Του Γ. Λακόπουλου
Ανάμεσα στα δεινά που έφερε η κακοκαιρία «Μήδεια» ήταν κι ένα ανέκδοτο: «Και τώρα να δείτε που θα σκάσουν οι δημοσκοπήσεις που θα ανοίγουν την ψαλίδα της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα ενισχύουν τη δημοφιλία του Πρωθυπουργού και θα βγάλουν τον Χρυσοχοΐδη καλύτερο υπουργό».
Μπορεί να μην είναι και τόσο ανέκδοτο. Από καιρό οι μόνοι σταθεροί σύμμαχοι του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι οι δημοσκόποι- ακόμη και όταν μιντιάρχες και οικείοι αρθρογράφοι του γυρίζουν την πλάτη.
Κάθε φορά που βρίσκεται σε δυσκολία οι δημοσκοπήσεις βγάζουν τους Έλληνες μαζοχιστές. Όσο αποτυγχάνει η κυβέρνηση τόσο την ψηφίζουν. Όσο χειρότερα πάνε τα πράγματα στη χώρα, τόσο ενισχύεται ο Πρωθυπουργός.
Όσο μακραίνει ο κατάλογος των αποτυχημένων υπουργών, τόσο πιο επιτυχημένη προκύπτει η κυβέρνηση. Ελλάς το μεγαλείο σου- και στις δημοσκοπήσεις σου.
Αυτή τη φορά όμως η κακοκαιρία ήταν το ποτήρι που ξεχείλισε τη συσσωρευμένη αγανάκτηση της κοινωνίας. Η ανικανότητα στην αντιμετώπιση ενός διαχειρίσιμου φυσικού φαινομένου, αποδέσμευσε δισταγμούς και άνοιξε στόματα.
Έτσι αναδείχθηκε η οργή στην κοινωνία-την οποία είδαν ακόμη και κυβερνητικοί υποστηρικτές, πολύπειροι πολιτικοί της ΝΔ και πρωτίστως οι «κοψοχέρηδες» του 2019. Ένα ξέσπασμα που τρόμαξε την κυβέρνηση -ιδίως όταν στον αναβρασμό της κοινωνίας προστίθεται και η αντίδραση των βουλευτών της πλειοψηφίας που δεν κρύβουν ότι «δεν έχουν μούτρα» να δουν τους ψηφοφόρους τους.
Δεν αποκαλύφθηκε απλώς η κυβερνητική γύμνια στην πολιτική προστασία. Οι πολίτες είδαν τον Πρωθυπουργό σε σύγχυση ανάμεσα σε κατάσταση ανεμελιάς και βέρτιγκο, να μην μπορεί να διαχειριστεί μια συνηθισμένη-και πάντως προβλεφθείσα- κρίση. Και τους υπουργούς του το πρωί να αποτυγχάνουν και το βράδυ να ισχυρίζονται με κυνισμό ότι τα πήγαν πολύ καλά.
Το ίδιο κάνουν από καιρό με την πανδημία, με την αποχαλίνωση ης οικονομίας, το μετέωρο βήμα στα ελληνοτουρκικά με την ελληνική απουσία στις ευρωπαϊκές διεργασίες.
Η κυβέρνηση έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση. Ακόμη και σε απλές δραστηριότητες της Πολιτείας παρεμβάλλει την ιδεοληπτική εμμονή του Πρωθυπουργού και προκαλεί συντρίμμια: το βλέπουμε στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, την Ασφάλιση, στην Κοινοβουλευτική λειτουργία, τις παραβιάσεις του Συντάγματος, την ισοπέδωση των θεσμών.
Υπουργοί χωρίς συναίσθηση του αξιώματός τους, υπακούουν με δουλική νοοτροπία σε ένα διευθυντήριο μετακλητών υπαλλήλων και εξωκοινοβουλευτικών αξιωματούχων που έχει εγκατασταθεί στο Μέγαρο Μαξίμου και διαλύουν ό,τι βρήκαν. Για να υπηρετήσουν ακόμη και μεγαλομανίες, όπως είναι η τάξη στα ΑΕΙ, ο αποκλεισμός της κοινωνικής διαμαρτυρίας, ο έλεγχος των διαδηλώσεων.
Η πολιτική χειραγώγηση
Πρόσωπα με ποικίλες επιβαρύνσεις και τυχοδιωκτικό παρελθόν βρίσκονται στο πλευρό της κυβέρνησης και προσωποποιούν την έννοια της ατιμωρησίας, όπως αναδείχθηκε στα σκάνδαλα Ζίμενς και Νοβάρτις.
Το πολιτικό σύστημα χειραγωγείται πάλι από μιντιάρχες και οικονομικούς παράγοντες που διαθέτουν ιδιωτικούς στρατούς στην κυβερνητική πλειοψηφία και μπορούν ανά πάσα στιγμή να προκαλέσουν πολιτική ανωμαλία τύπου 1993, αν δεν εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους.
Η φαυλότητα στη διακυβέρνηση αποτυπώνεται στη υπερδιόγκωση των μετακλητών υπάλληλων, στις ρουσφετολογικές τροπολογίες στη Βουλή, στην εκτός ελέγχου παραγωγή υπουργικών και διοικητικών αποφάσεων για την εξυπηρετήσεις ημέτερων.
Το κρατικό, το κοινοτικό και το τραπεζικό χρήμα διοχετεύεται σε λίγους, ενώ το κράτος, τα ταμεία, οι τράπεζές και άλλοι «δικαιούχοι» περιμένουν τη λήξη της πανδημίας για να λεηλατήσουν τα νοικοκυριά με την είσπραξη όσων οφειλών αναβάλλουν και όσων εμφανίζουν ως παροχές ενώ είναι δανεισμός.
Υπουργοί φορτωμένοι αποτυχίες
Πέρα από την αφανή αποτυχία διαχείρισης, η κυβέρνηση είναι ασυναγώνιστη και στην αθέτηση των υποσχέσεων με τις οποίες υπέκλεψε την ψήφο των πολιτών.
Οι «πολλές και καλοπληρωμένες δουλειές» δεν ήλθαν ποτέ, ούτε θα έλθουν. Οι επενδυτές δεν φάνηκαν, ούτε θα φανούν. Η «τάξη και ασφάλεια», αρχίζει και τελειώνει στην κατά περίπτωση αστυνομοκρατία. Η «θεσμική αναβάθμιση «ισούται με παράκαμψη της Βουλής, των ανεξάρτητων αρχών και τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη.
Ο «ψηφιακός μετασχηματισμός» καταλήγει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, αφού οι πόροι κατασπαταλώνται για υποπολλαπλάσιο αποτέλεσμα. Η ενεργειακή αναβάθμιση οδηγεί σε εκχώρηση φυσικού πλούτου και προνομίων σε ιδιώτες. Ο τουρισμός και ο πολιτισμός καταρρέουν. Τα συστήματα υγείας και παιδείας, απαξιώνονται υπέρ του ιδιωτικού τομεα.
Υπουργοί φορτωμένοι με αποτυχίες και δημόσιες αποδοκιμασίες συνεχίζουν ακάθεκτοι το καταστροφικό έργο τους. Ο Θεοχάρης, η Μενδώνη, η Κεραμέως, ο Κικίλιας, ο Γεωργιάδης, ο Μηταράκης, ο Χρυσοχοΐδης, ο Καραμανλής, ο Αυγενάκης, ο Βορίδης, ο Πέτσας «εζυγίσθησαν, εμετρήθησαν και ευρέθηκαν ελλιπείς», αλλά μένουν στη θέση τους.
Υπουργοί άγνωστης δραστηριότητας και αρμοδιοτήτων, ο ανύπαρκτος αντιπρόεδρος και πλήθος άλλων αξιωματούχων συνθέτουν ένα κύκλο απαξίωσης και διάλυσης, από κυβέρνηση με στρατό εξωκοινοβουλευτικών στις γραμμές της, αλλά υπό την κάλυψη της διατεταγμένης ενημέρωσης, που καλλιεργεί το ψεύδος, την παραπληροφόρηση και το μπούλινγκ σε βάρος των αντιπάλων της.
Αυτό το σύστημα άντεξε είκοσι μήνες. Αλλά πλέον μπορεί να δει κανείς την κατάρρευσή του μέσα από τα πεπραγμένα του. Στα οποία προστίθεται πλέον και ο ηθικός κατήφορος κάποιων υπουργών και η εμφανής αδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη να κυβερνήσει και να διαχειριστεί ακόμη και περιπλοκές της καθημερινότητας. Όταν δεν συνιστά περιπλοκή η δική του δραστηριότητα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου