Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2022

Το τσουνάμι θα μπορούσε να σκοτώσει χιλιάδες. Μπορούν να φτιάξουν ένα σχέδιο διαφυγής;

Γράφει ο Mike Baker.

OCEAN SHORES, Ουάσινγκτον - Τα 350 παιδιά στο Δημοτικό Σχολείο Ocean Shores έχουν εξασκηθεί στα σχέδια επιβίωσης από σεισμό, πέφτοντας κάτω από τα θρανία για να ξεπεράσουν τους σπασμούς και στη συνέχεια τρέχοντας στον δεύτερο όροφο για να περιμένουν το επερχόμενο τσουνάμι.














Αν δεν αλλάξει κάτι, οι προετοιμασίες τους πιθανότατα θα είναι μάταιες.

Το ρήγμα Cascadia στα ανοικτά των βορειοδυτικών ακτών του Ειρηνικού είναι έτοιμο για έναν τεράστιο σεισμό μεγέθους 9,0 βαθμών κάποια στιγμή, λένε οι επιστήμονες, μια διάρρηξη που θα εκτοξεύσει έναν τοίχο νερού σε μεγάλο μέρος των βορειοδυτικών ακτών μέσα σε λίγα λεπτά. Χαμηλές παράκτιες γειτονιές στην Ουάσινγκτον, το Όρεγκον και τη Βόρεια Καλιφόρνια θα βρίσκονταν κάτω από 10 πόδια ή και περισσότερο νερό, με το δημοτικό σχολείο στο Ocean Shores, Ουάσινγκτον, να αντιμετωπίζει πλημμύρα που θα μπορούσε να φτάσει σε βάθος τα 23 πόδια.

Το καταφύγιο του δεύτερου ορόφου, στο οποίο σπεύδουν οι μαθητές στις ασκήσεις τους, βρίσκεται σε ύψος 13 μέτρων από το έδαφος - σε μια κατασκευή που δεν είχε κατασκευαστεί για να αντέξει εξαρχής ένα ορμητικό τσουνάμι.

"Το γεγονός είναι ότι αν αύριο συμβεί ένα τσουνάμι, θα χάσουμε όλα τα παιδιά μας", δήλωσε ο Andrew Kelly, ο επιθεωρητής της σχολικής περιφέρειας North Beach, στην οποία ανήκει το Ocean Shores. Ο κ. Κέλι είναι ένας από τους ολοένα και περισσότερους τοπικούς αξιωματούχους που ζητούν τη δημιουργία ενός δικτύου υπερυψωμένων κτιρίων και πλατφορμών κατά μήκος της βορειοδυτικής ακτής, που θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο για χιλιάδες ανθρώπους που διαφορετικά θα ήταν καταδικασμένοι σε περίπτωση τσουνάμι.

Την Τρίτη, οι ψηφοφόροι στο Ocean Shores και σε γειτονικές κοινότητες θα αποφασίσουν αν θα εγκρίνουν ένα μέτρο ομολογιακών δανείων το οποίο, εν μέρει, θα κατασκευάσει νέες κάθετες προσθήκες σε δύο σχολεία, προσφέροντας στους μαθητές και τους κατοίκους της περιοχής ένα μέρος για να ξεφύγουν από έναν κυματιστό ωκεανό.

Οι επιστήμονες προειδοποιούν εδώ και χρόνια ότι ένας άλλος καταστροφικός σεισμός θα μπορούσε να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή στη ζώνη καταβύθισης Cascadia, ένα ρήγμα "μεγαθραύσματος" μήκους 600 μιλίων που εκτείνεται από το νησί Βανκούβερ της Βρετανικής Κολομβίας έως το ακρωτήριο Μεντοσίνο της Καλιφόρνια.

Ένας σεισμός από το ρήγμα, που βρίσκεται περίπου 70 μίλια ανοιχτά, θα μπορούσε να προκαλέσει την άμεση πτώση της γης κατά μήκος της ακτής κατά μερικά μέτρα. Η ξαφνική κίνηση κάτω από τη θάλασσα θα έστελνε τεράστια κύματα προς την ακτή. Και ενώ τα πρόσφατα τσουνάμι που προκλήθηκαν από σεισμούς και ηφαίστεια στην περιοχή του Ειρηνικού είχαν ως αποτέλεσμα μικρά κύματα στη δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών ώρες αργότερα, ένα κύμα Cascadia θα έφτανε στις ακτές μέσα σε 15 λεπτά.

Σε πολλά τμήματα της βορειοδυτικής ακτής, δεν υπάρχουν γκρεμοί ή ψηλά κτίρια για να σκαρφαλώσει κανείς - δεν υπάρχει πουθενά να πάει.

Η έλλειψη επιλογών εκκένωσης σημαίνει ότι ο αριθμός των νεκρών θα μπορούσε να είναι σχεδόν ασύλληπτος, ξεπερνώντας κατά πολύ οποιαδήποτε άλλη φυσική καταστροφή στην ιστορία των ΗΠΑ. Στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, σύμφωνα με το σενάριο 9,0 που χρησιμοποιεί η πολιτεία για τις εκτιμήσεις της, περίπου 70.000 άνθρωποι θα βρίσκονταν πιθανότατα στις πεδινές περιοχές που θα μπορούσαν να κατακλυστούν από ένα μεγάλο τσουνάμι, και 32.000 από αυτούς δεν θα είχαν κανένα κοντινό ύψωμα για να διαφύγουν μέσα σε 15 λεπτά.



Ανάλογα με την εποχή και την ώρα της ημέρας, το Όρεγκον εκτιμά ότι 5.000 έως 20.000 θα μπορούσαν να πεθάνουν κατά μήκος της ακτής σε ένα παρόμοιο συμβάν, κυρίως λόγω της έλλειψης επιλογών διαφυγής.Η πολιτεία έχει προγραμματίσει έναν ακόμη πιο θανατηφόρο σεισμό, με βάση το γεωλογικό αρχείο, που θα μπορούσε να δημιουργήσει τσουνάμι ύψους 100 μέτρων σε ορισμένα μέρη. Επιπλέον θάνατοι αναμένονται στη Βόρεια Καλιφόρνια, ιδίως στο Crescent City, όπου ένα τσουνάμι που ήρθε από την Αλάσκα σκότωσε 11 ανθρώπους το 1964.

Το ερώτημα, λένε οι επιστήμονες, δεν είναι αν αλλά πότε. Η πιθανότητα ενός μεγασεισμού 9,0 βαθμών στο ρήγμα Cascadia τα επόμενα 50 χρόνια, σύμφωνα με την έρευνα, είναι περίπου μία στις εννέα (αν και η πιθανότητα του ακριβούς είδους σεισμού που προβλέπεται στα μοντέλα σχεδιασμού που χρησιμοποιεί κάθε πολιτεία θα ήταν μικρότερη)- οι πιθανότητες ενός μικρότερου αλλά και πάλι ισχυρού σεισμού - μεγέθους μεγαλύτερου από 7,0 βαθμούς - είναι μία στις τρεις. Η πίεση συνεχίζει να αυξάνεται κατά μήκος των εκατοντάδων μιλίων όπου η πλάκα Juan de Fuca πιέζεται κάτω από τη βορειοαμερικανική πλάκα.



"Κάθε μέρα, κατά μέσο όρο, ωθούνται μεταξύ τους με ρυθμό περίπου όσο μεγαλώνουν τα νύχια", δήλωσε η Corina Allen, η επικεφαλής γεωλόγος επικινδυνότητας στην Πολιτεία της Ουάσινγκτον. "Κάθε χρόνο που ο σεισμός δεν συμβαίνει, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να συμβεί τον επόμενο χρόνο".

Οι αξιωματούχοι όλα αυτά τα χρόνια έχουν αναρτήσει πινακίδες για τις διαδρομές εκκένωσης και έχουν σχεδιάσει τρόπους για να μετακινηθούν οι άνθρωποι σε υψηλότερα σημεία. Αλλά πολλές κοινότητες παραμένουν οδυνηρά ευάλωτες.

Στην περιοχή Long Beach της Ουάσινγκτον, για παράδειγμα, αρκετές κοινότητες - που φιλοξενούν χιλιάδες κατοίκους - βρίσκονται κατά μήκος μιας επίπεδης, στενής χερσονήσου που εκτείνεται πάνω από 20 μίλια. Οι αξιωματούχοι τα τελευταία χρόνια είχαν εξετάσει το ενδεχόμενο να κατασκευάσουν έναν τεχνητό λόφο για να βοηθήσουν στην εκκένωση από τσουνάμι, αλλά εγκατέλειψαν την ιδέα όταν η μοντελοποίηση έδειξε ότι έπρεπε να είναι πολύ ψηλότερος από ό,τι ήταν εφικτό.

Ίσως πουθενά δεν είναι πιο ευάλωτο από το Ocean Shores, μια ειδυλλιακή κοινότητα 6.700 κατοίκων, με χιλιάδες άλλους που την επισκέπτονται το καλοκαίρι για να ξεφύγουν από την αστική ζωή και να απολαύσουν τα χιλιόμετρα παρθένας παραλίας δίπλα στα κύματα που βροντούν. Η πόλη έχει μικρό υψόμετρο και το τσουνάμι που θα μπορούσε να συνοδεύσει ένα ρήγμα 9,0 βαθμών θα την κατακλύσει ολόκληρη.





















Ο κόσμος θα μπορούσε να προσπαθήσει να βγει με το αυτοκίνητο, αλλά οι αξιωματούχοι αναμένουν ότι οι δρόμοι θα είναι στραβωμένοι και βυθισμένοι ή καλυμμένοι από καλώδια μεταφοράς ρεύματος, δέντρα και συντρίμμια. Η αναμενόμενη υποβύθιση θα προκαλούσε απότομη βύθιση ολόκληρης της περιοχής έως και επτά πόδια- η δόνηση θα μπορούσε να προκαλέσει ρευστοποίηση των αμμωδών εδαφών πριν το τσουνάμι φτάσει στην ακτή.

Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να τρέξουν σε ψηλό έδαφος έξω από την πόλη, αλλά το Ocean Shores βρίσκεται σε μια χερσόνησο μήκους έξι μιλίων. Όσοι μένουν προς το νότιο άκρο θα απέχουν περίπου οκτώ μίλια από το ύψωμα. Ανάλογα με τη θέση τους, οι κάτοικοι μπορεί να είχαν μόνο 10 λεπτά μετά τη διακοπή της δόνησης πριν το κύμα αρχίσει να τους ξεβράζει.

"Σε 10 λεπτά, δεν υπάρχει πολύς χρόνος για να πάει κανείς πολύ μακριά", δήλωσε η κ. Allen.

Η καλύτερη επιλογή μπορεί να είναι να ανέβουν σε μια ταράτσα ή να σκαρφαλώσουν σε ένα δέντρο. Αλλά πολλά από τα κτίρια της περιοχής δεν έχουν κατασκευαστεί για να αντέξουν έναν τέτοιο σεισμό, πόσο μάλλον ένα τσουνάμι, το οποίο θα εκσφενδονίζει αυτοκίνητα, κορμούς και άλλα συντρίμμια σε αντικείμενα στο πέρασμά του.

Δεκάδες άλλες παραθαλάσσιες κοινότητες κινδυνεύουν επίσης, είπαν οι ερευνητές, συμπεριλαμβανομένων των Seaside, Gearhart και Tillamook, στο Όρεγκον, Crescent City και η χερσόνησος Samoa, κοντά στην Εύρηκα, στην Καλιφόρνια, καθώς και περιοχές πάνω και κάτω από την ακτή της Ουάσινγκτον.
















Για να βελτιώσουν τις πιθανότητες επιβίωσης, οι αξιωματούχοι στην Πολιτεία της Ουάσινγκτον πρότειναν ένα δίκτυο 58 κατακόρυφων δομών εκκένωσης κατά μήκος της εξωτερικής ακτής και συνέστησαν να εξεταστούν δεκάδες άλλες. Θα μπορούσαν να παρέχουν σε 22.000 ανθρώπους μια επιλογή διαφυγής, αν και χιλιάδες άλλοι θα παρέμεναν εκτός εμβέλειας.

Κάθε δομή θα μπορούσε να κοστίσει περίπου 3 εκατομμύρια δολάρια.

Οι κατακόρυφες δομές εκκένωσης έχουν υιοθετηθεί στην Ιαπωνία εδώ και χρόνια, με τη μορφή πλατφορμών, πύργων και τεχνητών αναχωμάτων. Έγιναν καταφύγιο για πολλούς κατά τον σεισμό και το τσουνάμι του 2011, αν και το γεγονός αυτό σκότωσε περισσότερους από 19.000 ανθρώπους.

Στον βορειοδυτικό Ειρηνικό, μόνο δύο κατακόρυφες δομές εκκένωσης έχουν κατασκευαστεί μέχρι στιγμής. Η μία είναι ένα κτίριο του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Όρεγκον στο Νιούπορτ, Όρεγκον. Η άλλη είναι ένα τμήμα του δημοτικού σχολείου Ocosta στην Ουάσινγκτον. Άλλες πόλεις έχουν εξετάσει αλλά δεν έχουν ακόμη κατασκευάσει πύργους εκκένωσης, όπως το Seaside, Ore, το οποίο μετέφερε το γυμνάσιο και το λύκειο σε λόφους ανατολικά της πόλης.

Στο Τόκλαντ της Ουάσινγκτον, η Σαρλίν Νέλσον, πρόεδρος της φυλής Shoalwater Bay, δήλωσε ότι η φυλή εργάζεται εδώ και περίπου 18 χρόνια πάνω σε στρατηγικές διαφυγής. Η πρώτη τους λύση ήταν ένα κτίριο στους λόφους που σχεδιάστηκε ως κέντρο εκκένωσης, με προμήθειες.

Πραγματοποίησαν εκδηλώσεις εξάσκησης για να μεταφέρουν τους ανθρώπους σε υψηλά σημεία, αλλά μία από τις πολλές οικογένειες που ζουν στη στενή λωρίδα γης που προεξέχει στον κόλπο Willapa διαπίστωσε ότι τους πήρε 56 λεπτά με τα πόδια για να ανέβουν στο κέντρο. Το κύμα θα έφτανε πιθανότατα σε 20 λεπτά.


Η φυλή άνοιξε πρόσφατα το έδαφος για έναν πύργο, ο οποίος χρηματοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών, με πασσάλους θαμμένους 51 πόδια στο έδαφος και δύο υπερυψωμένες πλατφόρμες που θα μπορούσαν να χωρέσουν εκατοντάδες ανθρώπους.

Ακόμη και όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή, είπε η κ. Νέλσον, οι άνθρωποι θα πρέπει να εξασκηθούν στα σχέδια διαφυγής τους και να γνωρίζουν τις διαδρομές για πιθανή ασφάλεια. Θα πρέπει να έχουν έτοιμη μια τσάντα με βασικές προμήθειες - αλλά όχι τόσες πολλές ώστε να τους καθυστερούν όταν τρέχουν για τη ζωή τους. Δεν θα υπάρχει χρόνος για δισταγμό ή για να σκεφτούν προς ποια κατεύθυνση να κατευθυνθούν.

"Πρέπει να είστε προετοιμασμένοι, να ξέρετε τι πρέπει να κάνετε και να το κάνετε", είπε.

Εκτός από τις όποιες ζημιές μπορεί να προκαλέσει ένα τσουνάμι, ο ίδιος ο σεισμός θα προκαλέσει εκτεταμένες καταστροφές, με κτίρια που θα καταρρεύσουν, γέφυρες που θα καταρρεύσουν, ενεργειακές διακοπές και μαζικές απώλειες σε μια περιοχή 140.000 τετραγωνικών μιλίων, συμπεριλαμβανομένων του Σιάτλ και του Πόρτλαντ.

Ο επείγων χαρακτήρας έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, τα οποία στις παράκτιες πόλεις μοιάζουν με ρολόι που χτυπάει αντίστροφα.

Ο τελευταίος μεγάλος σεισμός στο ρήγμα Cascadia σημειώθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1700, λένε οι επιστήμονες. Ο Κρις Γκόλντφινγκερ, ερευνητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Όρεγκον, δήλωσε ότι τα γεωλογικά στοιχεία των τελευταίων 10.000 ετών δείχνουν ότι μαζικοί σεισμοί μεγέθους περίπου 9,0 βαθμών συμβαίνουν στο ρήγμα κατά μέσο όρο κάθε 430 χρόνια. Αν συνυπολογιστούν και οι μικρότεροι αλλά ακόμα ισχυροί σεισμοί σε τμήματα του ρήγματος, το χρονοδιάγραμμα σε ορισμένες περιοχές συρρικνώνεται σε κάθε 250 χρόνια.



Έχουν περάσει 322 χρόνια.

Η μείωση του αναμενόμενου αριθμού των θυμάτων είναι δύσκολη όταν ο σχεδιασμός της αντιμετώπισης έχει αφεθεί σε μεγάλο βαθμό στην κάθε κοινότητα, δήλωσε ο κ. Goldfinger. Χρειάζεται μια συνολική ομοσπονδιακή λύση με συνοδευτική χρηματοδότηση, είπε, και δεν υπάρχει πολύς χρόνος για καθυστερήσεις, δεδομένου του όγκου της εργασίας που απαιτείται για την προετοιμασία.

"Θα επισκιάσει την κλίμακα οποιασδήποτε καταστροφής που είχαμε ποτέ", δήλωσε ο κ. Goldfinger. "Ξέρουμε ότι έρχεται".

nytimes.com

ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου