ΔΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΛΕΒΟΥΝ Τ’ΑΛΗΘΙΝΟ.

 

 Mετά το πέρας της εθνικής και θρησκευτικής μας εορτής όπου οι Μαρίες Αντουανέτες συνέφαγαν μαζί με τις άλλες μεγάλες διεθνείς προσωπικότητες φυλασσόμενοι με ζηλευτό ακόμα κι από τον Στάλιν τρόπο,

στην ουσία οργάνωσαν την παρέλαση του κατακτητή στην πρωτεύουσα μας μιας και τίποτα λιγότερο δεν θα μπορούσε να είναι αυτή η κατάσταση του στρατού με τα φίμωτρα και διάφορες άλλες γραφικότητες από την πλευρά της ψευδοκυβέρνησης. Βέβαια όπως αναμενόταν ο Κούλης μας ξεκαθάρισε να μην ξεχνιόμαστε ότι δεν υπάρχει κάτι σημαντικότερο από τον ιό γι’αυτό και προέβη στην ανάλογη παρομοίωση της προσπάθειας για την ελευθερία η οποία για να επιτευχθεί θα πρέπει να κάνουμε εκατομμύρια τεστ εβδομαδιαία από ό,τι έχω καταλάβει. Για να γράψουμε “κρούσματα” μπας και πεισθούμε ότι κινδυνεύουμε από τον ιό και πάρουμε τη δόση μας, ξέρεις...

Αλλά ταυτόχρονα αυτά τα ζητήματα υγείας που έχουν “προκύψει” μαζί με την εξέλιξη της τεχνολογίας έχουν δημιουργήσει την έννοια που είδαμε από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ να περιγράφεται ως “Διαδίκτυο των Σωμάτων”, δηλαδη το τεράστιο οικοσύστημα όπου τα σώματα μας μέσω αισθητήρων είναι διαρκώς συνδεδεμένα με έξυπνες συσκευές (αρα τεχνητή νοημοσύνη) που καταγράφουν διαρκώς και στέλνουν στοιχεία στα κεντρικά, όποια είναι αυτά… Σε αυτό το γενικότερο πλαίσιο της πολύ στοχευμένης προπαγάνδας, όπως είδαμε, είναι και το Ελληνικό φεστιβαλ επιστημών και τεχνολογίας που γίνεται αυτές τις μέρες.

Και κοιτώντας έναν ακόμα άξονα της ατζέντας, τον σημαντικότερο ίσως, με αφορμή την ανάγκη να πάμε σε μια νεα τάξη πραγμάτων, όπως είπε ο Παπας, είδαμε πως έχει ετοιμάσει την οικουμενιστική παγκόσμια θρησκεία η οποία όλα αυτά τα χρόνια οργανωνόταν με το πρόσχημα του διαθρησκευτικού διαλόγου και της αγάπης. Γι’αυτό και δεν θα μπορούσαμε αντίστοιχα να μην αναφερθούμε στην συνάντηση του Κολυμπαρίου που δείχνει πως είναι στην ίδια κατεύθυνση και ίσως εξηγεί την κατάσταση που επικρατεί σε πολλούς ναούς. Όμως ό,τι κι αν κάνουν αυτοί, ίσως θα έπρεπε να έρθουν έτσι τα πράγματα για να δοθεί η αφορμή να σταθούμε στα δικά μας πόδια με συνεχιζόμενη εμπιστοσύνη στο Θεό αλλά και πρόθεση να εργαστούμε για να αποβάλλουμε τα εσωτερικά εγωικά βαρίδια που δεν αφήνουν τη Ζωή να αναρριχηθεί.