Το Απαγορευμένο Μυστικό των Σιβυλλικών Χρησμών.

 

Το Απαγορευμένο Μυστικό των Σιβυλλικών Χρησμών.

Υπάρχουν τα «σιβυλλικά βιβλία» και υπάρχουν τα βιβλία των λεγ. «σιβυλλικών χρησμών ή προφητειών». Αυτά τα δυο δεν ταυτίζονται. Το πρώτο έργο είναι αυθεντικό, δυστυχώς χάθηκε σχεδόν ολόκληρο το κείμενο του λόγω εμπρησμού ή ενός ατυχήματος (την καταστροφή του ναού του Γιουπιτερ-Δία στο mons capitolinus της Ρώμης το 83 π.α.χ.χ.

Οι πλέον χαμένοι χρησμοί αντικαταστήθηκαν απο την Ρωμαϊκή Σύγκλητος το 76 π.α.χ.χ. με μια νέα συλλογη χρησμών με προέλευση την Τροία, την Σάμος, την Ερυθραία της Ιωνίας κ.α. Πηγή: Τάκιτος, Annales, VI, 12).

Είναι λοιπόν δυο βιβλία τελείως διαφορετικά, που διαφέρουν μεταξύ τους χρονολογικά, στην προέλευση, στο περιεχόμενο κι όχι μόνο.

Οι ορθόδοξοι Φονταμενταλιστές αναφέρονται στο δεύτερο βιβλίο (αποτελείται από δώδεκα Τόμους ή βιβλία), το οποίο καμιά φορά το μπερδεύουν σκόπιμα με τα «σιβυλλικά βιβλία» και την ιστορία τους, για να αποδείξουν, πως ο ερχομός του Μεσσία τους προφητεύθηκε δήθεν από Έλληνες μάντεις.

Αυτοί οι «χρησμοί» συναθροίστηκαν τον 6ο αιώνα μ.α.χ.χ. Οι πηγές τους είναι εκ των πλείστων ιουδαϊκές, χριστιανικές και γνωστικιστικές. Τα κείμενα («προφητείες») των «σιβυλλικών χρησμών» είναι πλαστογραφημένα (δηλ. Μη-αυθεντικά).

Γράφτηκαν σε γνωστή προς την αρχαιότητα μορφή (εξάμετρα) για να εντάξουν τις ιουδαιοχριστιανικές θρησκευτικές πεποιθήσεις στην αρχαία συνθήκη, με τον σκοπό να αποδεχθούν απο ένα μεγάλο πλήθος.

Τα περιεχόμενα των κειμένων αποτελούνται απο ιουδαϊκές και χριστιανικές δοξασίες, αναφορές στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη, την γνωστή πολεμική κατά της «Λατρείας των Ειδώλων» και απο μεταγενέστερες προσθήκες των «πατέρων» της χριστιανικής εκκλησίας.

Τα δώδεκα βιβλία διαφέρουν μεταξύ τους χρονολογικά, στην προέλευση και γράφτηκαν από διαφορετικούς συγγραφείς. (Πηγή: Alexandria Frisch,«Pseudo-Sibylline Oracles» (ca. 150 BCE–700 CE), Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης).

Το 3ο βιβλίο των «χρησμών» είναι το παλαιότερο και ιουδαϊκής προέλευσης. Το 4ο βιβλίο γράφτηκε περίπου 80 χρόνια μ.α.χ.χ. και είναι επίσης ιουδαϊκής προέλευσης. Το 5ο βιβλίο, όπου αναφέρεται ένας Μεσσίας, γράφτηκε το 100 μ.α.χ.χ.! Και τα βιβλία 6-10 είναι καθαρά χριστιανικής προέλευσης. Αυτός είναι άλωστε ο λόγος για τον οποίο η επιστήμη αναφέρεται με τον όρο «ψευδο-σιβυλλικοί χρησμοί» σε αυτά τα κείμενα (αγγ. pseudo-Sibylline Oracles), ώστε να γίνει κατανοητό πως δεν είναι αυθεντικά ή ταυτόσημα με τα αυθεντικά βιβλία. (Πηγές: 1. H. Merkel: «Jüdische Schriften aus hellenistisch-römischer Zeit», εκδ. Gütersloher, 1998. 2. F. Hahn: «Frühjüdische und urchristliche Apokalyptik», εκδ. Neukirchener, 1998).

Όποιος ψάχνει περισσότερες πληροφορίες για αυτές τις πλαστογραφίες – στις οποίες αναφέρθηκαν μάλιστα και οι Θεόφιλος ο Αντιοχεύς, Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Αυγουστίνος Ιππώνος και Λακτάντιος – θα τις βρεί σε καλά Λεξικά και Εγκυκλοπαίδειες.

religionhellenismos

diadrastika.com