Του Strange Attractor.
Προσοχή… ακολουθεί παραλήρημα.
Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, ακόμη και για τα «στρεβλά» νεοελληνικά μας δεδομένα.
Σαν δηλαδή να υπάρχει ένα μοχθηρό ανώτερο ον το οποίο προσπαθεί με το πάτημα ενός κουμπιού να βάλει τη χώρα μας σε φάση fast forward και να βρεθούμε σε συνθήκες οργανωμένου και αναπτυγμένου κράτους, χωρίς όμως καμιά από τις απαραίτητες για κάτι τέτοιο προϋποθέσεις.
Σαν δηλαδή να παίζει κάποιος αόρατος σε εμάς γίγαντας μαζί μας, κάποιος όμως που δεν έχει καμιά σχέση ή γνώση με τα νεοελληνικά δεδομένα και με την νεοελληνική πραγματικότητα, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες.
Έτσι, έχουμε μια κυβέρνηση υποτίθεται «αρίστων», που προσπαθεί να επιβάλλει μια ανερμάτιστη ατζέντα, ένα μίγμα νεοφιλελεύθερων και ταυτόχρονα βαθιά αναχρονιστικών πολιτικών, με αποτέλεσμα αυτό που βλέπουμε στην πράξη να είναι ένα πραγματικό αλαλούμ.
Υπουργοί που δεν έχουν εργαστεί ούτε μια μέρα είναι υπεύθυνοι για τα … εργασιακά.
Γόνοι, που σε άλλες περιπτώσεις δεν θα ήταν ικανοί ούτε για τον ρόλο κλητήρα σε μια δημόσια υπΕρεσία, νομοθετούν για τον δημόσιο τομέα.
Επαγγελματίες πολιτικάντηδες, κομματικοί γυρολόγοι, μαέστροι στην απεραντολογία και στον ξύλινο λόγο, με μόνο εφόδιό τους τα επικοινωνιακά εργαλεία, είναι αρμόδιοι για την καθημερινότητά μας και το χειρότερο; Για την ασφάλεια μας.
Ένας αχταρμάς καιροσκόπων, που με αφορμή την πλήρη ανικανότητα των προηγούμενων «ιδεολόγων», που με τη σειρά τους απαξίωσαν μια πανίσχυρη (άλλοτε και αλλού) ιδεολογία, είδαν φως και μπήκαν, εφαρμόζοντας τις δικές τους ιδεοληψίες ενδεδυμένοι τον μανδύα του «εκσυγχρονιστή» και του «μεταρρυθμιστή».
Παίζοντας ακόμη και τον ρόλο του νοικοκύρη, ή του πατριώτη, εξαπατώντας τους πολίτες για… ψηφαλάκια.
Με ισχυρή υποστήριξη των συμβατικών (και όχι μόνο) ΜΜΕ, τα οποία μπουκωμένα από κρατικό χρήμα βαράνε το συνοδευτικό ντέφι με κέφι και με μπρίο, κάνοντας κάποιους σκεπτόμενους εξ ημών να αναρωτιούνται αν ζούμε στη γενέτειρα της δημοκρατίας, ή σε καμιά πρώην σοβιετική δημοκρατία, ή ακόμη χειρότερα σε καμιά Βόρεια Κορέα…
Είμαστε μια χώρα που καλώς ή κακώς «εκσυγχρονιστήκαμε» βιαίως πριν από μερικές δεκαετίες.
Κάναμε ένα άλμα από την πρωτόγονη αγροτική οικονομία σε εκείνη της μικροαστικής οικονομίας υπηρεσιών, κυρίως τουρισμού, χωρίς να έχει μεσολαβήσει καμιά ενδιάμεση και απαραίτητη προσαρμογή.
Αργότερα, τη δεκαετία του ’90, έγινε ένα αντίστοιχο και άκαιρο άλμα, που είχε ως αποτέλεσμα να αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε ως Μαντάμ Σουσούδες, θεωρώντας πως πλέον μόνο οι ουρανοί είναι τα νέα όριά μας.
Μια η φαντεζί Ολυμπιάδα, μια το ευρωκύπελλο, μια το μετρό, μια τα διάφορα φθηνά δάνεια, οι Καγιέν με 72 άτοκες δόσεις κ.ο.κ. και ξαφνικά ο μέσος νεοέλληνας, με παππού ακτήμονα αγρότη, άρχισε να θεωρεί πως ζει στο Μονακό, το σύμπαν του χρωστάει και πως είμαστε ο εκλεκτός λαός.
Και μετά ήρθαν τα χαστούκια.
Δέκα τουλάχιστον χρόνια οικονομικής δυστυχίας, με αλλεπάλληλα μνημόνια, και ενώ η λογική λέει πως θα είχαμε πάρει το μάθημά μας… να ‘σου ξαφνικά οι άριστοι με τις δικές τους ανισόρροπες για τα δεδομένα συνταγές και τα κεφάλια πάλι μέσα.
Ιδρύοντας επιτελικό κράτος την ώρα που οι δημόσιες υπηρεσίες δεν έχουν καν Η/Υ και πνίγονται στη χαρτούρα, με πλημμυρισμένες στα νερά αποθήκες γεμάτες από φακέλους δεκαετιών.
Με συνταξιούχους να περιμένουν χρόνια για τη… σύνταξη.
Για να μην αναφερθώ στα νοσοκομεία, στην αστυνομία κλπ. κλπ.
Μόνο που οι άριστοι έχουν ένα ισχυρό όπλο. Όχι μόνο τον Αλέξη, ο οποίος αποτελεί βούτυρο στο ψωμί τους, όχι μόνο τα μίσθαρνα ΜΜΕ, όχι μόνο τους έμμισθους ή απλά ιδιοτελείς χειροκροτητές, αλλά την… πανδημία.
Η οποία αποτέλεσε το μάννα εξ ουρανού για τους κυβερνώντες μας.
Που τους έδωσε την ευκαιρία να νομοθετούν όπως γουστάρουν (συνήθως μέσω τηλεδιάσκεψης), την ώρα που ο (σοφός) λαός, υπό τους ρυθμούς των ΜΜΕ που λέγαμε, ασχολείται με τις μάσκες, τα εμβόλια, τον Λιγνάδη και τη… Λατινοπούλου.
Ναι, αλλά οι υποφώσκουσες σκληρές συνθήκες που επικρατούν σε μια υπανάπτυκτη σε όλα τα επίπεδα κοινωνία όπως η δική μας, συνεχίζουν να υπάρχουν και αυτό θα φανεί μόλις (και αν) επανέλθει η κανονικότητα.
Ένα μικρό δείγμα είδαμε σήμερα το πρωί με την ξαφνική απεργία των ναυτεργατών της ΠΕΝΕΝ, που αν και η απεργία τους κρίθηκε παράνομη και αντισυνταγματική εχθές (ως είθισται), αυτοί εμφανίστηκαν με πανό στο λιμάνι και απέκλεισαν για λίγες ώρες την πρόσβαση στα πλοία, τα οποία θα μετέφεραν τουρίστες στις Κυκλάδες.
Γιατί απεργούν; Ρωτήστε τον (μόνιμα άεργο) υπουργό Εργασίας, ο οποίος όπως δήλωσε τις προάλλες, με το νέο νομοσχέδιο που πέρασε δεν μειώνεται το εισόδημα των εργαζομένων, αφού θα αναπληρώνεται με… ρεπό!
Nevermind η εύσχημη κατάργηση του 8ώρου και άλλα τέτοια πολλά.
Ένα από τα πάμπολλα παρόμοια νομοσχέδια που περνάνε για όλους τους τομείς οι «άριστοι», πάντα νύχτα και που για τα μάτια του κόσμου τα ανεβάζουν και στην ηλεκτρονική διαβούλευση (άλλη κοροϊδία), χωρίς να λαμβάνουν καν υπ’ όψιν τα χιλιάδες συνήθως αρνητικά σχόλια και παρατηρήσεις.
Να ‘χαμε να λέγαμε δηλαδή. Επίφαση δημοκρατικότητας.
Με τους φίλα προσκείμενους στην κυβέρνηση επιχειρηματίες να τρίβουν τα χέρια τους με τον «κορπορατισμό» που ζούμε, νομίζοντας ότι έχουμε δημοκρατία.
Και με τα κανάλια να σιγοντάρουν ό,τι κάνει η κυβέρνηση. Η λίστα Πέτσα να ‘ναι καλά.
Όπως π.χ. σήμερα το πρωί, σε πάνελ του αδέκαστου ΣΚΑΙ, όπου οι κήνσορες έπνεαν μένεα εναντίον των ναυτεργατών που «τόλμησαν να απεργήσουν ενώ η χώρα προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια της».
Το ότι η κυβέρνηση τολμάει να υπερψηφίζει κατάπτυστα αντεργατικά νομοσχέδια την ώρα που η χώρα προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια της δεν τους απασχολεί.
Δημοκρατία αλά καρτ.
Οι μεν μπορούν να νομοθετούν ό,τι τους καπνίσει, ή μάλλον ό,τι τους υπαγορεύουν οι φίλοι τους επιχειρηματίες, αλλά οι εργαζόμενοι δεν επιτρέπεται να αντιδρούν, γιατί η χώρα προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της!
Και το κλου; Την άλλη εβδομάδα έχουν απεργία και οι δημοσιογράφοι των ΜΜΕ!
Ποιος ξέρει; Ίσως μέχρι τότε η χώρα να έχει καταφέρει να στηθεί στα πόδια της… οπότε δικαιούνται να απεργήσουν για το… ψωμί τους.
Να μιλήσουμε για το «μακεδονικό»;
Να μιλήσουμε για την εγκληματικότητα;
Να μιλήσουμε για τον ποινικό κώδικα, που ακόμη δεν πρόκαμαν οι άριστοι να αλλάξουν, αφού έχουν άλλες προτεραιότητες;
Να μιλήσουμε για τα νοσοκομεία;
Για την 100% θνησιμότητα στη ΜΕΘ του νοσοκομείου στο Αγρίνιο;
Γιατί να πρωτομιλήσουμε;
Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Βολοδέρνοντας μεταξύ της Σκύλας και της Χάρυβδης (Κυριάκου και Αλέξη δηλαδή).
Σπουργίτια που νομίζουμε πως γίναμε αετοί…
ΥΓ- Ο μόνος υπουργός που όντως προσπαθεί και κάνει κάποια θαύματα, ο Πιερρακάκης δηλαδή, μαζί με τον άλλον που απλά καταγράφει τις καθημερινές εκτελέσεις νονών και μη, είναι και οι δυο τους πρώην … πασόκοι (με μπόλικο Ποτάμι να τους συμβουλεύει και να τους στηρίζει).
Άντε να το καταλάβει αυτό ο «πούρος» νεοδημοκράτης που μελάνιασε να τους χειροκροτάει.
«Τι έγινε ρε παιδιά;» αναρωτιέται. «Που είναι οι δικοί μας;»
Ίσως αν έχει φίλο κανέναν κοψοχέρη, να του το εξηγήσει το όνειρο.
Μέχρι τότε τα κεφάλια μέσα (και με μάσκα παρακαλώ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου