Λίγες μέρες. Αυτός είναι όλος ο χρόνος που έχει δώσει η Ουάσιγκτον στη Μόσχα για να αλλάξει πορεία. Όχι εβδομάδες, όχι μήνες - μόνο 12 ημέρες. Αν παρακολουθείτε τους τίτλους των εφημερίδων, έχετε ήδη δει την αντίστροφη μέτρηση σε εξέλιξη: ειδικοί που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, ηγέτες που μιλούν για κόκκινες γραμμές, αναλυτές που προειδοποιούν για παγκόσμιο πόλεμο. Αλλά για τη Ρωσία, αυτές δεν ήταν κενές πολιτικές δηλώσεις. Ερμηνεύτηκαν ως τίποτα λιγότερο από κήρυξη πολέμου.
Αυτή η σύγκρουση έχει πλέον μετατραπεί σε πόλεμο νεύρων - υπομονής και πρόκλησης, όχι μόνο πυραύλων και ελιγμών. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες βάζουν ένα δημόσιο ρολόι στο τραπέζι, δεν πρόκειται απλώς για μια διπλωματική τακτική - είναι ψυχολογικός πόλεμος. Η ίδια η προθεσμία γίνεται όπλο, ένα σημείο ενεργοποίησης σε έναν θανατηφόρο αγώνα σκακιού μεταξύ πυρηνικών γιγάντων. Και το ερώτημα που πρέπει να θέσει κάθε Αμερικανός είναι: Τι συμβαίνει όταν μια πυρηνική δύναμη δέχεται τελεσίγραφο μπροστά σε όλο τον κόσμο και την στριμώχνουν σε μια γωνία χωρίς έξοδο που να σώζει το πρόσωπό της;
Το Κρεμλίνο το έχει πάρει αυτό στα σοβαρά—ως μια de facto κήρυξη πολέμου. Επειδή όταν αναγκάζεις μια πυρηνική υπερδύναμη να δράσει ενώπιον όλου του κόσμου, δεν υπάρχει περιθώριο για λανθασμένους υπολογισμούς. Δεν υπάρχει περιθώριο για δισταγμό. Και δεν υπάρχει εγγύηση επιβίωσης.
Το Κρεμλίνο ετοιμάζεται για ολοκληρωτικό πόλεμο
Ενώ οι ηγέτες των ΗΠΑ παίρνουν θέση μπροστά στις κάμερες, το Κρεμλίνο δεν χάνει χρόνο. Κινητοποιείται. Οι ρωσικές πυρηνικές δυνάμεις δοκιμάζονται. Στρατεύματα στρατολογούνται αθόρυβα. Η Ανατολική Ευρώπη έχει γίνει ένα στάδιο πρόκλησης και προετοιμασίας. Το ΝΑΤΟ έχει ήδη αναχαιτίσει την αυξημένη δραστηριότητα των ρωσικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών πάνω από τη Λιθουανία και την Πολωνία. Αυτές δεν είναι μεμονωμένες κινήσεις - είναι σήματα. Στρώματα ορατών και αόρατων ελιγμών βρίσκονται σε εξέλιξη, ο καθένας διερευνά, ο καθένας αξιολογεί την αποφασιστικότητα της άλλης πλευράς.
Αυτές δεν είναι ασκήσεις. Αυτές είναι οι τελευταίες πρόβες.
Και ενώ οι Ρώσοι αξιωματούχοι μπορεί να παραμένουν δημόσια επιφυλακτικοί, οι πράξεις τους προδίδουν κάτι βαθύτερο: ένα καθεστώς που προετοιμάζεται για ανοιχτό πόλεμο.
Ένας επικίνδυνος χορός λέξεων και προειδοποιήσεων
Μόλις λίγες μέρες μετά το επιθετικό τελεσίγραφο του Τραμπ, η απάντηση από τη Μόσχα ήρθε - όχι με τανκς, αλλά με τρομακτικά λόγια. Ο Ρώσος στρατιωτικός σχολιαστής Αλεξάντερ Σλάντκοφ, μια φωνή που προσεταιρίζεται το Κρεμλίνο, ανακοίνωσε στην εθνική τηλεόραση ότι εάν η Ουάσινγκτον συνέχιζε να προμηθεύει όπλα στην Ουκρανία, η Ρωσία θα αναγκαζόταν να μετατρέψει το Κίεβο και το Λβιβ σε «ραδιενεργούς κρατήρες». Ανέφερε ονόματα. Μίλησε με ιστορικό συμβολισμό. Και το έκανε για ένα κοινό πολύ πέρα από τη Ρωσία.
Αυτό δεν ήταν γλωσσικό ολίσθημα. Ήταν μια προειδοποίηση. Και δεν ήταν μόνο δική του. Προσωπικότητες όπως ο Σλάντκοφ, ο Μεντβέντεφ και ο Σολοβιόφ λειτουργούν ως φερέφωνα του Κρεμλίνου, με απειλές που μπορούν γρήγορα να γίνουν πολιτική εάν η αντίδραση της Δύσης είναι αδύναμη.
Και αυτή τη φορά, ο τόνος είναι διαφορετικός.
Ο Σλάντκοφ δεν μίλησε στη δίνη της μάχης. Μιλούσε σαν η Ρωσία να είχε πάρει μια οριστική απόφαση. Το μήνυμα ήταν σαφές: Υποχωρήστε—ή δείτε τις πόλεις να καίγονται.
Επαναπροσδιορισμός του πυρηνικού της Ρωσίας: Το κουμπί δεν είναι πλέον μια μπλόφα
Από το 2023, η Ρωσία έχει ξαναγράψει το πυρηνικό της δόγμα. Τα τακτικά πυρηνικά όπλα δεν προορίζονται πλέον για σενάρια εισβολής - μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν ως απάντηση σε αυτό που το Κρεμλίνο αποκαλεί «υπαρξιακές απειλές». Και αυτός ο ορισμός; Αόριστος. Υποκειμενικός. Επικίνδυνος. Η κλιμάκωση του Τραμπ, η συνεχής ροή δυτικών πυραύλων στην Ουκρανία και οι προσπάθειες της ίδιας της Ουκρανίας να χτυπήσει ρωσικό έδαφος - όλα αυτά θα μπορούσαν τώρα να πληρούν τις προϋποθέσεις.
Τον Μάιο του 2024, η Ρωσία διεξήγαγε ανοιχτές ασκήσεις προσομοίωσης τακτικών πυρηνικών επιθέσεων. Αυτές δεν ήταν μυστικές. Ήταν χορογραφημένες προειδοποιήσεις. Ήταν το Κρεμλίνο που έλεγε: «Θα σπάσουμε το μεγαλύτερο ταμπού της σύγχρονης εποχής αν μας πιέσουν».
Η Δύση στοιχηματίζει ότι όλα αυτά είναι μπλόφα. Αλλά ακόμα κι αν είναι, η επανάληψη της απειλής αποδυναμώνει το παγκόσμιο ταμπού. Το αδιανόητο γίνεται νοητό. Και αυτό που γίνεται νοητό γίνεται πιο πιθανό.
Αυτή είναι η παγίδα.
Και μπαίνουμε κατευθείαν σε αυτό.
Το Οικονομικό Μέτωπο: Οι BRICS σφίγγουν τη θηλιά
Ενώ οι ΗΠΑ παίζουν πυρηνική ρουλέτα στην Ανατολική Ευρώπη, ένας άλλος πόλεμος μαίνεται ήσυχα - ένας οικονομικός πόλεμος. Και είναι ένας πόλεμος που η Αμερική χάνει.
Η συμμαχία BRICS - Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική - δεν είναι πλέον μια συμβολική λέσχη. Είναι ένα αναδυόμενο μπλοκ υπερδυνάμεων που χτίζει ένα οικονομικό σύστημα που παρακάμπτει σκόπιμα το δολάριο ΗΠΑ. Με νέα μέλη όπως το Ιράν, η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία να εντάσσονται στο πλαίσιο, η ομάδα δημιουργεί χρηματοοικονομικές υποδομές που απειλούν τα ίδια τα θεμέλια της δυτικής ισχύος.
Εναλλακτικά συστήματα πληρωμών, συναλλαγές με χρυσό και διμερείς ανταλλαγές νομισμάτων κερδίζουν έδαφος. Όσο περισσότερο συνεχίζεται αυτό, τόσο περισσότερο αποδυναμώνεται το δολάριο. Και όταν το δολάριο πεθαίνει, εξασθενεί και η παγκόσμια εμβέλεια της Αμερικής. Η προβολή ισχύος του ΝΑΤΟ εξαρτάται από τις οικονομικά κυρίαρχες ΗΠΑ - αλλά αυτή η κυριαρχία ήδη διαλύεται.
Το φυτίλι είναι αναμμένο σε κάθε μέτωπο.
Ένας επικίνδυνος λανθασμένος υπολογισμός
Ο πιο επικίνδυνος πόλεμος είναι αυτός που διεξάγεται με λανθασμένες υποθέσεις. Η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Ρωσία χάνει. Ότι η οικονομία της καταρρέει. Ότι ο λαός της είναι αποθαρρυμένος. Αλλά τα μηνύματα από τη Μόσχα υποδηλώνουν το αντίθετο: ένα καθεστώς υπό πίεση, ναι - αλλά ένα καθεστώς που πιστεύει ότι μπορεί να επιβιώσει, ακόμη και να κερδίσει.
Και όταν μια πυρηνική δύναμη πιστεύει ότι δεν έχει τίποτα να χάσει και τα πάντα να αποδείξει, η λογική πεθαίνει. Η διπλωματία πεθαίνει. Το ένστικτο αναλαμβάνει την εξουσία.
Το έχουμε ξαναδεί αυτό. Σε βιβλία ιστορίας. Σε κρατήρες. Σε σύννεφα-μανιτάρια. Η Δύση δεν διαβάζει το ρωσικό μυαλό—προβάλλει τη δική της αλαζονεία. Και όταν παρερμηνεύεις ένα στριμωγμένο ζώο με πυρηνικά δόντια, δεν έχεις δεύτερη ευκαιρία.
Οι προσεγγίσεις του τέλους του παιχνιδιού
Βρισκόμαστε τώρα στην τελική φάση αυτής της σύγκρουσης. Η αντίστροφη μέτρηση μετράει — και όχι μεταφορικά. Οι δηλώσεις έχουν ήδη γίνει. Τα στρατιωτικά μέσα μετακινούνται. Τα δόγματα έχουν αλλάξει. Οι συμμαχίες έχουν μετατοπιστεί. Οι κανόνες του πολέμου έχουν ξαναγραφτεί.
Και την επόμενη φορά που ο Σλάντκοφ ή ο Μεντβέντεφ θα απειλήσουν, μπορεί να μην είναι προειδοποίηση.
Μπορεί να είναι η ανακοίνωση της πρώτης απεργίας.
Το ερώτημα δεν είναι πλέον αν μπορεί να συμβεί πυρηνικός πόλεμος — αλλά πότε, και αν απομένει κάποιος να τον καταγράψει.
Το Κήρυγμα της Κατάρρευσης.
Οι Αμερικανοί πρέπει να σταματήσουν να προσποιούνται ότι είναι απρόσβλητοι. Αυτός ο πόλεμος δεν αφορά πλέον την Ουκρανία. Δεν είναι πλέον μια μακρινή περιφερειακή σύγκρουση. Αφορά την ίδια την επιβίωση της Δύσης και μια Ρωσία που δεν θα ανεχθεί την ήττα στο κατώφλι της.
Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αν η Ρωσία πρέπει να χρησιμοποιήσει κάθε πυρηνικό όπλο που διαθέτει για να αποφύγει την ταπείνωση, θα το κάνει. Σημαίνει ότι αν οι ΗΠΑ συνεχίσουν να προκαλούν και να κλιμακώνουν, δεν βαδίζουμε προς τη διπλωματία - βαδίζουμε προς την αποτέφρωση.
Δεν θα υπάρξουν νικητές. Καμία μεταπολεμική ειρήνη. Καμία σημαία να κυματίζει πάνω από τα ερείπια. Μόνο στάχτη. Μόνο ραδιενέργεια. Μόνο η τρομερή σιωπή ενός κόσμου που κάποτε πίστευε ότι ήταν πολύ πολιτισμένος για να αυτοκαταστραφεί.
Αλλά οι πολιτισμοί δεν πεθαίνουν όλοι μονομιάς. Σαπίζουν από μέσα και μετά εκρήγνυνται από έξω. Και όταν έρθει εκείνη η στιγμή—όταν ο ουρανός καίγεται και οι ωκεανοί βράζουν—οι αρχιτέκτονες αυτής της αποκάλυψης δεν θα βρίσκονται πουθενά. Θα κρύβονται. Εσύ θα πεθαίνεις.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει.
Και αυτή τη φορά... δεν υπάρχει επιστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου