Η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ έχει γίνει ταύρος στο παγκόσμιο υαλοπωλείο , που ασκεί καθαρά καταστροφική δύναμη για να αποσταθεροποιήσει τις χώρες και να καταστρέψει τις οικονομίες τους.
BY Medea Benjamin, Nicolas J.S.Davies, InformationClearing House
Μετάφραση:Μιχαήλ Στυλιανού
Το 2004, ο δημοσιογράφος Ron Suskind ανέφερε έναν σύμβουλο του Λευκού Οίκου Mπους, σύμφωνα με πληροφορίες τον KarlRove, να καυχιέται: “Είμαστε μια αυτοκρατορία τώρα, και όταν ενεργούμε, δημιουργούμε τη δική μας πραγματικότητα.” Απέρριπτε την εκτίμηση του Suskind ότι η δημόσια πολιτική πρέπει να έχει τις ρίζες της στην “κοινότητα που βασίζεται στην πραγματικότητα”. «Είμαστε λειτουργοί της ιστορίας», του είπε ο σύμβουλος, «… και εσείς, όλοι σας, θα αφεθείτε να μελετήσετε αυτό που κάνουμε.”Δεκαέξι χρόνια αργότερα, οι αμερικανικοί πόλεμοι και τα εγκλήματα πολέμου που ξεκίνησαν από την κυβέρνηση Μπους έχουν εξαπλώσει μόνο το χάος και τη βία από άκρου σε άκρο, και αυτός ο ιστορικός συνδυασμός της εγκληματικότητας και της αποτυχίας έχει υπονομεύσει προβλέψιμα τη διεθνή δύναμη και το κύρος της Αμερικής. Πίσω στην αυτοκρατορική καρδιά, η βιομηχανία τηςπολιτικής διαφήμισης, τμήμα της οποίας ήταν ο Rove και οι συνάδελφοί του, είχε περισσότερη επιτυχία με το διαίρει και βασίλευε στις καρδιές και τα μυαλά των Αμερικανών από ό, τι των Ιρακινών, Ρώσων ή Κινέζων.Η ειρωνεία των αυτοκρατορικών υποκρίσεων της κυβέρνησης Μπους ήταν ότι η Αμερική ήταν μια αυτοκρατορία από την ίδια την ίδρυσή της, και ότι η πολιτική χρήση του όρου “αυτοκρατορία” από υπάλληλο του Λευκού Οίκου το 2004 δεν ήταν εμβληματική μιας νέας και ανερχόμενης αυτοκρατορίας, όπως ισχυρίστηκε, αλλά μιας παρακμιακής, φθίνουσας αυτοκρατορίας που σκοντάφτει τυφλά σε μια αγωνιώδη σπείρα θανάτου.Οι Αμερικανοί δεν ήταν πάντα τόσο αδαείς για την αυτοκρατορική φύση των φιλοδοξιών της χώρας τους. Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον περιέγραψε τη Νέα Υόρκη ως «την έδρα μιας αυτοκρατορίας» και τη στρατιωτική εκστρατεία του εναντίον των βρετανικών δυνάμεων εκεί ως το «μονοπάτι προς την αυτοκρατορία». Οι Νεοϋορκέζοι αγκάλιασαν πρόθυμα την ταυτότητα του κράτους τους ως Κράτος Αυτοκρατορίας, το οποίο είναι ακόμα κατοχυρωμένο στο Empire State Building και στις πινακίδες αυτοκινήτων της Νέας Υόρκης.Η επέκταση της εδαφικής κυριαρχίας της Αμερικής πάνω από τα εδάφη των Ιθαγενών Αμερικανών, η αγορά της Λουϊζιάνας και η προσάρτηση του βόρειου Μεξικού στον Μεξικανικό-Αμερικανικό Πόλεμο έχτισαν μια αυτοκρατορία που ξεπέρασε κατά πολύ αυτή που έχτισε ο Τζορτζ Ουάσινγκτον. Αλλά αυτή η αυτοκρατορική επέκταση ήταν πιο αμφιλεγόμενη από ό, τι οι περισσότεροι Αμερικανοί συνειδητοποιούν. Δεκατέσσερις από τους πενήντα δύο γερουσιαστές των ΗΠΑ ψήφισαν κατά της συνθήκης του 1848 για να προσαρτήσουν το μεγαλύτερο μέρος του Μεξικού, χωρίς την οποία οι Αμερικανοί θα μπορούσαν ακόμα να επισκέπτονται την Καλιφόρνια, την Αριζόνα, το Νέο Μεξικό, το Τέξας, τη Νεβάδα, τη Γιούτα και το μεγαλύτερο μέρος του Κολοράντο ως εξωτικούς μεξικανικούς τουριστικούς τόπους.,.Στην πλήρη άνθηση της αμερικανικής αυτοκρατορίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ηγέτες της κατάλαβαν την ικανότητα και τη λεπτότητα που απαιτείται για την άσκηση αυτοκρατορικής δύναμης σε έναν μετά-αποικιακό κόσμο. Καμία χώρα που πολεμούσε για ανεξαρτησία από το Ηνωμένο Βασίλειο ή τη Γαλλία δεν επρόκειτο να υποδεχτεί αυτοκρατορικούς εισβολείς από την Αμερική. Έτσι, οι ηγέτες της Αμερικής ανέπτυξαν ένα σύστημα νεοαποικιοκρατίας μέσω του οποίου ασκούσαν γενική αυτοκρατορική κυριαρχία σε μεγάλο μέρος του κόσμου, αποφεύγοντας σχολαστικά όρους όπως “αυτοκρατορία” ή “ιμπεριαλισμός” που θα υπονόμευαν τα μετά-αποικιακά διαπιστευτήριά τους.Αφέθηκε στους επικριτές όπως ο Πρόεδρος Kwame Nkrumah της Γκάνας να εξετάσουν σοβαρά τον αυτοκρατορικό έλεγχο που οι πλούσιες χώρες εξακολουθούσαν να ασκούν στις κατ’ όνομα μόνο μετά-αποικιακές χώρες όπως στην δική του. Στο βιβλίο του, «Νεο-Αποικιοκρατία: το τελευταίο στάδιο του ιμπεριαλισμού», ο Nkrumah καταδίκασε την νεοαποικιοκρατία ως “τη χειρότερη μορφή του ιμπεριαλισμού.” «Για όσους την ασκούν», έγραψε, «σημαίνει εξουσία χωρίς ευθύνη, και για εκείνους που υποφέρουν από αυτήν, σημαίνει εκμετάλλευση χωρίς αποκατάσταση».Έτσι, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο Οι Αμερικανοί μεγάλωσαν σε προσεκτικά παρασκευασμένη άγνοια του γεγονότοςτης αμερικανικής αυτοκρατορίας, και οι μύθοι που υφαίνονται για να το συγκαλύψουν παρέχουν γόνιμο έδαφος για τις σημερινές πολιτικές διαιρέσεις και τη διάλυση. Το “Make America Great Again” του Τραμπ και η υπόσχεση του Biden να “αποκαταστήσει την αμερικανική ηγεσία” είναι και οι δύο εκκλήσεις νοσταλγίας για τους καρπούς της αμερικανικής αυτοκρατορίας.Παιχνίδια καταγγελίας του παρελθόντος, για το ποιος έχασε την Κίνα, ή το Βιετνάμ, ή την Κούβα, επέστρεψαν ως μπούμερανγκ σε ένα καυγά για το ποιος έχασε την Αμερική και το ποιος μπορεί με κάποιο τρόπο να αποκαταστήσει το μυθικό πρώην μεγαλείο της ηγεσίας της . Ακόμη και τώρα, καθώς η Αμερική οδηγεί τον κόσμο επιτρέποντας σε μια πανδημία να αφανίζει τους ανθρώπους και την οικονομία της, οι ηγέτες κανενός κόμματος δεν είναι έτοιμοι για μια πιο ρεαλιστική συζήτηση για το πώς να επαναπροσδιορίσουν και να ξαναχτίσουν την Αμερική ως μετά-αυτοκρατορικό έθνος στο σημερινό πολυπολικό κόσμο.Κάθε επιτυχημένη αυτοκρατορία έχει επεκτείνει, κυβερνήσει και εκμεταλλευτεί τα μακρινά εδάφη της μέσω ενός συνδυασμού οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης. Ακόμη και στη νέο-αποικιακή φάση της αμερικανικής αυτοκρατορίας, ο ρόλος του αμερικανικού στρατού και της CIA ήταν να κλωτσήσει τις ανοιχτές πόρτες μέσω των οποίων οι αμερικανοί επιχειρηματίες θα μπορούσαν να «ακολουθήσουν τη σημαία» για να δημιουργήσουν επιχειρηματική βάση και να αναπτύξουν νέες αγορές.Αλλά τώρα ο μιλιταρισμός των ΗΠΑ και τα οικονομικά συμφέροντα της Αμερικής έχουν αποκλίνει. Εκτός από μερικούς στρατιωτικούς εργολάβους, οι αμερικανικές επιχειρήσεις δεν έχουν ακολουθήσει τη σημαία στα ερείπια του Ιράκ ή των άλλων σημερινών πολεμικών ζωνών της Αμερικής με οποιοδήποτε μόνιμο τρόπο. Δεκαοκτώ χρόνια μετά την εισβολή των ΗΠΑ, ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος του Ιράκ είναι η Κίνα, ενώ του Αφγανιστάν είναι το Πακιστάν, της Σομαλίας είναι τα ΗΑΕ (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), και της Λιβύης είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).Αντί να ανοίξει τις πόρτες για τις αμερικανικές μεγάλες επιχειρήσεις ή να υποστηρίξει τη διπλωματική θέση της Αμερικής στον κόσμο, η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ έχει γίνει ταύρος στο παγκόσμιο υαλοπωλείο της Κίνας, που ασκεί καθαρά καταστροφική δύναμη για να αποσταθεροποιήσει τις χώρες και να καταστρέψει τις οικονομίες τους, κλείνοντας τις πόρτες στην οικονομική ευκαιρία αντί να τις ανοίγει , εκτρέποντας πόρους από τις πραγματικές ανάγκες στο εσωτερικό και καταστρέφοντας τη διεθνή θέση της Αμερικής αντί να την ενισχύσει.Όταν ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ προειδοποίησε ενάντια στην ” αδικαιολόγητη επιρροή” του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος της Αμερικής, προέβλεπε ακριβώς αυτό το είδος επικίνδυνης διχοτόμησης μεταξύ των πραγματικών οικονομικών και κοινωνικών αναγκών του αμερικανικού λαού και μιας πολεμικής μηχανής που κοστίζει περισσότερο από τους επόμενους σε μέγεθος δέκα στρατούς στον κόσμο μαζί, αλλά δεν μπορεί να κερδίσει έναν πόλεμο ή να νικήσει έναν ιό, πόσο μάλλον να ανακτήσει μια χαμένη αυτοκρατορία.Η Κίνα και η ΕΕ έχουν γίνει οι σημαντικότεροι εμπορικοί εταίροιτων περισσότερων χωρών στον κόσμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι μια περιφερειακή οικονομική δύναμη, αλλά ακόμη και στη Νότια Αμερική, οι περισσότερες χώρες εμπορεύονται τώρα περισσότερο με την Κίνα. Ο μιλιταρισμός της Αμερικής επιτάχυνε αυτές τις τάσεις σπαταλώντας τους πόρους μας σε όπλα και πολέμους, ενώ η Κίνα και η ΕΕ έχουν επενδύσει σε ειρηνική οικονομική ανάπτυξη και υποδομές του 21ου αιώνα.Για παράδειγμα, η Κίνα έχει κατασκευάσει το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας στον κόσμο σε μόλις 10 χρόνια (2008-2018), και η Ευρώπη κατασκευάζει και επεκτείνει τοδίκτυό της υψηλής ταχύτητας από τη δεκαετία του 1990, αλλά στηνΑμερική οι σιδηρόδρομοι υψηλής ταχύτητας εξακολουθούν να βρίσκονται μόνο στα σχέδια .Η Κίνα έχει βγάλει 800 εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια, ενώ το ποσοστό φτώχειας της Αμερικής έχει μόλις μετακινηθεί σε 50 χρόνια και η παιδική φτώχεια έχει αυξηθεί. Η Αμερική εξακολουθεί να έχει το πιο αδύναμο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας από οποιαδήποτε ανεπτυγμένη χώρα, δεν διαθέτει καθολικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, και οι ανισότητες του πλούτου και της εξουσίας που προκαλούνται από ακραίονεοφιλελευθερισμό έχουν αφήσει το ήμισυ των Αμερικανών με μικρή ή καμία αποταμίευση για να ζήσουν στη συνταξιοδότηση ή να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε απρόοπτο στη ζωή τους.Η επιμονή των ηγετών μας να αναρροφήσουν το 66% των ομοσπονδιακών διακριτικών δαπανών των ΗΠΑ για ναδιατηρήσουν και να επεκτείνουν μια πολεμική μηχανή που έχει ξεπεράσει από καιρό κάθε χρήσιμο ρόλο στην φθίνουσα οικονομική αυτοκρατορία της Αμερικής είναι μια εξουθενωτική σπατάλη πόρων που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον μας.Πριν δεκαετίες ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ. μας προειδοποίησε ότι «ένα έθνος που συνεχίζει χρόνο με το χρόνο να δαπανά περισσότερα χρήματα για τη στρατιωτική άμυνα από ό, τι σε προγράμματα κοινωνικής ανάτασης πλησιάζει σε πνευματικό θάνατο.”Δεδομένου ότι οι συζητήσεις της κυβέρνησής μας αν μπορούμε να “αντέξουμε οικονομικά” μιαν ανακούφιση στην πανδημία, μια Πράσινη Νέα Συμφωνία, και καθολική υγειονομική περίθαλψη, θα ήταν σοφό να αναγνωρίσουμε ότι η μόνη ελπίδα μας για τη μετατροπή αυτής της παρακμιακής, φθίνουσας αυτοκρατορίας σε ένα δυναμικό και ευημερούν μετά-αυτοκρατορικό έθνος είναι να μετατοπιστούν γρήγορα και βαθιά οι εθνικές προτεραιότητές μας από τον άσχετο, καταστρεπτικό μιλιταρισμό στα προγράμματα της κοινωνικής ανάτασης που ζήτησε ο Δρ King. Η Μήδεια Μπέντζαμιν,συνιδρύτρια της Global Exchangeκαι τουCODEPINK: Women for Peace. Είναι η συγγραφέαςτου βιβλίου του 2018, “Inside Iran: The Real History andPolitics of the Islamic Republic of Iran“. Τα προηγούμενα βιβλία της περιλαμβάνουν: “Βασίλειο του Άδικου: Πίσω από τη Σύνδεση ΗΠΑ-ΣαουδικήςΑραβίας” (2016) “ DroneWarfare: Δολοφονία από τηλεχειριστήριο” (2013); “ Μην φοβάστε Gringo: Μια γυναίκα της Ονδούρας μιλάει από την καρδιά“(1989), και (με Jodie Evans) “Σταματήστε τον επόμενο πόλεμο τώρα (Inner Ocean Action Guide)“(2005). Ακολουθήστε την στο Twitter: @medeabenjamin Ο Nicolas J.S. Davies είναι ο συγγραφέας του “Blood OnOur Hands: the American Invasion and Destruction of Iraq“(2010). Έγραψε επίσης τα κεφάλαια για το “Ομπάμα σε πόλεμο” στο “Βαθμολόγηση του 44ου Προέδρου: μια έκθεση για την πρώτη θητεία του Μπαράκ Ομπάμα ως προοδευτικού ηγέτη“
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου