Μολυβένιες πεταλούδες.

 Αφιερώνεται στην…

στης οποίας τα επιστημονικά χωράφια μπήκα με άδεια απ’ τη σημαία! 

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Έ, λοιπόν, είναι προφανές· πάντα ήταν.

Αλλά στα προφανή είναι, που κολλάμε. Αυτά είναι, που δεν βλέπουμε.

. . . . . . .

Την εξουσία, ή την παίρνεις μόνος σου με το σπαθί σου (στην κυριολεξία!), ή σου τη δίνουν.

Στη δεύτερη περίπτωση, σου τη δίνουν κάποιοι αφανείς… κάποιοι, κρυμμένοι στα παρασκήνια. Τώρα, μή ρωτάτε ποιά η δύναμη αυτωνών – πού βασίζονται, δηλαδή, κι είναι τόσο μάγκες, ώστε να δίνουν εξουσία καί σ’ άλλους. Δεν γνωρίζω. Υποθέσεις μέν μπορώ να κάνω, αλλά δεν γνωρίζω. Ειλικρινά.

Εν πάσει περιπτώσει, η εξουσία του δευτέρου τύπου (η δοτή) δεν χαρίζεται έτσι, αέρα-πατέρα. Πρέπει καί ο λαμβάνων αυτήν να δώσει κάτι. Καί μάλιστα, κάτι ΠΟΛΥ σημαντικό.

Αυτό, κατά κανόνα, είναι τα παιδιά του.

. . . . . . .

α. Ιστορικά παραδείγματα

Τα ξέρουμε απ’ αρχαιοτάτων χρόνων.

Ένα.

Ας πούμε ότι η Άλφα φυλή κινδύνευε (ή θα κινδύνευε στο μέλλον) από την -ανερχόμενη- Βήτα φυλή.

Όσο η δύναμη της Άλφα ήταν μεγαλύτερη της Βήτα, τα βρίσκανε με συνεννοήσεις. Κι όταν δίνανε μάχες, η Βήτα σαφώς έχανε· αλλά, επειδή ήξερε ότι ακόμη δεν έχει φτάσει στο σημείο που πρέπει, δεν το συνέχιζε. Υπέγραφε ειρήνη – με όρους, που της υπαγόρευε η Άλφα. (Αν της έκοβε λίγο, απέφευγε τελείως τον πόλεμο με μαλαγανιές – συμφωνίες μή επιθέσεως, φόρου υποτέλεια, καί τα ρέστα… έως ότου έπαιρνε την εκδίκησή της κάπου στο μέλλον.)

Πώς, όμως, διασφαλιζόταν η ειρήνη; απλούστατα, η Άλφα φυλή έπαιρνε ομήρους (εντάξει… πολλές φορές καί μέσα σε «χρυσό κλουβί», παναπεί με όλε τις ανέσεις ΠΛΗΝ της ελευθερίας) τα παιδιά του άρχοντα της Βήτα.

Ο Αττίλας, ας πούμε: μεγάλωσε από πιτσιρικάς μέσα στη Ρώμη, ανάμεσα στους Ρωμαίους.

Μετά, βέβαια, έπαιρνε μπρός καί η μηχανή της προπαγάνδας: η Άλφα φυλή έδειχνε στα όμηρα Βητόπουλα ότι υπερέχει καί στον πολιτισμικό τομέα, άρα κοίταζε να τους εμφυσήσει ίδια νοοτροπία, ώστε αργότερα να γίνει καί η Βήτα φυλή πολιτισμικό παράρτημα της Άλφα. Άρα, να εκλείψει η πιθανότητα μελλοντικών ενόπλων εξεγέρσεων καί συρράξεων.

Βέβαια, μερικές φορές αυτό γύριζε μπούμερανγκ: ο Αττίλας, ας πούμε, είχε μάθει όλη τη στρατηγική των Ρωμαίων, γι’ αυτό αργότερα δυσκολεύτηκαν πολύ να τον κάνουν ζάφτι. Αλλά, δε βαρυέσαι· στο κάτω-κάτω, ήταν θέμα μάχης μυαλών – όποιος μπορούσε να καπελλώσει τον άλλον.

Δύο.

Το ίδιο βιολί συνέχισαν αργότερα καί οι Βυζαντινοί. Δίνανε μεγάλα αξιώματα (καί μεγάλα δώρα) στον κάθε βάρβαρο, γιά να μην τους ζαλίζει τον έρωτα. Ακόμη καί στην παρακμή τους.

Στην οποία παρακμή τους κάνανε καίσαρα της αυτοκρατορίας τον τυχοδιώκταρο Ροζέ ντέ Φλόρ, παρά το ότι ο τελευταίος κορόϊδευε με θράσος μπροστά στον ηλίθιο αυτοκράτορα Ανδρόνικο το τεράστιο καπέλλο του καίσαρα.

Ωστόσο, τις περισσότερες φορές ήταν αδιαμφισβήτητο το ποιός κάνει κουμάντο. Νά, ας πούμε όταν ο Νικηφόρος Φωκάς νίκησε τους Άραβες καί συνέλαβε αιχμάλωτο τον αρχηγό τους, τον Αμηρά: στις κερκίδες του κατάμεστου ιπποδρόμου, μπροστά σε αλαλάζοντα πλήθη, τον έβαλε να πέσει στα τέσσερα καί τον πάτησε τελετουργικώς στο κεφάλι. Καί μετά, τον έβαλε να καθήσει δίπλα του… καί τού ‘δωσε μέχρι καί πύργο δικό του στημΜπόλιν. (Καί εισοδήματα.) Όπερ σημαίνει: εσύ, πλέμπα, στο εξής θα τον σέβεσαι τον Αμηρά ως άρχοντα κι ευνοούμενο του αυτοκράτορα, αλλά να ξέρεις ποιός κάνει ουσιαστικά κουμάντο!

Τρία.

Πήγε, λέει, ο Καρλομάγνος στη Χριστουγεννιάτικη λειτουργία. Τελειώνει η λειτουργία, κάνει να φύγει ο Καρλομάγνος, αλλά οι ψαλτάδες άρχισαν πάλι.

Τον έπιασε απ’ το χέρι ο Πάπας, καί τον οδήγησε στο ιερό. Κι εκεί, του φόρεσε το στέμμα στο κεφάλι – κι έδωσε το σύνθημα γιά πανηγυρική δοξολογία. Εστεμμένος αυτοκράτωρ ο Καρλομάγνος!

Ο οποίος, όμως, Καρλομάγνος δεν ήταν καθόλου μαλάκας· χαμογέλασε, γύρισε προς τον Πάπα, καί του είπε:

«– Άκου ‘δώ, παπά! Άμα ήξερα ότι ετοίμαζες τέτοια δουλειά, δεν θα πάταγα!»

Παναπεί, την εξουσία την έχω εγώ! Δεν μου τη χαρίζεις εσύ!

Αλλά ήταν αργά, διότι ο πονηρός πάψ πρόλαβε καί του τη φόρεσε. Τού ‘δειξε ότι δεν έκανε ουσιαστικό κουμάντο κανένας Καρλομάγνος. Έκτοτε, βέβαια, το βιολί αυτό συνεχίζεται – μερικές φορές μάλιστα με τη θέληση των στεφομένων (πχ Ναπολέων). Αλλά, τί τα θες; άμα σου τη δίνει την εξουσία ο ίδιος ο Θεός, λίγο τό ‘χεις; 

. . . . . . .

β. Τα ανταλλάγματα χοντραίνουν

Επειδή, ακόμη καί οι βάρβαροι μαθαίνουν, κάθε μέθοδος επιδεκτική βελτιώσεως …βελτιώνεται.

Έτσι, από ένα σημείο καί μετά, ουδείς αρκείτο σε συνθήκες φιλίας, απόδοση φόρου υποτέλειας, «χρυσή» ομηρία των παιδιών του αντιπάλου, καί τα ρέστα. Το προχώρησαν το πράγμα, καί ζητούσαν καί …κώλο! Στην κυριολεξία!!!

Γιατί;

Διότι, σου λέει, τί εμπιστοσύνη νά ‘χω στον αντίπαλο; κι άμα μια μέρα την κοπανήσουν τα παιδιά του; (Αγόρια, εννοείται.) Κάτσε, λοιπόν, να τα κάνω πουστράκια, ώστε πρώτον να τά ‘χω στο χέρι, καί δεύτερον να μή διαιωνιστεί η αντίπαλη βασιλική γενιά του εχθρού.

Παραμονές που ήταν να πέσει η Μπόλις στους τουρκαλάδες, ο Λουκάς Νοταράς ήταν ο άτυπος λαϊκός αρχηγός των Ανθενωτικών. (Ο άτυπος θρησκευτικός αρχηγός τους ήταν εκείνο το αρχιλαμόγιο, ο Σχολάριος-Γεννάδιος.) Ο Μεχμέτ Β’, ο (γιαλαντζή) «Πορθητής», τά ‘ξερε αυτά. Αλλά, δεν έδινε δοτή εξουσία, παρά μόνον με τ’ ανταλλάγματα που ήθελε αυτός! Τί νόμιζε ο Νοταράς, δηλαδή; ότι ο Μεχμέτ Β’ θα τον έκανε νταβατζή των υποδούλων Ρωμηών επί τήι εμφανίσει; Σιγά!

Πέφτει, λοιπόν, η Μπόλις, καί βρίσκει ο Μεχμέτ Β’ τον Νοταρά· καί του λέει: «- Δικέ μου! Θέλω τ’ αγόρια σου γιά τα χαρέμια μου!»

Ανατρίχιασε ο Νοταράς, διότι ήξερε πολύ καλά τί σήμαινε αυτό, καί σιώπησε. (Δεν σήκωνε, βέβαια, να πεί όχι. Ή, τέλος πάντων, δεν ήταν τέτοιος τύπος αυτός, θαρραλέος.)

«– Δέ μιλάς;», λέει ο Μεχμέτ Β’ κοροϊδευτικά. «- Φέρτε εδώ τα παιδιά του!»

Όταν ήρθαν τα Νοταράκια, ήρθαν καί κάτι μεμέτηδες χατζαροφόροι. Χράπ! το ένα το κεφάλι μπροστά στα μάτια του πατέρα τους. Χράπ! καί το δεύτερο κεφάλι.

«- Καί τώρα, Νοταρά, η σειρά σου! Σκύψε!», είπε ο Μεχμέτ Β’.

Χράπ! καί το σκατογεμές κεφάλι του Νοταρά, να δεί μία καί καλή αν είναι καλύτερο το «φακιόλιον Ανατολίτου» από τη «Λατινική καλύπτρα», κι αν αξίζει να το προτιμάμε.

[ΚΑΝΕΝΑ από τα δύο δεν είναι προτιμητέο· αλλά, ο βλάξ είναι βλάξ, κι ο προδότης προδότης – καί δεν αλλάζουν.]

Αργότερα, ο Μεχμέτ Β’ ξήλωσε καί τον Γεννάδιο (που στο μεταξύ τον είχε κάνει πατριάρχη), διότι ο τελευταίος κυκλοφορούσε δημοσίως με τη γκόμενά του.

Βέβαια, ο Γεννάδιος δεν είχε παιδιά, να τα πιάσει ο Μεχμέτ Β’ καί να τους αναδείξει …τη θηλυκή τους πλευρά! lol!!! Όπως -αιώνες αργότερα- παιδιά δεν είχε ούτε ο Γεώργιος Μερκούρης, ο προπολεμικός αρχηγός του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος. Τον οποίο οι Γερμαναράδες επί Κατοχής κλάσανε μεγαλοπρεπώς, καί δεν τον διορίσανε νταβατζή (γκαουλάϊτερ) των υποδούλων Ελλήνων «επί τήι εμφανίσει», όπως περίμενε ο ίδιος.

Σου λέει, τί δηλαδή;! Επειδή εσύ έγινες από μόνος σου παράρτημα δικό μας, παναπεί ότι θα μας πείς καί τί θα κάνουμε; Όχι! Εμείς δίνουμε εξουσία – κι άμα θέλουμε!

. . . . . . .

Επιστρέφοντας στους Οθωμανούς, παρατηρούμε ότι με το διάβα των αιώνων η μέθοδος βελτιώθηκε ακόμη περισσότερο. Έτσι, κατά το 1700-1800, όποιος προοριζόταν γιά εξουσία, περνούσε οπωσδήποτε κι απ’ το Εντερούν. (Ίσον, παραφθορά της λέξης «ενδότερα».) Όπου οι μέχρι τότε άντρες γινόντουσαν …καλέ, άααανδρες! 

Καί μετά, βεβαίως, είχανε την εξουσία – καί μιά μουστάκα μισό μέτρο, διότι η πλέμπα δεν έπρεπε να τα μαθαίνει αυτά τα χαΐρια των επιφανών αυτών …καλέ, αααανδρών!

. . . . . . .

γ. Μπαίνει κι η επιστήμη στο κόλπο!

Μεταπολεμικώς, η μέθοδος βελτιώθηκε ακόμη περισσότερο. Στη Δύση, αυτή τη φορά. (Τί, δηλαδή; μόνο τα μεμέτια θα πουλάνε μυαλό στην …πολιτική επιστήμη; Έ;  )

Τα ξεκωλιάσματα, βεβαίως, των μελλοντικών δοτών εξουσιαστών δεν σταματήσαν να δίνουν καί να παίρνουν – είτε μονόπλευρα (να κάνει τη δουλειά του ο αγάπης, κι η κρυμμένη κάμερα να γράφει), είτε αμφίπλευρα, τύπου «Εντερούν». Τί νομίζετε; ότι στη Σκάλλ έντ Μπόουνς η έφηβη πιτσιρικαρία μονάχα κάνει τη …χαριτωμένη νεανική …μαλακία, ν’ αυνανίζεται μέσα σε φέρετρο; Δέεεεν το …επεκτείνουν το πράγμα; 

Ο αυνανισμός ενώπιον των υπολοίπων …φιλάθλων είναι απλά αυτό που έχει μαθευτεί παραέξω. Το τί γίνεται πραγματικά εκεί μέσα (στις «μυητικές τελετές» των νεκροκεφαλών), είναι άλλη ιστορία.

Κυρίες καί κύριοι, παρά το ότι πολλά Ελληνόπουλα έχουν φοιτήσει σε αγγλοσαξωνικά πανεπιστήμια, πολύ φοβάμαι ότι δεν έχει γίνει κατανοητό ούτε σ’ αυτά, ούτε σ’ εμάς τί ακριβώς παναπεί «φοιτητικές αδελφότητες» των αγγλοφώνων πανεπιστημίων, ή ποιό κλίμα επικρατεί ακριβώς στα ιδιωτικά «καλά» σχολεία (καί άντρα της ομοφυλοφιλίας) του αγγλοφωνισμού.

Τέλος πάντων, από κάποιο σημείο καί μετά δεν αρκούσε το ξεκώλιασμα των μελλοντικών δοτών εξουσιαστών, αλλά προσετέθη καί το μυαλοτηγάνισμα. Καί δή, με «επιστημονικό» τρόπο.

. . . . . . .

Τη δεκαετία του 1950, καί θες αυτόνομα, θες σα συνέχεια ναζιστικών παρομοίων πειραμάτων, στην …επιστημονική «διαμόρφωση προσωπικότητας» ενός ατόμου, προσετέθησαν (α) τα ψυχοδηλωτικά («ψυχεδελικά») ναρκωτικά, καί (β) το σόκ. Ένθα «σόκ» ήταν ο βιασμός ακόμη καί βρεφών. Σπανιώτερα, το «σόκ» ήταν ο φόνος πολύ συγγενικού προσώπου του «υποκειμένου». (Βλέπε την ταινία «Τα παιδιά απ’ τη Βραζιλία».)

Τα δυστυχή αυτά παιδιά ανέπτυσσαν σαφώς διαταραγμένες προσωπικότητες, καί ονομάστηκαν «μονάρχες» – το δέ σύμβολό τους είναι η εντυπωσιακή πεταλούδα «Μόναρκ» (μονάρχης), ευνόητο γιατί.

Το όλο πρόγραμμα (που περιλάμβανε κι άλλα τέτοια χαριτωμένα) ήταν το διαβόητο Μάρκ Ούλτρα… το οποίο ήταν τόσο επικίνδυνο, που το 1973 το σταμάτησε ο ίδιος ο τότε αρχηγός της Σία, ο Ρίτσαρντ Χέλμ, ο οποίος διέταξε επίσης να καταστραφούν όλα τα σχετικά έγγραφα.

Αυτά επισήμως – αλλά, βέβαια, δεν ξέρουμε τί γίνεται στη ζούλα μέχρι σήμερα.

Δεν ξέρουμε, αλλά υποψιαζόμαστε.

. . . . . . .

Πάντως, ουδέν καινόν. Τέτοιου τύπου «σόκ», γνωστό αρχαιόθεν, είναι η περιτομή. (Ναίναίναίαίαί!!!…)

Δεν πρόκειται μονάχα γιά την απτή δήλωση προς τον Κρόνο ότι: «αποκόπτω -συμβολικώς- το πέος μου, γιά να μή φοβάσαι ότι θα βγάλω απόγονο που θα σε εκθρονίσει, καί με σκοτώσεις». Αλλά, αφού αυτή η δουλειά γίνεται σε μόλις οκτώ ημερών βρέφος (στα μεμέτια, σε λίγο μεγαλύτερα παιδιά – 2, ή 3 ετών), δημιουργεί ένα τρομερό υποσυνείδητο σόκ θανάτου (εφ’ όσον το σώμα παύει πιά να είναι όπως το έφτιαξε η Φύση), το οποίο ακολουθεί το συγκεκριμένο άτομο όλη του η ζωή.

Ως συνέπεια, αυτή η δουλειά βγάζει άτομα άκρως εγωϊστικά, άκρως διεκδικητικά, καί άκρως επιθετικά. Αυτά τα άτομα είναι από εκείνα, που «έχουν πάντα δίκιο», καί θεωρούν τους εαυτούς τους μεν μικρούς θεούς, τους δε άλλους ανθρώπους σκουπίδια.

Δεν είναι μονάχα τα «ιερά» βιβλία τους (τζιούζ καί μουσλιμιών), που είναι γεμάτα βρισιές καί απειλές προς κάθε μή ομόφρονά τους, δεν είναι μονάχα που η ψευτιά έχει αναχθεί σε ιερό θεσμό… Έχετε δοκιμάσει ποτέ να συζητήσετε νηφάλια καί πολιτισμένα με τέτοια άτομα;

Αν περιμένετε ν’ ακούσουν την άποψή σας καί να σας δώσουν δίκιο, απλά χάνετε τον χρόνο σας.

Αυτά, αφιερωμένα εξαιρετικώς στους μαλάκες, που περιμένουν να «ενταχθούν» στην Ελληνική κοινωνία τα λαθρομούσλιμζ.

. . . . . . .

Επανερχόμαστε.

Λοιπόν, η διαφορά του βιασμού σε βρέφος από τον βιασμό σε έφηβο, είναι ότι:

• το μεν βρέφος μιά ζωή θα είναι «ξεκούρδιστο» από μυαλά / ψυχολογία / κινησιολογία / νεύρα,
• ο δέ έφηβος, επειδή ήδη είναι -σε μεγάλο βαθμό- σχηματισμένη προσωπικότητα, θα το θάψει το γεγονός του βιασμού του κάπου σε δεύτερο, τρίτο… νιοστό υποσυνείδητο επίπεδο. Χωρίς, βέβαια, ν’ απαλλαγεί ποτέ του απ’ την ανάμνηση αυτή, ή τις συνέπειές της. Που σημαίνει, ότι μιά ζωή θα φέρεται στους άλλους με (δυσκόλως κρυπτόμενον) άκρως συμπλεγματικό / μισάνθρωπο τρόπο.

Έχω παραδείγματα καί των δύο περιπτώσεων, δεν μιλάω κουτουρού.

Προ ετών, σε αεροδρόμιο εκτός Ελλάδος, κι ενώι περίμενα ανταπόκριση αεροπλάνου, βλέπω έναν τύπο, προφανώς Ευρωπαίο, μάλλον Άγγλο, να συνοδεύει Ασιάτισσα με ασιατικά ρούχα (σκούρα φάτσα – μάλλον Μαλαία, ή Ινδονήσια), δύο αγοράκια 5-6 ετών (απροσδιορίστου φυλής) να περπατάνε, κι ένα αγοράκι (παρομοίως απροσδιορίστου φυλής) κάπου ενός έτους στην αγκαλιά του. Το μικρό αυτό ήταν, λες κι είχε καταπιεί ψηφιακό χρονόμετρο: ούρλιαζε εκκωφαντικά γιά μερικά δευτερόλεπτα, καί μετά σταματούσε γιά άλλα κάποια δευτερόλεπτα. Μετά ξαναούρλιαζε, καί μετά πάλι κάλμα. Καί ούτω καθ’ εξής, στα ακριβώς ίδια χρονικά διαστήματα on-off!!!!! Άμα ήθελες, δηλαδή, να διορθώσεις τον ταλαντωτή του ρολογιού σου, δεν είχες, παρά να στήσεις αυτί στις τσιρίδες του μικρού.

Ο κόσμος, θες επειδή σεβάστηκε τη γυναίκα, θες επειδή οι τσιρίδες του μικρού έσπαγαν αρχίδια, τους παραχώρησε τη σειρά του, κι έφυγαν προς το γκισέ τους κι ησυχάσαμε. Ωστόσο, δυό χρόνια αργότερα είδα στο Διαδίκτυο πως αυτόν ακριβώς τον τύπο τον κυνηγούσε η Ιντερπόλ ως παιδεραστή!!!!! (Μόνον ως παιδεραστή, ή καί ως βασανιστή βρεφών; δεν έμαθα.)

Απ’ την άλλη, πάλι, τέως έφηβο καί βιασμένον καί μυαλοτηγανισμένον σε δοτή εξουσία, έχετε δεί όλοι σας.

Έ, όχι καί σε «ποιόν αναφέρομαι»!

Σε ποιούς αναφέρομαι, είναι το σωστό.

. . . . . . .

Καταλαβαίνετε, τώρα, γιατί στις παραμονές των προσφάτων εκλογών μιλούσα σε αρθράκι γιά τη δική μου τη νεότητα;… τις σπουδές μου, τα φιλαράκια μου, τη θητεία μου, τα γλέντια μου, τα ταξίδια μου, τις γκόμενές μου… καί προς στιγμήν νομίσατε ότι ήμουν εκτός θέματος; Κατέληγα ότι δεν έχω / δεν έχουμε, εμείς οι απλοί άνθρωποι τίποτε κοινό με τα άτομα, που μας ζητάνε την ψήφο μας.

Βέβαια, ποιός άκουσε καί ποιός άλλαξε πορεία τότε…

Αλλά επανήλθα, καί σας τα λέω πλέον φόρα παρτίδα, μπας καί καταλάβετε:

• Από τί καί προς τί αυτή η αυτοκαταστροφική ξεροκεφαλιά τους (αυτοκαταστροφική, διότι καλό τέλος δεν θά ‘χουν).
• Από τί καί προς τί το τόσο μίσος εναντίον του Ελληνικού Λαού, που στο κάτω-κάτω τους έκανε πασάδες.

Πρόκειται γιά θλιβερά «μόναρκς», καί τίποτ’ άλλο.

Πεταλούδες βαρειές, από μολύβι…

…που νομοτελειακώς θα βουλιάξουν στην ανυπαρξία.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . .

Υγ 1: Η μέθοδος έχει βελτιωθεί ακόμη περισσότερο…

Σε κάποιο επεισόδιο των Έξ-Φάϊλς, δηλώνεται σαφώς στον θεατή ότι οι εξωγήϊνοι ζήτησαν τα ίδια τα παιδιά των μελών της διαβόητης επιτροπής Ματζέστικ-12, προκειμένου να τους δώσουν υπερ-τεχνολογία.

Βέβαια, οι συγκεκριμένοι «γκρίζοι» κοντούληδες εξωγήϊνοι μάλλον δεν τό ‘χουν συνήθειο να σοδομίζουν (καί πόσο μεγάλη να την έχουν, στο κάτω-κάτω; lol!!!), αλλά σ’ όλη εκείνη την -πρό εικοσαετίας- σειρά υπονοείτο ότι επεμβαίνουν κατά το δοκούν στο ανθρώπινο dna. Ώστε οι κρατούντες να γίνουν υπεράνθρωποι, αρκετά επίπεδα πάνω απ’ την πλέμπα. (Υπεράνθρωποι μέν, αλλά πάντα δούλοι των εξωγηΐνων.)

Αυτές τις ιστορίες με την επέμβαση στο dna καί την υβριδοποίηση τις ζούμε στις μέρες μας, καί το ξέρετε… δεν χρειάζεται περαιτέρω επεξήγηση.

Υγ 2: Γιά να είμαστε σωστοί ερευνητές, οφείλουμε ν’ αναγνωρίσουμε πως απομένουν κάτι δευτερότερα ερωτήματα προς απάντηση:

• Πχ, εάν επικεφαλής στις μαύρες σέχτες βρίσκονται πάντα γυναίκες.
• Καί γιατί, εφ’ όσον η ανδρική ομοφυλοφιλία χρησιμοποιείται προς εκβιασμό του (παθητικού) ομοφυλοφίλου, βγαίνουν τώρα τελευταία με τόσο ξεδιάντροπο τρόπο άτομα σαν τον Σβάμπ ή τον Τανταμόν, καί ντύνονται γυναίκες δημοσίως; ή ακόμη καί μέλη του εγχωρίου γκουβέρνου, που δηλώνουν ανοιχτά ότι είναι ομοφυλόφιλα;

Δεν γνωρίζω τις απαντήσεις.

Στο πρώτο ερώτημα, έχω να πω ότι προσωπικώς δεν φοβάμαι ούτε σατανίστριες, ούτε μάγισσες, ούτε Φέμεν καί συναφή επαγγέλματα. Ο άντρας ο βαρύς, ο σωστός, τις γραπώνει κάτι τέτοιες γερά απ’ το μαλλί… κι αν μεν είναι παλιόγριες, ένα γερό χέρι ξύλο καί στα επείγοντα, κι αν είναι νέες καί ωραίες, ένα γερό χέρι ξύλο στον πισινό, γδύσιμο, καί μετά στο κρεββάτι. Καί μετά, γίνονται γατούλες νιάου-νιάου!  Σιγά, τώρα, που θα μας φοβίσουν αι γεναίκαι!

Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα, υποψιάζομαι ότι πρόκειται γιά ένα είδος τελετουργίας της σέχτας τους, ή τέλος πάντων κάτι σαν εκπλήρωση υπόσχεσης προς τους ανωτέρους τους, γιά να βγούν απ’ την υποχρέωση· κάτι τέτοιο.

Ό,τι καί νά ‘ναι, αδιαφορώ πλήρως. Μόνον ο συστηματικός ιστορικός καταγραφέας των σεχτών μπορεί να ενδιαφέρεται, καί να μας πεί.

Υγ 3: Όλα, όσα γράφω, προέρχονται από πηγές προσβάσιμες σε όλους (πχ ειδησεογραφία), καί από προσωπικά συμπεράσματα. Τώρα… ναί, οκέϋ, μπορεί να πέφτω κι έξω. Αλλά, αν κάποιος δεν ικανοποιείται, ας κάνει την προσωπική του έρευνα.

Εμείς, τόσα μπορούμε, τόσα προσφέρουμε.

Υγ 4: Μονάχα να ξαναδώ τον οποιονδήποτε μαλάκα να ψηφίζει «μόναρκ» ως …ελπίδα του Έθνους!!!

Άει στο διάολο, καραγκιόζηδες παρτάκηδες ψηφοφόροι, συνέλθετε επιτέλους!

ergdhmerg.wordpress.com