Η ερευνητική ομάδα Noah’s Ark Scans, είναι αποφασισμένη να αποκαλύψει το μεγαλύτερο θρησκευτικό μυστήριο – λύνοντας το παζλ του πού βρίσκεται το βιβλικό πλωτό των 155 μέτρων σήμερα. Η ομάδα είναι βέβαιη πως έχει ανακαλύψει την Κιβωτό του Νώε επειδή στο σημείο υπάρχουν υπολείμματα ξύλου σε αποσύνθεση.
Οι μελετητές, έχουν αναλάβει την αποστολή να επαληθεύσουν την ύπαρξη της Κιβωτού. Οι εικασίες σχετικά με τον σχηματισμό Durupinar, είναι έντονες. Ένας γεωλογικός σχηματισμός από το σιδηρομετάλλευμα λειμωνίτη, ύψους 163. 98 μέτρων, είναι ορατός κοντά στο όρος Αραράτ, και είναι πολύ κοντά στις διαστάσεις της Κιβωτού, σύμφωνα με τη Βίβλο.
Οι μελετητές της ομάδας Noah’s Ark Scans, δήλωσαν στην εφημερίδα “The Sun”, πως είναι αποφασισμένοι, μέσα στα επόμενα χρόνια, να ανακαλύψουν την αλήθεια ενώ έχουν ήδη αποκαλύψει τα σχέδια των ανασκαφών. Οι επιχειρήσεις με τις δεκάδες γεωφυσικές μελέτες, διατρήσεις και προσεκτικό σχεδιασμό, στο χαρακτηριζόμενο “σημείο της βάρκας” δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη.
Ο επικεφαλής ερευνητής, Andrew Jones είπε: “Το σημείο βρίσκεται σε ενεργό ρεύμα της γης με δριμείς χειμώνες. Έτσι, προτεραιότητά μας, ήταν η προστασία της περιοχής”.
“Μέσα στα επόμενα χρόνια, οι Τούρκοι ακαδημαϊκοί συνεργάτες μας, θα διεξάγουν μη παρεμβατικές μελέτες, όπως η συλλογή δειγμάτων από το έδαφος, σαρώσεις με ραντάρ και άλλες μεθόδους, για να καταλάβουμε αν οι δομές που έχουμε εντοπίσει, είναι κατασκευασμένες από τον άνθρωπο ή αν αποτελούν απλώς φυσικούς σχηματισμούς”.
“Αφού συλλέξαμε αρκετά στοιχεία και δημιουργήσαμε ένα πλήρες σχέδιο συντήρησης, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πλέον την ανασκαφή”.
Η ομάδα είχε ήδη λάβει αρκετά θετικά αποτελέσματα από τις έρευνες του εδάφους, γεγονός που ενίσχυσε τον ενθουσιασμό τους. Ο Τούρκος γεωλόγος, Δρ. Memet Salih Bayraktutan, πέρσι συνέλεξε 22 δείγματα από το εσωτερικό του εδάφους και από το εξωτερικό του σχηματισμού που μοιάζει με βάρκα.
Τα δείγματα, εστάλησαν για ανάλυση στο πανεπιστήμιο Ατατούρκ στο Ερζερούμ και, τα αποτελέσματα, ήταν αξιοσημείωτα.
Ασπρόμαυρη φωτογραφία της Κιβωτού, του 1961.Φωτογραφία: Noah’s ark scan
“Στοιχεία που δείχνουν αποσύνθεση ξύλου”
Τα σημαντικότερα αποτελέσματα ήταν πως, το pH στο εσωτερικό της εξεταζόμενης ως κατασκευής της Κιβωτού, ήταν χαμηλότερο, ενώ υπήρχε περισσότερη οργανική ύλη μέσα σε αυτό.
Επίσης, τα επίπεδα του καλίου στο εσωτερικό του σχηματισμού, ήταν υψηλότερα σε σχέση με το εξωτερικό. “Αλλαγές που ταιριάζουν με την αποσύνθεση του ξύλου”, εξηγούν τα μέλη της ερευνητικής ομάδας.
Ένα ακόμη καθοριστικό στοιχείο για την ομάδα, ήταν πως το γρασίδι στο εσωτερικό της δομής που θεωρείται πως είναι η Κιβωτός, το φθινόπωρο, γίνεται πιο κίτρινο. Το στοιχείο αυτό, τους οδηγεί στην υπόθεση πως, η δομή είναι αρχαία ανθρώπινη κατασκευή και όχι αποτέλεσμα περιβαλλοντικής μεταβολής. Τον Οκτώβριο του 2019, πραγματοποιήθηκε πλήρης έρευνα με γεωραδιοεντοπιστή (GPR) στο σημείο με δύο συχνότητες.
Σκοπός ήταν η εξερεύνηση των διαφορετικών σημείων βάθους, με τη χρήση των παλμών του ραντάρ από τον εξοπλισμό που απεικονίζει τα ευρήματα που βρίσκονται κάτω από το έδαφος, χωρίς ανασκαφές. Οι μελετητές, πιστεύουν πως η Κιβωτός βρίσκεται στην Τουρκία μόλις 30 χιλιόμετρα νότια της κορυφής του όρους Αραράτ.
Στέλνει ηλεκτρομαγνητικά κύματα στο έδαφος, το οποία όταν προσπίπτουν σε αντικείμενα – όπως θαμμένα τεχνουργήματα, τείχους ή τύμβους, δίνουν σήμα σε έναν δέκτη.
Ο Jones εξηγεί ότι η μέθοδος GPR, αποτελεί μια “μη παρεμβατική ματιά στο παρελθόν”. Αξιοποιείται κυρίως για εξοικονόμηση χρόνου, περιορισμό του κόστους και την προστασία του χώρου των ανασκαφών. Οι πρώτες σαρώσεις του σημείου, έδειχναν ορθογώνια σχήματα περίπου 6.7 μ. κάτω από τον σχηματισμό που θυμίζει βάρκα.
Ένας άλλος γεωφυσικός, επανεξέτασε τα δεδομένα και ισχυρίστηκε πως βρήκε έναν μακρύ διάδρομο, ο οποίος οδηγούσε σε έναν κεντρικό χώρο.
Αυτό, οδήγησε τους ερευνητές στην πεποίθηση πως εξακολουθούν να υπάρχουν ανοιχτές κοιλότητες μέσα στον σχηματισμό, τις οποίες ελπίζουν ότι θα ανακαλύψουν οι σαρώσεις.
Γιατί έχει σημασία η ανακάλυψη της Κιβωτού του Νώε;
Για τους μελετητές, η σημασία της ανακάλυψης, δεν έχει μόνο θρησκευτικές προεκτάσεις.
Ενώ η Κιβωτός του Νώε είναι θεμελιακό στοιχείο του Χριστιανισμού, του Ισλάμ και του Ιουδαϊσμού, η ιστορία αφορά τα βασικά ανθρώπινα ερωτήματα για την επιβίωση, την πίστη, την ευθραυστότητα της ζωής μπροστά στον κίνδυνο των φυσικών καταστροφών. Τα ευρήματα της ομάδας, ειδικά τα υλικά που είναι ενσωματωμένα στον σχηματισμό του εδάφους, υποδηλώνουν πως, η περιοχή μπορεί κάποια στιγμή πράγματι να είχε βυθιστεί στο νερό.
Αποτελεί όμως αυτό, απόδειξη του Κατακλυσμού;
Ενώ η θεωρία αυτή παραμένει ακόμη στη σφαίρα της εικασίας, η αντίληψη που λέει πως οι άνθρωποι της εποχής είδαν και επέζησαν τον Κατακλυσμό, εδώ και αιώνες, τραβάει ενδιαφέρον των ακαδημαϊκών και των θεολόγων.
Για τους επιστήμονες και τους αρχαιολόγους, η πιθανότητα του συσχετισμού των επιστημονικών ευρημάτων με έναν από τους μεγαλύτερους και γνωστότερους μύθους της ανθρωπότητας, είναι συναρπαστική. Η ιστορία αποτελεί κρίσιμο στοιχείο των Αβραμιαίων θρησκευτικών παραδόσεων (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ) και συχνά ερμηνεύεται ως μήνυμα πίστης, υπακοής και της υπόσχεσης του Θεού να μην καταστρέψει τη Γη ξανά με Κατακλυσμό.
Σύμφωνα με το βιβλίο της Γένεσις, στα κεφάλαια 6 έως 9, ο Θεός αποφάσισε να τιμωρήσει την ανθρωπότητα για την ανεξέλεγκτη ακολασία της.
Έσωσε όμως τον δίκαιο και αγαθό Νώε και του ανέθεσε το καθήκον να χτίσει μόνος του την Κιβωτό για να προστατεύσει την οικογένειά του και ένα ζευγάρι από όλα τα είδη των ζώων.
Η ομάδα προσπαθεί να δημιουργήσει ένα κενό ώστε να δει μέσα στον σχηματισμό με κάμερα, χωρίς να παρέμβει στο σημείο.
Ο Jones εξηγεί: “Σχεδιάζουμε να συλλέξουμε κεντρικά δείγματα από όλον τον σχηματισμό, κάτι που θα μας βοηθήσει να επαληθεύσουμε αν οι γωνίες και τα γεωμετρικά μοτίβα που βλέπουμε στις έρευνες με γεωραδιοεντοπιστή ( GPR ), είναι κατασκευασμένες από τον άνθρωπο ή σχηματισμοί από τη φύση”.
“Μέχρι σήμερα, τα αποτελέσματα στηρίζουν τις θεωρίες μας. Οι μελέτες του εδάφους υποδηλώνουν πως, ο σχηματισμός δεν είναι απλώς τμήμα της περιβάλλουσας λασπορροής – αλλά ένα ξεχωριστό αντικείμενο”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου