Το γένος των Ελλήνων έμαθε από νωρίς πως η ιστορία δεν γράφεται με το μελάνι των εύκολων θριάμβων, αλλά με το αίμα, τον ιδρώτα και τα δάκρυα εκείνων που ύψωσαν το ανάστημά τους, ακόμη κι όταν όλα έμοιαζαν χαμένα.
Ρωμιοί της Πόληςromioitispolis.gr
Η φαινομενική νίκη – η Πύρρειος νίκη – συχνά αποδεικνύεται μάταιη, γιατί δεν φέρνει καρπό. Αντίθετα, η ευτυχής ήττα, εκείνη που καίει και ταπεινώνει, γίνεται ο σπόρος της αληθινής Δόξας.
Δεν πολεμάμε για τη νίκη· πολεμάμε για τη Δόξα! Γιατί η Δόξα δεν είναι μια στιγμή, αλλά η αιωνιότητα που χαρίζει το μαρτύριο, η λάμψη που δεν σβήνει. Στους αιώνες, οι ήττες του γένους έγιναν προσάναμμα για μεγάλες Αναστάσεις. Από τις Θερμοπύλες έως το Ζάλογγο και από τη Σμύρνη έως τα βουνά της Πίνδου, εκεί που η ήττα έμοιαζε τελειωτική, εκεί ξεκινούσε η άνοδος προς την αθανασία.
Ο αληθινός Έλληνας δεν καταστρέφει τον εχθρό· θα τον εξαφανίσει κάνοντάς τον φίλο του. Γιατί γνωρίζει πως η υπέρβαση της έχθρας είναι ανώτερη από την καταστροφή, πως η συγχώρεση είναι πιο ισχυρή από τη νίκη. Ο αγώνας δεν έχει αξία μόνο για το αποτέλεσμα, αλλά για το ίδιο το μεγαλείο της στάσης. Να στέκεσαι όρθιος, ακόμη κι όταν όλα γύρω σου γκρεμίζονται.
Και στο τέλος, η πορεία μας συναντά το Φως του Σταυρού. Γιατί κάθε πτώση του Έλληνα είναι σταυρική, μα κάθε ανάστασή του είναι χριστιανική. Η ήττα που οδηγεί στη Δόξα δεν είναι άλλη από την ήττα του θανάτου στην Ανάσταση του Χριστού. Εκεί βρίσκουμε το μέτρο και τον προορισμό μας: να αγωνιζόμαστε όχι για την πρόσκαιρη νίκη, αλλά για την αιώνια Δόξα της Βασιλείας Του.
Είναι ο Άνθρωπος Φάντασμα, ο Μαύρος Σεπτέμβρης ενός ανίερου Αύγουστου.
Κάποιοι είπαν ότι κρύβεται στις σκιές ή ότι είναι η ίδια η σκιά και κάποια άλλοι ότι είναι ένας μύθος της Ανατολής που κάποια στιγμή για ένα ανεξήγητο λόγο ζωντάνεψε.
Τι μυστήρια κρύβονται στις υπόγειες στοές της Βασιλεύουσας; Τι είναι το φως που εμφανίζεται μέσα στην Αγιά Σοφιά; Τι απέγινε ο Μαύρος Σεπτέμβρης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου