Η υφαρπαγή της Ελλάδας.

H πατρίδα μας είναι καταδικασμένη στην οικονομική  στασιμότητα, έως ότου αλλάξει ιδιοκτησιακό καθεστώς – ενώ δεν είναι πια υπερχρεωμένο το κράτος αλλά εντελώς χρεοκοπημένο, όπως επίσης πλέον οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά και το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό σύστημα.

.

“Η κατοχή δεν μπορεί να είναι ανθρώπινη. Υπάρχουν επομένως δύο επιλογές: ή αποδέχεσαι την κατοχή και όλες τις μεθόδους που είναι αναγκαίες για την επιβολή της, σκύβοντας πειθήνια το κεφάλι ή, διαφορετικά, την απορρίπτεις εξ ολοκλήρου και όχι μόνο κάποια συγκεκριμένα μέρη της» (πηγή).

.Επικαιρότητα

Από την αρχή της κρίσης, όταν ήταν υπερχρεωμένο το δημόσιο αλλά όχι χρεοκοπημένο, ενώ ο ιδιωτικός τομέας ήταν υγιής, υποστηρίζαμε πως με το ΔΝΤ, πόσο μάλλον με την ενισχυμένη του μορφή, όσον αφορά τη θηριωδία, με την Τρόικα δηλαδή, μία χώρα έχει δύο μόνο επιλογές στη διάθεση της:

(α) είτε να εκτελεί τις εντολές της βασιλικότερα του βασιλέως, (β) είτε να συγκρουστεί μαζί της, παίρνοντας το ρίσκο της χρεοκοπίας που ασφαλώς δεν ήταν συνώνυμο με την έξοδο από το ευρώ, αφού η συμμετοχή στην Ευρωζώνη είναι αμετάκλητη – αρκεί φυσικά να είχε λάβει τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας του τραπεζικού της συστήματος (ελέγχους κεφαλαίων κλπ.).

Δυστυχώς, σκόπιμα ή μη, καμία κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα από τα δύο, με αποτέλεσμα να παρέλθουν ανεκμετάλλευτα τα τρία χρόνια που διαρκεί η εξυγίανση μίας χώρας: το πρώτο που λαμβάνονται όλα τα μέτρα εάν δεν επιλέξει τη σύγκρουση, το δεύτερο που ωριμάζουν, καθώς επίσης το τρίτο που αποδίδουν – όπως συνέβη με την Ιρλανδία, με την Κύπρο κοκ. Έτσι χάθηκε η όποια ευκαιρία, αφού εάν η κυβέρνηση δεν συγκρουστεί όταν έχει όλα της τα όπλα στη διάθεση της (χάθηκαν με το PSI) και η  εξυγίανση αποτύχει τα τρία πρώτα χρόνια, η χώρα είναι πλέον καταδικασμένη στην απόλυτη στασιμότητα – ουσιαστικά στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, η οποία θα είχε συμβεί προ πολλού, εάν η Ελλάδα δεν ήταν μέλος της Ευρωζώνης.

Περαιτέρω η σημερινή κυβέρνηση, αφού προηγουμένως απέτυχε παταγωδώς να συγκρουστεί επειδή δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένη, επέλεξε τη δεύτερη εναλλακτική λύση: την τήρηση των εντολών της Τρόικα βασιλικότερα του βασιλέως. Δυστυχώς όμως, αφενός μεν λόγω του ότι ήταν πολύ αργά αφού είχαν περάσει ήδη πέντε χρόνια, αφετέρου εξαιτίας του ότι προηγήθηκε η αποτυχημένη σύγκρουση με την Τρόικα, με αποτέλεσμα να χάσει την εμπιστοσύνη της, δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα – εύλογα, αφού έδωσε την ευκαιρία στη Γερμανία να αθετήσει την υπόσχεση της περί διαγραφής χρέους.

Έτσι, η Ελλάδα «εισέπραξε» μόνο την άθλια συμφωνία της 21ης Ιουνίου του 2018 – ακόμη χειρότερα, με ένα θηριώδες αντάλλαγμα, όπως ασφαλώς είναι η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια (το καινούργιο θέατρο που παίζεται για την χειραγώγηση των ιθαγενών, είναι η αλλαγή στάσης του πρωθυπουργού των Σκοπίων που δήθεν αναγκάσθηκε με το πιστόλι στον κρόταφο να δεχτεί τη συμφωνία – αφού είχε προηγηθεί βέβαια η διαρροή των εγγράφων της wiki leaks και το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης!). Η τελευταία της ανοησία δε ήταν η μη αποδοχή της γραμμής πιστοληπτικής στήριξης – με αποτέλεσμα να προσπαθεί να βγει στις αγορές κυριολεκτικά ξυπόλητη στα αγκάθια, αρχίζοντας ήδη να ξοδεύει το μαξιλάρι των 24 δις €.

Σήμερα πάντως, η πατρίδα μας είναι καταδικασμένη στην οικονομική στασιμότητα, έως ότου αλλάξει ιδιοκτησιακό καθεστώς – ενώ δεν είναι πια υπερχρεωμένο το κράτος αλλά εντελώς χρεοκοπημένο, όπως επίσης οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά και το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό σύστημα. Εν προκειμένω, υποθέτουμε πως δεν πιστεύει πια κανείς ότι, το δημόσιο χρέος ύψους 360 δις € ή στο 202% του ΑΕΠ είναι βιώσιμο, ούτε οι «κόκκινες» οφειλές που έχουν υπερβεί τα 230 δις € ή το 130% του ΑΕΠ, από αμελητέες προηγουμένως.

Από την άλλη πλευρά τώρα, εμείς τουλάχιστον δεν έχουμε καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, το μέλλον της Ελλάδας θα είναι ρόδινο – αφού αποκλείουμε να διακινδυνεύσουν οι Γερμανοί τις επενδύσεις, καθώς επίσης τις επιχειρήσεις τους στη χώρα. Για παράδειγμα, δεν πρόκειται να χάσουν τα χρήματα που έδωσαν για την εξαγορά του ΟΤΕ ή των 14 αεροδρομίων (τα οποία χρηματοδότησαν με δάνειο από την Alpha Bank που εμείς διασώσαμε, με δικά μας χρήματα, όπως συνέβη επίσης με τη ΔΕΣΦΑ που δανειοδοτήθηκε από την ΕΤΕ για να εξαγοραστεί σε εξευτελιστική τιμή) – ούτε να θέσουν σε κίνδυνο εταιρείες τους σαν τη Lidl ή όποιες άλλες. Αντίθετα, θα εξαγοράσουν ακόμη περισσότερες, ειδικά τις κοινωφελείς όπως τη ΔΕΗ – ενώ θα επεκταθούν στις τουριστικές επιχειρήσεις, οι οποίες αποτελούν τη βαριά βιομηχανία της χώρας.

Οι Γερμανοί δεν θα διακινδυνεύσουν ούτε τις επενδύσεις που διενεργήθηκαν στην Ελλάδα με επιδοτήσεις της ΕΕ, όπως τις εθνικές οδούς που συνεχίζουν να κατασκευάζονται και να εγκαινιάζονται, τη γέφυρα Ρίου Αντιρρίου κοκ. – αφού γνωρίζουν πολύ καλά πόσο ωφέλιμες θα είναι για τη μελλοντική ανάπτυξη της χώρας (ΤΟΥΣ).

Σε κάθε περίπτωση το γεγονός ότι, με τα περίπου 90 δις € που εγγυώνται οι ίδιοι για τα πακέτα χρηματοδότησης ύψους 286 δις € που δόθηκαν στην Ελλάδα, ελέγχουν ένα από τα καλύτερα οικόπεδα του πλανήτη, εξαγοράζοντας σε εξευτελιστικές τιμές τα δημόσια και ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία των κατοίκων του, τεκμηριώνει πως το εγχείρημα τους ήταν φθηνό, έξυπνo και εξαιρετικά κερδοφόρο – κάτι που δεν συμβαίνει με τα υπόλοιπα κράτη-δανειστές μας, τα οποία ουσιαστικά δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα.

Για να γίνει περισσότερο κατανοητό το έξυπνο εγχείρημα (business) των Γερμανών φίλων μας, το εξής παράδειγμα: Για να εξαγοράσει κανείς μια χώρα αξίας πολλών τρις €, συγκεντρώνει μία ομάδα δανειστών, οι οποίοι τη χρηματοδοτούν με 286 δις € που δεν δίνουν από την τσέπη τους, αλλά μόνο εγγυώνται. Ο ίδιος εγγυάται για τα 90 δις €, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις εξόφλησης τους κάποια στιγμή στο μέλλον – με την επιβολή μέτρων λιτότητας, καθώς επίσης με το ξεπούλημα των περιουσιακών της στοιχείων κυρίως στον ίδιο, σε εξευτελιστικές τιμές.

Στο τέλος τα δάνεια των 90 δις € (των 286 δις € επίσης) εξοφλούνται – οπότε δεν χάνει την εγγύηση του, ενώ έχει ταυτόχρονα την ιδιοκτησία της χώρας, καθώς επίσης των κατοίκων της. Εάν κάτι δεν πάει καλά, τότε χάνει μόνο ένα μέρος των 90 δις € – έχοντας μοιραστεί το ρίσκο των 286 δις € με τους άλλους.

Όσον αφορά τώρα τη μελλοντική χρηματοδότηση της Ελλάδας με ένα 4ο, 5ο κοκ. μνημόνιο έως τουλάχιστον το 2060 (ανάλυση), δεν χρειάζονται ουσιαστικά καθόλου νέα χρήματα – αφού ανακυκλώνονται τα παλαιά, εφόσον η χώρα υποχρεώνεται σε πρωτογενή πλεονάσματα, οπότε στην κάλυψη των δαπανών της από την ίδια, συν τους τόκους των δανείων της. Με απλά λόγια, τα νέα δάνεια οδηγούνται πίσω σε αυτούς που έδωσαν τα παλαιότερα – ενώ οι δανειστές αυτοί εισπράττουν ταυτόχρονα τόκους! Ως εκ τούτου, εάν η Ελλάδα δεν θα μπορεί να δανεισθεί από τις αγορές για να εξοφλεί τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ, δεν είναι απίθανο να τη στηρίξουν ξανά – αφού ουσιαστικά στηρίζουν τον εαυτό τους, βγάζοντας τα χρήματα από τη μία τσέπη και βάζοντας τα στην άλλη.

Το μέλλον της Ελλάδας λοιπόν, υπό τη γερμανική κατοχή, θα είναι ασφαλώς ρόδινο – όχι όμως το μέλλον των ιθαγενών, οι οποίοι απλά θα μετατραπούν σε σκλάβους χρέους, καθώς επίσης σε χαμηλόμισθούς εργαζόμενους στην υπηρεσία των νέων ιδιοκτητών της χώρας τους. Όσον αφορά την ελληνική οικονομία, θα αρχίσει να αναπτύσσεται και μάλιστα με ραγδαίους ρυθμούς, από εκείνη τη στιγμή και μετά που η υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων δεν θα μπορεί να απειληθεί – όταν θα είναι δηλαδή τετελεσμένο γεγονός.

Αρκετοί Έλληνες δε θα συμπεριφερθούν ακριβώς όπως την εποχή της τουρκοκρατίας –κάτι που ήδη φαίνεται σήμερα, όπου επικρατεί μία εκκωφαντική σιωπή των αμνών, τα κεφάλια είναι σκυφτά, ενώ οι περισσότεροι μαθαίνουν τα παιδιά τους γερμανικά. Άλλοι πάλι εγκαταλείπουν τη χώρα στους μετανάστες, οι οποίοι θα καλύψουν το κενό που δημιουργείται – αφού είναι γνωστό πως η φύση δεν συμπαθεί τα κενά.

Επίλογος  

Ολοκληρώνοντας, θα μπορούσε να μας επικρίνει κανείς, ισχυριζόμενος ότι περιοριζόμαστε μόνο σε διαπιστώσεις και δεν προτείνουμε λύσεις – παρά το ότι μόνο λύσεις αναφέρουμε από το 2009, χωρίς όμως να εισακουσθεί καμία. Στα πλαίσια αυτά, ασφαλώς υπάρχουν ακόμη λύσεις, οι οποίες όμως κοστίζουν κάθε φορά περισσότερο – αφού η κρίση λειτουργεί σε μία οικονομία όπως ακριβώς η πυρκαγιά, η οποία σβήνεται εύκολα, με μικρό κόστος στο ξεκίνημα της, ενώ στη συνέχεια γίνεται ανεξέλεγκτη και αφήνει καμένη γη στο πέρασμα της.

Μία από αυτές είναι η πρόσφατη που δημοσιεύσαμε (ανάλυση), η οποία όμως έχει συγκεκριμένες προϋποθέσεις – με κυριότερη την πλήρη κάθαρση του διεφθαρμένου και χρεοκοπημένου κομματικού μας συστήματος, ενώ δίχως αυτήν δεν πρόκειται να υπάρξει μέλλον για τους Έλληνες.

Είμαστε όμως σχεδόν σίγουροι πως δεν θα υιοθετηθεί, επειδή είναι πλειοψηφία αυτοί που θέλουν να κερδίσουν έναν πόλεμο, χωρίς να δώσουν καμία μάχη. Ως εκ τούτου, ας συνεχίσουμε να μαθαίνουμε γερμανικά, παύοντας να διαμαρτυρόμαστε για τους μισθούς, τις συντάξεις, τις κατασχέσεις ή τους πλειστηριασμούς – διατηρώντας την ψευδαίσθηση της βιώσιμης προσφυγής μας στις αγορές, της ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας κοκ. για να μην χάνουμε τον ύπνο μας.

analyst.gr