Ο Τάκερ Κάρλσον εκδίδει δυσοίωνες προειδοποιήσεις. Το ίδιο και η Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν. Και οι δύο λένε στον Πρόεδρο Τραμπ ότι αν η Αμερική βοηθήσει το Ισραήλ να καταστρέψει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν στο Φόρντοου, αυτό θα «ανατινάξει τον συνασπισμό» και θα παρασύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε έναν αέναο πόλεμο που θα μπορούσε να σκοτώσει χιλιάδες Αμερικανούς στρατιώτες. Ο Κάρλσον δηλώνει ότι δεν θα του πουν «ποιον να μισήσει», ενώ ο Γκριν επιμένει ότι η ξένη επέμβαση βάζει «την Αμερική τελευταία» και οδηγεί στην αμερικανική «καταστροφή».
Δεν είναι μόνοι. Από την αντισημιτική αριστερά, φωνές όπως η Ρασίντα Τλάιμπ και η Ιλχάν Ομάρ επαναλαμβάνουν παρόμοια ρεφρέν, προειδοποιώντας κατά της αμερικανικής εμπλοκής σε αυτό που χαρακτηρίζουν ως πόλεμο επιλογής του Ισραήλ. Εν τω μεταξύ, οι Κάρλσον, Γκριν και προσωπικότητες όπως η Κάντας Όουενς και ο Ίαν Κάρολ εκπροσωπούν μια αυξανόμενη «αφυπνισμένη δεξιά» που έχει βρει κοινό σκοπό με την προοδευτική αριστερά στην αντίθεση της αμερικανικής υποστήριξης προς το Ισραήλ. Αυτή η ανίερη συμμαχία εκτείνεται σε όλο το πολιτικό φάσμα, ενωμένοι στην πεποίθησή τους ότι η Αμερική πρέπει να μείνει μακριά από τον αγώνα του Ισραήλ εναντίον του Ιράν.
Οι προβλέψεις τους είναι αποκαλυπτικές. Βλέπουν μόνο τέλμα, μόνο αμερικανικό αίμα που χύνεται για ξένα συμφέροντα, μόνο την επανάληψη των αποτυχιών του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Αλλά στην αποφασιστικότητά τους να αποφύγουν την ξένη εμπλοκή, αυτές οι φωνές ωθούν την Αμερική προς μια μοίρα πολύ χειρότερη από τις στρατιωτικές απώλειες: την θεϊκή κρίση που έπληξε τον αρχαίο Εδώμ επειδή εγκατέλειψε το Ισραήλ στην ώρα της μεγαλύτερης ανάγκης του.
Το επιχείρημα του απομονωτισμού καταρρέει με τους δικούς του όρους. Το Ιράν δεν είναι κάποιο μακρινό έθνος με το οποίο η Αμερική δεν έχει καμία διαμάχη - έχει περάσει τέσσερις δεκαετίες κηρύσσοντας «Θάνατος στην Αμερική», χρηματοδοτώντας τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον αμερικανικών στόχων και σκοτώνοντας εκατοντάδες Αμερικανούς στρατιώτες μέσω των αντιπροσώπων του. Το Ιράν έχει ήδη επιλέξει τον πόλεμο με την Αμερική. Το μόνο ερώτημα είναι αν η Αμερική θα αντεπιτεθεί αποτελεσματικά ή θα επιτρέψει στο Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, προσποιούμενο ότι η απόσταση παρέχει ασφάλεια.
Αλλά έρχεται μια βαθύτερη κρίση. Ο Θεός κρίνει τα έθνη από το πώς φέρονται στον Ισραήλ, και η Αγία Γραφή παρέχει μια συγκλονιστική μελέτη περίπτωσης για το τι συμβαίνει όταν ένα ισχυρό έθνος επιλέγει την ουδετερότητα αντί της δικαιοσύνης.
Πριν από είκοσι έξι αιώνες, ο προφήτης Οβδιού εξέδωσε ένα από τα πιο καταστροφικά κατηγορητήρια της Εβραϊκής Βίβλου εναντίον ενός έθνους που πίστευε ότι μπορούσε να παραμείνει ουδέτερο όταν το Ισραήλ αντιμετώπιζε την καταστροφή. Σε μόλις είκοσι ένα εδάφια, καταδίκασε τον Εδώμ όχι για όσα έκανε, αλλά για όσα δεν έκανε όταν η Ιερουσαλήμ βρισκόταν υπό πολιορκία.
«Την ημέρα που στάθηκες από μακριά, την ημέρα που ξένοι άρπαξαν τα υπάρχοντά του, και ξένοι μπήκαν στις πόλεις του, και στην Ιερουσαλήμ έριξαν κλήρο· κι εσύ είσαι σαν ένας από αυτούς» (Αβδιού 1:11).
Το σχόλιο του Ρασί εξηγεί το βάθος της αμαρτίας του Εδώμ: «ότι δεν ήρθες να τον βοηθήσεις... σου το λογοδοτώ σαν να ήσουν ένας από τους επιτιθέμενους τους». Ο Εδώμ δεν κατέστρεφε ενεργά την Ιερουσαλήμ, αλλά η υπολογισμένη ουδετερότητά του τους έκανε συνένοχους στην καταστροφή. Η θεία δικαιοσύνη δεν αναγνωρίζει καμία διάκριση μεταξύ του επιτιθέμενου και του περαστικού που θα μπορούσε να είχε παρέμβει αλλά επέλεξε να μην το κάνει.
Η αρχή που καθιερώνεται στον Αβδιού υπερβαίνει τον χρόνο και τη γεωγραφία: Όταν ένα έθνος κατέχει τη μοναδική ικανότητα να αποτρέψει την καταστροφή του Ισραήλ αλλά επιλέγει να «σταθεί από μακριά», ο Θεός κρίνει αυτό το έθνος ως συνεργό των εχθρών του Ισραήλ.
Οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν στο Φόρντοου, θαμμένες 72 μέτρα κάτω από το έδαφος, αποτελούν μια υπαρξιακή απειλή για το Ισραήλ, η οποία γίνεται όλο και πιο έντονη μέρα με τη μέρα. Το Ιράν έχει επανειλημμένα δηλώσει την πρόθεσή του να εξαλείψει το Ισραήλ από τον χάρτη και επιδιώκει ενεργά τα μέσα για την εκπλήρωση αυτής της γενοκτονικής φιλοδοξίας.
Μόνο ένα έθνος στη γη διαθέτει τη στρατιωτική ικανότητα να καταστρέψει αυτές τις ανθεκτικές υπόγειες εγκαταστάσεις: οι Ηνωμένες Πολιτείες. Οι αμερικανικές βόμβες καταστροφέων καταφυγίων GBU-57 «Massive Ordnance Penetrator» δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο. Κανένα άλλο έθνος, κανένας διεθνής συνασπισμός, καμία διπλωματική πρωτοβουλία δεν μπορεί να πετύχει αυτό που μπορεί να πετύχει η αμερικανική στρατιωτική τεχνολογία.
Αυτό είναι πρόνοια, όχι σύμπτωση. Μόνο η Αμερική έχει τη δυνατότητα να εμποδίσει το Ιράν να αποκτήσει τα μέσα για να διαπράξει γενοκτονία εναντίον του εκλεκτού λαού του Θεού.
Το Ισραήλ δεν είναι απλώς ένα ακόμη έθνος. Είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού, που επέστρεψε στην αρχαία πατρίδα του μετά από δύο χιλιετίες εξορίας. Το πώς θα φερθεί η Αμερική στο Ισραήλ σε αυτή τη στιγμή υπαρξιακής κρίσης θα καθορίσει τη μοίρα της ίδιας της Αμερικής. Αυτό είναι το μάθημα που ενσωματώνεται στην υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ: «Θα ευλογήσω όσους σε ευλογούν, και όποιον σε ατιμάσει θα τον καταραστώ» (Γένεση 12:3).
Το μοτίβο επαναλαμβάνεται σε όλη την βιβλική ιστορία. Τα έθνη που στάθηκαν στο πλευρό του Ισραήλ όταν αυτό είχε τη μεγαλύτερη σημασία κέρδισαν αιώνια τιμή και θεϊκή ευλογία. Τα έθνη που εγκατέλειψαν το Ισραήλ στην ώρα της ανάγκης του αντιμετώπισαν θεϊκή κρίση και τελική καταστροφή.
«Διότι πλησιάζει η ημέρα του Κυρίου επί πάντα τα έθνη· καθώς έπραξας, θα σοι γίνη· η ανταπόδοσή σου θα επιστραφεί επί την κεφαλήν σου» (Αβδιού 1:15). Αυτή δεν είναι απλώς αρχαία ιστορία, αλλά προφητική προειδοποίηση. Ο Θεός κρίνει τα έθνη από το πώς φέρονται στον Ισραήλ, και αυτή η κρίση ακολουθεί την αρχή της θεϊκής αμοιβαιότητας: όσοι εγκαταλείψουν τον Ισραήλ θα εγκαταλειφθούν και οι ίδιοι.
Ο Κάρλσον, ο Γκριν και οι σύμμαχοί τους προειδοποιούν ότι η βοήθεια προς το Ισραήλ θα οδηγήσει στην καταστροφή των ΗΠΑ. Έχουν την εξίσωση εντελώς αντίστροφη. Η καταστροφή των ΗΠΑ έγκειται στην επανάληψη του λάθους του Εδώμ - στο να μένουν αμέτοχες όταν η Αμερική μόνη της διαθέτει τη δύναμη να αποτρέψει ένα δεύτερο Ολοκαύτωμα.
Η Αμερική αντιμετωπίζει τώρα την ίδια δοκιμασία στην οποία απέτυχε ο Εδώμ. Όπως και ο Εδώμ, η Αμερική έχει ευλογηθεί με εξαιρετική δύναμη. Όπως και ο Εδώμ, η Αμερική έχει σχέση με το Ισραήλ. Και όπως και ο Εδώμ, η Αμερική πρέπει να επιλέξει αν θα δράσει όταν το Ισραήλ αντιμετωπίζει υπαρξιακή απειλή.
Το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα αποτελεί σαφή και υπαρκτό κίνδυνο για τον εβραϊκό λαό. Οι μουλάδες δεν επιδιώκουν εδαφική κατάκτηση αλλά πλήρη εξόντωση. Έχουν δηλώσει αυτή την πρόθεση επανειλημμένα, χωρίς ντροπή.
Όταν αντιμετωπίζουμε ένα τόσο σαφές κακό, η ουδετερότητα μετατρέπεται σε συνενοχή. Όπως ξεκαθαρίζει ο Αβδιού, όσοι «στέκονται από μακριά» όταν απειλείται γενοκτονία γίνονται «σαν ένας από αυτούς» στα μάτια του Θεού (Αβδιού 1:11).
Ο Πρόεδρος Τραμπ αντιμετωπίζει την πιο σημαντική επιλογή της προεδρίας του. Μπορεί να ακούσει τις φωνές απομονωτισμού που τον παροτρύνουν να κρατήσει την απόσταση ή μπορεί να αναγνωρίσει τη θεϊκή υποχρέωση της Αμερικής να αποτρέψει τη γενοκτονία όταν μόνο αυτή διαθέτει την ικανότητα να το κάνει.
Αν η Αμερική επιλέξει να «σταθεί από μακριά» ενώ το Ιράν ολοκληρώνει το πυρηνικό του πρόγραμμα, θα έχει επιλέξει την πορεία της θεϊκής εγκατάλειψης και της εθνικής παρακμής του Εδώμ. Αλλά αν η Αμερική καταστρέψει το Φόρντοου και αποτρέψει την πυρηνική γενοκτονία, θα έχει επιλέξει την πορεία της θεϊκής ευλογίας.
Οι Τάκερ Κάρλσον και Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν κάνουν λάθος. Η καταστροφή της Αμερικής δεν θα προέλθει από την παροχή βοήθειας στο Ισραήλ - θα προέλθει από την εγκατάλειψη του Ισραήλ. Ο Εδώμ έμαθε αυτό το μάθημα πολύ αργά. Η Αμερική έχει ακόμα χρόνο να το μάθει και να ενεργήσει ανάλογα.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Προς κορφιάτικο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποφάσισε με ποια μεριά είσαι. Δημοσιεύεις εντελώς αντιφατικά και αντικρουόμενα δημοσιεύματα και τί νομίζεις ότι καταφέρνεις ; Τηρείς ίσες αποστάσεις νομίζεις ; Ή μήπως δεν σε απασχολεί αν παρασυρθούν άνθρωποι στην παράνοια ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΠΟΥ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ μέσα από τέτοιες γελοίες επιχειρηματολογίες ;
Το ΚΟΡΦΙΑΤΙΚΟ ποτέ δεν πέρασε δικές του θέσεις και ποτέ δεν επιβάλαμε δικές μας θέσεις.Η ενημέρωση έχει δύο όψεις και σαν αναγνώστης μπορείς να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα,για το τι θα κάνεις και τι θα ακολουθήσεις.Πάντα υπάρχει ο λόγος-αντίλογος.Στην Ελλάδα,είμαστε Ορθόδοξοι,αλλά όταν μιλάς με ανθρώπους από άλλη χώρα πρέπει να σέβεσαι και να ακούς τα ήθη και εθιμά του χωρίς να του λες έχω δίκιο,είσαι λάθος.Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ασπασθείς τις θέσεις που έχει ο πολίτης από κάθε διαφορετικο λαό και θα τις ακολουθήσεις.Αν υπάρχε ο φανατισμός δεν θα υπήρχε ο τουρισμός στην Ελλάδα και οι τουριστικές περιοχές δεν θα υπήρχαν επειδή έχουμε άλλη θρησκεία,άλλα ήθη και άλλα έθιμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή