Γράφει η Caitlin Johnstone για το All News Pipeline
Δεν είναι μόνο ότι μας λένε τι να σκεφτούμε, είναι ότι μας εκπαιδεύουν πώς να σκεφτόμαστε.
Από το δημοτικό σχολείο και μετά μας ταΐζουν με ένα πλαίσιο σκέψης για τον κόσμο, του οποίου οι προϋποθέσεις είναι εντελώς απατηλές. Οποιαδήποτε ανάλυση που δεν γίνεται μέσα σε αυτό το πλαίσιο παρουσιάζεται στην καλύτερη περίπτωση ως αδαής και στη χειρότερη ως επικίνδυνος εξτρεμισμός.
Πριν σκεφτούμε έστω και μια δική μας σκέψη για την πολιτική, εκπαιδευόμαστε να υποθέσουμε ως αφετηρία ότι οι εκλογές είναι πραγματικές και ότι η επίσημη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση είναι η μόνη δομή εξουσίας που κάνει κουμάντο στη χώρα μας. Έχουμε εκπαιδευτεί να υποθέτουμε ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται στην κυβέρνησή μας με βάση τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι ψηφίζουν στις εκλογές μεταξύ δύο κομμάτων που αντιμάχονται το ένα το άλλο και προωθούν τις πιο οργανικά δημοφιλείς θέσεις σε σημαντικά ζητήματα προκειμένου να κερδίσουν ψήφους. Όλα αυτά είναι τελείως βλακείες, αλλά είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο διδασκόμαστε να προϋποθέτουμε όλες τις ιδέες και τις απόψεις μας για τα πολιτικά ζητήματα.
Πριν σκεφτούμε έστω και μια δική μας σκέψη για την κυβέρνηση, εκπαιδευόμαστε να υποθέτουμε ως αφετηρία ότι οι άνθρωποι που διοικούν τη χώρα μας είναι γνωστοί σε εμάς και κατέχουν επίσημες θέσεις στην πρωτεύουσά μας. Έχουμε εκπαιδευτεί να υποθέτουμε ότι αν έχουμε πρόβλημα με τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα, υπάρχουν επίσημα κανάλια μέσω των οποίων οι ισχυροί μπορούν να λογοδοτήσουν και να προωθηθούν πραγματικές αλλαγές. Το γεγονός ότι στην πραγματικότητα κυβερνιόμαστε από μη εκλεγμένους πλουτοκράτες και διαχειριστές αυτοκρατοριών που συχνά δεν έχουν καμία θέση στην επίσημη κυβέρνηση δεν το διασκεδάζουμε ποτέ σοβαρά.
Πριν σκεφτούμε έστω και μια δική μας σκέψη για τα μέσα ενημέρωσης, εκπαιδευόμαστε να υποθέτουμε ως αφετηρία ότι ζούμε σε μια ελεύθερη χώρα με ελεύθερο Τύπο αντί για έναν δυστοπικό πολιτισμό όπου τα ειδησεογραφικά μέσα λειτουργούν ως υπηρεσίες προπαγάνδας των ηγετών μας. Εκπαιδευόμαστε να υποθέτουμε ότι, ενώ ορισμένα τμήματα των μέσων ενημέρωσης μπορεί να έχουν προφανείς προκαταλήψεις σχετικά με το ποια κυρίαρχη πολιτική παράταξη ευνοούν, εξακολουθεί να είναι δυνατόν να έχουμε μια περισσότερο ή λιγότερο ακριβή εικόνα για το τι συμβαίνει στον κόσμο ακούγοντας και τις δύο πλευρές αυτού του ιδεολογικού χάσματος. Τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια, αλλά είναι το πλαίσιο στο οποίο γίνεται όλη η ανάλυση των δυτικών μέσων ενημέρωσης από την κυρίαρχη τάση.
Πριν σκεφτούμε έστω και μια δική μας σκέψη για την εξωτερική πολιτική, έχουμε εκπαιδευτεί να υποθέτουμε ως αφετηρία ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους είναι λίγο-πολύ μια καλή δύναμη σε αυτόν τον κόσμο και ότι όλες οι ιστορίες που ακούμε για τις κυβερνήσεις και τις ομάδες που προσπαθούν να καταστρέψουν είναι λίγο-πολύ αληθινές. Έχουμε εκπαιδευτεί να υποθέτουμε ότι ενώ η δυτική δομή εξουσίας είναι ατελής και μπορεί να κάνει λάθη εδώ και εκεί, δεν πρέπει ποτέ να σταματήσει να σκοτώνει και να τυραννάει ξένους, γιατί αν το κάνει, οι κακοί μπορεί να κερδίσουν. Το εύκολα μετρήσιμο γεγονός ότι η αμερικανική συγκεντρωτική αυτοκρατορία είναι μακράν η πιο τυραννική και καταχρηστική δομή εξουσίας στη γη δεν μπαίνει ποτέ στη συζήτηση.
Αυτό είναι το εννοιολογικό πλαίσιο σκέψης για τον κόσμο που οι άνθρωποι εκπαιδεύονται να υποστηρίζουν, πρώτα στο σχολείο και στη συνέχεια σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αν πάνε στο πανεπιστήμιο, όπως κάνουν συνήθως οι πιο ισχυροί άνθρωποι στην κοινωνία μας, τότε αυτό το πλαίσιο σφυρηλατείται πολύ πιο επιθετικά - ειδικά στα πιο αξιόλογα πανεπιστήμια από τα οποία τείνει να προέρχεται η λεγόμενη «ελίτ».
Καμία σκέψη που προκύπτει έξω από αυτό το πλαίσιο δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στην κυρίαρχη πολιτική, στα μέσα ενημέρωσης ή στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Μπορεί περιστασιακά να διασκεδάσουν οι φίλοι πάνω από ένα ποτό ή ανάμεσα στα γέλια σε ένα podcast, αλλά μένουν στο περιθώριο. Αυτό ενισχύεται από τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι για να ανέλθουν στην επιρροή και την επιτυχία πρέπει να ακολουθήσουν έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης για τα πράγματα, εξασφαλίζοντας έτσι ότι όλες οι φωνές με τη μεγαλύτερη επιρροή ευθυγραμμίζονται επίσης με το εξουσιοδοτημένο πλαίσιο.
Επιτρέπεται η έντονη διαφωνία, αλλά πριν καν αρχίσει η συζήτηση, όλοι οι εμπλεκόμενοι πρέπει να συμμορφωθούν με τις θεμελιώδεις παραδοχές του επίσημου πλαισίου. Μετά από αυτό μπορείτε να διαφωνείτε με όσο πάθος θέλετε με την άλλη πλευρά αυτού του κατασκευασμένου χάσματος, επειδή οι ιδέες σας δεν μπορούν να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για τους κυβερνήτες σας.
Και αυτός είναι, τελικά, ο λόγος για τον οποίο ο κόσμος μοιάζει όπως μοιάζει: επειδή οι ισχυροί άνθρωποι έχουν καταφέρει να χειραγωγήσουν με τόση επιτυχία τον τρόπο με τον οποίο το κοινό σκέφτεται για τα πράγματα. Το μυαλό μας κατακλύζεται από προπαγάνδα που μας λέει τι να σκεφτούμε, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι διαμορφώνεται και προγραμματίζεται πώς να σκέφτεται για κάθε νέα πληροφορία που μπορεί να συναντήσει.
Οι περισσότεροι από εμάς είναι ψυχολογικά προσηλωμένοι στη θέληση των ισχυρών πριν καν βρεθούμε σε θέση να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε να αντιταχθούμε στο status quo. Μας φυλάνε σαν τα ζώα μακριά από τις σκέψεις για επανάσταση και αλλαγή, καθοδηγούμενοι από αυστηρά ελεγχόμενα μυαλά, όπως ο ταύρος καθοδηγείται από το δαχτυλίδι στη μύτη του.
Μόλις δείτε πόσο διαδεδομένη είναι αυτή η προετοιμασία, καταλαβαίνετε γιατί το να ξεκινήσουν πραγματικά επαναστατικά κινήματα αντιμετωπίζει τόση αδράνεια. Δεν θα μπορέσουμε να απελευθερωθούμε μέχρι να βρούμε έναν τρόπο να απελευθερώσουμε το μυαλό μας.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου