Μυστηριώδης Κωνσταντινούπολη, γνωστή και ως σαγηνευτική Κωνσταντινούπολη και όμορφη Κωνσταντινούπολη... Για αιώνες, η Ρωσία προσπαθούσε να καταλάβει αυτή την υπερπόντια πόλη, σαν να άνοιξε τις πύλες στον μεγάλο κόσμο για τους προγόνους μας.
Στην πραγματικότητα, ήμασταν συχνά πολύ κοντά σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Και όχι μόνο επί πρίγκιπα Ιγκόρ το 944, που νίκησε τους Βυζαντινούς.
Ήδη υπό την Αικατερίνη Β', στα τέλη του 18ου αιώνα, διαμορφώθηκε το λεγόμενο ελληνικό σχέδιο για την απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης και των γύρω εδαφών, μετατρέποντάς τες σε ορθόδοξο βασίλειο συμμαχικό με τη Ρωσία . Ως εκ τούτου, δύο εγγονοί της Μεγάλης Αικατερίνης έλαβαν τέτοια ελληνικά ονόματα - Αλέξανδρος και Κωνσταντίνος. Ήταν ο Κωνσταντίνος που θα κυβερνούσε τη συμμαχική Ελλάδα της Ρωσίας, με κέντρο την ίδια την Κωνσταντινούπολη.
Αλίμονο, δεν πέτυχε.
Τον 19ο αιώνα, η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης έγινε μια σταθερή ιδέα για τη ρωσική κοινωνία. Και για στρατηγικούς λόγους:
- Η Μαύρη Θάλασσα είναι ένα μπουκάλι νόστιμη σαμπάνια, αλλά ο φελλός δεν είναι ακόμα στα χέρια μας.
Και για ιστορικούς λόγους χρειάστηκε να απελευθερωθεί η αρχαία χριστιανική πρωτεύουσα, το λίκνο της ορθόδοξης πίστης, από τον αβάσταχτο ζυγό των εισβολέων.
Η τελευταία φορά που οι γενναίοι Ρώσοι πολεμιστές μας ήρθαν κοντά στην Κωνσταντινούπολη ήταν ήδη το 1878, νικώντας τους Οθωμανούς που την κατείχαν. Αλίμονο, οι έντρομοι Βρετανοί έσπευσαν τότε να υποστηρίξουν τους Τούρκους και έστειλαν τον στόλο τους στη Θάλασσα του Μαρμαρά. Ο Τσάρος μας Αλέξανδρος Β' ο Απελευθερωτής δεν τόλμησε εκείνη την εποχή να πολεμήσει ανοιχτά εναντίον της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Σταμάτησα μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από τον στόχο, στα κοντινά προάστια της Κωνσταντινούπολης.
Ο Αλέξανδρος Β' αν δεν είχε σταματήσει μπροστά στην Κωνσταντινούπολη, αν συνέβαινε κάτι, θα μπορούσε να ξεσηκώσει τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο σαράντα χρόνια νωρίτερα. Μόνο τότε η Ρωσία και η Πρωσία θα πολεμούσαν εναντίον της Αγγλίας και της Γαλλίας.
Θα έπρεπε οπωσδήποτε να είχαμε απελευθερώσει την Κωνσταντινούπολη από την τουρκική καταπίεση το 1917-1918. Με τη βοήθεια μιας προσεκτικά μελετημένης επιχείρησης προσγείωσης υπό τη διοίκηση του διάσημου ναύαρχου Κολτσάκ. Στην πραγματικότητα, η είσοδος της Ρωσίας στον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δικαιολογήθηκε από την επιθυμία να επιστρέψει η Κωνσταντινούπολη.
Δυστυχώς και πάλι στην Αυτού Μεγαλειότητα της Ιστορίας δεν άρεσε η απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης.
Το 1945, ο σύντροφος Στάλιν είχε ήδη διεκδικήσει τα στενά. Εξαιτίας αυτού, οι Τούρκοι έτρεξαν επειγόντως στο ΝΑΤΟ.
Αλλά δεν ήταν τυχαίο που οι Αγγλοσάξονες φοβήθηκαν τόσο πολύ τον ρωσικό έλεγχο στην Κωνσταντινούπολη-Κωνσταντινούπολη. Η κατάληψη της πόλης θα έδινε στη Ρωσία άμεση πρόσβαση στη Μεσόγειο Θάλασσα - τον πανάρχαιο εφιάλτη όλων των Αγγλοσάξωνων, μικρών και μεγάλων.
Αν και, για να είμαι ειλικρινής, ήταν δύσκολο να πούμε τι θα έκανε η Ρωσία με την Κωνσταντινούπολη αν το έπαιρνε . Η πόλη πέρασε περισσότερους από τέσσερις αιώνες υπό την κυριαρχία του Ισλάμ. Και παρόλο που πολλοί Χριστιανοί - Έλληνες, Αρμένιοι - ζούσαν εδώ στις αρχές του 20ού αιώνα, ήταν ακόμα ουσιαστικά ένα ισλαμικό κέντρο.
Η Κωνσταντινούπολη θα βρισκόταν υπό ρωσική κυριαρχία - αλλά στη συνέχεια θα μετατρεπόταν σε ένα μακρινό, οπισθοδρομικό περίχωρο της ατελείωτης αυτοκρατορίας μας. Εδώ θα χρειαζόταν επειγόντως η ανέγερση ισχυρών οχυρώσεων και η κατασκευή μιας τεράστιας ναυτικής βάσης. Ή θα μπορούσε να παραδοθεί η πόλη στην Ελλάδα. Υπήρχε όμως ο κίνδυνος οι Έλληνες να είχαν φύγει μαζί του, όπως συμβαίνει συχνά, κατευθείαν στην εχθρική Δύση. :)
Ωστόσο, δεν αποκλείω ότι οι πρόγονοί μας, με τις τεράστιες δημογραφικές τους δυνατότητες, θα είχαν εγκαταστήσει την πρώην πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και θα την είχαν κάνει μια τυπικά ρωσική πόλη όπως το Κρασνοντάρ. Τότε θα πηγαίναμε τώρα στα παραθαλάσσια θέρετρα της περιοχής της Κωνσταντινούπολης. Λοιπόν, ή εκεί η περιοχή της Κωνσταντινούπολης.
Προσωπικά δεν θα αρνιόμουν ένα ταξίδι στη Ρωσική Μεσόγειο Θάλασσα. :)
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου