Τις πρώτες στιγμές, συχνά δεν συνειδητοποιεί ότι η φυσική ζωή έχει τελειώσει και ότι έχει συμβεί ο θάνατος.
Αυτό που συμβαίνει στην ψυχή μετά θάνατον βασανίζει την ανθρωπότητα από την αυγή της ύπαρξής της.
Η πίστη στην παρουσία της ψυχής μετά θάνατον έχει τις ρίζες της σε πολλούς πολιτισμούς και μεταδίδεται μέσα από πολυάριθμες ιστορίες και μαρτυρίες.
Το συναίσθημα της παρουσίας του αποθανόντος συχνά ερμηνεύεται συναισθηματικά, παρέχοντας παρηγοριά και σύνδεση με αγαπημένα πρόσωπα.
Υπάρχει η πεποίθηση, βαθιά ριζωμένη σε πολλούς πολιτισμούς και παραδόσεις, ότι μετά τον θάνατο η ψυχή δεν φεύγει αμέσως, αλλά παραμένει ανάμεσά μας για λίγο.
Σε αυτές τις στιγμές, λένε, έρχεται να αποχαιρετήσει τα αγαπημένα της πρόσωπα, το σπίτι που αγάπησε, τα μέρη που της έφεραν την ευτυχία.
Πολλοί θα πουν ότι αυτές είναι απλώς ιστορίες, αποκυήματα της φαντασίας ή παρηγοριά στον πόνο, αλλά πολυάριθμες προσωπικές μαρτυρίες λένε το αντίθετο.
Πιστεύεται ότι η άφιξη της ψυχής μετά τον θάνατο μπορεί να γίνει αισθητή με διάφορους τρόπους και συχνά δεν είναι ορατή με γυμνό μάτι.
Σύμφωνα με πνευματικές διδασκαλίες και μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν βιώσει εξαιρετικές εμπειρίες, τη στιγμή του θανάτου η ψυχή εγκαταλείπει το φυσικό σώμα και εισέρχεται σε μια κατάσταση που αποτελείται από λεπτή ενέργεια. Αυτή η μορφή ενέργειας δεν είναι ορατή, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει στον χώρο γύρω από το σώμα.
Σε αυτές τις πρώτες στιγμές, η ψυχή συχνά δεν συνειδητοποιεί ότι η φυσική ζωή έχει τελειώσει και ότι έχει συμβεί ο θάνατος.
Της παίρνει λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσει ότι δεν αποτελεί πλέον μέρος του υλικού κόσμου και ότι πλέον παρατηρεί τη ζωή από μια διαφορετική οπτική γωνία - από έξω, ως μάρτυρας γεγονότων που συμβαίνουν χωρίς τη συμμετοχή της στο σώμα.
Όταν τελικά συνειδητοποιήσει ότι έχει απελευθερωθεί από το σώμα, πιστεύεται ότι η ψυχή συχνά οδηγείται σε μέρη που ήταν συναισθηματικά σημαντικά για αυτήν. Επιστρέφει στο σπίτι της, επισκέπτεται μέλη της οικογένειας και ανθρώπους που αγαπούσε, σαν να την αποχαιρετά.
Ορισμένες πηγές υποδεικνύουν ότι η ψυχή μπορεί να επιχειρήσει να επιστρέψει στο σώμα, ειδικά εάν ο θάνατος δεν ήταν πλήρης, κάτι που συμβαίνει σε περιπτώσεις κλινικού θανάτου.
Άτομα που το έχουν βιώσει αυτό συχνά περιγράφουν πώς ένιωθαν σαν να αιωρούνταν πάνω από το σώμα τους και να παρακολουθούσαν τι τους συνέβαινε σε πραγματικό χρόνο.
Αν η ψυχή ενός ατόμου έχει τελικά εγκαταλείψει το σώμα, τότε η περίοδος αποχαιρετισμού προς τα αγαπημένα πρόσωπα ξεκινά από τη στιγμή του θανάτου και διαρκεί 40 ημέρες.
Συχνά η ψυχή του αποθανόντος έρχεται σε συγγενείς με τη μορφή ζώων. Αυτά θα μπορούσαν να είναι σκύλοι, γάτες, πουλιά ή έντομα που έχουν φτάσει εκεί. Οι συγγενείς μπορεί επίσης να ακούσουν το χαρακτηριστικό σύρσιμο των ποδιών, το χτύπημα και το τρίξιμο των θυρών και των σανίδων του δαπέδου.
Ακολουθούν μερικές αληθινές ιστορίες για το πώς διαφορετικοί άνθρωποι νιώθουν την παρουσία των αγαπημένων τους προσώπων μετά τον θάνατό τους:
«Όταν πέθανε ο πατέρας μου, την τεσσαρακοστή μέρα, παράξενα πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν στο διαμέρισμα. Για πολύ καιρό, ακουγόταν ένα επίμονο χτύπημα στην πόρτα και στο παράθυρο. Το διαμέρισμα βρίσκεται στον ενδέκατο όροφο και σίγουρα δεν υπήρχε κανείς να χτυπάει το παράθυρο. Το χτύπημα στην πόρτα ήταν τόσο δυνατό, σαν να την χτυπούσαν με δύναμη. Ταυτόχρονα, το πάτωμα του διαμερίσματος έτριζε σε διάφορα σημεία και άκουγες καθαρά κάποιον να μετακινείται από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Τότε ξαφνικά όλα σιώπησαν. Αποφασίσαμε ότι ο μπαμπάς είχε έρθει να αποχαιρετήσει το σπίτι και εμάς.»
«Όταν ήμουν μικρός, ο θείος μου πέθανε. Η κοπέλα μου με επισκέφτηκε, καθίσαμε στην κουζίνα και ήπιαμε τσάι. Το σπίτι ήταν ήσυχο, δεν συνέβαινε τίποτα. Και ξαφνικά άκουσα τον θείο μου να βήχει. Ρώτησα την κοπέλα μου αν το άκουσε κι εκείνη. Μου είπε ότι άκουσε κι εκείνη βήχα. «Η μαμά είπε το βράδυ ότι ο θείος ήρθε να μας αποχαιρετήσει».
«Ξύπνησα το βράδυ, κλαίγοντας στον ύπνο μου. Κοίταξα το ρολόι. Ήταν 3:30. Μετά δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθώ μέχρι το πρωί. Και το πρωί η μητέρα μου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι ο πατέρας μου είχε πεθάνει στις 4:30 το πρωί. Τις επόμενες μέρες τον ονειρεύτηκα αρκετές φορές. Πρώτα ήρθε σε μένα με τα πράγματά του και στάθηκε εκεί, χαμένος, σαν να μην ήξερε τι να κάνει. Και την τεσσαρακοστή μέρα ονειρεύτηκε εμένα και είπε ότι είχε φτάσει και ότι όλα ήταν καλά μαζί του τώρα. Μου ζήτησε επίσης να πω σε όλους ότι τους αγαπούσε. Δεν τον έχω ονειρευτεί από τότε.»
*Πηγή: ΖΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου