Ριζικές αλλαγές στο ΝΑΤΟ.

Φαίνεται πως το ΝΑΤΟ διαχωρίζεται σε μικρότερες συμμαχίες κρατών με κοινά περιφερειακά συμφέροντα, καθώς επίσης με κοινό παρανομαστή τις Η.Π.Α. – ενώ κανένας δεν γνωρίζει πως θα συμπεριφερθεί η κεντρική Ευρώπη, με την Τουρκία να οδηγείται στο αντίπαλο στρατόπεδο.

 .Επικαιρότητα

Σύμφωνα με την αμερικανική δεξαμενή σκέψης «Strategic Culture Foundation», το ΝΑΤΟ δεν είναι πια τόσο συνεκτικό, όσο ήταν κάποτε, ενώ η συμμετοχή της Τουρκίας είναι πλέον τυπική – ειδικά μετά τις συνεχείς συγκρούσεις της με τις Η.Π.Α. και την πρόσφατη συνάντηση των ηγετών του Ιράν και της Τουρκίας με τον πρόεδρο Putin. Μία από τις διαφορετικές ομάδες που πρόσκεινται απ’ ευθείας στην υπερδύναμη είναι η Μ. Βρετανία, η Πολωνία και οι χώρες τις Βαλτικής, μία άλλη είναι η Σουηδία με τη Φινλανδία (πηγή), ενώ προωθείται ένα αραβικό ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή (πηγή) – με την τρίτη περιφερειακή ομάδα να  αφορά την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ.

Εν προκειμένω οι Η.Π.Α. δήλωσαν πως ενδιαφέρονται να αυξήσουν τη χρήση στρατιωτικών βάσεων και λιμανιών στη χώρα μας, τονίζοντας τη στρατηγική σημασία των λιμανιών της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης (πηγή) – όπου η τελευταία σχεδιάζεται να μετατραπεί σε κεντρικό κόμβο μεταφοράς του φυσικού αερίου που θα εξάγεται από το Ισραήλ και την Κύπρο, με προορισμό την Ευρώπη.

Ο αγωγός θα έχει μήκος μεταξύ 1.300 και 2.000 χιλιομέτρων, ξεκινώντας από το Ισραήλ, διασχίζοντας την Κύπρο, την Κρήτη και την Ελλάδα, καθώς επίσης τελειώνοντας στην Ιταλία – όπου όμως αναζητούνται εναλλακτικές λύσεις μέσω των Βαλκανίων, επειδή η νέα κυβέρνηση της Ιταλίας δεν είναι σαφής. Ο κόμβος της Αλεξανδρούπολης θα έχει επίσης σιδηροδρομική σύνδεση με τη Βουλγαρία – ενώ θα κατασκευαστεί μία πλωτή μονάδα λήψης, αποθήκευσης και επανααεριοποίησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου, ώστε να καταστεί δυνατή η σύνδεση του με τις Η.Π.Α.

Όσον αφορά τώρα τον αγωγό «East-Med», ο οποίος υποστηρίζεται από την ΕΕ, θα παρακάμψει την Τουρκία (γράφημα), παρά το αυξημένο κόστος (πηγή) – κάτι που σίγουρα δεν αφήνει αδιάφορη τη γειτονική χώρα, η οποία ισχυρίζεται πως ένα μέρος της κυπριακής ΑΟΖ ανήκει στην ίδια (πηγή). Σύμφωνα δε με τον πρόεδρο της, «Η Ανατολική Μεσόγειος αντιμετωπίζει απειλή για την ασφάλεια της, στην περίπτωση που η Κύπρος θα συνεχίσει τις μονομερείς της επιχειρήσεις εξόρυξης φυσικού αερίου και πετρελαίου στην περιοχή».

Περαιτέρω, εάν οι Η.Π.Α. ενισχύσουν τις σχέσεις τους με την Ελλάδα, παρέχοντας της μεγαλύτερη στρατιωτική προστασία, σημαίνει πως θα υποστηρίξουν τη διεύρυνση της αναδυόμενης Συμμαχίας της Ανατολικής Μεσογείου – δηλαδή της Ελλάδας, του Ισραήλ και της Κύπρου, με κέντρο βάρους τα αποθέματα υδρογονανθράκων στην περιοχή και τους αγωγούς μεταφοράς ενέργειας. Οφείλει να σημειωθεί εδώ πως πριν από ένα έτος οι Η.Π.Α. εγκαινίασαν την πρώτη τους μόνιμη στρατιωτική βάση στο Ισραήλ (πηγή), η οποία διευθύνεται από την Ευρώπη (EUCOM) – ενώ το 2015 η Ελλάδα και το Ισραήλ που δεν είναι πλήρες μέλος του ΝΑΤΟ υπέγραψαν μία συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας, αφού προηγουμένως (2014) το Ισραήλ είχε ανοίξει ένα νέο γραφείο στην Ελλάδα.

Τόσο η Ελλάδα πάντως, όσο και η Κύπρος, εξυπηρετούν το Ισραήλ όσον αφορά τη συμμαχία μαζί τους, επειδή είναι μέλη της ΕΕ και μπορούν να στηρίξουν τα συμφέροντα του στην Ευρώπη – έχοντας και οι τρεις χώρες πραγματοποιήσει κοινή επίσκεψη στην Ουάσιγκτον το Μάιο. Η Αλβανία δε προσφέρθηκε να δημιουργήσει μία αμερικανική στρατιωτική βάση στο έδαφος της (πηγή), αλλά δεν έχει αποφασισθεί κάτι τέτοιο – ιδίως λόγω των δεσμών της με την Τουρκία.

Η Συμμαχία τώρα της Ανατολικής Μεσογείου έχει ουσιαστικά στόχο την αντικατάσταση της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ – οπότε είναι εύλογη η επιτάχυνση της απομάκρυνσης της τελευταίας με κατεύθυνση τη Ρωσία, το Ιράν, την Κίνα και ενδεχομένως την Ευρασιατική Ένωση (=το αντίστοιχο της ΕΕ). Οι χρηματοπιστωτικές επιθέσεις πάντως των Η.Π.Α. έχουν εξουθενώσει τόσο τη Ρωσία, όσο την Τουρκία και το Ιράν – ενώ είναι βέβαιο πως η Κίνα δεν μπορεί να τις στηρίξει σημαντικά, ούτε είναι πρόθυμη να συγκρουστεί κατά μέτωπο με την υπερδύναμη, γνωρίζοντας τις αδυναμίες της.

Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως το ΝΑΤΟ διαχωρίζεται σε μικρότερες συμμαχίες κρατών με κοινά περιφερειακά συμφέροντα και με κοινό παρανομαστή τις Η.Π.Α., ενώ κανένας δεν γνωρίζει πως θα συμπεριφερθεί η κεντρική Ευρώπη – ουσιαστικά η Γερμανία που δέχεται επιθέσεις και συνεχείς κατηγορίες από τον κ. Trump, την οποία ακολουθεί πιστά η Γαλλία, τουλάχιστον όσον αφορά την κυβέρνηση της.

Στα πλαίσια αυτά, το θέμα της παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια και η βιασύνη της εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται – ενώ τα δύο αντίπαλα μπλοκ που δημιουργούνται, καθώς επίσης η απομόνωση της Γερμανίας από τις Η.Π.Α. (εν μέρει της Γαλλίας και της Ιταλίας), τεκμηριώνουν πως οι γεωπολιτικές αλλαγές είναι ριζικές, με τον ενεργειακό, χρηματοπιστωτικό και οικονομικό πόλεμο να κλιμακώνονται. Ενδεχομένως δε πρόκειται για τη μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας (που όμως απομακρύνεται αισθητά από τη Ρωσία και την Κίνα), η οποία θα τη βοηθήσει να ξεπεράσει τα τεράστια οικονομικά της προβλήματα – αρκεί να μη συμβεί κάτι απρόβλεπτο με την Τουρκία.

analyst.gr