ΜΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ : Η ΚΙΜΠΕΡΛΙ ΕΡΧΕΤΑΙ, Ο ΑΚΑΤΑΝΟΜΑΣΤΟΣ ΞΕΚΟΥΜΠΙΖΕΤΑΙ…

 Τι έγινε, ρε συ δικέ μου; Κάτι έπιασε τ’ αυτί μου για ιατρικό πρόβλημα στο κwλόσογο και πολύ στεναχωρέθηκα! Να είναι κάνα μπότοξ της μαρέγκας, άμα λάχει, ή καμιά παρθενοραφή στη νέα γενιά;

Α, έλα, το βρήκα! Του λόγου σου θα πηγαίνεις για λεύκανση πρwκτού, ένεκα η κατάχρηση, βεβαίως βεβαίως! Και στό ‘πα, ρε π@..ρα! Δεν είναι και για χόρταση! Μα καλά, δεν έχουμε στο Ελλάντα τα καλύτερα νοσοκομεία, όπως μας λέει και το Σπυράντονι; ΄Ελα, Παναγία μου! Από τα σύννεφα πέφτω!

Τώρα θα μου πεις, τα τριήμερα ταξιδάκια αναψυχής τα συνηθίζεις.

Αλλά ετούτο δω, φιλάρα, κάθε άλλο παρά αναψυχή μου μοιάζει! Γιατί είναι και η κατάσταση στριμόκwλη από τότενες που βγήκε ευτούνος, ο πορτοκαλί και σας χάλασε τα ίσα!

Αμ, ο άλλος; Ο Ελομάς, που κάνει ψαχουλέματα στα ταμεία και του λείπουνε λεφτά και δε λέει ο αρχιτσιγκούναρος, να κάνει τα στραβά μάτια για εκείνην, την έτσι, τη USAID, πώς τη λένε, που πλέρωνε και τα προφylaκτικά από τα τζιχάντια και εδώ που τα λέμε ψυχικό έκανε, να μην πολλαπλασιάζονται;
Αλλά νά ‘τανε μόνο τα τζιχάντια, καλά! Αλλά και του λόγου σας και οι πρώην και οι επόμενοι, που λέει και το άσμα, το βουτήξατε το δάχτυλο στο μέλι! Ποιο δάχτυλο; Τον αγκώνα, μη σου πω και το μπράτσο, ειδικά εσύ με κείνα τα μπικικίνια για βοήθεια προς Ukraine μεριά. Κι εκείνος ο κλόουν, ο Ζελέ, δε λέει να το βουλώσει και άρχισε, να λαλάει και να δίνει ονόματα, μπας και γλυτώσει τον κwλο του, τώρα που άστραψε και βρόντηξε ο σολαριουμ-καμμένος από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ρε δικέ μου!

Κι εκεί που ήμασταν σε πόλεμο με τη Ρωσία και τον κακό Βλαδίμηρο και ήμασταν και στη σωστή πλευρά της ιστορίας -όχι, παίζουμε- μας τη βγαίνει με κόκκινο ο έτσι και πάνε να τα κάνουν πλακάκια και αλίμονο και τρισαλίμονό μας και τρεχάτε ποδαράκια μου! Και τι να κάνεις τώρα κι εσύ; Να κάνεις πόλεμο ΚΑΙ με το Αμέρικα; Α! Την Κίνα μην ξεχάσεις, ρε, που είναι και κάτι μιλιούνια σχιστομάτηδες και μην ανησυχάς καθόλου! Τους έχουμε! Αλλά την άλλη φορά, δικέ μου, καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς, γιατί τις ρίχνεις τις κοτσάνες κατά ριπάς!

Και δε σε φτάνανε ετούτοι οι γονείς που σκότwσες τα βλαστάρια τους και δε λένε, να το κάνουν γαργάρα, δε σε φτάνανε και οι δημοσκόποι που σε ρίχνουνε πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, εκεί που καίγεσαι πολύ και θέλεις, να νιώσεις το φιλί, έχεις και τον άλλο, τον ξεΐγκλωτο, το Βανς, να σου ρίχνει άκυρο και να τρως τις πόρτες, μωρ’ αδερφάκι μου, τη μία μετά την άλλη και να μην ξες από πού σού ‘ρχονται!

Μέχρι και από το Μανwλάκη, τον ανwμαλιάρη, ρε συ, που ήσασταν κολλητάρια μέχρι πρότινος, εκείνον που παντρεύτηκε τη δασκάλα του, που ήτανε δάσκαλος, λέει και δε συμμαζεύεται, ξέρω γω…

Και τι να κάνεις κι εσύ; Επήρες των ομματιών σου και είπες, να αριβάρεις στο Αμέρικα, να γονατίσεις, να κλάψεις, εν ανάγκη να φιλήσεις κατ..ρημένες ποδιές, βρε αδερφέ, όχι για το Ελλάντα βέβαια, χ3στηκες, αλλά μπας και σε λυπηθεί κανείς και σε δεχτούν σε ακρόαση και δηλώσεις άκρα υποταγή στα νέα αφεντικά και δε φας το κεφάλι σου οσονούπω!
Αλλά πού τέτοια τύχη! Αυτός ο βαψομαλλιάς είναι κεφάλι αγύριστο και είχες πει κι εσύ τις π@..ριές σου, τότε που τό ‘χες σιγουράκι και τό ‘παιζες και στο τζόκερ, ότι θα βγει η Καμάλα και άνοιγες το στόμα σου και πετούσες μαργαριτάρια. Και τώρα στο κρατάει μανιάτικο! Και όχι μόνο εσύ αλλά ένας ένας τα Ευρω-πέη νεοταξιτόπουλα, που εκτός των άλλων θησαυρίζατε και από τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα πάρετε το δρόμο που σας πρέπει, τον αγύριστο.

Αλλά τι να κάνεις; Να περιμένεις την Κίμπερλι και να πας από μια γυναίκα σαν το σκυλί στ’ αμπέλι; Να έρθει κατά δώθε και να σου βγάλει όλα τα άπλυτα στη φόρα και να γίνεις ρόμπα και μάλιστα ξεκούμπωτη;

Δε λέει! Οπότε, είπες ο καψερός, να δεχτείς έστω μια συμφωνία! ΟΚ! Να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια αλλά με ψηλά το κεφάλι! Να μας πουλήσεις και ένα παραμύθι του τύπου “Πάω να διδάξω στο Χάρβαρντ, που με περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες” και από δω παν κι οι άλλοι! Γιατί; Ο ανεψιός που τόνε πήρανε, να ψένει καφέδες καλύτερος ήταν; Που η Μαρίκα αχαΐρευτο τον ανέβαζε, άχρηστο τον κατέβαζε; Α! ΄Ολα κι όλα!

Πάντως, δικέ μου και χωρίς να θέλω, να σε στεναχωρέσω, σε βλέπω, όχι πόρτα να τρως αυτήν τη φορά αλλά καγκελόπορτα ολάκερη και να σου έρχεται και ο ουρανός σφοντύλι! Και πρόσεχε εκεί πέρα στα ξένα, μη σκύβεις πολύ και γίνει κάνα ατύχημα. Αλλα επειδή δε θέλω, να σε απογοητεύσω και το πάρεις κατάκαρδα, άντε να σου δώσω λίγο κουράγιο! Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ρε! Και έτσι και την κάνει την έκρηξη το ηφαίστειο, τότε ποιος χ3στηκε για του λόγου σου και τις πομπές σου; Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

Και επειδή η επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, μην ξεχνάμε το σύνθημα! Αμάν, μωρ’ αδερφάκι μου, πολύ μπουμπούνας είσαι! Ακόμα να το βρεις;

ΜΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ

triklopodia.gr