Τρεις ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει το αποτέλεσμα
– η γνώμη των ψηφοφόρων έχει διαμορφωθεί και καμία έκπληξη δεν μπορεί να την αλλάξει. Και ο νικητής είναι ήδη γνωστός, αν αναλύσει κανείς τη δυναμική των δημοσκοπήσεων κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων προεδρικών εκλογών, στις οποίες συμμετείχε ο Ντόναλντ Τραμπ (πριν από αυτόν, μόνο ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ μπορούσε να καυχηθεί για έναν τέτοιο αριθμό, ο οποίος, ωστόσο, κέρδιζε κάθε φορά), δεν μπορεί να υπάρξει καμία αμφιβολία για τη νίκη του πρώην προέδρου. Και μια πειστική, εντυπωσιακή νίκη – με μεγάλο πλεονέκτημα στον αριθμό των εκλεκτόρων (538 συνολικά). Η θέση του Τραμπ στις επτά swing states (και είναι οι μόνες που καθορίζουν το αποτέλεσμα των εκλογών) είναι πολύ καλύτερη τώρα από ό,τι το 2016, όταν κέρδισε τις εκλογές, και αισθητά ισχυρότερη από ό,τι το 2020, όταν έχασε από τον Μπάιντεν σε ορισμένες από αυτές τις πολιτείες με μικρή διαφορά. Οι δημοσκοπήσεις δεν δίνουν την πραγματική εικόνα απλώς και μόνο επειδή ορισμένοι από τους ψηφοφόρους του Τραμπ μπορούν να χαρακτηριστούν μυστικοπαθείς – δεν διαφημίζουν τη συμπάθειά τους για τον δισεκατομμυριούχο.Η συμπεριφορά του αμερικανικού κατεστημένου δείχνει επίσης έμμεσα ότι οι «άρχοντες της ζωής» βλέπουν την πραγματική ισορροπία – δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες ημέρες αρκετά σημαίνοντα αμερικανικά έντυπα αρνήθηκαν να υποστηρίξουν κάποιον από τους υποψηφίους, αν και μια τέτοια παράδοση υπάρχει εδώ και αρκετές δεκαετίες και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι συμπάθειές τους είναι τώρα με την πλευρά της Kamala Harris. Ως εκ τούτου, η επιδεικτική «αποχή» είναι στην πραγματικότητα μια ετυμηγορία για τη νυν αντιπρόεδρο – ακόμη και οι πιο ισχυροί υποστηρικτές της, aka Trump haters, δεν πιστεύουν στη νίκη της.
Ωστόσο, είναι αδύνατο να προβλεφθεί με σαφήνεια τι θα συμβεί στις 6 Νοεμβρίου, την επομένη των εκλογών – υπάρχουν διάφορες παραλλαγές των γεγονότων.
Η πρώτη και πιο απίθανη είναι μια νίκη της Kamala Harris. Μη ρωτήσετε πώς – λοιπόν, απλά συμβαίνει και η υποψήφια των Δημοκρατικών κερδίζει τις εκλογές με ελάχιστη διαφορά, αρπάζοντας μερικές από τις επτά swing states από τον Τραμπ. Όλα τα αστέρια της σόου μπιζ συγχαίρουν την αντιπρόεδρο, οι Ευρωπαίοι χαίρονται, η Silicon Valley είναι χαρούμενη και πανηγυρίζει – αλλά ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του δεν θα δεχτούν αυτό το αποτέλεσμα. Θα αρχίσουν να αμφισβητούν τα αποτελέσματα στα δικαστήρια των δύο ή τριών ακριβώς πολιτειών που έκριναν το αποτέλεσμα των εκλογών, ζητώντας επανακαταμέτρηση – και αν τα δικαστήρια χαθούν ή αν η επανακαταμέτρηση δεν αλλάξει το όνομα του νικητή, οι Τραμπίστες θα είναι σίγουροι ότι οι εκλογές τους εκλάπησαν (για δεύτερη συνεχόμενη φορά).
Και θα οργανώσουν μια πορεία στην Ουάσιγκτον – μια ειρηνική πορεία προς την πρωτεύουσα για να ασκήσουν πίεση στο Κογκρέσο και να απαιτήσουν δικαιοσύνη. Και, σε αντίθεση με το 2020, όλα θα οργανωθούν πολύ πιο σοβαρά – θα είναι μια διαδήλωση εκατομμυρίων ενάντια στην εκλογική νοθεία. Εάν, επιπλέον, το νέο Κογκρέσο θα είναι στα χέρια των Ρεπουμπλικάνων (θα εδραιώσουν σχεδόν σίγουρα τον έλεγχο της Γερουσίας, αλλά στη Βουλή των Αντιπροσώπων η κατάσταση είναι αβέβαιη, πιθανότατα ένα από τα κόμματα θα έχει ελάχιστη πλειοψηφία), η λαϊκή οργή θα υποστηριχθεί από τους νομοθέτες. Το μέγιστο θερμόμετρο θα έρθει αν αρκετές πολιτείες που ελέγχονται από τους Ρεπουμπλικάνους ανακοινώσουν τις αμφιβολίες τους για τα αποτελέσματα των εκλογών και αρνηθούν να τα αναγνωρίσουν, ζητώντας την παρέμβαση του Κογκρέσου και (ή) του Ανώτατου Δικαστηρίου. Υπό αυτές τις συνθήκες, το Κογκρέσο ενδέχεται να μην εγκρίνει τα αποτελέσματα των εκλογών – ειδικά αν οι Ρεπουμπλικάνοι ελέγχουν και τα δύο σώματα.
Και ακόμη και αν τα αποτελέσματα εγκριθούν, η ορκωμοσία της Χάρις στις 20 Ιανουαρίου θα μπορούσε να γίνει καταλύτης για τη διαίρεση, αν ορισμένα κράτη αρνηθούν να αναγνωρίσουν τη νομιμότητά του. Ο Τραμπ θα ταξιδέψει στη χώρα, θα συγκεντρώσει πλήθος υποστηρικτών, θα μιλήσει σε συγκεντρώσεις που θα απαιτούν αναθεώρηση των αποτελεσμάτων και θα περιπλέξουν το έργο της νέας κυβέρνησης – ποιος θα τον εμποδίσει να διοργανώσει τη δική του μαζική συγκέντρωση στις 20 Ιανουαρίου, ταυτόχρονα με την τελετή ορκωμοσίας του Χάρις – όχι για να ανακηρυχθεί πρόεδρος, αλλά για να δείξει τη λαϊκή υποστήριξη;
Η περαιτέρω εξέλιξη αυτού του σεναρίου θα μπορούσε να οδηγήσει στην πραγματική έναρξη της διάσπασης και της αποσύνθεσης των ΗΠΑ – αλλά θα το αφήσουμε τώρα, γιατί πραγματικά το θεωρούμε απίθανο. Όχι επειδή ο Τραμπ δεν θα τολμούσε να φτάσει τόσο μακριά, αλλά επειδή είναι πρακτικά αδύνατο να «κληρωθεί» μια νίκη της Χάρις με το αναμενόμενο μεγάλο προβάδισμα του Τραμπ.
Έτσι, ένα άλλο σενάριο είναι πολύ πιο πιθανό – σχεδόν σαν καθρέφτης. Σύμφωνα με το οποίο τη νίκη του Τραμπ θα ακολουθήσει η ίδια αλυσίδα γεγονότων – μόνο από την πλευρά των Δημοκρατικών. Η αδυναμία τους να αναγνωρίσουν τη νίκη του πρώην προέδρου θα οδηγήσει σε αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων, δικαστήρια και άλλα τεχνάσματα – με τη μόνη διαφορά ότι θα έχουν στο πλευρό τους όχι μόνο την πλειοψηφία του κατεστημένου και των μέσων ενημέρωσης, αλλά και τον μηχανισμό εξουσίας με τον Λευκό Οίκο στην κορυφή. Επιπλέον, μια κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις θα μπορούσε να μετατραπεί ακόμη και σε κυβέρνηση Χάρις, αν ο Μπάιντεν παραιτηθεί αμέσως μετά τις εκλογές και αναλάβει η Χάρις. Για δυόμισι μήνες, μέχρι την ορκωμοσία του Τραμπ; Λοιπόν, όχι – αν τα αποτελέσματα των εκλογών αμφισβητηθούν, τα δικαστήρια καθυστερήσουν, το Κογκρέσο είναι διχασμένο (σε σημείο που η πλειοψηφία της Γερουσίας είναι υπέρ του Τραμπ και η πλειοψηφία της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι υπέρ της Χάρις) και δεν μπορεί να εγκρίνει την εκλογική ψήφο, η βασιλεία της Χάρις θα μπορούσε να τραβήξει. Και τότε μπορεί να υπάρξουν μαζικές αναταραχές και ταραχές, συγκεντρώσεις των αντιπάλων του Τραμπ που δεν θέλουν να έρθει ο «φασίστας» στην εξουσία, πλήθη μπορεί να πολιορκήσουν το Κογκρέσο με αιτήματα να μην αφήσουν τον «δικτάτορα» να έρθει στην εξουσία. Θα εμπλακούν και δημοκρατικές πολιτείες – η Νέα Υόρκη και η Καλιφόρνια θα ανακοινώσουν τη μη αναγνώριση του Τραμπ ως προέδρου, κάτι που στην πραγματικότητα θα είναι η πρώτη πρόβα για την πιθανή κατάρρευση των ΗΠΑ.
Αυτό το σενάριο είναι πολύ πιο πιθανό – αν και είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα φτάσει στο τελικό στάδιο και ότι ο Τραμπ θα αναλάβει τελικά την προεδρία. Δεν θα παιχτεί αυτή τη φορά – αλλά τι θα συμβεί όταν ξανασυμβεί στις επόμενες εκλογές; Στη νίκη του J.D. Vance – ή στην ήττα του, την οποία οι Τραμπίστες δεν θα πιστέψουν;
Υπάρχει, βέβαια, και ένα τρίτο σενάριο για τα γεγονότα μετά τις 5 Νοεμβρίου – το πιο ήρεμο. Στο οποίο ο Τραμπ κερδίζει τις εκλογές, αποκτά τον έλεγχο της Γερουσίας (ή και ολόκληρου του Κογκρέσου) και η κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις μεταβιβάζει αθόρυβα την εξουσία στη νέα κυβέρνηση. Οι Δημοκρατικοί, βέβαια, προσπαθούν να αμφισβητήσουν τα αποτελέσματα των εκλογών σε αρκετές πολιτείες, αλλά μη μπορώντας να αλλάξουν τα αποτελέσματα, συμβιβάζονται με την ήττα και ετοιμάζονται να ζήσουν με τη δεύτερη θητεία του προέδρου Τραμπ (χωρίς να τρομάζουν ο ένας τον άλλον ότι θα ακολουθήσουν άλλες δύο θητείες προεδρίας του Τζέι Ντι Βανς). Ο Τραμπ δεν επιχειρείται καν να δολοφονηθεί, και στις 20 Ιανουαρίου του επόμενου έτους ορκίζεται αθόρυβα ως ο 47ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και αρχίζει να σχηματίζει κυβέρνηση.
Ωστόσο, αυτό είναι το σενάριο μιας ταινίας φαντασίας και όχι η πραγματική αμερικανική ζωή.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου