΚΙΚΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ:
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ: «Ο πανσεξουαλισμός είναι η αιτία της καταδίκης μας. Οι παρά φύσιν ασέλγειες, που κατονόμασε με τον πλέον χονδροειδή τρόπο και έδωσε εντολή, να μην επικαλύπτονται: ο στοματικός και πρωκτικός έρωτας και η ομοφυλοφιλία έχουν ανοίξει τις πύλες της κολάσεως και μπαίνουν μέσα οι νέοι μας κατευθείαν.»
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΚΑΤΕΦΥΓΕ ΣΕ ΑΥΤΟΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟ. Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ, ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΕΠΙΚΕΚΑΛΥΜΜΕΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑΝ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΤΟ ΠΥΡ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΟΝ. ΤΟΥΣ ΥΠΕΔΕΙΞΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΝ.
ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- ΕΙΝΑΙ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ Η ΑΠΟΨΗ, ΟΤΙ «ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΟΛΑ (ΚΑΘΕ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ) ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ»!
2) ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ / ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ»: Ο ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ ΗΤΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤ’ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΝ:
Από παιδί ακόμα κατατρόπωσε τον πονηρό διάβολο και τον αφάνισε ολότελα. Έπειτα, όταν ήταν πια νέος, παλικάρι, ο σατανάς τον ξεγέλασε και τον πλήγωσε φοβερά. Πέλαγος αμαρτίας έγινε τότε! Όμως και πάλι, σαν στρατιώτης γενναίος, πετάχτηκε πάνω με ορμή και κατάφερε πλήγμα συντριπτικό στον αλαζόνα δράκοντα.
ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙ. ΕΔΕΙΞΕ ΜΕΓΑΛΟ ΖΗΛΟ, ΜΕΛΕΤΟΥΣΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ. ΤΟΝ ΕΛΚΥΑΝ ΑΚΟΜΑ ΟΙ ΒΙΟΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ. ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑΥΜΑΖΕ ΤΗ ΦΛΟΓΕΡΗ ΠΙΣΤΗ, ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΝΝΑΙΟΨΥΧΙΑ ΤΟΥΣ. ΦΕΡΟΤΑΝ ΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ, ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΣΤΟΛΗ. ΞΕΧΩΡΙΖΕ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΤΟΥ.
«Κάποτε άκουσε στην εκκλησία κάποιον σεβάσμιο ιερέα να διδάσκει το λαό ότι όποιος δεν έχει ελεημοσύνη και αγνεία μάταια κοπιάζει, γιατί δεν πρόκειται να μπει στη βασιλεία των ουρανών. Ταράχθηκε ο Νήφων απ’ αυτά τα λόγια. «
«Θα μπορέσω εγώ άραγε να κατορθώσω αυτή την αρετή; Γιατί χρειάζεται σκληρός αγώνας για να ξεφύγει κανείς από την πύρωση της σάρκας. Και γιατί οι δαίμονες γκρεμίζουν τους ανθρώπους στα βάραθρα της σαρκικής αμαρτίας ευκολότερα απ’ ό,τι σε άλλα παραπτώματα. Αλλά με τη βοήθεια του Θεού, ποτέ δεν θα κοιτάξω στο πρόσωπο γυναίκα! Στα χέρια του Κυρίου αφήνομαι, κι ας γίνει το θέλημά Του…»
ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ, Ο ΝΗΦΩΝ ΖΟΥΣΕ ΣΑΝ ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ.
Βλέποντας αυτά ο διάβολος, έγινε θηρίο. Λύσσαξε…-Ακούς εκεί! Τόσο νέος και να μ’ αγνοεί! Έννοια σου, παλικάρι μου… Θα σε περιποιηθώ εγώ…Και πράγματι – αλίμονο! Ο Νήφων δεν είχε πείρα στον πνευματικό πόλεμο. Κι αυτό ακριβώς ήταν που εκμεταλλεύτηκε ο πονηρός. Αλλά και κάτι ακόμα: Την αστάθεια της νιότης, που εύκολα γλιστράει στην αμαρτία…
Πρώτα λοιπόν σκόρπισε το νού του σε ανώφελες μέριμνες. Ύστερα τον έσπρωξε προς τη μέθη και τη γαστριμαργία. Τέλος έσπειρε μέσα του τη νοσταλγία των γονιών και της πατρίδας. Σπάραζε η καρδιά του στη θύμηση της μάνας και του πατέρα. Οι λογισμοί άρχισαν να τον πνίγουν. Μα που να φανταστεί πώς όλα τούτα ήταν πόλεμος δαιμονικός…
Στη αρχή αντιστεκόταν γενναιόψυχα στους λογισμούς. Μα τελικά η θλίψη κι η βαρυθυμία του πλάκωσαν τελείως την καρδιά. Ο Νήφων συνήθισε αρχικά τα φαγοπότια, που εξελίχθηκαν σιγά– σιγά σε κραιπάλες. Από τις καταχρήσεις σκοτίστηκε ο νούς του. Κι έτσι το ένα κακό έφερε το άλλο, αφού ο κατήφορος της αμαρτίας, όπως ξέρουμε, σταματημό δεν έχει:
Ο σιωπηλός πρώτα και ήσυχος, έγινε τώρα αυθάδης. Όλους τους έβριζε και τους διέσυρε με το παραμικρό. Καβγάδιζε για το τίποτα. Έβαζε σκάνδαλα κι έσπερνε διχόνοιες. ΄Αρχισε να συχνάζει στα θέατρα και στα καπηλειά και στα κακόφημα νυχτερινά κέντρα. Το ξημέρωμα τον έβρισκε να πίνει, να χορεύει, να τραγουδάει, να αισχρολογεί..
Μα το πιο αξιοθρήνητο ήταν, πώς έπεσε στο βούρκο των σαρκικών αμαρτημάτων. Έσμιξε με νέους ακόλαστους κι έφτασε στο σημείο να λερώνει, μαζί μ’ αυτούς, την καθαρότητα της ψυχής του, πέφτοντας σε πορνείες, μοιχείες, ακόμα και σε σοδομίες!… Οι παλιοί γνωστοί του και όλοι οι ευσεβείς χριστιανοί λυπόντουσαν με το κατάντημά του. Ένας απ’ αυτούς του έλεγε συχνά – πυκνά:-Αλίμονό σου, ταλαίπωρε Νήφωνα! Έτσι που κατάντησες, είσαι ζωντανός νεκρός! Διορθώσου πια…
Μερικές φορές, όταν άκουγε τέτοια λόγια ο Νήφων, συναισθανόταν τις αμαρτίες του. Έπεφτε σε συλλογή, αναστέναζε, ξεσπούσε σε δάκρυα. Δεν μπορούσε όμως ν’αφήσει τα πονηρά του έργα, γιατί πολύ γρήγορα η δύναμη της συνήθειας τον έσερνε στα ίδια, σαν άλογο χαλινωμένο. Και τότε η απόγνωση, το μεγαλύτερο απ’όλα τα κακά, ερχόταν να συμπληρώσει το έργο της ψυχικής καταστροφής του νέου: ̈ Τώρα πια δεν υπάρχει για σένα μετάνοια ̈, του ψιθύριζε, ̈Κοίταξε να μη στερηθείς τουλάχιστον τα επίγεια… ̈.
Κάποτε συνάντησε έναν παλιό γνωστό του, το Νικόδημο. Εκείνος στήλωσε το βλέμμα πάνω του κι έμεινε να τον κοιτάζει σαν αφηρημένος για κάμποση ώρα.
-Πίστεψέ με, αδελφέ μου, δεν ξέρω τι να πώ… Να, το πρόσωπό σου μου φαίνεται κατάμαυρο, σαν του αράπη! Πώς να το εξηγήσω;…
Ο Νήφων κατάλαβε πολύ καλά, πώς το πλήθος των αμαρτιών του είχαν κάνει την όψη του να φαίνεται μαύρη! Συγκλονίστηκε.Γεμάτος ντροπή και συντριβή, έκρυψε το πρόσωπό του στις παλάμες του κι έφυγε μονολογώντας: «̈Αλίμονο σ’ εμένα τον αμαρτωλό! Και σ’ αυτή τη ζωή έγινα περιγέλασμα των ανθρώπων, και στη άλλη θα καίγομαι στη γέεννα του πυρός. Πώς να πώ στο Θεό «ελέησον με», μετά από τόσες βρωμερές αμαρτίες, που έκανα μπροστά στα μάτια Του;.. «
Το ίδιο βράδυ σκέφτηκε: «Ας κάνω καμιά προσευχή, μήπως με βοηθήσει ο Θεός» και πήγε να σηκωθεί.
Και του βάζει ο διάβολος το λογισμό: «Αν σηκωθείς τώρα, μέσα στη νύχτα, να προσευχηθείς, θα πέσεις στα χέρια του διαβόλου. Και αντί για καλό, θα σε βρει κακό μεγάλο. Θα τρελαθείς, θα δαιμονιστείς, κι όλοι θα γελάνε μαζί σου!».
«Μα καλά, σκέφτηκε ο Νήφων. Τότε που ξενυχτούσα στις ακολασίες, κανένα κακό δεν έπαθα. Και θα πάθω τώρα, που θέλω να προσευχηθώ στο Θεό; Ανάθεμά σε, πνεύμα πονηρόκαι ακάθαρτο!».
Τα μάτια του έγιναν βρύσες, απ’ όπου έτρεχαν δάκρυα πικρά: Ώ Θεέ μου, βογγούσε με πόνο ψυχής. Τί ήμουνα και που κατάντησα! Μακάρι να ‘χα πεθάνει τότε, που ζούσα μέσα στην ευσέβεια και την αρετή. Τώρα, να, γέμισα τραύματα και πληγές την ταλαίπωρη ψυχή μου. Αλλά, Κύριέ μου, «επί σοι ήλπισα ̇ σώσόν με εκ πάντων των διωκόντων με και ρύσαί με, μη ποτέ αρπάση ως λέων την ψυχήν μου, μη όντος λυτρουμένου μηδέ σώζοντος!»
ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΣ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΣ:
Ο πόλεμος του διαβόλου εναντίον των αγωνιζωμένων χριστιανών και οι πειρασμοί του Αγίου Πετρού του Αθωνίτου κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά:
«Ο διάβολος έχει μίσος εναντίον των χριστιανών, όχι μονάχα γιατί είναι βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος, αλλά κυρίως και προπάντων γιατί δεν αντέχει να τους βλέπει να αγωνίζονται για να ζήσουν με ταπείνωση, με μετάνοια, με νηστεία, με άσκηση, με προσευχή ασταμάτητη και προσπάθεια εναντίον των παθών, με αγάπη και συγχωρητικότητα για τα λάθη των άλλων.
Για το λόγο αυτό ο Χριστός τόνισε ότι είναι ανάγκη να θωρακίζεται ο Χριστιανός από την έντονη προσευχή και νηστεία: « Το γένος τούτο των δαιμόνων ουκ εκπορεύεται ή μη εν προσευχή και νηστεία ». Αν ο πιστός προσεύχεται με μετάνοια και ταπείνωση και ασκείται με τη νηστεία βοηθείται πνευματικά και παίρνει όλα τα άλλα χαρίσματα, ενώ όταν εξομολογείται καταργεί τα δικαιώματα του διαβόλου εναντίον του.»
Ιωάννου Α 1:8-10, 2:1-2
«Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν. Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας. Εάν είπωμεν ότι δεν ημαρτήσαμεν, ψεύστην κάμνομεν αυτόν, και ο λόγος αυτού δεν υπάρχει εν ημίν. Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον. και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.»
ΑΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΟΤΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΘΑ ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ, ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ, ΙΣΩΣ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΕ ΑΥΤΟΝ.
ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΟΚΥΨΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΤΟ ΕΝΑ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΑΛΛΟ, ΑΦΟΥ «ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΥ ΜΥΡΙΑ ΕΠΟΝΤΑΙ»! ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΣΠΕΙΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ΟΠΩΣ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ ΝΗΦΩΝΑ: ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΟΔΟΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΥΡΚΟ!
ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ, ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΧΗ «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ», ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΙΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΕΜΕΙ. ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΤΑ ΦΕΡΟΥΝ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΛΕΙΨΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΣΠΕΙΡΕΙ ΤΗΝ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙ, ΝΑ ΣΚΥΨΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙ. ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΝΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΟΤΑΝ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΞΕΦΟΡΤΩΘΟΥΜΕ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ. ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ, ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ!
ΑΛΛΑ ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΕΞΗΣ:
1) Τότε προσελθών προς αυτόν ο Πέτρος, είπε. Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις; Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς. Δεν σοι λέγω έως επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά.»
ΛΕΓΟΝΤΑΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟ, ΟΤΙ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ, ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΜΑΣ ΟΧΙ ΕΠΤΑ ΑΛΛΑ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ ΔΗΛΩΝΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΣ ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΟΣ, ΟΤΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ, ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΗΣΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΩΣ ΑΛΛΟ ΑΣΩΤΟ ΥΙΟ ΟΧΙ ΜΙΑ Ή ΔΥΟ ΑΛΛΑ ΑΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ!
2) ΔΕ ΝΟΕΙΤΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΧΩΡΙΣ ΘΕΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ. ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΣΤΟΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙ!
3) ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΕΣΟΥΜΕ ΑΛΛΕΣ ΤΟΣΕΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ!
4) ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ. ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΛΗΣΤΗ!
5) ΣΥΜΦΩΝΑ ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΝΗΦΩΝΑ:
Ο αγαθός Θεός μας δεν θα κρίνει το χριστιανό επειδή αμάρτησε, αλλά γιατί δεν μετανοεί. Τον ν’ αμαρτάνει κανείς και να μετανοεί, είναι ανθρώπινο. Το να μη μετανοεί, όμως, είναι γνώρισμα του διαβόλου και των δαιμόνων του. Γι’ αυτό λοιπόν θα κριθούμε: Γιατί δεν ζούμε συνεχώς μέσα στη μετάνοια.
6) ΠΑΛΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΝΗΦΩΝΑ:
Πιο βρωμερή αμαρτία απ’ αυτή (την αμαρτία της πορνείας) δεν υπάρχει, έλεγε. Αν όμως ο ακόλαστος άνθρωπος θελήσει να μετανοήσει, ο Θεός τον δέχεται πιο πρόθυμα και πιο θερμά απ’ όλους τους άλλους αμαρτωλούς. Γιατί ξέρει πόσο δυνατό είναι το πάθος τούτο,αφού και από τη φυσική γενετήσια ορμή του ανθρώπου τρέφεται, αλλά και από τους δαίμονες επιπλέον κεντρίζεται με τους διάφορους πειρασμούς.
7) ΤΕΛΟΣ, ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ ΑΦΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΘΕΟ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΗΔΕΝΙΚΟ.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ, ΟΤΙ:
ΤΟ ΠΙΠΤΕΙΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ, ΤΟ ΕΜΜΕΝΕΙΝ ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΝ, ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΕΙΝ ΘΕΙΟΝ!
ΑΝΝΑ ΠΑΓΚΡΑΤΗ
annapan1966@hotmail.com
ΜΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ
ΥΓ 1. ΣΥΝΙΣΤΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ, ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΗΦΩΝΑ. ΤΟΝ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ ΣΕ PDF:
https://docplayer.gr/52560537-Enas-askitis-episkopos.html
ΥΓ 2. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑΣ. ΞΕΡΕΙ ΑΥΤΟΣ.
triklopodia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου