Επειδή πολλές φορές το έχω συζητήσει, δημοσίως, μα, κυρίως, σε ιδιωτικό επίπεδο, θέλω να αναφέρω το εξής:
Έχω μία συγκεκριμένη άποψη για το τι μπορεί να θεωρείται "εθνικώς συμφέρον".
Είναι μια συζήτηση, που μπορεί να προκαλέσει -και προκαλεί- διάφορες παρεξηγήσεις.
Π.χ.
Είναι προτιμότερο να λέμε "Αλβανός" ή "αλβανόφωνος", όταν, βάσει απλώς
μιας κουβέντας ή μίας ασυνήθιστης προφοράς, χαρακτηρίζουμε έναν
συμπολίτη μας?
Πώς ορίζουμε το σωστό, όταν μιλάμε για Έλληνες πολίτες?
Μήπως με την προσέγγιση του "Αλβανός", χαρίζουμε μια μεγάλη κοινωνική ομάδα σε χέρια και σε συμφέροντα μη φιλικά?
Μήπως
επαναλαμβάνουμε ως κοινωνία, ως κρατική οντότητα, ως πολιτεία, ως ΜΜΕ,
τα ίδια λάθη, που έγιναν στο παρελθόν με τους Πομάκους, με τους
σλαβόφωνους, ακόμη και με ελληνικότατες ομάδες, όπως τους Βλάχους..?
Μην
ξεχνάμε, πέραν των άλλων, ότι χαρακτηρίζοντας έτσι απλά "Αλβανό", τον
κάθε άνθρωπο, που προέρχεται από την ευρύτερη βασανισμένη περιοχή της
Βόρειας Ηπείρου, διαπράττουμε μεγάλο ολίσθημα.
Προδίδουμε ξανά έναν
τόπο έντονης ελληνικής συνείδησης. Και τους ανθρώπους του. Ζωντανεύουμε,
ουσιαστικά, ξανά το "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται".
Και, επίσης, τούτο: Τα περισσότερα παιδιά, δεύτερης ή ακόμη και τρίτης γενιάς, ακόμη και "αμιγούς αλβανικής καταγωγής" (όσο μπορούμε να μιλάμε για κάτι τέτοιο στον ευρύτερο χώρο της αρχαίας Ιλλυρίας), που μεγάλωσαν στον τόπο αυτό, από το 1990 έως σήμερα, 30 χρόνια πλέον, έχουν αποκτήσει -εκτός γενιτσαροποιημένων, δυστυχώς, περιπτώσεων- μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία. Ίσως και συνείδηση. Συζητήστε μαζί τους. Να δείτε ποια είναι τα πρότυπά τους. Τα ενδιαφέροντα τους. Οι προτιμήσεις τους. Να είστε βέβαιοι πως δεν διαφέρουν καθόλου από τα αντίστοιχα των άλλων Ελλήνων συνομηλίκων τους. Πιθανώς, μάλιστα, να έχουν και μεγαλύτερη θέληση να προκόψουν, στον τόπο αυτόν. Και μαζί με τον τόπο αυτόν.
Ας μην εκχωρούμε, έτσι. Εύκολα, αβασάνιστα, φοβικά.
Ας σκεφτόμαστε με ανοιχτό μυαλό το εθνικό συμφέρον.
Νίκος Λαδιανός – Δημοσιογράφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου