Ισχυρός σεισμός μεγέθους 6,9 Ρίχτερ σημειώθηκε στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό και προκάλεσε προειδοποίηση TSUNAMI για το νησί της Σαμόα.
Σύμφωνα με το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ:
Το ανατολικό περιθώριο της πλάκας της Αυστραλίας είναι μια από τις πιο ενεργές σεισμικά περιοχές του κόσμου λόγω των υψηλών ρυθμών σύγκλισης μεταξύ των πλακών της Αυστραλίας και του Ειρηνικού. Στην περιοχή της Νέας Ζηλανδίας, το όριο της πλάκας Αυστραλίας-Ειρηνικού μήκους 3000 χιλιομέτρων εκτείνεται από τα νότια της νήσου Macquarie μέχρι τη νότια αλυσίδα νησιών Kermadec. Περιλαμβάνει έναν ωκεάνιο μετασχηματισμό (κορυφογραμμή Macquarie), δύο αντίθετα ακραίες ζώνες καταβύθισης (Puysegur και Hikurangi), και έναν συμπιεστικό ηπειρωτικό μετασχηματισμό, το ρήγμα Alpine μέσω του Νότιου Νησιού της Νέας Ζηλανδίας.
Από το 1900 έχουν καταγραφεί 15 σεισμοί Μ7,5+ κοντά στη Νέα Ζηλανδία. Εννέα από αυτούς, και οι τέσσερις μεγαλύτεροι, σημειώθηκαν κατά μήκος ή κοντά στην κορυφογραμμή Macquarie, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος Μ8,2 του 1989 στην ίδια την κορυφογραμμή, και του γεγονότος Μ8,1 του 2004 200 χλμ. δυτικά του ορίου της πλάκας, που αντανακλά ενδοπλακική παραμόρφωση. Ο μεγαλύτερος καταγεγραμμένος σεισμός στην ίδια τη Νέα Ζηλανδία ήταν ο σεισμός του 1931 M7,8 Hawke's Bay, ο οποίος στοίχισε τη ζωή σε 256 ανθρώπους. Ο τελευταίος σεισμός Μ7,5+ κατά μήκος του ρήγματος Alpine ήταν πριν από 170 χρόνια- μελέτες της συσσώρευσης τάσεων των ρηγμάτων υποδηλώνουν ότι παρόμοια γεγονότα είναι πιθανό να συμβούν ξανά.
Βόρεια της Νέας Ζηλανδίας, το όριο Αυστραλίας-Ειρηνικού εκτείνεται ανατολικά της Τόνγκα και των Φίτζι έως 250 χλμ. νότια της Σαμόα. Για 2.200 χλμ. η τάφρος είναι περίπου γραμμική και περιλαμβάνει δύο τμήματα όπου η παλαιά (>120 Myr) ωκεάνια λιθόσφαιρα του Ειρηνικού βυθίζεται γρήγορα προς τα δυτικά (Kermadec και Tonga). Στο βόρειο άκρο της τάφρου Tonga, το όριο καμπυλώνει απότομα προς τα δυτικά και αλλάζει κατά μήκος ενός τμήματος μήκους 700 km από την κανονική καταβύθιση της τάφρου, σε λοξή καταβύθιση, σε μια αριστερή πλευρική δομή που μοιάζει με μετασχηματισμό.
Οι ρυθμοί σύγκλισης Αυστραλίας-Ειρηνικού αυξάνονται προς βορρά από 60 mm/yr στη νότια τάφρο Kermadec σε 90 mm/yr στη βόρεια τάφρο Tonga. Ωστόσο, η σημαντική επέκταση του πίσω τόξου (ή, ισοδύναμα, η αναδίπλωση της πλάκας) κάνει τον ρυθμό κατανάλωσης της καταδυόμενης λιθόσφαιρας του Ειρηνικού να είναι πολύ ταχύτερος. Ο ρυθμός εξάπλωσης στην κοιλάδα Havre, δυτικά της τάφρου Kermadec, αυξάνεται προς βορρά από 8 σε 20 mm/yr. Το νότιο άκρο αυτού του κέντρου εξάπλωσης διαδίδεται στο Βόρειο Νησί της Νέας Ζηλανδίας, διαχωρίζοντάς το. Στη νότια λεκάνη Lau, δυτικά της τάφρου Tonga, ο ρυθμός εξάπλωσης αυξάνεται προς τα βόρεια από 60 έως 90 mm/yr, ενώ στη βόρεια λεκάνη Lau, πολλαπλά κέντρα εξάπλωσης οδηγούν σε ρυθμό επέκτασης που φτάνει τα 160 mm/yr. Η συνολική ταχύτητα καταβύθισης της πλάκας του Ειρηνικού είναι το διανυσματικό άθροισμα της ταχύτητας της Αυστραλίας-Ειρηνικού και της ταχύτητας εξάπλωσης του πίσω τόξου: έτσι αυξάνεται προς βορρά κατά μήκος της τάφρου Kermadec από 70 έως 100 mm/yr, και κατά μήκος της τάφρου Tonga από 150 έως 240 mm/yr.
Η ζώνη καταβύθισης Kermadec-Tonga παράγει πολλούς μεγάλους σεισμούς στη διεπιφάνεια μεταξύ της κατερχόμενης πλάκας του Ειρηνικού και της υπερκείμενης πλάκας της Αυστραλίας, εντός των ίδιων των δύο πλακών και, σπανιότερα, κοντά στην εξωτερική άνοδο της πλάκας του Ειρηνικού ανατολικά της τάφρου. Από το 1900 έχουν καταγραφεί 40 σεισμοί Μ7,5+, κυρίως βόρεια των 30° Ν. Ωστόσο, δεν είναι σαφές αν κάποιο από τα λίγα ιστορικά γεγονότα Μ8+ που συνέβησαν κοντά στο όριο των πλακών ήταν γεγονότα υποπροώθησης στη διεπιφάνεια των πλακών ή ήταν σεισμοί εντός της πλάκας. Στις 29 Σεπτεμβρίου 2009, ένας από τους μεγαλύτερους σεισμούς κανονικού ρήγματος (εξωτερικής ανύψωσης) που έχουν καταγραφεί ποτέ (Μ8,1) σημειώθηκε νότια της Σαμόα, 40 χλμ. ανατολικά της τάφρου Τόνγκα, προκαλώντας τσουνάμι που σκότωσε τουλάχιστον 180 ανθρώπους.
Απέναντι από τη λεκάνη των Βόρειων Φίτζι και δυτικά των νήσων Βανουάτου, η πλάκα της Αυστραλίας καταβυθίζεται και πάλι προς τα ανατολικά κάτω από τον Ειρηνικό, στην τάφρο των Βόρειων Νέων Εβρίδων. Στο νότιο άκρο αυτής της τάφρου, ανατολικά των Νήσων Loyalty, το όριο της πλάκας καμπυλώνεται ανατολικά σε μια δομή που μοιάζει με ωκεάνιο μετασχηματισμό και είναι ανάλογη με εκείνη βόρεια της Τόνγκα.
Οι ρυθμοί σύγκλισης Αυστραλίας-Ειρηνικού αυξάνονται προς βορρά από 80 έως 90 mm/yr κατά μήκος της τάφρου των Βόρειων Νέων Εβρίδων, αλλά ο ρυθμός κατανάλωσης της πλάκας της Αυστραλίας αυξάνεται από την επέκταση στο πίσω τόξο και στη λεκάνη των Βόρειων Φίτζι. Η εξάπλωση του πίσω τόξου συμβαίνει με ρυθμό 50 mm/yr κατά μήκος του μεγαλύτερου μέρους της ζώνης καταβύθισης, εκτός από την περιοχή ~15°Ν, όπου η ράχη D'Entrecasteaux τέμνει την τάφρο και προκαλεί τοπική συμπίεση 50 mm/yr στο πίσω τόξο. Επομένως, η ταχύτητα υποβύθισης της πλάκας της Αυστραλίας κυμαίνεται από 120 mm/yr στο νότιο άκρο της τάφρου των Βόρειων Νέων Εβρίδων, έως 40 mm/yr στη διασταύρωση κορυφογραμμής D'Entrecasteaux-τάφρου, έως 170 mm/yr στο βόρειο άκρο της τάφρου.
Οι μεγάλοι σεισμοί είναι συχνοί κατά μήκος της τάφρου των Βορείων Νέων Εβρίδων και έχουν μηχανισμούς που σχετίζονται με την τεκτονική της καταβύθισης, αν και περιστασιακά συμβαίνουν σεισμοί ολίσθησης κοντά στην καταβύθιση της κορυφογραμμής D'Entrecasteaux. Εντός της ζώνης υποβύθισης έχουν καταγραφεί 34 σεισμοί Μ7,5+ από το 1900. Στις 7 Οκτωβρίου 2009, ένας μεγάλος σεισμός διαπλατφορικού ρήγματος ώθησης (Μ7,6) στη βόρεια ζώνη υποβύθισης των Νέων Εβρίδων ακολούθησε 15 λεπτά αργότερα ένα ακόμη μεγαλύτερο διαπλατφορικό γεγονός (Μ7,8) 60 χλμ. βορειότερα. Είναι πιθανό ότι το πρώτο συμβάν πυροδότησε το δεύτερο του λεγόμενου σεισμικού "διπλού".
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου