Έπεσε το φράγμα της Ανατολής.. Όταν ο Παράδεισος της Εδέμ γίνει … Κόλαση της Εδέμ….όπου οι ποταμοί Τίγρης και Ευφράτης! Την Εδέμ διαρρέουν, ορίζουν οι ποταμοί Τίγρης και Ευφράτης.. “Ποταμός δε εκπορεύεται εξ Εδέμ ποτίζειν τον παράδεισον. εκείθεν αφορίζεται εις τέσσαρας αρχάς.”
Στη Γένεση η Παραδείσια Εδέμ εντοπίζεται στην αμφιλεγόμενη περιοχή όπου σήμερα εκτυλίσσεται ένα παγκόσμιο καταστροφικό γεωστρατηγικό σχέδιο. Έπεσε το φράγμα της Ανατολής..και ο κατακλυσμός θα είναι μεγάλος οι καταστροφές θα είναι απανωτές… Η άλλοτε ευημερούσα παραδείσια Εδέμ απέμεινε έρημος και ερείπια … κλαυθμός και οδυρμός και ο βρυγμός των οδόντων. Οι περιώνυμοι ποταμοί της Εδέμ τώρα έγιναν πύρινοι ποταμοί της Κολάσεως που κοχλάζουν πυρ και πίσσα…
Σύμφωνα με τους μελετητές η παράσταση του Χριστού όπου εμφανίζεται ως έφηβος Εμμανουήλ και στα πόδια του ρέουν οι τέσσερις ποταμοί του Παραδείσου είναι μια εσχατολογική εικόνα. ”Ο Χριστός, εικονίζεται κατά τη δεύτερη έλευσή του” γράφουν. Οπότε πολύ πιθανό ένα από τα σημεία της αντίστροφης μέτρησης να είναι κι αυτό .. Όταν ο Παράδεισος της Εδέμ γίνει … Κόλαση της Εδέμ….όπου οι ποταμοί Τίγρης και Ευφράτης!
”Όνομα τω ενί Φισών. ούτος ο κυκλών πάσαν την γην Ευϊλάτ, εκεί ού εστι το χρυσίον. Το δε χρυσίον της γης εκείνης καλόν. και εκεί εστιν ο άνθραξ και ο λίθος ο πράσινος.
Και το όνομα τω ποταμώ τω δευτέρω Γεών (Γιών κατά το Εβραϊκό).ούτος ο κυκλών πάσαν την γην Αιθιοπίας (“Χους” κατά το Εβραϊκό).
Και ο ποταμός ο τρίτος Τίγρης. ούτος ο προπορευόμενος κατέναντι Ασσυρίων.
Ο δε ποταμός ο τέταρτος Ευφράτης“.(Γένεση 2/β΄ 10-14)
Σημείο των καιρών ο Παράδεισος έγινε Κόλαση…
Οι Πατέρες της Εκκλησίας είχαν δώσει αλληγορική ερμηνεία στο εν λόγω εδάφιο. ”Έτσι λοιπόν, συσχέτισαν εννοιολογικά τον μεγάλο πηγαίο ποταμό της Εδέμ με τον πνευματικό και ζωοδότη ποταμό Ιησού Χριστό, και αντιστοίχισαν τους τέσσερις διακλαδιζόμενούς του μικρότερους ποταμούς, δηλαδή, τον Φισών, τον Γεών, τον Τίγρη και τον Εφράτη, με τα ιερά Ευαγγέλια των Ευαγγελιστών, Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά και Ιωάννου.”
Αλλά και οι εικαστικοί το απέδωσαν. Η σημαντικότερη και γνωστότερη απ’ τις αναφερόμενες ψηφιδωτές παραστάσεις σώζεται στο καθολικό της ιεράς μονής Λατόμου (ναός του Οσίου Δαυίδ) Θεσσαλονίκης και χρονολογείται στον 5ο – 6ο αιώνα, παρουσιάζει δε το όραμα του προφήτη Ιεζεκιήλ. Σ΄ αυτήν ο Χριστός εικονίζεται σε εφηβική ηλικία, αγένειος και καθισμένος σε πολύχρωμο ουράνιο τόξο. Κάτω από τα πόδια Του κυλούν οι 4 ποταμοί του παραδείσου, Φισών, Γεών, Τίγρης κι Ευφράτης. Γύρω Του εικονίζονται τα σύμβολα των τεσσάρων Ευαγγελιστών
”Το κέντρο της παράστασης καταλαμβάνει ο Χριστός σε φωτεινή δόξα, την οποία φέρουν με τα πολυόμματα φτερά τους τα σύμβολα των ευαγγελιστών —ο Ματθαίος ως άγγελος, ο Ιωάννης ως αετός, ο Μάρκος ως λέων, και ο Λουκάς ως μόσχος (αναφορά στο όραμα του Ιεζεκιήλ)— που την περιβάλλουν, κρατώντας πολυτελώς σταχωμένα ευαγγέλια. Ο Χριστός, εικονίζεται κατά τη δεύτερη έλευσή του, νέος και αγένειος, ως Εμμανουήλ. Κάθεται σε τόξο ίριδας, κρατώντας με το αριστερό του χέρι ειλητάριο με χωρίο του προφήτη Ησαΐα (25:9-10α). Στα πόδια του ρέουν οι τέσσερις ποταμοί του Παραδείσου που απορρέουν στον ποταμό Χοβάρ ή Ιορδάνη”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου