Το Ισραήλ και η Ρωσία χρησιμοποιούν έναν μηχανισμό αυτοσυγκέντρωση προκειμένου να αποφύγουν οποιαδήποτε ανεπιθύμητη σύγκρουση μεταξύ τους στη Συρία, γεγονός που επέτρεψε στο Ισραήλ να διατηρήσει την ελευθερία των επιχειρήσεών του.
Μια εβδομάδα μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, το Ισραήλ δεν έχει ακόμη λάβει σαφή δημόσια θέση για τον πόλεμο, ανησυχώντας για το πώς θα μπορούσε να επηρεάσει τη σχέση του με τη Μόσχα στον ουρανό της Συρίας. Και με αυτό, διακινδυνεύει τη συμμαχία του με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Ρωσία επενέβη στη συριακή σύγκρουση τον Σεπτέμβριο του 2015 στο πλευρό του μαχόμενου προέδρου Μπασάρ Άσαντ και η Μόσχα θεωρείται η κύρια δύναμη με την οποία πρέπει να συνομιλεί κανείς όταν το Ισραήλ θέλει να πραγματοποιήσει πλήγματα στη χώρα.
Η εκστρατεία του Ισραήλ για τον πόλεμο μεταξύ των δύο πολέμων είναι εξαιρετικά σημαντική και έχει δει εκατοντάδες αεροπορικές επιδρομές εναντίον στόχων του Ιράν και της Χεζμπολάχ στη χώρα, συμπεριλαμβανομένων αυτοκινητοπομπών προηγμένου οπλισμού που κατευθύνονται στον Λίβανο. Δεκάδες μυστικές επιχειρήσεις φέρονται επίσης από ξένα μέσα ενημέρωσης να έχουν πραγματοποιηθεί στη Συρία και τον Λίβανο εναντίον στόχων που απειλούν το εβραϊκό κράτος.
Οι δύο παίκτες χρησιμοποιούν έναν μηχανισμό αποκλιμάκωσης προκειμένου να αποφύγουν οποιαδήποτε ανεπιθύμητη σύγκρουση και, με αυτόν, η Ρωσία επέτρεψε στο Ισραήλ να διατηρήσει την ελευθερία των επιχειρήσεών του πάνω από τη Συρία, εφόσον δεν θέτει σε κίνδυνο τις δυνάμεις του.
Με τη Ρωσία να κάνει τα στραβά μάτια στα χτυπήματα, το Ισραήλ λέει ότι κατάφερε να διακόψει σημαντικά τις διαδρομές λαθρεμπορίου στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα και να επιτύχει ικανοποιητικά αποτελέσματα στην εκστρατεία του Ισραήλ εναντίον αυτού που ο πρωθυπουργός Ναφτάλι Μπένετ αποκαλεί "ιρανικό χταπόδι".
Πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου ταξίδεψε στη Συρία και μίλησε με τον Άσαντ για στρατιωτικο-τεχνική συνεργασία.
Επισκέφθηκε επίσης την αεροπορική βάση Hmeimim, η οποία χρησιμεύει ως η κύρια βάση της Ρωσίας στη χώρα, εν μέσω μιας μεγάλης κλίμακας στρατιωτικής άσκησης πάνω από τη Μεσόγειο. Εκεί, η Ρωσία έχει αναπτύξει στην αεροπορική βάση μαχητικά αεροσκάφη MiG-31K με υπερηχητικούς πυραύλους Kinzhal που σύμφωνα με πληροφορίες μπορούν να πλήξουν στόχους σε απόσταση έως και 2.000 χιλιομέτρων και στρατηγικά βομβαρδιστικά Tupolev TU-22M μεγάλου βεληνεκούς.
Τα αεροσκάφη έλαβαν μέρος σε ναυτικές ασκήσεις στην ανατολική Μεσόγειο, στις οποίες συμμετείχαν τουλάχιστον 15 πολεμικά πλοία και 30 αεροσκάφη, σε μια εποχή που οι εντάσεις παραμένουν υψηλές μεταξύ της Δύσης και της Μόσχας.
Η Μόσχα είχε ενισχύσει τις δυνάμεις της κατά μήκος των συνόρων της Ουκρανίας εκείνη την περίοδο. Με την επίσκεψη του Shoigu, το Ισραήλ αναμφίβολα είδε και κατάλαβε το υπονοούμενο από τη Ρωσία: Μείνετε σιωπηλοί, εκτός αν θέλετε τα βόρεια σύνορά σας να γίνουν πολύ πιο περίπλοκα.
Αλλά θα γινόταν όντως τόσο περίπλοκο ώστε τα ισραηλινά αεροσκάφη να μην μπορούν να συνεχίσουν να χτυπούν στη Συρία; Μήπως η εκστρατεία για τον πόλεμο μεταξύ των πολέμων διασφαλίζεται από τη ρωσική συνεργασία;
Ο Πούτιν μπορεί φυσικά να πάρει εκδίκηση αν ο Μπένετ ξεκαθαρίσει τελικά ότι το Ισραήλ είναι κατά της εισβολής στην Ουκρανία. Θα μπορούσε να πει στις δυνάμεις του στη Συρία να σταματήσουν τον συντονισμό ασφαλείας. Θα μπορούσε να παραδώσει τις προηγμένες συστοιχίες πυραύλων S-300 και S-400 στα συριακά στρατεύματα και θα μπορούσε ακόμη και να βάλει τους πιλότους του να αναχαιτίσουν ισραηλινά αεροπλάνα στον ουρανό της Συρίας.
Αλλά ο Πούτιν δεν συμφωνεί να κάνει τα στραβά μάτια στα ισραηλινά πλήγματα επειδή έτσι αισθάνεται. Για τον Πούτιν, το Ισραήλ κάνει τη βρώμικη δουλειά στη Συρία και θα αποκομίσει τα οφέλη.
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ, ο Πούτιν θέλει επίσης να απομακρύνει το Ιράν από τη Συρία προκειμένου να αναλάβει τον πλήρη έλεγχο της ανοικοδόμησης της Συρίας. Οι δαγκωτές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία μετά την εισβολή της στην Ουκρανία θα ενθαρρύνουν ακόμη περισσότερο τον Πούτιν να είναι ο μοναδικός ανοικοδομητής της Συρίας.
Με τον Πούτιν να απειλεί ήδη να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα εναντίον της Δύσης, οι πρόσθετες απειλές του Πούτιν που σχετίζονται με τη Μέση Ανατολή πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
Από την άλλη πλευρά, η σιωπή θέτει επίσης σε κίνδυνο τη συμμαχία του Ισραήλ με τα Ηνωμένα Έθνη και άλλα δυτικά έθνη.
Το Ισραήλ λαμβάνει πολιτική, οικονομική, τεχνολογική και στρατιωτική υποστήριξη από τους Αμερικανούς εδώ και δεκαετίες και είναι απαραίτητη για την ασφάλειά του. Χωρίς την αμερικανική υποστήριξη, το Ισραήλ δεν θα διέθετε τα διάφορα συστήματα αεράμυνας ή τα προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη και αμέτρητες άλλες ποσότητες στρατιωτικού υλικού που εξασφαλίζουν το ποιοτικό στρατιωτικό του πλεονέκτημα στην περιοχή.
Η συμμαχία του με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα δυτικά έθνη έχει επίσης παράσχει στο Ισραήλ πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την εκστρατεία του μεταξύ των πολέμων, καθώς και για άλλες περιφερειακές επιχειρήσεις.
Αν και δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ, το Ισραήλ θεωρείται "σημαντικός εταίρος του ΝΑΤΟ" και η συνεργασία μεταξύ των δύο έχει αυξηθεί, σύμφωνα με ξένα δημοσιεύματα, σημαντικά όσον αφορά τις στρατιωτικές ασκήσεις, τον κυβερνοπόλεμο και την ανταλλαγή πληροφοριών.
Αν και το Ισραήλ δεν είναι πιθανό να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, η επιλογή του να παραμείνει σιωπηλό μπροστά σε μια εισβολή σε ένα ευρωπαϊκό κράτος δεν θα παίξει καλά με τα κράτη μέλη και ακόμη και με τα μη μέλη του ΝΑΤΟ που σπεύδουν να παράσχουν βοήθεια στον στρατό της Ουκρανίας.
Το Ισραήλ έχει παράσχει 100 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ουκρανία, και ενώ αυτό είναι μια αρχή, το Ισραήλ μπορεί και πρέπει να κάνει περισσότερα. Δεν χρειάζεται να παρέχει συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας όπως το Iron Dome, αλλά μπορεί να δώσει το πράσινο φως σε χώρες που έχουν αγοράσει ισραηλινά οπλικά συστήματα όπως ο πύραυλος SPIKE που κατασκευάζεται από την κρατική Rafael.
Ο αντιαρματικός πύραυλος όπως το Javelin και το NLAW έχει γίνει βασικό όπλο για την αναχαίτιση της προέλασης των θωρακισμένων ρωσικών αυτοκινητοπομπών, και χιλιάδες ακόμη από αυτά θα βρίσκονται σύντομα στα χέρια των Ουκρανών μαχητών χάρη στα δυτικά έθνη.
Η προσθήκη του SPIKE θα έδινε πρόσθετες προηγμένες δυνατότητες, ωστόσο, προς το παρόν, το Υπουργείο Άμυνας δεν έχει αλλάξει τη στάση του και δεν το σχεδιάζει.
Η επιλογή του Ισραήλ να κάτσει με λεπτότητα στο φράχτη μεταξύ του ηθικού του καθήκοντος να βοηθήσει την Ουκρανία και της υποχρέωσής του να προστατεύσει τους δικούς του πολίτες από τις απειλές του Ιράν και της Χεζμπολάχ δεν είναι τόσο εύκολη. Αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν θα τελειώσει σύντομα- όχι πριν από αφάνταστο θάνατο και καταστροφή στα χέρια της Ρωσίας.
Το Ισραήλ έχει ακόμα την ευκαιρία να βρει τρόπο να υποστηρίξει την Ουκρανία με στρατιωτικά μέσα, να σώσει τη χώρα από μια ρωσική κατοχή, συνεχίζοντας παράλληλα τα χτυπήματά του στη Συρία.
Είναι δυνατόν. Για να παραφράσουμε τον Theodor Herzl, όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου