Το Longyearbyen στο Σβάλμπαρντ της Νορβηγίας βιώνει ένα ετήσιο εξαιρετικό φυσικό φαινόμενο.
Στις 27 Οκτωβρίου, το τελευταίο ηλιοβασίλεμα παρατηρήθηκε στο Longyearbyen της Νορβηγίας. Οι κάτοικοι της πόλης των 2.400 κατοίκων δεν θα δουν ανατολή για άλλες 132 ημέρες.
Το Longyearbyen είναι ο βορειότερος οικισμός του κόσμου και βρίσκεται στο νησί Spitsbergen στο αρχιπέλαγος Svalbard της Νορβηγίας. Κάθε χρόνο, το Longyearbyen βιώνει μια πολική νύχτα, όπως συμβαίνει και με το Utqiaġvik (γνωστό και ως Barrow), στην Αλάσκα. Ενώ η πραγματική πολική νύχτα στο Σβάλμπαρντ διαρκεί από τις 14 Νοεμβρίου έως τις 29 Ιανουαρίου, το Σβάλμπαρντ σκιάζεται από βουνά και ο ήλιος δεν είναι ορατός στο χωριό Longyearbyen για μεγάλο χρονικό διάστημα και στις δύο πλευρές της πολικής νύχτας. Η πρώτη μέρα που θα ξαναφανεί ο ήλιος στο χωριό θα είναι η 8η Μαρτίου 2025.
Ενώ ο κόσμος γύρω από το Longyearbyen γίνεται σκοτεινός και η ζωή αλλάζει σε πιο αργή ταχύτητα, οι κάτοικοι προσαρμόζουν τη ρουτίνα τους στις σκοτεινές συνθήκες. Τα σχολεία, οι χώροι εργασίας και οι επιχειρήσεις παραμένουν ανοιχτά και οι άνθρωποι περνούν τις μέρες τους κάτω από τεχνητά φώτα, χρησιμοποιώντας συχνά λαμπτήρες σχεδιασμένους να μιμούνται το ηλιακό φως και να βοηθούν στην καταπολέμηση της εποχιακής συναισθηματικής διαταραχής (SAD). Οι τοπικές επιχειρήσεις πωλούν «λάμπες ημέρας» μαζί με τα συνηθισμένα είδη πρώτης ανάγκης για το χειμώνα και πολλές οικογένειες τα κρατούν αναμμένα για εκτεταμένες ώρες για να προσομοιώσουν το φως.
132 ημέρες χωρίς ηλιοφάνεια μπορεί να φαίνονται σαν ο χειρότερος εφιάλτης ορισμένων ανθρώπων, αλλά οι κάτοικοι του Longyearbyen αγκαλιάζουν αυτό που αποκαλούν «την πιο ζεστή στιγμή». Ενώ φυσικά περισσότερος χρόνος θα αφιερωθεί σε εσωτερικούς χώρους αυτούς τους μήνες, είναι επίσης μια ιδιαίτερη στιγμή για να εκτιμήσετε τα αστέρια και το βόρειο σέλας στη μέση της ημέρας. Κατά τη διάρκεια της πολικής νύχτας, όταν ο ήλιος δεν ξεπερνά τις 6 μοίρες κάτω από τον ορίζοντα και ο ουρανός είναι κατάμαυρος, οι επισκέπτες και οι κάτοικοι χρησιμοποιούν αυτήν την ειδική στιγμή για πεζοπορία, περιηγήσεις σκι, έλκηθρο με σκύλους ή για σαφάρι με snowcat και snowmobile κάτω από το καθαρό, έναστρο ουρανό. Όταν έχει πέσει αρκετό χιόνι πάνω από τους παγετώνες, οι επισκέπτες μπορούν να εξερευνήσουν τις σπηλιές πάγου μέσα στον παγετώνα και να εκτιμήσουν το πραγματικό σκοτάδι μέσα στις σπηλιές πάγου.
Παρόμοια με το Barrow, η απομακρυσμένη ύπαρξη του Longyearbyen σε αυτή την απομακρυσμένη τοποθεσία βασίζεται σε φυσικούς πόρους. Ο Αμερικανός επιχειρηματίας και πρωτοπόρος στα ορυχεία John Munroe Longyear ίδρυσε το πρώτο ορυχείο το 1906 και ονόμασε τον οικισμό Longyear City. Το 1916, το Store Norske Spitsbergen Kullkompani ανέλαβε τις εργασίες εξόρυξης από την Longyear’s Arctic Coal Company και ο οικισμός μετονομάστηκε σε Longyearbyen. Η πόλη λειτουργούσε ως τυπική πόλη εξόρυξης άνθρακα μέχρι τη δεκαετία του 1990, όταν η οικονομία στράφηκε προς τον τουρισμό, την επιστήμη και την εκπαίδευση. Τώρα το Longyearbyen μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα μικρό πανεπιστήμιο με 300 φοιτητές και οι κάτοικοι της απομακρυσμένης πόλης προέρχονται από 53 διαφορετικά έθνη. Ο τουρισμός αναπτύσσεται σταθερά από τη δεκαετία του 1990. Το 2016, το Longyearbyen υποδέχτηκε 115.000 τουρίστες—35.000 από τους οποίους έφτασαν με κρουαζιερόπλοιο από το εξωτερικό. Οι τυχοδιώκτες και οι περιηγητές έρχονται να ζήσουν τα άκρα της Αρκτικής, από τις πολικές αρκούδες και τους παγετώνες μέχρι τη σουρεαλιστική εμπειρία της πολικής νύχτας. Η τουριστική υποδομή έχει ανθίσει, με ξενοδοχεία, εστιατόρια και εταιρείες ξεναγών να προσθέτουν στο Longyearbyen τόσο βιοπορισμό όσο και κοσμοπολίτικη ζωντάνια.
Πέρα από τον τουρισμό, το Longyearbyen έχει
αναδειχθεί σε κέντρο έρευνας και εκπαίδευσης στην Αρκτική. Το
Πανεπιστημιακό Κέντρο στο Σβάλμπαρντ ( UNIS ) έχει καθιερωθεί ως
κορυφαίο ίδρυμα, προσελκύοντας φοιτητές από όλο τον κόσμο να σπουδάσουν
βιολογία, γεωλογία, γεωφυσική και τεχνολογία σε ένα από τα πιο ακραία
περιβάλλοντα της Γης.
Στο Longyearbyen, η επιστροφή του ήλιου στις 8 Μαρτίου γιορτάζεται με το «Solfest», όπου οι οικογένειες συγκεντρώνονται για να υποδεχθούν τις πρώτες αχτίδες ηλιακού φωτός που σέρνονται πάνω από τα βουνά. Οι κάτοικοι παρακολουθούν μαζί την ανατολή του ηλίου, γιορτάζοντας την επιστροφή του φωτός ως σύμβολο ανθεκτικότητας και νέων ξεκινημάτων. Η σκοτεινή εποχή έχει την ομορφιά της, αλλά η επανεμφάνιση του ήλιου είναι μια υπενθύμιση ισορροπίας και ελπίδας.
photo: pixabay
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου