Οι υπνοβάτες.

Δεν γνωρίζουμε πως η χρεοκοπία είναι συνδεδεμένη όχι μόνο με οικονομικές αλλά, επί  πλέον, με γεωπολιτικές καταστροφές; Ότι από τη Γερμανία μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο απαιτήθηκαν εδάφη και βιομηχανίες της για να εξοφλήσει τα χρέη της;

.

Επικαιρότητα

Αυτό που ενοχλεί, υποθέτω την πλειοψηφία των ανθρώπων, είναι το ότι αδυνατούμε να συνεννοηθούμε ακόμη και στην άκρη του γκρεμού – ενώ αναλωνόμαστε σε ατέρμονες συζητήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την αντιμετώπιση των προβλημάτων και με το σχεδιασμό του μέλλοντος της χώρας μας. Ειδικά όσον αφορά τα περισσότερα κόμματα, φαίνεται καθαρά πως το μοναδικό ενδιαφέρον τους έχει σχέση με τα ιδιοτελή δικά τους συμφέροντα – ότι στην πραγματικότητα αδιαφορούν για την κοινωνία και τους Πολίτες της.

Ενδεχομένως βέβαια να μην καταλαβαίνουν τα κόμματα και αρκετοί από εμάς τη δυσχερή θέση, στην οποία ευρισκόμαστε – σημειώνοντας πως είναι σωστό μεν να είναι κανείς αισιόδοξος, αλλά όχι αιθεροβάμων. Στα πλαίσια αυτά θέλουμε να τονίσουμε για μία ακόμη φορά πως η Ελλάδα είναι η πλέον χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία – με ακαθάριστο δημόσιο χρέος σχεδόν στο 200% του ΑΕΠ της σε ξένο συνάλλαγμα (το ευρώ είναι ξένο νόμισμα για όλες τις χώρες), με το μεγαλύτερο μέρος του στα χέρια ξένων, με ένα ανεξέλεγκτο και συνεχώς αυξανόμενο κόκκινο ιδιωτικό χρέος που υπερβαίνει το 130% του ΑΕΠ ή το 300% των ετησίων εισοδημάτων, με χρεοκοπημένες τράπεζες, με ένα μη βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα κοκ.

Ευρίσκεται δε εκτός των αγορών χρηματοδότησης, αφού το επιτόκιο δανεισμού της είναι τουλάχιστον τρεις φορές υψηλότερο από το ρυθμό ανάπτυξης και η αξιολόγηση της από όλες τις αντίστοιχες εταιρείες «σκουπίδια» – ενώ η φοροδοτική ικανότητα των Πολιτών της είναι μηδαμινή, με αποτέλεσμα τα χρέη τους απέναντι στο δημόσιο να πλησιάζουν τα 180 δις € μαζί με τις επιβαρύνσεις, όταν την ίδια στιγμή πάνω από 1 εκ. Πολίτες είναι αντιμέτωποι με καταναγκαστικά μέτρα και περί τα 4 εκ. έχουν κόκκινες οφειλές.

Κάτι ανάλογο δεν έχει συμβεί σε καμία άλλη χώρα στην οικονομική ιστορία, ούτε σε κάποια είχαν ποτέ εγκριθεί τρεις θηριώδεις δανειακές συμβάσεις με τα αποικιακά μνημόνια που πάντοτε τις συνοδεύουν – πόσο μάλλον χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Το πιθανότερο πάντως είναι να χρειαστεί μία τέταρτη, αφού η έξοδος της στις αγορές σε τρισχειρότερη κατάσταση από το 2010 που απομονώθηκε δεν έχει καμία λογική (μνημόνια δεν χρειάζονται, αφού είναι ψηφισμένα έως το 2060). Ποιά ευρωπαϊκή Βουλή όμως θα ενέκρινε κάτι τέτοιο, όταν στα περισσότερα κράτη και ειδικά στη Γερμανία οι Πολίτες διαμαρτύρονται για τα υφιστάμενα; Δεν είναι πιθανότερο να προταθεί η έξοδος της από την Ευρωζώνη, αφού είναι αδύνατον να τα καταφέρει εντός; Γνωρίζουμε αλήθεια τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο, στη θέση που βρισκόμαστε σήμερα;

Από την άλλη πλευρά, η κατάσταση στην Ευρώπη και γενικότερα στον πλανήτη θυμίζει τις συνθήκες που επικρατούσαν στο μεσοπόλεμο – κυρίως αυτές πριν το κραχ του 1929 και τη Μεγάλη Ύφεση που ακολούθησε. Εν προκειμένω η Ελλάδα, η οποία δεν κατάφερε να εκμεταλλευθεί καθόλου την ανάπτυξη των τελευταίων ετών για να επιλύσει τα προβλήματα της, είναι δυνατόν να επιβιώσει οικονομικά εάν πράγματι η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος βυθιστούν ξανά σε ύφεση; Ακόμη και αν δεν ξεσπάσει κάποιο κραχ δηλαδή, αλλά επικρατήσει μία κατάσταση (στασιμότητα, εταιρείες ζόμπι) όπως αυτή στην Ιαπωνία μετά το 1990; Δεν γνωρίζουμε πως η χρεοκοπία είναι συνδεδεμένη με οικονομικές και γεωπολιτικές καταστροφές, υπενθυμίζοντας ότι από τη Γερμανία μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο απαιτήθηκαν εδάφη και βιομηχανίες της για να εξοφλήσει τα χρέη της;

Όλα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια πως δεν υπάρχουν λύσεις – αλλά ότι δεν θα βρεθεί καμία απολύτως, εάν συνεχίσουμε να υπνοβατούμε βαδίζοντας στα τυφλά προς το γκρεμό. Πως εάν δεν καταλάβουμε την εξαιρετικά δυσμενή θέση μας, καθώς επίσης εάν δεν συνεννοηθούμε μεταξύ μας, αλλάζοντας ριζικά αντιλήψεις, καταπολεμώντας τα κακώς κείμενα και παράγοντας πλούτο όπου και όπως μπορούμε, εκπονώντας ένα δικό μας σχέδιο, χωρίς να έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις για το βιοτικό μας επίπεδο και τοποθετώντας το συλλογικό συμφέρον πάνω από το ατομικό, θα αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που δεν μπορούμε καν να φαντασθούμε σήμερα.

analyst.gr