Ηλεκτρονική...«ηρωίνη»…!

 

Οι περισσότεροι από μας, προ covid, κάναμε πολύ μικρότερη και λελογισμένη χρήση της τεχνολογίας και του κινητού μας. Μεγάλη παγίδα τελικά η «εικονική» ζωή και με πολλές... «παρενέργειες».

 Χαθήκαμε μέσα στον πιο ασφαλή και ταυτόχρονα στον πιο επικίνδυνο κόσμο, αυτόν της ηλεκτρονικής αντίφασης. Που σου υπόσχεται εκείνο που σου κλέβει μέσα από τα χέρια σου...Φίλους, επικοινωνία, αγάπη, ελευθερία... Το τώρα πέρασε και δεν το κοίταξες. Κοιτούσες συνεχώς μία οθόνη...

 

Γράφει ο Λευτερης Παπαεμμανουηλ

Είναι η εποχή φίλοι μου, που όλοι οι άνθρωποι φαντάζουν τόσο κοντά μας και την ίδια στιγμή είναι τόσο μακριά μας...Είναι η εποχή μας!

 

Είναι η εποχή που ο αφανισμός της μοναξιάς απέχει μόνο ένα γραπτό μήνυμα και την ίδια στιγμή με αυτό το ίδιο το μήνυμα έχει εξασφαλιστεί η διόγκωσή της. Μία αόρατη... "ρουφήχτρα" με τον μανδύα της δήθεν επικοινωνίας, που ρουφά την ζωή των ανθρώπων. Εκείνων που ακόμα και στους δρόμους, κοιτούν τα κινητά τους!

 

Το κεφάλι μας χαμήλωσε στο ύψος του κινητού. Χαθήκαμε μέσα στον πιο ασφαλή και ταυτόχρονα στον πιο επικίνδυνο κόσμο, αυτόν της ηλεκτρονικής αντίφασης. Που σου υπόσχεται εκείνο που σου κλέβει μέσα από τα χέρια σου... Φίλους, επικοινωνία, αγάπη, ελευθερία... Μια τεχνιτή "βδέλλα" που ρουφάει όλα τα παραπάνω... Ένα ηλεκτρονικό ναρκωτικό πολύ εθιστικό...

 

Λιγότερο μόνος από ποτέ και ταυτόχρονα περισσότερο από ποτέ. Πιο δημοφιλής από ποτέ και ταυτόχρονα πιο εσωστρεφής από ποτέ. Να καταντάς να "φοβάσαι" να δώσεις τον εαυτό σου στους άλλους με ήχους, εκφράσεις, μυρωδιές και αγγίγματα. Να χάνεσαι πίσω από το κινητό σου, όπως ο ήλιος χάνεται πίσω από το βουνό, χωρίς να προλάβεις καν να τον αντικρίσεις.

 

Με ένα βιβλίο να "λιώνει" στο γραφείο σου, ακόμη ένα βράδυ χωρίς να το αγγίξεις...

 

Με τους δικούς σου ανθρώπους να περιμένουν άδικα μία σου λέξη...

 

Με την μέρα να περιμένει να την αρπάξεις και να μην το κάνεις...

 

Με τους δρόμους να καρτερούν την εμφάνισή σου και να τους την στερείς...

 

Με τον θεό να περιμένει την προσευχή σου αλλά μάταια...

 

Με την ζωή να ζητά ένα σημάδι σου και να την αφήνεις ανέγγιχτη ξανά...

 

Το τώρα πέρασε και δεν το κοίταξες. Κοιτούσες συνεχώς μία οθόνη...Ο φίλος σου, σου μίλησε και δεν τον άκουσες. Αυτός ο ζωντανός μπροστά σου, ΌΧΙ ο άλλος. Όμως εσύ έσκυψες στο κινητό σου και απάντησες στον άλλον, τον φανταστικό, τον χωρίς φωνή και ψυχή.

 

Πάρε πίσω τη ζωή σου! Άσε και λίγο το κινητό σου. Χάνεις το τώρα, με ακούς; ΖΉΣΕ! Ζήσε και έχε αναμνήσεις από την φύση, την θέρμη των ανθρώπων, από έρωτες με σάρκα και οστά και όχι με... "φαντάσματα" σε ατέλειωτες διαδικτυακές συνομιλίες, χωρίς φωνή και πρόσωπο.

 

Νομίζω φίλοι μου, ότι οι περισσότεροι από μας, προ covid, κάναμε πολύ μικρότερη και λελογισμένη χρήση της τεχνολογίας και του κινητού μας. Εγώ πάντως σίγουρα! Μεγάλη παγίδα τελικά η "εικονική" ζωή και με πολλές... "παρενέργειες". Προσωπικά θα ευχόμουν να ζω χωρίς όλ' αυτά τα μέσα, που απορροφούν το χρόνο μας και μας κλέβουν την αληθινή ζωή. Γι'αυτό και σκέφτομαι να κάνω ένα διάλειμμα λίγων ημερών για... "αποτοξίνωση"...

 

Θα μου πει κάποιος πως... "η ζωή προχωράει και αλλάζει και χρειαζόμαστε νέα εργαλεία". Θα συμφωνήσω μαζί του ότι όλα χρειάζονται, άλλα... με μέτρο!!!

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

ellinikiafipnisis.blogspot.com