Την Πέμπτη, την τρίτη ενδιάμεση ημέρα του Πάσχα, οι Λευίτες συγκεντρώθηκαν στην Ιερουσαλήμ για να αναπαραστήσουν τον μουσικό τους ρόλο στον Ναό. Μια ομάδα περίπου δύο δωδεκάδων Λευιτών συγκεντρώθηκε στην Παλιά Πόλη για να εξασκήσουν το τραγούδι τους φορώντας ρούχα σχεδιασμένα για χρήση από τους μουσικούς του Ναού στον Τρίτο Ναό.
Το τραγούδι οδηγούσε στο χορό, γιορτάζοντας τη χαρά της Βιβλικής γιορτής.
Οι Λευίτες φύσηξαν επίσης ασημένιες σάλπιγγες που είχαν προετοιμαστεί για χρήση στον Τρίτο Ναό.
Παραδοσιακά, οι μουσικοί του Ναού επιλέγονταν από τη φυλή των Lευί. Ο Ζοχάρ εξηγεί ότι οι Λευίτες επιλέχθηκαν για να ψάλλουν στο Ναό επειδή το όνομα Λευί σημαίνει συνοδεύω, και η μουσική τους θα έκανε τους άλλους να έρθουν κοντά στον Θεό. Τις ημέρες που βρίσκονταν οι Ναοί στην Ιερουσαλήμ, οι Λευίτες τραγουδούσαν στα 15 σκαλοπάτια — που αντιστοιχούσαν στα 15 άσματα της ανάβασης στον Ψαλμό 15 — που οδηγούσαν από το Ezrat Nashim («Αυλή των Γυναικών») στο Ezrat Yisrael («Αυλή της Ισραηλίτες»). Η Μίσνα αναφέρει ότι δεν υπήρχαν ποτέ λιγότεροι από 12 Λευίτες που στέκονταν στην εξέδρα , αλλά ο αριθμός τους θα μπορούσε να αυξηθεί επ' αόριστον. Ενώ κανονικά, κανένας ανήλικος δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στην Αζάρα («Αυλή») για να λάβει μέρος στη λειτουργία, οι νεαροί Λευίτες επιτρεπόταν να συμμετάσχουν στο τραγούδι για να «προσθέσουν γλυκύτητα στον ήχο», αλλά δεν τους επιτρεπόταν να σταθούν στο ίδιο πλατφόρμα με τους ενήλικες Λευίτες (Ταλμούδ Ερχίν 2:6).
Στη Βίβλο, η φυλή του Λευί περιελάμβανε τον Μωυσή και τον Ααρών. Οι Κοχανίμ (ιερείς) είναι απόγονοι του Ααρών και οι απόγονοί του έγιναν υποσύνολο της φυλής του Λευί. Τα άλλα μέλη της φυλής επιλέχθηκαν από τον Θεό για να χάσουν τα μέρη της γης τους στο Ισραήλ και να υπηρετήσουν στο Ναό. Οι Λευίτες εκτελούσαν διάφορες λειτουργίες στο Ναό, συμπεριλαμβανομένης της φύλαξης και εξυπηρέτησης όλων των μουσικών αναγκών.
Οι εβραϊκές κοινότητες είναι σχολαστικές για τη διαιώνιση του καθεστώτος των Λευιτών, το οποίο μεταβιβάζεται από πατέρα σε γιο. Μόνο οι Εβραίοι άνδρες των οποίων οι πατέρες ήταν Λευίτες θεωρούνται επιλέξιμοι. Αποτελώντας περίπου το 4% του συνολικού εβραϊκού πληθυσμού, αναγνωρίζονται για εμφανείς τιμές στις θρησκευτικές λειτουργίες και η ιδιότητά τους ως Λευίτες είναι χαραγμένη στις ταφόπλακες τους.
Ο Γκαόν της Βίλνα (ένας σοφός της Τορά του 18ου αιώνα) είπε ότι η μουσική του Ναού θα ήταν το τελευταίο μυστικό που θα αποκαλυφθεί πριν από τον Μεσσία.
AΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου