Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2025

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα…«ζει»..!


Γράφει ο Λευτερης Παπαεμμανουηλ

Κάποτε φίλοι μου, όταν ήμασταν μικρά παιδιά, το “κοριτσάκι με τα σπίρτα”, ήταν απλά ένα συγκινητικό Χριστουγεννιάτικο παραμύθι.

Μια από τις μεθόδους που ακολουθούσαν οι γονείς μας για να μάθουμε να εκτιμούμε όλα όσα έχουμε. Για να βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας, έξω από το σπίτι μας και να γίνουμε άνθρωποι συνετοί και φιλεύσπλαχνοι.

Να όμως, τώρα, που μεγαλώσαμε πια, το κοριτσάκι με τα σπίρτα…”ζωντάνεψε”! Και δεν είναι πια ένα παραμύθι, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα… Στο διπλανό μας διαμέρισμα, στην επόμενη γωνία, στο παραπέρα στενό, κάποιος άνθρωπος υποφέρει, περνά δύσκολα, πεθαίνει από την πείνα και το κρύο…

Κι όμως δεν είναι πια παραμύθι…είναι η ίδια μας η ζωή…Σκληρή και απάνθρωπη!

Δεκάδες συμπολίτες μας, στη σύγχρονη εξευρωπαϊσμένη και… “πολιτισμένη” κοινωνία που ζούμε, περνούν πολύ δύσκολες στιγμές. Κι όχι γιατί δεν τους φτάνουν τα χρήματα που βγάζουν για να πάνε διακοπές, αλλά γιατί δεν φτάνουν ούτε καν για να θρέψουν τα παιδιά τους ή και τους ίδιους τους τους εαυτούς…

Άστεγοι, εξαθλιωμένοι, πεινασμένοι, αναζητούν ανάμεσα στα σκουπίδια τα απομεινάρια των γευμάτων των συμπολιτών τους, καταπατώντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας που τους έχει απομείνει. Είναι το ένστικτο της επιβίωσης που τους παρακινεί και τους οδηγεί ανάμεσα σε κάδους σκουπιδιών και παραπεταμένα χαρτόκουτα. Είναι η ανάγκη τους να φάνε κάτι, για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους.

Ζουν μέσα στο κρύο, κοιμούνται στις εισόδους πολυκατοικιών, κάτω από γέφυρες, ή στην καλύτερη σε ετοιμόρροπα χαμόσπιτα, κάτω από άθλιες συνθήκες. Χωρίς να ξέρουν αν θα ξημερώσει γι’ αυτούς καινούρια μέρα… Και δεν ήταν ζητιάνοι, δεν έμαθαν να ζουν έτσι… Πήγαν στον στρατό και πλήρωναν τους φόρους τους… Είχαν το σπίτι τους και την δουλειά τους… Η αναλγησία του κράτους τους κατάντησε έτσι.

Κι όχι, δεν είναι μακριά μας… δεν είναι ένας ανάμεσα σε χιλιάδες… είναι δεκάδες και αυξάνονται μέρα με τη μέρα, από τα απάνθρωπα μέτρα της κυβέρνησης. Είναι πολλά τα “κοριτσάκια με τα σπίρτα” που περιμένουν κάποιον περαστικό να αγοράσει ένα κουτάκι για να μπορούν να ελπίζουν πως θα επιζήσουν και σήμερα.

Τελειώνει ο Δεκέμβρης φίλοι μου… σε λίγες μέρες έχουμε πρωτοχρονιά. Οι διαβάτες στους δρόμους περνούν σκυφτοί και βιαστικοί, κουκουλωμένοι με τα ζεστά πανωφόρια τους, κατεβάζοντας τα μάλλινα καπέλα ως τ’ αυτιά, κρατώντας στα χέρια τους τις πρώτες αγορές για την Πρωτοχρονιά.

Κι εκεί, στη γωνία, μέσα στο κρύο, στέκει ένα φτωχό κοριτσάκι, με φθαρμένα ρούχα που πουλά την πραμάτεια του… Μα δεν το βλέπεις; Δεν μπορεί… Να κι άλλο ένα λίγο πιο κάτω… κι άλλο… κι άλλο… Τα βλέπεις; Περιμένουν να αγοράσεις ένα κουτάκι σπίρτα να ανάψεις τη φωτιά σου, ένα κουτάκι σπίρτα για να ζεσταθείς… ένα μόνο…

Μα πώς είναι δυνατόν να μην τα βλέπεις; Τι φταίει; Μήπως φταίει που πάγωσε η καρδιά σου; Μήπως φταίει που πάγωσε η ψυχή μας; Το κοριτσάκι με τα σπίρτα ζει… Ζει εδώ κι εκεί… ζει ανάμεσά μας… παντού… Δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα ζει, αλλά τώρα ζει… Ζει και περιμένει να το βοηθήσουμε…

Γνωρίζω φίλοι μου, ότι ο κόσμος έχει πολλά προβλήματα, οικονομικά, σωματικής και ψυχικής υγείας κ.α. και γι’ αυτό ξεχνά πολλές φορές τους άλλους… Αυτό δεν τον κάνει αναγκαστικά “κακό άνθρωπο”… Αρκεί να μην παγώσουμε εντελώς ψυχικά και γίνουμε… “απάνθρωποι”!

Όσο μπορεί ο καθένας μας… όσο μπορούμε… Και το λίγο γι’ αυτόν που δεν έχει τίποτε, είναι πολύ! Εύχομαι, να ανάβει πάντα ένα σπίρτο στην καρδιά μας και να την κρατάει ζεστή, να την κρατάει ανθρώπινη, να την κρατάει χριστιανική!!!

Καλή πρωτοχρονιά με αγάπη και συμπόνια για όλα τα σύγχρονα “κοριτσάκια με τα σπίρτα”!!!

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

ellinikiafipnisis.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου