Ο Πάπυρος Ιπούβερ, που αποδίδεται σε έναν γραφέα ονόματι Ιπούβερ, αφηγείται καταστροφές που έπληξαν τη γη, όπως ποτάμια που μετατράπηκαν σε αίμα, καταστροφή καλλιεργειών, λιμό και εκτεταμένο θάνατο.
Ένα αρχαίο αιγυπτιακό χειρόγραφο μπορεί να αποδεικνύει τις 10 βιβλικές πληγές που περιγράφονται στο Βιβλίο της Εξόδου.
Γνωστό ως Πάπυρος Ιπούβερ, το έγγραφο έχει τη μορφή ποιητικού θρήνου που αποδίδεται σε έναν γραφέα ονόματι Ιπούβερ.
Αφηγείται εκτεταμένες καταστροφές και κοινωνικές αναταραχές στην αρχαία Αίγυπτο , περιγράφοντας λιμό, μαζικούς θανάτους και περιβαλλοντικές καταστροφές.
Σύμφωνα με την Έξοδο , ο Θεός έστειλε μια σειρά από καταστροφικές δοκιμασίες, όπως η μετατροπή του Νείλου σε αίμα , σμήνη ακρίδων και τρεις ημέρες σκότους, για να πείσει τον Φαραώ να απελευθερώσει τους Ισραηλίτες από τη δουλεία.
Ο Πάπυρος Ιπούβερ φαίνεται να περιγράφει πολλά από αυτά τα ίδια γεγονότα, καθώς μια γραμμή αναφέρει: «Υπάρχει αίμα παντού... Να, ο ποταμός είναι αίμα», αντικατοπτρίζοντας τη μετατροπή του Νείλου σε αίμα στη Βίβλο.
«Ο Μωυσής και ο Ααρών έκαναν όπως τους πρόσταξε ο Κύριος. Ενώπιον του Φαραώ και των υπηρετών του, σήκωσε το ραβδί του και χτύπησε το νερό του Νείλου, και όλο το νερό του Νείλου μετατράπηκε σε αίμα», αναφέρει η Έξοδος 7:20.
Ο πάπυρος περιγράφει επίσης την περιβαλλοντική καταστροφή: «Δείτε, τα δέντρα κόβονται, τα κλαδιά απογυμνώνονται», πιθανώς αντανακλώντας την χαλαζόπτωση που κατέστρεψε τις καλλιέργειες, και «Δείτε, τα σιτηρά λείπουν από παντού», που καταδεικνύει τον εκτεταμένο λιμό.
Ενώ ο Πάπυρος Ipuwer, που τώρα στεγάζεται στο Ολλανδικό Εθνικό Μουσείο Αρχαιοτήτων, ανακαλύφθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα, έχει επανεμφανιστεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου οι χρήστες εκπλήσσονται που δεν έχουν ακούσει ποτέ για το χειρόγραφο και πιστεύουν ότι αποδεικνύει ότι η Βίβλος είναι αληθινή.
Η Βίβλος αναφέρει ότι ο Θεός έστειλε δέκα πληγές στην Αίγυπτο για να πείσει τον Φαραώ να απελευθερώσει τους Ισραηλίτες από τη δουλεία.
Η πρώτη πληγή μετέτρεψε τον Νείλο σε αίμα, σκοτώνοντας ψάρια και δηλητηριάζοντας το νερό.
Μετά από αυτό, η Αίγυπτος χτυπήθηκε από σμήνη βατράχων, ψειρών και μυγών, μαζί με θανατηφόρες ασθένειες των ζώων και επώδυνες πληγές.
Μια σφοδρή χαλαζοθύελλα, σμήνη ακρίδων, τρεις ημέρες πυκνού σκοταδιού και τελικά ο θάνατος κάθε πρωτότοκου γιου ανάγκασαν τον Φαραώ να απελευθερώσει τους Ισραηλίτες.
Σε αυτό το βιβλικό φόντο, ο Πάπυρος Ιπούβερ προσφέρει μια εντυπωσιακά παρόμοια αφήγηση για τις καταστροφές στην Αίγυπτο.
Οι εκτιμήσεις τοποθετούν τον Πάπυρο Ipuwer μεταξύ 1550 και 1290 π.Χ. Ωστόσο, ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι μπορεί να ευθυγραμμίζεται με το βιβλικό χρονοδιάγραμμα της Εξόδου γύρω στο 1440 π.Χ.
Ο βιβλικός ιστορικός Michael Lane δήλωσε σε μια πρόσφατη μελέτη: «Δεν υπάρχουν οριστικά στοιχεία για να προσδιοριστεί η ακριβής ημερομηνία σύνθεσής του, αλλά λόγω του γραπτού του ύφους, φαίνεται ότι γράφτηκε από αυτόπτη μάρτυρα. Ένας μεγάλος αριθμός μελετητών το τοποθετεί γύρω στην εποχή της βιβλικής ημερομηνίας 1440 π.Χ.».
Παρά τις ενδιαφέρουσες παραλληλίες, οι μελετητές προειδοποιούν κατά της ερμηνείας του παπύρου ως άμεσης απόδειξης της Εξόδου.
Το Βιβλίο της Εξόδου περιγράφει τις Δέκα Πληγές του Θεού. Η πρώτη κατάρα είδε τα νερά του Νείλου να χτυπιούνται από το ραβδί του Μωυσή με εντολή του Θεού, μετατρέποντάς τα σε αίμα σε μια θεϊκή πράξη κρίσης.
Το κείμενο είναι ποιητικό και αποσπασματικό, και δεν αναφέρει ρητά τον Μωυσή ή τους Ισραηλίτες.
Κάποιοι έχουν υποστηρίξει ότι μπορεί αντ' αυτού να αντανακλά ευρύτερες φυσικές καταστροφές και κοινωνικές αναταραχές που βίωσε η Αίγυπτος ανεξάρτητα από τη βιβλική αφήγηση.
Το χειρόγραφο απεικονίζει με γλαφυρό τρόπο την κοινωνική κατάρρευση, με στίχους όπως «Στεναγμοί σε όλη τη γη, ανακατεμένοι με θρήνους», που αντικατοπτρίζουν το πένθος που περιγράφεται στην Έξοδο 12:30, όταν «δεν υπήρχε σπίτι όπου να μην υπήρχε ούτε ένας νεκρός».
Ένα απόσπασμα αναφέρει: «Τα πουλιά δεν βρίσκουν ούτε καρπούς ούτε βότανα», κάτι που θυμίζει τη βιβλική μάστιγα των ακρίδων, η οποία «κάλυψε όλο το έδαφος μέχρι που έγινε μαύρο... δεν έμεινε τίποτα πράσινο στα δέντρα ή στα φυτά σε όλη τη γη της Αιγύπτου» (Έξοδος 10:15).
Το κείμενο απηχεί επίσης τις επιθέσεις των βιβλικών πληγών στους θεούς της Αιγύπτου, με το ποτάμι από αίμα, βατράχια και σκοτάδι να θυμίζει τους Χάπι, Χεκέτ και Ρα.
Αναφέρεται στη δουλεία και τον πλούτο, σημειώνοντας πολύτιμα μέταλλα και πέτρες που στερεώνονταν σε γυναίκες σκλάβες, αντανακλώντας τη δουλεία των Ισραηλιτών και τη μεταφορά θησαυρών που περιγράφεται στην Έξοδο.
Ένα άλλο απόσπασμα, «Δείτε, πολλοί νεκροί είναι θαμμένοι στο ποτάμι, το ρυάκι είναι ο τάφος, ο τάφος έγινε ρυάκι», ευθυγραμμίζεται με τις βιβλικές περιγραφές των μαζικών ταφών (Αριθμοί 33:4). Η καταστροφή συνοψίζεται απλά αλλά δυναμικά: «Όλα είναι ερείπια».
Μαζί, αυτά τα αποσπάσματα υποδηλώνουν μια κοινωνία σε περιβαλλοντική, κοινωνική και πνευματική κρίση, απηχώντας τις πολυεπίπεδες συμφορές της βιβλικής αφήγησης.
ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ dailymail.co.uk : ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου