Από τον Μπράντον Σμιθ.
Είναι περίεργο. Έγραφα σήμερα για τις δοκιμασίες βαρβαρότητας που υφιστάμεθα στον δυτικό κόσμο στη σύγχρονη εποχή, προσπαθώντας να εξηγήσω γιατί τα πράγματα δεν μπορούν να συνεχίσουν όπως είναι για πολύ καιρό ακόμα, όταν εμφανίστηκαν τα νέα για τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ. Ανάγκασα τον εαυτό μου να παρακολουθήσει το βίντεο, ακριβώς όπως ανάγκασα τον εαυτό μου να παρακολουθήσει την πρόσφατη δολοφονία της Ουκρανής πρόσφυγα Ιρίνα Ζαρούτσκα από έναν μαύρο άνδρα σε ένα τρένο, ο οποίος στη συνέχεια καυχήθηκε για το πώς «έπιασε εκείνο το λευκό κορίτσι».
Είδα αριστερούς δημοσιογράφους να προσπαθούν να κρύψουν το γεγονός και να θάψουν την ιστορία μέχρι που έγινε γνωστή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δεν είχαν άλλη επιλογή από το να την καλύψουν. Και όταν το έκαναν, παραπονέθηκαν περισσότερο για τον τρόπο που αντιμετώπισαν τον δολοφόνο στο διαδίκτυο παρά για την ίδια τη δολοφονία.
Έχω παρακολουθήσει χιλιάδες αριστερούς σε όλο το διαδίκτυο να επευφημούν τον θάνατο αυτού του αθώου κοριτσιού. Έχω παρακολουθήσει εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς να επευφημούν τους τρανς δράστες μαζικών επιθέσεων αφού σκότωσαν χριστιανά παιδιά, όπως ακριβώς τώρα επευφημούν τον θάνατο του Τσάρλι Κερκ.
Δύσκολα συγκρατούν τη χαρά τους. Κατηγορούν τον Κερκ και τις πεποιθήσεις του ως καταλύτη. Σαν να τιμωρείται για κάποιο έγκλημα. Λένε ότι «ο κόσμος έχει βαρεθεί τη δεξιά βία», αλλά πού είναι αυτή η βία; Δεν υπάρχει. Ο ισχυρισμός είναι gaslighting σε επικό επίπεδο. Η μόνη βία που έχουμε δει την τελευταία δεκαετία προέρχεται από την πολιτική αριστερά. Κανονικά αυτή η συμπεριφορά θα ονομαζόταν τρομοκρατία.
Ταραχές στους δρόμους, επιθέσεις σε αθώους ανθρώπους, επιθέσεις σε χριστιανικές εκδηλώσεις, πολλαπλές απόπειρες δολοφονίας και μια σειρά από μαζικές πυροβολίες, όλα από πολιτικά υποκινούμενους αριστερούς. Και το μόνο που μπορούν να σκεφτούν είναι η 6η Ιανουαρίου , μια σύντομη ταραχή που ΠΡΟΚΛΗΘΗΚΕ από την αστυνομία του Καπιτωλίου που πυροβόλησε ειρηνικούς διαδηλωτές με πλαστικές σφαίρες και δακρυγόνα.
Ποιο ήταν το πραγματικό έγκλημα του Τσάρλι Κερκ; Διέπραξε την πιο κραυγαλέα αμαρτία που υπάρχει όσον αφορά την πολιτική αριστερά - Είπε την αλήθεια χωρίς ντροπή. Γι' αυτό, δολοφονήθηκε.
Δεν συμφωνούσα απαραίτητα με τον Κερκ σε όλα τα ζητήματα. Συγκεκριμένα, νομίζω ότι έδωσε υπερβολική σημασία στην ιδέα ότι ο δημόσιος διάλογος θα έκανε τη διαφορά. Νομίζω ότι έχει φθίνοντα οφέλη. Οι προοδευτικοί φαίνεται να χειροτερεύουν με κάθε επιχείρημα που χάνουν. Γίνονται μόνο πιο αποσυντονισμένοι, πιο βίαιοι. Η προσπάθεια να λογικευτείς με τέτοιους φανατικούς είναι σπατάλη ενέργειας, αλλά τουλάχιστον μεταφέρει το μήνυμα στους κανονικούς, αν έχουν απομείνει κανονικοί.
Η εξάρτηση από τον δημόσιο διάλογο αποτελεί μέρος ενός βαθύτερου προβλήματος εντός των συντηρητικών και λαϊκιστικών κινημάτων· έχουμε την τάση να προσκολλόμαστε στην ιδέα ότι δίνουμε μια πολιτική μάχη και ότι αυτή η μάχη μπορεί να κερδηθεί αν είμαστε οι πιο αντικειμενικοί, οι πιο λογικοί, οι πιο σωστοί.
Όπως έλεγα πάντα: Οι αριστεροί δεν ενδιαφέρονται να έχουν δίκιο. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να νικήσουν.
Εμείς ασχολούμαστε με την πολιτική δράση, ενώ η αίρεση των ξύπνιων επιδίδεται σε δολιοφθορές, βία από τον όχλο, σεξουαλική κακοποίηση παιδιών και δολοφονίες. Οι συντηρητικοί είναι φυσικά διστακτικοί στο να εγκαταλείψουν την τάξη ή τον νόμο. Η πολιτική αριστερά το γνωρίζει αυτό - βασίζεται σε αυτό. Ξέρουν ότι είμαστε περιορισμένοι στον τρόπο που αντιστεκόμαστε, επειδή έχουμε την προσδοκία ότι το σύστημα μπορεί να διορθωθεί και να μεταρρυθμιστεί.
Το πρόβλημα είναι ότι το σύστημα είναι μολυσμένο. Είναι μολυσμένο από παράσιτα. Για να πετύχει ο κοινωνικός διάλογος οτιδήποτε εποικοδομητικό, και οι δύο πλευρές πρέπει να είναι πατριωτικές. Και οι δύο πλευρές πρέπει να αγαπούν τον πολιτισμό και τη χώρα τους σε κάποιο βαθμό και να θέλουν το καλύτερο για το μέλλον. Οι αριστεροί και οι παγκοσμιοποιητές ΜΙΣΟΥΝ τη Δύση. Μισούν τις ΗΠΑ. Θέλουν να τις μετατρέψουν σε σκόνη. Θέλουν να σβηστεί η μνήμη τους από την ιστορία. Δεν υπάρχει κανένα επίπεδο λογικής ή διπλωματίας που να μπορεί να διαλύσει την πικρή ψυχοπάθειά τους.
Με άλλα λόγια, ο Μακάρθι είχε δίκιο. Η αριστερά πρέπει να φύγει.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η συνείδηση και ο σεβασμός της τάξης είναι αδυναμία. Αν δεν είχαμε αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα ήμασταν καλύτεροι από τους προοδευτικούς. Το θέμα μου, ωστόσο, είναι ότι πρέπει να αποδεχτούμε την πραγματικότητα ότι έχει κηρυχθεί ολοκληρωτικός πόλεμος εναντίον της Δύσης και πρέπει να αρχίσουμε να ενεργούμε σαν να βρισκόμαστε σε πόλεμο, αν θέλουμε να επιβιώσει ο πολιτισμός μας.
Εδώ είναι που χωρίζω τους δρόμους μου με πολλούς από τους Ελευθεριακούς συναδέλφους μου. Αυτό το πρόβλημα δεν αφορά διαφωνίες μεταξύ Αμερικανών πολιτών. Δεν αφορά τις παλιές εποχές της ευγενικής πολιτικής δυσλειτουργίας. Και πάλι, αυτός είναι ένας πόλεμος, ένας πόλεμος πυροβολισμών και ένας πόλεμος νοοτροπίας. Δεν με ενδιαφέρουν τα συνταγματικά δικαιώματα των ανθρώπων που έχουν κηρύξει πόλεμο σε εμένα, στη χώρα μου και στις ίδιες τις ελευθερίες που κρύβουν πίσω τους.
Αν θέλουν να κάψουν τη Δύση ολοσχερώς για να εγκαινιάσουν το δικό τους δυστοπικό κολεκτιβιστικό όραμα, τότε η μόνη λογική απάντηση είναι να ΤΟΥΣ κάψουν ολοσχερώς.
Τα τελευταία χρόνια προειδοποιούσα για τα γεγονότα που εκτυλίσσονται τώρα. Στο άρθρο μου με τίτλο «Τρομοκρατικές επιθέσεις ξεκινούν το 2025 - Τα πράγματα θα χειροτερέψουν, οπότε να είστε προετοιμασμένοι» , που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο, υποστήριξα ότι:
« ...Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος πολιτικής αποσταθεροποίησης το 2025, λόγω μιας σταθερής σειράς τρομοκρατικών επιθέσεων. Ορισμένες από αυτές μπορεί να έχουν σχεδιαστεί από νόμιμους υπόπτους, ενώ άλλες θα μπορούσαν να κατασκευαστούν από μυστικά συμφέροντα, προκειμένου να προκαλέσουν φόβο στον κόσμο. Θα προειδοποιούσα επίσης συγκεκριμένα για ακροαριστερές ομάδες που επιστρέφουν σε τακτικές παρόμοιες με το Weather Underground, προκειμένου να διαταράξουν τις συντηρητικές μεταρρυθμίσεις...»
« Αφού είδα τις «φλογερές αλλά ειρηνικές» δραστηριότητες ομάδων όπως η Antifa και το BLM κατά τη διάρκεια των ταραχών του 2020, δεν δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μπορεί επίσης να υπάρχει ένα ακτιβιστικό στοιχείο στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή που είναι πρόθυμο να εμπλακεί σε τρομοκρατία υποδομών και πολιτικές δολοφονίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ίδιοι οι αριστεροί είναι ιδιαίτερα οργανωμένοι, αλλά υπάρχουν στοιχεία ότι διοικούνται από υπολογισμούς ανθρώπων στο παρασκήνιο.»
Με άλλα λόγια, οι ελιτίστικοι θεσμοί μπορούν πολύ εύκολα να χρησιμοποιήσουν ακροαριστερούς παράγοντες για να πραγματοποιήσουν τρομοκρατικές επιθέσεις, επειδή οι αριστεροί χρειάζονται μόνο μια «ώθηση» για να ακολουθήσουν αυτό το μονοπάτι. Όπως ακριβώς πολλοί Ισλαμιστές φονταμενταλιστές είναι τόσο εύκολο να ωθηθούν σε μαζική βία...»
Υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι η ένοπλη επίθεση στον Κερκ είναι «ψεύτικη σημαία» και ότι πρόκειται για σπορά διχασμού μεταξύ των Αμερικανών. Δελτίο Τύπου: Είμαστε ήδη διχασμένοι. Ακόμα και χωρίς ενθάρρυνση, θα ήμασταν διχασμένοι. Πάρα πολλοί άνθρωποι που ασπάζονται την ελευθερία κάνουν το λάθος να πιστεύουν ότι τα προβλήματά μας σταματούν στους παγκοσμιοποιητές στην κορυφή, αλλά αυτοί είναι μόνο ένα μέρος αυτής της σύγκρουσης.
Το άλλο μέρος βρίσκεται στη βάση της πυραμίδας - Τα εκατομμύρια των προοδευτικών που θέλουν να δουν τον κόσμο να φλέγεται. Τελικά, δεν έχει και τόση σημασία αν ο Κερκ σκοτώθηκε από έναν «μοναχικό τρελό» ή από μια οργανωμένη συνωμοσία, το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Οι αριστεροί εξακολουθούν να χειροκροτούν. Εξακολουθούν να θέλουν να σε σκοτώσουν. Άρα, πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε.
Πριν από την είδηση της δολοφονίας, σκεφτόμουν μετρημένες αντιδράσεις – Ιδιαίτερα το θέμα του «στρατιωτικού νόμου» και το αν αυτή είναι μια δικαιολογημένη λύση δεδομένων των συνθηκών, ή μια αντίδραση φόβου που οδηγεί σε μια ολισθηρή πλαγιά του κυβερνητικού αυταρχισμού.
Η ανάπτυξη της Εθνοφρουράς στην Ουάσινγκτον από τον Τραμπ έχει σημειώσει μέχρι στιγμής μεγάλη επιτυχία, αλλά δεν μπορεί να κρατήσει τα στρατεύματα εκεί για πάντα. Πρέπει να αντιμετωπιστεί η ρίζα της ασθένειας, ιδίως οι διεφθαρμένοι ηγέτες των Δημοκρατικών στις μπλε πόλεις που κρατούν τους επαναλαμβανόμενους παραβάτες μακριά από τις φυλακές και τους δρόμους.
Ειλικρινά, βλέπω τον στρατιωτικό νόμο ως κάτι παραπάνω από ένα προσωρινό μέτρο, ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις. Σαν να δίνεις σε κάποιον μορφίνη για τον καρκίνο σταδίου 4. Είναι ευχάριστο και ανακουφίζει τον πόνο για λίγο, αλλά εσωτερικά το σώμα εξακολουθεί να πεθαίνει. Ο στρατιωτικός νόμος δεν φτάνει. Ο καιρός για μετρημένες αντιδράσεις έχει τελειώσει.
Σκεφτείτε για μια στιγμή, όμως, ποια είναι η φυσική εναλλακτική λύση; Τι θα συμβεί στη συνέχεια; Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε: Θα είναι μια περίοδος επιβολής κυρώσεων στους αριστερούς ακτιβιστές και τις ελίτ που τους χρηματοδοτούν. Θα είναι μια εκτεταμένη τιμωρία. Και, ειλικρινά, το καλωσορίζω. Μακάρι να μην ήταν απαραίτητο, αλλά αποδέχομαι την πραγματικότητα ότι είναι αναπόφευκτο.
Δεν νομίζω ότι οι αριστεροί καταλαβαίνουν τι πρόκειται να συμβεί. Νομίζω ότι έχουν γλιτώσει την κακία τους για τόσο καιρό που νομίζουν ότι είναι άτρωτοι. Στην πραγματικότητα, ο μόνος λόγος που συνεχίζουν να υπάρχουν είναι χάρη σε άντρες όπως ο Τσάρλι Κερκ, οι οποίοι έδιναν τόσο μεγάλη αξία στην παραδοσιακή και ειρηνική αντιπολίτευση. Όποιος κι αν είναι ο δράστης, σκότωσαν έναν από τους καλούς τύπους.
Όταν γινόμαστε μάρτυρες μιας καθοριστικής στιγμής όπως η δολοφονία του Κερκ, νομίζω ότι είναι σημαντικό να κρατάμε αυτές τις εικόνες στο μυαλό μας, όσο φρικτές κι αν είναι. Η πολιτισμένη κοινωνία σπεύδει να προχωρήσει και να αφομοιώσει την επόμενη τραγωδία χωρίς να σκέφτεται σωστά την οργή της. Πρέπει να είμαστε πολύ πιο θυμωμένοι από ό,τι είμαστε.
Είναι η εκδίκηση η απάντηση; Θα έλεγα ότι η ισορροπία είναι η απάντηση. Η δικαιοσύνη είναι η απάντηση. Προς το παρόν, δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει ισορροπία.
Αυτό που βλέπω είναι μια κουλτούρα υπό πολιορκία σε κάθε επίπεδο και δεν παίρνουμε αυτές τις επιθέσεις αρκετά σοβαρά. Πόσο ακόμα μπορούμε να αντέξουμε μαζικές εισβολές από τον τρίτο κόσμο; Πόσο ακόμα μπορούμε να αντέξουμε την κατήχηση των παιδιών μας; Πόσο ακόμα μπορούμε να επιτρέψουμε στους ομιλητές μας να φιμώνονται, με λογοκρισία ή με σφαίρες; Πόσο ακόμα θα παραμένουν ασφαλείς οι γειτονιές μας όταν οι επαγγελματικοί εγκληματίες προστατεύονται από το σύστημα;
Οι άνθρωποι που μισούν τη Δύση και θέλουν να τη δουν να βλάπτεται θα πρέπει να εκδιωχθούν. Οι ΜΚΟ και οι εταιρείες που χρηματοδοτούν αυτούς τους ακτιβιστές πρέπει να κλείσουν και να διασκορπιστούν, με τη βία αν χρειαστεί. Άτομα και ομάδες που επιδιώκουν ενεργά να παραλύσουν τη Δύση και να εκμεταλλευτούν ή να σκοτώσουν δυτικούς πολίτες πρέπει να εξαλειφθούν. Αυτό δεν είναι περίπλοκο.
Οι άνδρες της Δύσης πρέπει να σταθούν όρθιοι και να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Πρέπει να υπερασπιστούμε τις αρχές μας, τα ιδανικά μας και τον λαό μας. Αυτό σημαίνει να καταστρέψουμε όλους τους εχθρούς, ξένους και εγχώριους. Αυτό σημαίνει ότι οι πατριώτες θα πάνε στον πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου