Το μεγαλύτερο παγόβουνο στον κόσμο κατευθύνεται προς τον τόπο της τραγωδίας του Τιτανικού
Το γιγαντιαίο κομμάτι πάγου, τρεις φορές το μέγεθος της Νέας Υόρκης, κινείται για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες.
https://www.youtube.com/watch?v=h59lhWUoekE
Το γιγαντιαίο κομμάτι πάγου, τρεις φορές το μέγεθος της Νέας Υόρκης, κινείται για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες.
Φωτο--Ένα
παγόβουνο που αποκολλήθηκε από τον παγετώνα Sermeq Kujalleq επιπλέει
στο Ilulissat Icefjord στις 05 Σεπτεμβρίου 2021 στο Ilulissat της
Γροιλανδίας
Ένα παγόβουνο περίπου ισοδύναμο με τρεις φορές την περιοχή της Νέας Υόρκης έχει απελευθερωθεί από τον πυθμένα του ωκεανού και έχει αρχίσει να παρασύρεται βόρεια προς το λεγόμενο «Iceberg Alley» [«σοκάκι του παγόβουνου»], ανέφεραν οι επιστήμονες.
Το παγόβουνο, που ονομάζεται A23a, είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο σε κολοσσιαία έκταση 1.500 τετραγωνικών μιλίων (4.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα). Αποσπάστηκε από την ακτή της Ανταρκτικής το 1986, αλλά σύντομα προσάραξε στη θάλασσα Weddell, μετατρέποντας αποτελεσματικά την περιοχή σε ένα γιγαντιαίο νησί πάγου.
Αφού παρέμειναν επί τόπου για περίπου 37 χρόνια, ωστόσο, οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν την Παρασκευή ότι δορυφορικές εικόνες έχουν δείξει το κομμάτι πάγου τρισεκατομμυρίων τόνων να παρασύρεται βόρεια πέρα από την Ανταρκτική Χερσόνησο, υποστηριζόμενο από ισχυρούς ανέμους και ωκεάνια ρεύματα.
Ένα παγόβουνο αυτού του μεγέθους εν κινήσει είναι ένα σπάνιο θέαμα για τους παγετολόγους [ή παγετωνολόγους]. «Με την πάροδο του χρόνου πιθανότατα απλώς αραιώθηκε [έχει λεπτύνει ] ελαφρώς και απέκτησε αυτή τη μικρή επιπλέον άνωση που του επέτρεψε να σηκωθεί από τον πυθμένα του ωκεανού και να ωθηθεί από τα ωκεάνια ρεύματα», δήλωσε ο Oliver Marsh του British Antarctic Survey, σύμφωνα με το Reuters.
Γιατί ακριβώς το «berg», το οποίο είναι η παλαιότερη τέτοια πλάκα πάγου στον πλανήτη, έχει απελευθερωθεί από τα αγκυροβόλιά του παραμένει ένα μυστήριο, προς το παρόν τουλάχιστον. «Η συναίνεση είναι ότι μόλις είχε έρθει η ώρα», δήλωσε στο BBC ο Δρ Andrew Fleming, συνάδελφος του Marsh.
«Ήταν καθηλωμένο στο έδαφος από το 1986, αλλά τελικά επρόκειτο να μειωθεί (σε μέγεθος) αρκετά ώστε να χάσει την πρόσφυση και να αρχίσει να κινείται», δήλωσε ο Φλέμινγκ, προσθέτοντας ότι είχε παρατηρήσει αποκαλυπτικά σημάδια του επικείμενου ταξιδιού πίσω στο 2020.
Όπως τα περισσότερα παγόβουνα στην περιοχή, το A23a πιθανότατα θα ελιχθεί στο Ανταρκτικό Περιπολικό Ρεύμα, [Antarctic Circumpolar Current, κυκλικό πολικό ρεύμα της Ανταρκτικής ]το οποίο με τη σειρά του θα το παραδώσει προς το ‘iceberg alley,’ «σοκάκι του παγόβουνου», όπου αρκετοί από τους ομολόγους [συνομηλίκους] του συγκεντρώνονται στα σκοτεινά νερά - όπως αυτό που, το 1912, συγκρούστηκε με τον Τιτανικό και είχε ως αποτέλεσμα τη βύθισή του, με την απώλεια 1.517 ψυχών.
Οι επιστήμονες φοβούνται, ωστόσο, ότι το γιγαντιαίο παγόβουνο θα μπορούσε και πάλι να προσγειωθεί στα ανοικτά του νησιού της Νότιας Γεωργίας στον Νότιο Ατλαντικό, προκαλώντας ενδεχομένως όλεθρο στην άγρια ζωή της Ανταρκτικής, κόβοντας την πρόσβαση σε εκατομμύρια φώκιες, πιγκουίνους και θαλασσοπούλια που χρησιμοποιούν την περιοχή για να αναπαραχθούν ή να κυνηγήσουν για φαγητό.
Όπως όλα τα παγόβουνα, η τελική μοίρα του A23a θα το δει να λιώνει στο τίποτα - αλλά ένα μεγαθήριο όπως αυτό θα μπορούσε να πάρει πολύ χρόνο για να το κάνει, προκαλώντας ενδεχομένως περισσότερους πονοκεφάλους στη γραμμή.
«Ένα παγόβουνο αυτής της κλίμακας έχει τη δυνατότητα να επιβιώσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα στον Νότιο Ωκεανό, παρόλο που είναι πολύ θερμότερος», δήλωσε ο Marsh στο Reuters. "Θα μπορούσε να φτάσει βορειότερα προς τη Νότια Αφρική, όπου θα μπορούσε να διαταράξει τη ναυτιλία".
----------------
Το 2020, ένα άλλο γιγαντιαίο παγόβουνο, το A68, προκάλεσε φόβους ότι θα συγκρουστεί με τη Νότια Γεωργία, συνθλίβοντας τη θαλάσσια ζωή στον πυθμένα της θάλασσας και διακόπτοντας την πρόσβαση σε τρόφιμα. Μια τέτοια καταστροφή τελικά αποφεύχθηκε όταν το παγόβουνο έσπασε σε μικρότερα κομμάτια - ένα πιθανό τελικό παιχνίδι και για την A23a.
Ανταρκτική: Ανακαλύφθηκε παγόβουνο εξωγήινου σχήματος – κόπηκε με HAARP ή λέιζερ;
Οκτώβριος 25, 2018
https://www.pravda-tv.com/2018/10/antarktis-fremdartig-geformter-eisberg-entdeckt-von-haarp-oder-laser-geschnitten-videos/
Αυτό το παράξενο, γεωμετρικά ακριβές [διαμορφωμένο] στρώμα πάγου καταγράφηκε από τη NASA στα ανοικτά της παγοκρηπίδας Larsen C της Ανταρκτικής.
Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία στο Twitter την περασμένη εβδομάδα και τραβήχτηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Επιχείρηση IceBridge», το οποίο στοχεύει στην παρακολούθηση των αλλαγών στους πολικούς πάγους της Αρκτικής και της Ανταρκτικής από ένα αεροσκάφος.
Είναι εντυπωσιακό ότι το παγόβουνο έχει εξαιρετικά τέλεια «κομμένες» άκρες και μια ασυνήθιστα λεία επιφάνεια - καθιστώντας το μια έντονη αντίθεση με τα χαοτικά σχήματα και μεγέθη άλλων παγόβουνων.
Φυσικά, υπάρχουν τώρα άγριες εικασίες σχετικά με την προέλευσή του, οι οποίες βρίσκονται κυρίως στη σφαίρα του υπερφυσικού. Αλλά όπως εξηγεί η παγετωνολόγος Δρ Kelly M. Brunt στο Live Science, πιθανότατα σχηματίστηκε μέσω μιας σχετικά κοινής, φυσικής διαδικασίας.
„Έχουμε δύο τύπους παγόβουνων», λέει ο επιστήμονας της NASA. «Από τη μία πλευρά, υπάρχει ο τύπος που όλοι γνωρίζουν που βύθισε τον Τιτανικό. Μοιάζει με πρίσμα ή τρίγωνο στην επιφάνεια και είναι γνωστό ότι έχει ένα περίεργο υπόβαθρο. Αλλά υπάρχουν και εκείνα που ονομάζονται «πινακοειδή [ή τραπεζοειδή] παγόβουνα».
Τα τελευταία θα είχαν μια πολύ επίπεδη επιφάνεια και θα μπορούσαν κάλλιστα να αποκτήσουν ένα γεωμετρικά τέλειο σχήμα αν αποκόπτονταν από το ράφι πάγου [ την παγοκρηπίδα].
Η Δρ Brunt παραδέχεται ότι είναι δύσκολο να πούμε πόσο μεγάλο είναι το παγόβουνο σε αυτή τη φωτογραφία, αλλά εκτιμά ότι είναι πάνω από 1,5 χιλιόμετρο πλάτος.
Και όπως συμβαίνει με όλα τα άλλα παγόβουνα, το τμήμα του που είναι ορατό πάνω από την επιφάνεια του νερού δείχνει μόνο το 10% της πραγματικής μάζας του.
Τα υπόλοιπα, σύμφωνα με την Brunt, είναι κρυμμένα κάτω από το νερό. Πιστεύεται ότι παρά την επίπεδη επιφάνειά του, το παγόβουνο είναι πολύ ασταθές και θα σπάσει αμέσως αν το πατήσετε.
25/10/2018
Τετράγωνα σύννεφα
Εδώ έχουν διαχωρίσει το στρώμα σύννεφων έξω και το μετακίνησαν, μπορείτε να το δείτε καλά. Δεν είναι όλες οι θεωρίες συνωμοσίας, εδώ είναι τα αποδεικτικά στοιχεία. Πρόκειται για στρατιωτικά πειράματα γεωμηχανικής στην ατμόσφαιρα
Ένα παγόβουνο περίπου ισοδύναμο με τρεις φορές την περιοχή της Νέας Υόρκης έχει απελευθερωθεί από τον πυθμένα του ωκεανού και έχει αρχίσει να παρασύρεται βόρεια προς το λεγόμενο «Iceberg Alley» [«σοκάκι του παγόβουνου»], ανέφεραν οι επιστήμονες.
Το παγόβουνο, που ονομάζεται A23a, είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο σε κολοσσιαία έκταση 1.500 τετραγωνικών μιλίων (4.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα). Αποσπάστηκε από την ακτή της Ανταρκτικής το 1986, αλλά σύντομα προσάραξε στη θάλασσα Weddell, μετατρέποντας αποτελεσματικά την περιοχή σε ένα γιγαντιαίο νησί πάγου.
Αφού παρέμειναν επί τόπου για περίπου 37 χρόνια, ωστόσο, οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν την Παρασκευή ότι δορυφορικές εικόνες έχουν δείξει το κομμάτι πάγου τρισεκατομμυρίων τόνων να παρασύρεται βόρεια πέρα από την Ανταρκτική Χερσόνησο, υποστηριζόμενο από ισχυρούς ανέμους και ωκεάνια ρεύματα.
Ένα παγόβουνο αυτού του μεγέθους εν κινήσει είναι ένα σπάνιο θέαμα για τους παγετολόγους [ή παγετωνολόγους]. «Με την πάροδο του χρόνου πιθανότατα απλώς αραιώθηκε [έχει λεπτύνει ] ελαφρώς και απέκτησε αυτή τη μικρή επιπλέον άνωση που του επέτρεψε να σηκωθεί από τον πυθμένα του ωκεανού και να ωθηθεί από τα ωκεάνια ρεύματα», δήλωσε ο Oliver Marsh του British Antarctic Survey, σύμφωνα με το Reuters.
Γιατί ακριβώς το «berg», το οποίο είναι η παλαιότερη τέτοια πλάκα πάγου στον πλανήτη, έχει απελευθερωθεί από τα αγκυροβόλιά του παραμένει ένα μυστήριο, προς το παρόν τουλάχιστον. «Η συναίνεση είναι ότι μόλις είχε έρθει η ώρα», δήλωσε στο BBC ο Δρ Andrew Fleming, συνάδελφος του Marsh.
«Ήταν καθηλωμένο στο έδαφος από το 1986, αλλά τελικά επρόκειτο να μειωθεί (σε μέγεθος) αρκετά ώστε να χάσει την πρόσφυση και να αρχίσει να κινείται», δήλωσε ο Φλέμινγκ, προσθέτοντας ότι είχε παρατηρήσει αποκαλυπτικά σημάδια του επικείμενου ταξιδιού πίσω στο 2020.
Όπως τα περισσότερα παγόβουνα στην περιοχή, το A23a πιθανότατα θα ελιχθεί στο Ανταρκτικό Περιπολικό Ρεύμα, [Antarctic Circumpolar Current, κυκλικό πολικό ρεύμα της Ανταρκτικής ]το οποίο με τη σειρά του θα το παραδώσει προς το ‘iceberg alley,’ «σοκάκι του παγόβουνου», όπου αρκετοί από τους ομολόγους [συνομηλίκους] του συγκεντρώνονται στα σκοτεινά νερά - όπως αυτό που, το 1912, συγκρούστηκε με τον Τιτανικό και είχε ως αποτέλεσμα τη βύθισή του, με την απώλεια 1.517 ψυχών.
Οι επιστήμονες φοβούνται, ωστόσο, ότι το γιγαντιαίο παγόβουνο θα μπορούσε και πάλι να προσγειωθεί στα ανοικτά του νησιού της Νότιας Γεωργίας στον Νότιο Ατλαντικό, προκαλώντας ενδεχομένως όλεθρο στην άγρια ζωή της Ανταρκτικής, κόβοντας την πρόσβαση σε εκατομμύρια φώκιες, πιγκουίνους και θαλασσοπούλια που χρησιμοποιούν την περιοχή για να αναπαραχθούν ή να κυνηγήσουν για φαγητό.
Όπως όλα τα παγόβουνα, η τελική μοίρα του A23a θα το δει να λιώνει στο τίποτα - αλλά ένα μεγαθήριο όπως αυτό θα μπορούσε να πάρει πολύ χρόνο για να το κάνει, προκαλώντας ενδεχομένως περισσότερους πονοκεφάλους στη γραμμή.
«Ένα παγόβουνο αυτής της κλίμακας έχει τη δυνατότητα να επιβιώσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα στον Νότιο Ωκεανό, παρόλο που είναι πολύ θερμότερος», δήλωσε ο Marsh στο Reuters. "Θα μπορούσε να φτάσει βορειότερα προς τη Νότια Αφρική, όπου θα μπορούσε να διαταράξει τη ναυτιλία".
----------------
Το 2020, ένα άλλο γιγαντιαίο παγόβουνο, το A68, προκάλεσε φόβους ότι θα συγκρουστεί με τη Νότια Γεωργία, συνθλίβοντας τη θαλάσσια ζωή στον πυθμένα της θάλασσας και διακόπτοντας την πρόσβαση σε τρόφιμα. Μια τέτοια καταστροφή τελικά αποφεύχθηκε όταν το παγόβουνο έσπασε σε μικρότερα κομμάτια - ένα πιθανό τελικό παιχνίδι και για την A23a.
--------------------
Ανταρκτική: Ανακαλύφθηκε παγόβουνο εξωγήινου σχήματος – κόπηκε με HAARP ή λέιζερ;
Οκτώβριος 25, 2018
https://www.pravda-tv.com/2018/10/antarktis-fremdartig-geformter-eisberg-entdeckt-von-haarp-oder-laser-geschnitten-videos/
Αυτό το παράξενο, γεωμετρικά ακριβές [διαμορφωμένο] στρώμα πάγου καταγράφηκε από τη NASA στα ανοικτά της παγοκρηπίδας Larsen C της Ανταρκτικής.
Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία στο Twitter την περασμένη εβδομάδα και τραβήχτηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Επιχείρηση IceBridge», το οποίο στοχεύει στην παρακολούθηση των αλλαγών στους πολικούς πάγους της Αρκτικής και της Ανταρκτικής από ένα αεροσκάφος.
Είναι εντυπωσιακό ότι το παγόβουνο έχει εξαιρετικά τέλεια «κομμένες» άκρες και μια ασυνήθιστα λεία επιφάνεια - καθιστώντας το μια έντονη αντίθεση με τα χαοτικά σχήματα και μεγέθη άλλων παγόβουνων.
Φυσικά, υπάρχουν τώρα άγριες εικασίες σχετικά με την προέλευσή του, οι οποίες βρίσκονται κυρίως στη σφαίρα του υπερφυσικού. Αλλά όπως εξηγεί η παγετωνολόγος Δρ Kelly M. Brunt στο Live Science, πιθανότατα σχηματίστηκε μέσω μιας σχετικά κοινής, φυσικής διαδικασίας.
„Έχουμε δύο τύπους παγόβουνων», λέει ο επιστήμονας της NASA. «Από τη μία πλευρά, υπάρχει ο τύπος που όλοι γνωρίζουν που βύθισε τον Τιτανικό. Μοιάζει με πρίσμα ή τρίγωνο στην επιφάνεια και είναι γνωστό ότι έχει ένα περίεργο υπόβαθρο. Αλλά υπάρχουν και εκείνα που ονομάζονται «πινακοειδή [ή τραπεζοειδή] παγόβουνα».
Τα τελευταία θα είχαν μια πολύ επίπεδη επιφάνεια και θα μπορούσαν κάλλιστα να αποκτήσουν ένα γεωμετρικά τέλειο σχήμα αν αποκόπτονταν από το ράφι πάγου [ την παγοκρηπίδα].
Η Δρ Brunt παραδέχεται ότι είναι δύσκολο να πούμε πόσο μεγάλο είναι το παγόβουνο σε αυτή τη φωτογραφία, αλλά εκτιμά ότι είναι πάνω από 1,5 χιλιόμετρο πλάτος.
Και όπως συμβαίνει με όλα τα άλλα παγόβουνα, το τμήμα του που είναι ορατό πάνω από την επιφάνεια του νερού δείχνει μόνο το 10% της πραγματικής μάζας του.
Τα υπόλοιπα, σύμφωνα με την Brunt, είναι κρυμμένα κάτω από το νερό. Πιστεύεται ότι παρά την επίπεδη επιφάνειά του, το παγόβουνο είναι πολύ ασταθές και θα σπάσει αμέσως αν το πατήσετε.
25/10/2018
Τετράγωνα σύννεφα
Εδώ έχουν διαχωρίσει το στρώμα σύννεφων έξω και το μετακίνησαν, μπορείτε να το δείτε καλά. Δεν είναι όλες οι θεωρίες συνωμοσίας, εδώ είναι τα αποδεικτικά στοιχεία. Πρόκειται για στρατιωτικά πειράματα γεωμηχανικής στην ατμόσφαιρα
(σχετικό δημοσίευμα--HAARP: Reason for Extreme Weather – Jet Stream Change – Square Clouds!)
Ναι,
αυτό είναι λίγο κακό για τις κυβερνήσεις που εμπλέκονται σε ψέματα ότι
ζούμε στην εποχή των κινητών τηλεφώνων και έτσι ο καθένας μπορεί να
εξασφαλίσει αμέσως αποδεικτικά στοιχεία με την κάμερα του κινητού
τηλεφώνου. Το διαδίκτυο είναι γεμάτο από αυτά.
Παγετώνας κομμένος σε κομμάτια από το HAARP-Laser (;)
Εάν εξακολουθείτε να μην το πιστεύετε, θα πρέπει να παρακολουθήσετε το παρακάτω βίντεο για να δείτε τι σημαίνουν τα στρατιωτικά πειράματα και ότι οι κυβερνήσεις δεν θα σταματήσουν σε τίποτα. Εκεί, ολόκληρα κομμάτια πάγου στην Αρκτική διαχωρίζονται. Χιλιόμετρα πάγου κόβονται με τον ιονοσφαιρικό θερμαντήρα HAARP
Παγετώνας κομμένος σε κομμάτια από το HAARP-Laser (;)
Εάν εξακολουθείτε να μην το πιστεύετε, θα πρέπει να παρακολουθήσετε το παρακάτω βίντεο για να δείτε τι σημαίνουν τα στρατιωτικά πειράματα και ότι οι κυβερνήσεις δεν θα σταματήσουν σε τίποτα. Εκεί, ολόκληρα κομμάτια πάγου στην Αρκτική διαχωρίζονται. Χιλιόμετρα πάγου κόβονται με τον ιονοσφαιρικό θερμαντήρα HAARP
(σχετικό δημοσίευμα--"Η λάμψη στον
ουρανό είναι το HAARP σε δράση" - τα σημερινά ακραία καιρικά φαινόμενα
είναι προϊόν γεωμηχανικής ).
Τα μπλοκ στη συνέχεια παρασύρονται μακριά με τα ωκεάνια ρεύματα, ξεπαγώνουν και θα μπορούσατε να πείτε:
«Κοιτάξτε, ο πάγος της Ανταρκτικής μειώνεται λόγω του ανθρωπογενούς CO2!»
Δέσμη θερμότητας στον ουρανό: Οι ΗΠΑ δοκιμάζουν νέο όπλο λέιζερ
Η Υπηρεσία Πυραυλικής Άμυνας των ΗΠΑ δοκίμασε με επιτυχία ένα αερομεταφερόμενο κανόνι λέιζερ.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2010, ένα πρωτότυπο όπλο λέιζερ κατέστρεψε δύο βαλλιστικούς στόχους - μοντέλα πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς υγρού και στερεού προωθητικού.
Το έργο "ιπτάμενο" λέιζερ (ABL) είναι ένα από τα πιο φιλόδοξα και μακροπρόθεσμα προγράμματα στην πυραυλική άμυνα των ΗΠΑ. Η πρώτη έρευνα στον τομέα αυτό πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ ήδη από τη δεκαετία του 1970. Εκείνη την εποχή, κατασκευάστηκε το αεροσκάφος NKC-135ALL, το οποίο μετατράπηκε από το αεροσκάφος δεξαμενόπλοιων KC-135.
Ένα λέιζερ CO2 δέκα τόνων, 0,4 έως 0,5 μεγαβάτ από την United Technologies εγκαταστάθηκε σε αυτό το εργαστήριο πτήσης. Στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές της δεκαετίας του '80, αυτό το μηχάνημα πέρασε αρκετές δοκιμές, κατά τις οποίες αποδείχθηκε η δυνατότητα δημιουργίας ενός τέτοιου συστήματος. Ωστόσο, η εμβέλεια αυτού του λέιζερ ήταν μόνο λίγα χιλιόμετρα, γεγονός που απέκλεισε ένα στρατιωτικό μέλλον του συστήματος.
Το 1985, κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής εδάφους, η δέσμη λέιζερ ήταν σε θέση να θερμάνει και να ανατινάξει τη δεξαμενή καυσίμου του πυραύλου Titan-1, ο οποίος ήταν ένας ρωσικός διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος, ένα χιλιόμετρο μακριά. Αυτές οι δοκιμές, καθώς και οι δοκιμές με το NKC-135ALL, πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της αμυντικής πρωτοβουλίας των ΗΠΑ SDI (Strategic Defense Initiative). Ωστόσο, δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την κατασκευή ενός πραγματικού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας βασισμένου σε «ιπτάμενα λέιζερ» - τα περισσότερα από τα τεχνικά εμπόδια παρέμειναν άλυτα
Τα μπλοκ στη συνέχεια παρασύρονται μακριά με τα ωκεάνια ρεύματα, ξεπαγώνουν και θα μπορούσατε να πείτε:
«Κοιτάξτε, ο πάγος της Ανταρκτικής μειώνεται λόγω του ανθρωπογενούς CO2!»
Δέσμη θερμότητας στον ουρανό: Οι ΗΠΑ δοκιμάζουν νέο όπλο λέιζερ
Η Υπηρεσία Πυραυλικής Άμυνας των ΗΠΑ δοκίμασε με επιτυχία ένα αερομεταφερόμενο κανόνι λέιζερ.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2010, ένα πρωτότυπο όπλο λέιζερ κατέστρεψε δύο βαλλιστικούς στόχους - μοντέλα πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς υγρού και στερεού προωθητικού.
Το έργο "ιπτάμενο" λέιζερ (ABL) είναι ένα από τα πιο φιλόδοξα και μακροπρόθεσμα προγράμματα στην πυραυλική άμυνα των ΗΠΑ. Η πρώτη έρευνα στον τομέα αυτό πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ ήδη από τη δεκαετία του 1970. Εκείνη την εποχή, κατασκευάστηκε το αεροσκάφος NKC-135ALL, το οποίο μετατράπηκε από το αεροσκάφος δεξαμενόπλοιων KC-135.
Ένα λέιζερ CO2 δέκα τόνων, 0,4 έως 0,5 μεγαβάτ από την United Technologies εγκαταστάθηκε σε αυτό το εργαστήριο πτήσης. Στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές της δεκαετίας του '80, αυτό το μηχάνημα πέρασε αρκετές δοκιμές, κατά τις οποίες αποδείχθηκε η δυνατότητα δημιουργίας ενός τέτοιου συστήματος. Ωστόσο, η εμβέλεια αυτού του λέιζερ ήταν μόνο λίγα χιλιόμετρα, γεγονός που απέκλεισε ένα στρατιωτικό μέλλον του συστήματος.
Το 1985, κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής εδάφους, η δέσμη λέιζερ ήταν σε θέση να θερμάνει και να ανατινάξει τη δεξαμενή καυσίμου του πυραύλου Titan-1, ο οποίος ήταν ένας ρωσικός διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος, ένα χιλιόμετρο μακριά. Αυτές οι δοκιμές, καθώς και οι δοκιμές με το NKC-135ALL, πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της αμυντικής πρωτοβουλίας των ΗΠΑ SDI (Strategic Defense Initiative). Ωστόσο, δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την κατασκευή ενός πραγματικού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας βασισμένου σε «ιπτάμενα λέιζερ» - τα περισσότερα από τα τεχνικά εμπόδια παρέμειναν άλυτα
(σχετικό δημοσίευμα--HAARP: Ανωμαλίες ραντάρ πάνω από τη Γερμανία – τεχνητό σέλας φωτίζει τον ουρανό ).
Η Σοβιετική Ένωση εργαζόταν επίσης στο πρόγραμμα «λέιζερ αεροπορίας» - το A-60 αναπτύχθηκε με βάση το μεταγωγικό αεροσκάφος Il-76. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η έρευνα σε αυτόν τον τομέα σχεδόν σταμάτησε. Ωστόσο, μόλις πέρυσι αναφέρθηκε η επανεκκίνηση του προγράμματος A-60.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ανάπτυξη του "ιπτάμενου λέιζερ" συνεχίστηκε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '90, όταν τέθηκε στην ημερήσια διάταξη η κατασκευή ενός εθνικού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας. Αρχικά, δύο πρωτότυπα και πέντε αεροσκάφη επρόκειτο να κατασκευαστούν σε σειρά μέχρι το 2012, αλλά το κόστος αυξήθηκε γρήγορα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Ως εκ τούτου, αποφασίστηκε να περιοριστεί η δομή του συστήματος. Αρχικά, η Ουάσιγκτον απείχε από ένα πρωτότυπο μέχρι το 2012. Πέρυσι, αποφασίστηκε ότι ούτε το δεύτερο μηχάνημα ήταν απαραίτητο. Έτσι, συνεχίστηκαν μόνο οι εργασίες για το πρώτο πρωτότυπο YAL-1, το οποίο είχε ξεκινήσει το 2000.
Τι είναι πραγματικά ικανό το ιπτάμενο λέιζερ των ΗΠΑ; Μέχρι στιγμής, δεν έχουν αποκαλυφθεί σαφείς πληροφορίες σχετικά με τα χαρακτηριστικά του μετά τις δοκιμές της 11ης Φεβρουαρίου, αλλά μπορούν ήδη να εξαχθούν ορισμένα συμπεράσματα. Τρία λέιζερ εγκαταστάθηκαν στο YAL-1: το λέιζερ TILL (Track Illuminator Laser) έχει σχεδιαστεί για τον εντοπισμό και τη συνοδεία (φωτισμό) του στόχου, καθώς και για τη διόρθωση των παραμέτρων του οπτικού συστήματος λέιζερ για την επίτευξη του στόχου (The Global HAARP Network: The New Dimension of Terror (Videos)).
Το δεύτερο λέιζερ BILL (Beacon Illuminator) χρησιμοποιείται για την αντιστάθμιση των ατμοσφαιρικών διαταραχών. Το τρίτο λέιζερ είναι το λέιζερ HEL, το οποίο αποτελείται από έξι μονάδες.
Το μηχάνημα [συσκευή] YAL-1 είναι ικανό να εκτοξεύει βαλλιστικούς πυραύλους κατά τη φάση εκτόξευσής του. Ο προορισμός δεν πρέπει να απέχει περισσότερο από 200 έως 250 χιλιόμετρα. Η απόσταση περιορίζεται από την απόδοση του συστήματος καθώς και από τη μείωση της ενέργειας πίδακα στην ατμόσφαιρα. Άλλα εμπόδια είναι οι ατμοσφαιρικές διαταραχές, οι οποίες καθιστούν δυσκολότερη την απόκτηση στόχων και τη σκοποβολή.
Ακόμη και η επίδραση της βλάβης του ηλεκτρικού αερίου στην ισχυρή δέσμη λέιζερ δεν μπορεί να ξεπεραστεί μέχρι στιγμής. Ο σχεδιασμός του αεροσκάφους περιορίζει επίσης την απόδοση του κανονιού λέιζερ: όταν λειτουργεί το λέιζερ, η άτρακτος του αεροσκάφους υπερθερμαίνεται, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στη συντριβή του μηχανήματος.
Επιπλέον, το σύστημα δεν μπορεί να πυροβολήσει αρκετά γρήγορα. Όλα αυτά περιορίζουν τις δυνατότητες του σημερινού συστήματος ABL να αναχαιτίζει μεμονωμένες εκτοξεύσεις πυραύλων από κοντινή απόσταση. Η απόκρουση μιας μαζικής επίθεσης με πυρηνικούς πυραύλους φαίνεται αδύνατη τώρα και τις επόμενες δύο έως τρεις δεκαετίες.
Σε περίπτωση υποθετικής σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών, το αεροσκάφος αναχαίτισης πρέπει να βρίσκεται στον ρωσικό εναέριο χώρο για να αναχαιτίσει τους πυραύλους που εκτοξεύονται από τη Ρωσία πριν από το τέλος της ενεργού φάσης πτήσης και τον διαχωρισμό των κεφαλών (τρία έως πέντε λεπτά, ανάλογα με τον τύπο του πυραύλου). Παρά τα πολλά προβλήματα του ρωσικού συστήματος αεράμυνας, είναι σχεδόν αδύνατο για τα αεροσκάφη B-747 να περιπολούν στους ρωσικούς ουρανούς σε περίπτωση πολέμου.
Τα αερομεταφερόμενα λέιζερ αποτελούν ελαφρώς μεγαλύτερη απειλή για τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις στη θάλασσα. Τα υποβρύχια βρίσκονται πιο κοντά στα όρια των χωρικών υδάτων, συχνά ακόμη και έξω.
Ωστόσο, η απόκρυψή τους καθιστά πολύ πιο δύσκολη την επιλογή της θέσης για το ιπτάμενο λέιζερ. Κατά τη διάρκεια της απογείωσης, το οπλισμένο με λέιζερ αεροσκάφος μπορεί να είναι πολύ μακριά από τον στόχο για επιτυχή αναχαίτιση.
Ως εκ τούτου, στην παρούσα μορφή του, το έργο αυτό αποτελεί απειλή μόνο για χώρες όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα ειδικότερα, επειδή το έδαφός τους δεν τους επιτρέπει να έχουν βάσεις σε ασφαλή απόσταση από τα σύνορά τους. Αλλά στο μέλλον, το κανόνι λέιζερ μπορεί να γίνει ένα πιο ισχυρό όπλο (σχετικό δημοσίευμα--υπεύθυνο έργο HAARP; Αμερικανοί ερευνητές βρήκαν γιγαντιαία τρύπα στην ιονόσφαιρα της Γης).
Για να γίνει αυτό, η απόδοσή του πρέπει να αυξηθεί. Το όπλο πρέπει επίσης να εγκατασταθεί σε υποτροχιακούς υπερηχητικούς φορείς, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, όπου η ατμοσφαιρική επίδραση είναι σχεδόν αισθητή. Αυτή η προοπτική μπορεί να προκύψει σε αρκετές δεκαετίες.
Η ανάπτυξη τέτοιων όπλων σε διαστημικές συσκευές έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας όσο δεν επιλύεται το πρόβλημα της ξαφνικής αύξησης του βάρους του φορτίου που τίθεται σε τροχιά. Χωρίς την επίλυση του προβλήματος, δεν είναι δυνατή η ανάπτυξη ενός αντίστοιχα ισχυρού λέιζερ στο διάστημα.
Η ανάπτυξη όπλων λέιζερ δεν μπορεί να καταπολεμηθεί. Οι νομικοί περιορισμοί στην τεχνική πρόοδο σπανίως αποτελεσματικοί. Ως εκ τούτου, η πιθανή νέα φάση της κούρσας εξοπλισμών πρέπει να προετοιμαστεί τώρα
Η Σοβιετική Ένωση εργαζόταν επίσης στο πρόγραμμα «λέιζερ αεροπορίας» - το A-60 αναπτύχθηκε με βάση το μεταγωγικό αεροσκάφος Il-76. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η έρευνα σε αυτόν τον τομέα σχεδόν σταμάτησε. Ωστόσο, μόλις πέρυσι αναφέρθηκε η επανεκκίνηση του προγράμματος A-60.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ανάπτυξη του "ιπτάμενου λέιζερ" συνεχίστηκε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '90, όταν τέθηκε στην ημερήσια διάταξη η κατασκευή ενός εθνικού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας. Αρχικά, δύο πρωτότυπα και πέντε αεροσκάφη επρόκειτο να κατασκευαστούν σε σειρά μέχρι το 2012, αλλά το κόστος αυξήθηκε γρήγορα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Ως εκ τούτου, αποφασίστηκε να περιοριστεί η δομή του συστήματος. Αρχικά, η Ουάσιγκτον απείχε από ένα πρωτότυπο μέχρι το 2012. Πέρυσι, αποφασίστηκε ότι ούτε το δεύτερο μηχάνημα ήταν απαραίτητο. Έτσι, συνεχίστηκαν μόνο οι εργασίες για το πρώτο πρωτότυπο YAL-1, το οποίο είχε ξεκινήσει το 2000.
Τι είναι πραγματικά ικανό το ιπτάμενο λέιζερ των ΗΠΑ; Μέχρι στιγμής, δεν έχουν αποκαλυφθεί σαφείς πληροφορίες σχετικά με τα χαρακτηριστικά του μετά τις δοκιμές της 11ης Φεβρουαρίου, αλλά μπορούν ήδη να εξαχθούν ορισμένα συμπεράσματα. Τρία λέιζερ εγκαταστάθηκαν στο YAL-1: το λέιζερ TILL (Track Illuminator Laser) έχει σχεδιαστεί για τον εντοπισμό και τη συνοδεία (φωτισμό) του στόχου, καθώς και για τη διόρθωση των παραμέτρων του οπτικού συστήματος λέιζερ για την επίτευξη του στόχου (The Global HAARP Network: The New Dimension of Terror (Videos)).
Το δεύτερο λέιζερ BILL (Beacon Illuminator) χρησιμοποιείται για την αντιστάθμιση των ατμοσφαιρικών διαταραχών. Το τρίτο λέιζερ είναι το λέιζερ HEL, το οποίο αποτελείται από έξι μονάδες.
Το μηχάνημα [συσκευή] YAL-1 είναι ικανό να εκτοξεύει βαλλιστικούς πυραύλους κατά τη φάση εκτόξευσής του. Ο προορισμός δεν πρέπει να απέχει περισσότερο από 200 έως 250 χιλιόμετρα. Η απόσταση περιορίζεται από την απόδοση του συστήματος καθώς και από τη μείωση της ενέργειας πίδακα στην ατμόσφαιρα. Άλλα εμπόδια είναι οι ατμοσφαιρικές διαταραχές, οι οποίες καθιστούν δυσκολότερη την απόκτηση στόχων και τη σκοποβολή.
Ακόμη και η επίδραση της βλάβης του ηλεκτρικού αερίου στην ισχυρή δέσμη λέιζερ δεν μπορεί να ξεπεραστεί μέχρι στιγμής. Ο σχεδιασμός του αεροσκάφους περιορίζει επίσης την απόδοση του κανονιού λέιζερ: όταν λειτουργεί το λέιζερ, η άτρακτος του αεροσκάφους υπερθερμαίνεται, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στη συντριβή του μηχανήματος.
Επιπλέον, το σύστημα δεν μπορεί να πυροβολήσει αρκετά γρήγορα. Όλα αυτά περιορίζουν τις δυνατότητες του σημερινού συστήματος ABL να αναχαιτίζει μεμονωμένες εκτοξεύσεις πυραύλων από κοντινή απόσταση. Η απόκρουση μιας μαζικής επίθεσης με πυρηνικούς πυραύλους φαίνεται αδύνατη τώρα και τις επόμενες δύο έως τρεις δεκαετίες.
Σε περίπτωση υποθετικής σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών, το αεροσκάφος αναχαίτισης πρέπει να βρίσκεται στον ρωσικό εναέριο χώρο για να αναχαιτίσει τους πυραύλους που εκτοξεύονται από τη Ρωσία πριν από το τέλος της ενεργού φάσης πτήσης και τον διαχωρισμό των κεφαλών (τρία έως πέντε λεπτά, ανάλογα με τον τύπο του πυραύλου). Παρά τα πολλά προβλήματα του ρωσικού συστήματος αεράμυνας, είναι σχεδόν αδύνατο για τα αεροσκάφη B-747 να περιπολούν στους ρωσικούς ουρανούς σε περίπτωση πολέμου.
Τα αερομεταφερόμενα λέιζερ αποτελούν ελαφρώς μεγαλύτερη απειλή για τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις στη θάλασσα. Τα υποβρύχια βρίσκονται πιο κοντά στα όρια των χωρικών υδάτων, συχνά ακόμη και έξω.
Ωστόσο, η απόκρυψή τους καθιστά πολύ πιο δύσκολη την επιλογή της θέσης για το ιπτάμενο λέιζερ. Κατά τη διάρκεια της απογείωσης, το οπλισμένο με λέιζερ αεροσκάφος μπορεί να είναι πολύ μακριά από τον στόχο για επιτυχή αναχαίτιση.
Ως εκ τούτου, στην παρούσα μορφή του, το έργο αυτό αποτελεί απειλή μόνο για χώρες όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα ειδικότερα, επειδή το έδαφός τους δεν τους επιτρέπει να έχουν βάσεις σε ασφαλή απόσταση από τα σύνορά τους. Αλλά στο μέλλον, το κανόνι λέιζερ μπορεί να γίνει ένα πιο ισχυρό όπλο (σχετικό δημοσίευμα--υπεύθυνο έργο HAARP; Αμερικανοί ερευνητές βρήκαν γιγαντιαία τρύπα στην ιονόσφαιρα της Γης).
Για να γίνει αυτό, η απόδοσή του πρέπει να αυξηθεί. Το όπλο πρέπει επίσης να εγκατασταθεί σε υποτροχιακούς υπερηχητικούς φορείς, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, όπου η ατμοσφαιρική επίδραση είναι σχεδόν αισθητή. Αυτή η προοπτική μπορεί να προκύψει σε αρκετές δεκαετίες.
Η ανάπτυξη τέτοιων όπλων σε διαστημικές συσκευές έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας όσο δεν επιλύεται το πρόβλημα της ξαφνικής αύξησης του βάρους του φορτίου που τίθεται σε τροχιά. Χωρίς την επίλυση του προβλήματος, δεν είναι δυνατή η ανάπτυξη ενός αντίστοιχα ισχυρού λέιζερ στο διάστημα.
Η ανάπτυξη όπλων λέιζερ δεν μπορεί να καταπολεμηθεί. Οι νομικοί περιορισμοί στην τεχνική πρόοδο σπανίως αποτελεσματικοί. Ως εκ τούτου, η πιθανή νέα φάση της κούρσας εξοπλισμών πρέπει να προετοιμαστεί τώρα
(σχετικό δημοσίευμα--HAARP: The Ultimate Weapon of Mass Destruction – Weather Manipulation for Military Purpose).
«Τα πάντα στον κόσμο μπαίνουν σε κυματιστή γραμμή. Οποιοσδήποτε αυτοκινητόδρομος και ούτω καθεξής. Αλίμονο σε αυτόν που βάζει τον άρχοντα παντού!» Βίλχελμ Ράαμπε (1831-1910)
«Τα πάντα στον κόσμο μπαίνουν σε κυματιστή γραμμή. Οποιοσδήποτε αυτοκινητόδρομος και ούτω καθεξής. Αλίμονο σε αυτόν που βάζει τον άρχοντα παντού!» Βίλχελμ Ράαμπε (1831-1910)
==================
περίληψη κειμένου για το βίντεο
Ακτίνα θερμότητας στον ουρανό: Οι ΗΠΑ δοκιμάζουν νέο όπλο λέιζερ
Στις
12 Φεβρουαρίου 2010, ένα πρωτότυπο όπλο λέιζερ κατέστρεψε δύο
βαλλιστικούς στόχους - μοντέλα πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς υγρού και
στερεού καυσίμου.
Το έργο «ιπτάμενο» λέιζερ (Airborne Laser,
ABL) είναι ένα από τα πιο απαιτητικά και μακροπρόθεσμα προγράμματα στην
αντιπυραυλική άμυνα των ΗΠΑ. Η πρώτη έρευνα στον τομέα αυτό έγινε στις
ΗΠΑ τη δεκαετία του 1970.
Ένα λέιζερ σε ένα τζάμπο τζετ έφερε
έναν βαλλιστικό πύραυλο από τον ουρανό, αναφέρει ο Αμερικανικός
Στρατός. Ωστόσο, η επιτυχημένη δοκιμή δεν έχει ακόμη αποδείξει ότι το
πιστόλι ακτινοβολίας μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη.
Η
Υπηρεσία Πυραυλικής Άμυνας δήλωσε ενθουσιασμένη στη δήλωσή της: «Η
επαναστατική χρήση κατευθυνόμενης ενέργειας είναι εξαιρετικά ελκυστική
για την αντιπυραυλική άμυνα και έχει τη δυνατότητα να επιτεθεί σε
πολλαπλούς στόχους ταυτόχρονα σε ακτίνα εκατοντάδων χιλιομέτρων με την
ταχύτητα του φωτός». Επιπλέον, το κόστος ανά θανάτωση είναι χαμηλό σε
σύγκριση με τις τρέχουσες τεχνολογίες.
στο μέλλον, το κανόνι λέιζερ μπορεί να γίνει ένα πιο ισχυρό όπλο
Για
να γίνει αυτό, η απόδοσή του πρέπει να αυξηθεί. Το όπλο πρέπει επίσης
να εγκατασταθεί σε υποτροχιακούς υπερηχητικούς φορείς, οι οποίοι μπορούν
να χρησιμοποιηθούν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, όπου η
ατμοσφαιρική επίδραση είναι σχεδόν αισθητή. Αυτή η προοπτική μπορεί να
προκύψει σε αρκετές δεκαετίες.
Η ανάπτυξη τέτοιων όπλων σε
διαστημικές συσκευές έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας όσο δεν
επιλύεται το πρόβλημα της ξαφνικής αύξησης του βάρους του φορτίου που
τίθεται σε τροχιά. Χωρίς την επίλυση του προβλήματος, δεν είναι δυνατή η
ανάπτυξη ενός αντίστοιχα ισχυρού λέιζερ στο διάστημα.
Η
ανάπτυξη όπλων λέιζερ δεν μπορεί να καταπολεμηθεί. Οι νομικοί
περιορισμοί στην τεχνική πρόοδο σπανίως αποτελεσματικοί. Ως εκ τούτου, η
πιθανή νέα φάση της κούρσας εξοπλισμών ξεκίνησε
====================
ανάδειξη του θέματος στον Κώδικα Μυστηρίων
Ανταρκτική: Ανακαλύφθηκε παγόβουνο που κόπηκε με HAARP ή λέιζερ;https://www.youtube.com/watch?v=h59lhWUoekE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου