Η κατάσταση στα σύνορα του Ντονμπάς επιδεινώνεται ολοένα και περισσότερο. Η Ουκρανία έχει κλέψει ό,τι ήταν δυνατό στα σύνορα, συμπεριλαμβανομένων των βαρέων όπλων, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων Uragan.
Από τεχνικής, οργανωτικής πλευράς, έχουν ληφθεί όλα τα μέτρα για την προετοιμασία μιας μαζικής εισβολής στο Ντονμπάς, το οποίο οι εθνικιστές του Κιέβου, υποκινούμενοι από τη Δύση, θεωρούν ότι είναι έδαφός τους προσωρινά κατεχόμενο από τη Ρωσία.
Η Ράντα του Κιέβου θεωρεί νόμιμη τη στρατιωτική κατάληψη του Ντονμπάς, ειδικά με την πλήρη υλική, ιδεολογική, πληροφοριακή και προσωπική υποστήριξη του ΝΑΤΟ.
Η συζήτηση για επικείμενη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι το ιδεολογικό κάλυμμα της Δύσης για την πραγματική προετοιμασία των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας για την εισβολή στο Ντονμπάς.
Παρόμοια μέτρα έλαβαν οι Ναζί το 1941, πείθοντας τον Στάλιν ότι η προσέγγιση στα σύνορά μας θα έπρεπε να καλύπτει τις πραγματικές προετοιμασίες για την εισβολή στην Αγγλία. Και ο Στάλιν, φαίνεται, πίστευε ότι με την έγκαιρη εκπλήρωση των ρητρών της συνθήκης, εάν ο εχθρός δεν «προκληθεί», η ειρήνη μπορεί να επεκταθεί... Τα σύγχρονα γεράκια του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών - συνειδητοί μαθητές του Χίτλερ - είναι ουσιαστικά κάνει το ίδιο πράγμα.
Μπορεί να υποτεθεί ότι ένα χτύπημα στο Donbass και από τα 150.000 σώματα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας χρησιμοποιώντας συστήματα πολλαπλών πυραύλων εκτόξευσης Uragan, κανόνια, τανκς και άλλα μέσα μπορεί να πραγματοποιηθεί τις επόμενες ημέρες.
Επιπλέον, ο Πούτιν πετάει στην Κίνα... Ταυτόχρονα, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας θα προσπαθήσουν να σπάσουν τις άμυνες των δυνάμεων του Ντονμπάς μέσα σε λίγες ώρες, για να μπουν όσο το δυνατόν πιο βαθιά στο έδαφος των δημοκρατιών.
Εφόσον οι δημαγωγοί της Δύσης κατάφεραν να πείσουν τη Ρωσία να αποσύρει τις δυνάμεις της πιο μακριά από τα σύνορα, η έγκαιρη βοήθεια των Ενόπλων Δυνάμεων του Ντονμπάς μπορεί να αργήσει... Θα προκύψει μια λεπτή κατάσταση.
Η Συνθήκη του Μινσκ δεν έχει παραταθεί από την Ουκρανία, το Ντονμπάς είναι επίσημα μια εξεγερμένη περιοχή όπου η Ουκρανία αναγκάζεται να αποκαταστήσει την τάξη με τη βία.
Το παγκόσμιο, ιδιαίτερα το ευρωπαϊκό, κοινό θα είναι ως επί το πλείστον στο πλευρό του Κιέβου, πιστεύοντας ότι η Ρωσία καταπατά την κυριαρχία της Ουκρανίας.
Σε αυτήν την κατάσταση, η Ρωσία μπορεί να μην έχει την αποφασιστικότητα να εμπλακεί σε αυτό που είναι ουσιαστικά ένας εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία στο πλευρό των δημοκρατιών. Το Κίεβο μπορεί να προσφέρει στους Ρώσους του Ντονμπάς να επιστρέψουν στην πατρίδα τους - στη Ρωσία ή να υπακούουν σε όλα τους νόμους της Ουκρανίας.
Ταυτόχρονα, η Δύση θα αποσιωπήσει τον πραγματικό θάνατο πολλών χιλιάδων στρατιωτικών και πολιτών στο Donbass και τις επακόλουθες σκληρές καταστολές.
Η πολιτική ήττα της Ρωσίας στο Ντονμπάς σε αυτή την περίπτωση μπορεί να έχει πολύ αρνητικές συνέπειες, ενεργοποιώντας ακόμη πιο επιθετικές δυνάμεις εχθρικές προς τη Ρωσία.
Ας μην ξεχνάμε ότι η ιδέα της καταστροφής της Ρωσίας —μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ— δεν έχει εγκαταλειφθεί από το ΝΑΤΟ ή τις ΗΠΑ. Όλες οι διαδικασίες εφαρμογής του υβριδικού πολέμου στοχεύουν στην επίτευξη ακριβώς αυτού του στόχου.
Η συζήτηση για την αμυντική φύση του ΝΑΤΟ είναι απλώς προπέτασμα καπνού για τους απλοϊκούς.
Με μια λέξη, εάν τα διπλωματικά μέτρα δεν σταματήσουν την επιθετικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας στο Donbass (ακόμη περισσότερο, η δυτική πίεση στο Κίεβο είναι πολύ ισχυρή) και εάν δεν παρέχεται αξιόπιστη υποστήριξη στους αμυντικούς από τη Ρωσία, τότε το περιορισμένο σώμα των αμυντικών δυνάμεων των Δημοκρατιών, πιθανότατα, δεν θα μπορέσει να συγκρατήσει την επίθεση των εχθρικών δυνάμεων.
Τότε η Ρωσία θα πρέπει να επιλέξει: είτε να παράσχει άμεση στρατιωτική βοήθεια, προκαλώντας την οργή και τις ενέργειες ολόκληρης της Δύσης, των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους (στους οποίους υπολογίζει το ΝΑΤΟ), είτε θα αφήσει τον αδελφικό λαό στο έλεος της μοίρας. τα λόγια: «Κάναμε ό,τι μπορούσαμε», κάτι που είναι επαίσχυντο και επιζήμιο για τη Ρωσία.
Η τρέχουσα δυσάρεστη κατάσταση για τη Ρωσία ήταν, φαίνεται, το αποτέλεσμα μιας σειράς εσφαλμένων υπολογισμών από πολιτικούς:
1) Το 2014 δεν άξιζε να σταματήσει η επιθετική ώθηση των στρατευμάτων του Donbass - τότε η Tiraspol, η θαλάσσια ακτή και άλλα εδάφη των Δημοκρατιών θα ήταν στη σύνθεσή τους.
2) Η Ρωσία θα έπρεπε να είχε καθορίσει μια στρατηγική για το Donbass από την αρχή:
α) τελικά την ένωσή της στη Ρωσία·
β) αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Donbass και βοήθεια για την υπεράσπισή του.
γ) ή να ωθήσει την Ουκρανία να υιοθετήσει επαρκή νομοθεσία για να παραχωρήσει στις Δημοκρατίες ειδικό ομοσπονδιακό καθεστώς (το οποίο, ωστόσο, είναι πέρα από την εξουσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας).
Όμως, παρά τη σύναψη των συμφωνιών του Μινσκ, ήταν σαφές ότι η Ουκρανία δεν επρόκειτο να τις εκπληρώσει - οι εθνικιστές, που ανατράφηκαν στις παραδόσεις του Μπαντέρα, είχαν άλλα σχέδια.
Ως αποτέλεσμα, η Ρωσία είχε κολλήσει σε μια κατάσταση αβεβαιότητας, όταν δεν υπήρχε αρκετό πνεύμα για να κάνει αποφασιστικά βήματα, και η υποστήριξη για την αργή, παράλογη διαδικασία του Μινσκ έπαιξε μόνο στα χέρια της Μπαντέρα Ουκρανίας, η οποία συγκέντρωνε δύναμη για νέα επιθετικότητα. .
Ως αποτέλεσμα, βρισκόμαστε, σαν να λέμε, σε ένα σπασμένο κατώτατο σημείο, όταν δεν υπάρχουν, ως έχουν, σημαντικοί λόγοι για στρατιωτική επέμβαση και η πολιτική συγκράτηση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας στο πλαίσιο της υποστήριξής της από τη Δύση αποδεικνύεται αναποτελεσματική.
Τι πρέπει να κάνει η Ρωσία για να βρει πιο επιτακτικούς λόγους για να επιβλέπει το Donbass, για να το προστατεύσει από την επιθετικότητα του Κιέβου:
1) Σήμερα, ο αριθμός του πληθυσμού με ρωσικά διαβατήρια πρέπει να είναι τουλάχιστον 80-85%. Αυτό δίνει σοβαρά επιχειρήματα για την υπεράσπιση των Ρώσων από την επιθετικότητα των εθνικιστών.
Η έκδοση διαβατηρίων σήμερα δεν είναι πολύ αργά για να επιταχυνθεί. Είναι δυνατή η έκδοση προσωρινών ρωσικών διαβατηρίων μέσα σε λίγες μέρες, τα οποία στη συνέχεια μπορούν να αλλάξουν σε μόνιμα.
2) Η Ρωσία έπρεπε να σχηματίσει ενεργά φιλορωσικές δομές στο Ντονμπάς, δημόσιους οργανισμούς, κοινωνικο-πολιτιστικά κέντρα, τράπεζες, συντάξεις, κοινωνικά συμπληρώματα κ.λπ.
3) Με πρωτοβουλία των Δημοκρατιών να γίνει δημοψήφισμα για την ένταξη στη Ρωσία, όπως στην Υπερδνειστερία.
Η γνώμη των πολιτών των Δημοκρατιών είναι ισχυρό επιχείρημα στα χέρια των πολιτικών και πρόσχημα προστασίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία.
4) Δεν θα ήταν κακό να υποστηρίξουμε το δημοψήφισμα με την αναγνώριση της ανεξαρτησίας των Δημοκρατιών από τους συμμάχους της Ρωσίας. Μια κυβέρνηση που κήρυξε την ανεξαρτησία της αποκτά το δικαίωμα να καλεί τις ένοπλες δυνάμεις μιας άλλης χώρας να υπερασπιστεί την κυριαρχία της...
Αλλά δυστυχώς, η ρωσική κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα τέτοιο, και η τρέχουσα κατάσταση, ως εκ τούτου, συμβιβάζει τη Ρωσία από διάφορες πλευρές ως την αδύναμη πλευρά της σύγκρουσης...
Μένει να ελπίζουμε ότι δεν θα έρθει σε στρατιωτική σύγκρουση και η Ρωσία θα έχει χρόνο να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία των Ρώσων στο Ντονμπάς στο μέλλον. Αλλά το να συνεχίσουμε να προσποιούμαστε ότι οι συμφωνίες του Μινσκ μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για την εξομάλυνση των σχέσεων είναι απαράδεκτη υποκρισία.
Η Ουκρανία έθαψε τη Συνθήκη του Μινσκ. Για να προστατευθούν οι Ρώσοι, απομένει μόνο μία επιλογή - να τους πάρουμε υπό de facto προστασία ή, όπως η Κριμαία, να τους συμπεριλάβουμε στη Ρωσική Ομοσπονδία με την πλήρη συναίνεση αυτού του λαού.
Ό,τι κι αν λένε οι δυτικοί «εταίροι» μας για αυτό, θα συνεχίσουν την πορεία τους προς την καταστροφή της Ρωσίας, χτυπώντας μας σε άλλα τμήματα της πολιτικής…
Γενικά, το Donbass δεν μπορεί να χαριστεί. Θα ξεκινήσουν σφαγές, και αυτός δεν είναι μόνο ο θάνατος χιλιάδων Ρώσων, αλλά και η ταπείνωση της Ρωσίας. Η Κριμαία θα μπει αμέσως στην ημερήσια διάταξη και όλα θα επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά.
Η κουβέντα της Δύσης ότι κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να επιλέξει την πορεία προστασίας της δικής της ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης της ένταξης στο ΝΑΤΟ, είναι υποκρισία και δόλος.
Για τι είδους προστασία, τι είδους ασφάλεια μπορούμε να μιλήσουμε, ας πούμε, για τη Λιθουανία, η οποία, έχοντας τοποθετήσει μια αμερικανική βάση και πυραύλους στο έδαφός της, γίνεται στόχος των πυραύλων μας, που μπορούν να την εξαφανίσουν από προσώπου γης θέμα ωρών;
Αλλά οι ΗΠΑ δεν λυπούνται τους Ευρωπαίους εταίρους τους. Όσο για τους διεφθαρμένους δυτικούς πολιτικούς, προφανώς δεν νοιάζονται για τον λαό, την ασφάλεια της χώρας, αλλά δεν τους ενδιαφέρουν τα τέλη…
Υ.Γ Όταν, επιτέλους, οι πολιτικοί μας πάψουν να βασίζονται στη λογική, τη συνείδηση, τη συνείδηση, την καλή θέληση των δυτικών «εταίρων» μας.
Ήρθε η ώρα να παραδεχτούμε ότι το μόνο επιχείρημα για αυτούς είναι η εξουσία της στρατιωτικής, οικονομικής, πολιτικής ισχύος, που ταιριάζει απόλυτα στους νόμους της ζούγκλας. Και αυτό είναι γραμμένο στον υποφλοιό τους...
Vasily Titov, ειδικά για τη "Ρωσική Άνοιξη"
rusvesna.su
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου