ΣΧΟΛΙΟ : Επειδή μέχρι το μεσημέρι δεν μπορούσε να επιβεβαιωθεί ή να διαψευστεί η είδηση του θανάτου του Luc Montagnier από Ελληνικές ιστοσελίδες,ψάξαμε σε ξένες ιστοσελίδες από Γαλλία,Βρετανία και ΗΠΑ και επιβεβαιώσαμε την είδηση,δυστυχώς ισχύει,δίνουμε τα λινκ για να μπορέσετε να τα δείτε όσοι γνωρίζετε Αγγλικά ή Γαλλικά.
Βρήκε τον ιό που προκαλεί το AIDS, έπεσε σε μια διαμάχη γι' αυτόν και αργότερα έγινε αμφιλεγόμενος, παίρνοντας αντιεμβολιαστική θέση κατά τη διάρκεια της κρίσης του Covid-19.
Ο Luc Montagnier, Γάλλος ιολόγος που μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψη του ιού που προκαλεί το AIDS, πέθανε την Τρίτη στο προάστιο Neuilly-sur-Seine του Παρισιού. Ήταν 89 ετών.
Το δημαρχείο του Neuilly επιβεβαίωσε ότι εκεί κατατέθηκε πιστοποιητικό θανάτου του Δρ Montagnier.
Παρ' όλη τη δόξα που κέρδισε ο δρ Μοντανιέ για την ανακάλυψη του ιού, γνωστού σήμερα ως H.I.V., στα επόμενα χρόνια απομακρύνθηκε από τους συναδέλφους του, κάνοντας πειράματα που αμφισβητούσαν τις βασικές αρχές της επιστήμης. Πιο πρόσφατα ήταν ένας ξεκάθαρος πολέμιος των εμβολίων κατά του κοροναϊού.
Η ανακάλυψη του H.I.V. ξεκίνησε στο Παρίσι στις 3 Ιανουαρίου 1983. Εκείνη ήταν η ημέρα που ο Δρ Montagnier (προφέρεται mon-tan-YAY), ο οποίος διηύθυνε τη Μονάδα Ογκολογίας των Ιών στο Ινστιτούτο Παστέρ, έλαβε ένα κομμάτι λεμφαδένα που είχε αφαιρεθεί από έναν 33χρονο άνδρα με AIDS.
Ο Dr. Willy Rozenbaum, ο γιατρός του ασθενούς, ήθελε το δείγμα να εξεταστεί από τον Dr. Montagnier, ειδικό στους ρετροϊούς. Σε εκείνο το σημείο, το AIDS δεν είχε γνωστή αιτία, δεν υπήρχαν διαγνωστικά τεστ και δεν υπήρχαν αποτελεσματικές θεραπείες. Πολλοί γιατροί, όμως, υποπτεύονταν ότι η ασθένεια προκλήθηκε από έναν ρετροϊό, ένα είδος μικροβίου που εισχωρεί στο DNA του κυττάρου-ξενιστή και αναλαμβάνει τον έλεγχο, σε μια αντιστροφή του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν συνήθως οι ιοί- εξ ου και η ονομασία ρετρο.
Από αυτό το δείγμα η ομάδα του Δρ Montagnier εντόπισε τον ένοχο, έναν ρετροϊό που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ πριν. Τον ονόμασαν L.A.V., από το lymphadenopathy associated virus.
Οι επιστήμονες του Παστέρ ανέφεραν το εύρημά τους ορόσημο στο τεύχος της 20ής Μαΐου 1983 του περιοδικού Science, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ήταν απαραίτητες περαιτέρω μελέτες για να αποδειχθεί ότι ο L.A.V. προκάλεσε το AIDS.
Την επόμενη χρονιά, το εργαστήριο του Αμερικανού ερευνητή Dr. Robert Gallo, στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, δημοσίευσε τέσσερα άρθρα σε ένα τεύχος του Science, επιβεβαιώνοντας τη σχέση μεταξύ ενός ρετροϊού και του AIDS (για το σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας). Ο δρ Γκάλο ονόμασε τον ιό του H.T.L.V.-III. Υπήρξε κάποια αρχική σύγχυση ως προς το αν η ομάδα Montagnier και η ομάδα Gallo είχαν βρει τον ίδιο ιό ή δύο διαφορετικούς ιούς.
Όταν διαπιστώθηκε ότι τα δύο δείγματα προέρχονταν από τον ίδιο ασθενή, οι επιστήμονες διερωτήθηκαν αν ο Δρ Gallo είχε πάρει τον ιό κατά λάθος ή σκόπιμα από το Ινστιτούτο Παστέρ.
Και αυτό που κάποτε ήταν συντροφικότητα μεταξύ αυτών των δύο κορυφαίων επιστημόνων εξερράγη σε μια παγκόσμια δημόσια βεντέτα, που ξεχύθηκε από τους επιστημονικούς κύκλους στον κύριο τύπο. Οι διαφωνίες σχετικά με τον αληθινό ανακαλύπτη και τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας άφησαν άναυδο ένα κοινό που, ως επί το πλείστον, είχε προστατευτεί από τις σφοδρές αντιπαλότητες, τις μικροπρεπείς ζήλιες και τους κολοσσιαίους εγωισμούς στην ερευνητική κοινότητα που μπορούν να διαταράξουν την επιστημονική πρόοδο.
Ο Δρ Montagnier μήνυσε τον Δρ Gallo επειδή χρησιμοποίησε την ανακάλυψή του για μια πατέντα των ΗΠΑ. Η αγωγή διευθετήθηκε εξωδικαστικά, με τη διαμεσολάβηση του Jonas Salk, ο οποίος χρόνια νωρίτερα είχε εμπλακεί σε μια παρόμοια μάχη με τον Albert Sabin για το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας.
Τόσο ο Dr. Montagnier όσο και ο Dr. Gallo μοιράστηκαν πολλά σημαντικά βραβεία, μεταξύ των οποίων το 1986 το βραβείο ιατρικής έρευνας Albert Lasker, το οποίο τίμησε τον Dr. Montagnier για την ανακάλυψη του ιού και τον Dr. Gallo για τη σύνδεσή του με το AIDS. Την ίδια χρονιά, ο ιός του AIDS, γνωστός στους Αμερικανούς ως H.T.L.V.-III και στους Γάλλους ως L.A.V., έλαβε επίσημα ένα όνομα, H.I.V., για τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας.
Την επόμενη χρονιά, με τη διαμάχη μεταξύ των γιατρών να μαίνεται ακόμη, ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν και ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Ζακ Σιράκ μπήκαν στη μέση και υπέγραψαν συμφωνία για τον διαμοιρασμό των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας, ανακηρύσσοντας και τους δύο επιστήμονες συν-ανακαλύπτες του ιού.
Το 2002, οι δύο επιστήμονες φάνηκε να έχουν λύσει την αντιπαλότητά τους, τουλάχιστον προσωρινά, όταν ανακοίνωσαν ότι θα συνεργαστούν για την ανάπτυξη ενός εμβολίου κατά του AIDS. Στη συνέχεια ήρθε η ανακοίνωση του βραβείου Νόμπελ Ιατρικής ή Φυσιολογίας του 2008.
Ο δρ Γκάλο είχε από καιρό πιστωθεί ότι συνέδεσε τον H.I.V. με το AIDS, αλλά η Επιτροπή Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής ξεχώρισε τους ανακαλυφτές του, απονέμοντας το μισό βραβείο από κοινού στον δρ Μοντανιέ και στη δρ Φρανσουάζ Μπαρρέ-Σινούσι, η οποία είχε συνεργαστεί μαζί του στο Ινστιτούτο Παστέρ για την ανακάλυψη του ιού. (Το άλλο μισό απονεμήθηκε στον Δρ Harald zur Hausen από τη Γερμανία "για την ανακάλυψη των ιών των ανθρώπινων θηλωμάτων που προκαλούν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας").
Η επιτροπή Νόμπελ δήλωσε ότι δεν είχε καμία αμφιβολία "ως προς το ποιος είχε κάνει τις θεμελιώδεις ανακαλύψεις" σχετικά με τον ιό H.I.V. Παρουσιάζοντας τους νικητές στην τελετή απονομής στη Σουηδία, ο καθηγητής Björn Bennström, μέλος της επιτροπής, δήλωσε: "Ποτέ άλλοτε η επιστήμη δεν είχε προχωρήσει τόσο γρήγορα από την εύρεση του παράγοντα που προκαλεί την ασθένεια σε αντι-ιικούς παράγοντες".
Στην ευχαριστήρια ομιλία του, σε αντίθεση με τις απόψεις άλλων ειδικών του AIDS, ο Δρ Μοντανιέ δήλωσε ότι πιστεύει ότι ο ιός H.I.V. βασίζεται σε άλλους παράγοντες για να προκαλέσει την πλήρη ανάπτυξη της νόσου. "Ο H.I.V.", είπε, "είναι η κύρια αιτία, αλλά θα μπορούσε επίσης να βοηθηθεί από συνεργούς". Αναφερόταν σε άλλες λοιμώξεις, ίσως από βακτήρια, και σε ένα εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.
Μετά την εργασία του με τον H.I.V., ο Δρ Montagnier στράφηκε σε μη παραδοσιακά πειράματα, σοκάροντας και εξοργίζοντας τους συναδέλφους του. Ένα πείραμα, που δημοσιεύθηκε το 2009 σε ένα περιοδικό που ίδρυσε, υποστήριξε ότι το DNA εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Πρότεινε ότι ορισμένα βακτηριακά DNA συνεχίζουν να εκπέμπουν σήματα πολύ καιρό μετά την εξάλειψη μιας λοίμωξης.
"Ήταν πάντα αμφιλεγόμενος, αλλά είχα τον μεγαλύτερο σεβασμό για την ομάδα που συγκρότησε", δήλωσε ο Donald P. Francis, ο οποίος διηύθυνε το εργαστήριο AIDS στα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ κατά τις πρώτες ημέρες της επιδημίας του AIDS και ο οποίος ήταν ένας από τους πρώτους επιστήμονες που πρότεινε ότι το AIDS μπορεί να προκαλείται από μολυσματικό παράγοντα.
Σε συνέντευξή του στο Science το 2010, ο Δρ Μοντανιέ υπερασπίστηκε τις θεωρίες του σχετικά με το DNA, λέγοντας: "Δεν είναι κομπογιαννίτικη. Πρόκειται για πραγματικά φαινόμενα που αξίζουν περαιτέρω μελέτη". Την ίδια χρονιά, αποδέχθηκε μια θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Jiao Tong στη Σαγκάη για να διερευνήσει τις εκπομπές του DNA. Έμεινε εκεί για περίπου δύο χρόνια πριν επιστρέψει στο Παρίσι.
Ο δρ Μοντανιέ προκάλεσε άλλη μια αναταραχή μεταξύ των επιστημόνων όταν, μιλώντας σε συνέδριο για τον αυτισμό το 2012, πρότεινε ότι τα μακροχρόνια αντιβιοτικά θα μπορούσαν να είναι επιτυχή στη θεραπεία αυτής της ασθένειας.
Τον περασμένο Μάιο, πρόσθεσε καύσιμα στη διάδοση ψευδών πληροφοριών σχετικά με τα εμβόλια Covid-19, υποστηρίζοντας, σε ένα γαλλικό βίντεο, ότι τα προγράμματα εμβολιασμού ήταν ένα "απαράδεκτο λάθος" επειδή, όπως είπε, τα εμβόλια θα μπορούσαν να προκαλέσουν ιικές παραλλαγές.
Και τον Ιανουάριο, σε ένα άρθρο γνώμης στην εφημερίδα The Wall Street Journal που έγραψε μαζί με τον καθηγητή νομικής του Γέιλ Τζεντ Ρούμπενφελντ, επέκρινε τις εντολές του προέδρου Μπάιντεν για τα εμβόλια. Οι συγγραφείς είπαν ότι ήταν "παράλογο, νομικά αδικαιολόγητο και αντίθετο προς το δημόσιο συμφέρον να επιβάλλει η κυβέρνηση την εφαρμογή εμβολίων χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις ότι τα εμβόλια είναι αποτελεσματικά στην αναχαίτιση της εξάπλωσης του παθογόνου παράγοντα".
Ο Mark Wainberg, ο οποίος ήταν πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας για το AIDS, καθηγητής ιατρικής και μικροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο McGill του Μόντρεαλ και διευθυντής της έρευνας για το AIDS στο Εβραϊκό Γενικό Νοσοκομείο της πόλης αυτής, δήλωσε σε συνέντευξή του το 2014 για την παρούσα νεκρολογία ότι "ο Montagnier βρισκόταν στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή", αναφερόμενος στην έρευνά του που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ. (Ο δρ Γουέινμπεργκ πέθανε το 2017).
Αλλά πρόσθεσε: "Το γεγονός είναι ότι οι επιστημονικές του ιδέες δεν θεωρήθηκαν αξιόπιστες από τους συναδέλφους του ούτε άντεξαν στη δοκιμασία του χρόνου".
Ο Luc Montagnier γεννήθηκε στις 18 Αυγούστου 1932 στο Chabris της Γαλλίας, ως το μοναδικό παιδί του Antoine και της Marianne (Rousselet) Montagnier. Ο πατέρας του ήταν λογιστής και η μητέρα του νοικοκυρά. Κάποτε δήλωσε στην International Herald Tribune ότι ο πατέρας του, ο οποίος είχε ένα αυτοσχέδιο χημικό εργαστήριο στο γκαράζ, τον ενέπνευσε να γίνει γιατρός ώστε να μπορέσει να "εξηγήσει τον κόσμο μέσω της επιστήμης".
Ο Δρ Μοντανιέ απέκτησε πτυχία από το Πανεπιστήμιο του Πουατιέ και του Παρισιού, καθώς και από τη Σορβόννη, όπου δίδαξε φυσιολογία. Εργάστηκε στη Μονάδα Ιών του Συμβουλίου Ιατρικών Ερευνών στο Λονδίνο από το 1960 έως το 1963 και για ένα χρόνο στο Ινστιτούτο Ιολογίας στη Γλασκώβη. Εκεί ανακάλυψε μαζί με έναν συνάδελφό του τον πρώτο δίκλωνο ιό RNA και έναν νέο τρόπο καλλιέργειας καρκινικών κυττάρων.
Ο Δρ Montagnier επέστρεψε στο Παρίσι για να διευθύνει ένα εργαστήριο στο Ινστιτούτο Curie και, το 1972, ίδρυσε και διηύθυνε τη Μονάδα Ογκολογίας Ιών στο Ινστιτούτο Παστέρ, όπου ηγήθηκε της ομάδας που ανακάλυψε τον ιό που προκαλεί το AIDS.
Παντρεύτηκε την Dorothea Ackerman το 1961. Απέκτησαν δύο κόρες, την Anne-Marie και τη Francine, και έναν γιο, τον Jean-Luc. Πληροφορίες για τους επιζώντες του δεν ήταν άμεσα διαθέσιμες.
Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν αρχικά ότι πέθανε στο αμερικανικό νοσοκομείο στο Neuilly-sur-Seine στις 8 Φεβρουαρίου. Οι τοπικές αρχές αργότερα επιβεβαίωσαν επίσημα τον θάνατό του.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου