Αγιορείτης μοναχός από την Καψάλα που είχε επικοινωνήσει
πρώτη φορά μαζί μου μετά το άρθρο μου για το σχέδιο υποδούλωσης της
ανθρωπότητας,
μου έστειλε πρωί πρωί με την αυγούλα φωτό με το παρακάτω κείμενο:
“Ο προφήτης Ιερεμίας κηρύττει μετάνοιαν εις τον λαόν.
Ελέγχει την ειδωλολατρεία των Ιουδαίων. Παρομοιάζει τον λαόν ως κάμηλον
διψασμένη που τρέχει να ξεδιψάσει εις ειδωλολατρικάς τελετάς. Το κήρυγμά
του είναι η επιστροφή εις τον αληθινόν Θεόν, να φυλάττουν την πίστιν
και να τηρούν τας εντολάς του Θεού. Ο λαός των Ιουδαίων απήντησε
“ανδριούμαι”, δηλ. δεν έχω την ανάγκη του Θεού, με τις δικές μου
δυνάμεις θα αντιμετωπίσω τις δυσκολίες της ζωής. Ο εγωισμός αυτός, η
αυτοπεποίθηση και η αμετανοησία τους οδήγησαν εις δουλείαν γειτόνων
ειδωλολατρικών λαών και τέλος εις Βαβυλώνιον αιχμαλωσίαν. Ζωή χωρίς Θεόν
οδηγεί εις θηριωδίαν και δαιμονισμόν. Η ειρήνη – ευτυχία είναι ο καρπός
υγιαινούσης πίστεως. Η εκκλησιαστική κοινωνία με κακοδόξους μας
μολύνει, δηλ. σκοτίζει, γενόμενοι εχθροί του Θεού. Μακάριοι οι έχοντες
έργα ευσεβείας (τήρησιν εντολών του Ευαγγελίου) και δόγματα αληθείας. Ο
ασεβής αυτοθαυμάζεται με το “ανδριούμαι”. Ο ευσεβής αυτομέμφεται λέγων:
Θηριοποιούμαι και δαιμονοποιούμαι μακράν του Θεού.”
Το οποίο κείμενο φαντάζομαι, ότι δεν το έστειλε τυχαία αλλά επειδή έχει
τρομακτικές ομοιότητες και αντιστοιχίες με τη σημερινή κατάσταση ημών
των Χριστιανών, αφού και τώρα κωφεύουμε στις εκκλήσεις κάποιων ελαχίστων
φωτισμένων ποιμένων, που προτρέπουν σε μετάνοια και αποκρινόμεθα με τη
λέξη “ανδριούμαι”…
Θεωρώντας βέβαια, ότι μπορούμε, να βρούμε λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, χωρίς Θεό, χωρίς μετάνοια αλλά θέτοντας μπροστά το εγώ, την περηφάνεια, την αλαζονεία μας! ΄Ομως ακριβώς αυτή μας η στάση θα είναι η αιτία που, αν δεν έρθουμε εις εαυτόν, θα οδηγηθούμε σε μία νέα δουλεία: στην υποδούλωση στη σατανική ΝΤΠ και τη δικτατορία που αυτή ετοιμάζει! Τι χρειαζόμαστε επομένως, για να το αποτρέψουμε αυτό; Μα νομίζω, ότι μας το λέει ξεκάθαρα:
΄Εργα ευσεβείας (τήρησιν εντολών του Ευαγγελίου) και…
Δόγματα αληθείας (Ορθοδοξία και μακριά από πλάνες και αιρέσεις)
Και οπωσδήποτε μετάνοια, για τα μικρά ή μεγάλα στα οποία υποπίπτουμε αδιαλείπτως, εφόσον δεν προσευχόμαστε αδιαλείπτως.
Αλλά επειδή είμαι αναρμόδια, να θεολογώ ή να κάνω κηρύγματα, θα δανειστώ τα λόγια περί μετάνοιας του μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη από το βιβλίο: “ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ;”
“Τί χρειαζόμεθα; Ἕνα δάκρυ μετανοίας. Αὐτό νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸ Θεό. Μ᾿ αὐτὸ σώθηκαν καὶ ἁγίασαν οἱ ἅγιοι…
Σᾶς παρακαλῶ πολὺ λοιπόν, νὰ διαβάσετε καλὰ τὸν «Ἀόρατο πόλεμο» καὶ τὰ «Πνευματικὰ γυμνάσματα» τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὁ ὁποῖος αὐτὸ ἀκριβῶς λέει, ὅτι τὸ πρῶτο ὅπλο εἶνε ἡ αὐτογνωσία, τὸ «γνῶθι σαυτόν». Νὰ πιστέψῃ ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος, ὅτι εἴμεθα ἕνα τίποτα, ἕνα μηδέν, καὶ νὰ μὴ φρονοῦμε ὅτι εἴμεθα «κάποιον τι». Αὐτὸ πρέπει νὰ φύγῃ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μας· καὶ νὰ ποῦμε, ὅτι δὲν εἴμεθα ἀπολύτως τίποτα, ὅτι εἴμεθα «ὡς ῥάκος ἀποκαθημένης» (Ἠσ. 64,6), ἐλεεινοὶ καὶ τρισάθλιοι, ἄξιοι νὰ ῥίξῃ ὁ οὐρανὸς πάνω μας φωτιὰ καὶ ἡ γῆ ν᾿ ἀνοίξῃ νὰ μᾶς καταπιῇ. Ἕνα τέτοιο βαθὺ συναίσθημα ταπεινώσεως νὰ ἔχουμε.
Ἐπίσης νὰ διαβάσετε μέσα στὸν «Προορισμὸ τοῦ ἀνθρώπου», τὸν ὁποῖο ἔγραψε ὁ ἅγιος ἐκεῖνος ἀρχιμανδρίτης Εὐσέβιος Ματθόπουλος, τὸ «Περὶ αὐτογνωσίας».
Αὐτὰ συνιστῶ πρὸς μελέτη, διότι φοβᾶμαι, μήπως δὲν ἔχουμε ἀκόμη μετανοήσει· ἤ, ἐὰν ἔχουμε μετανοήσει, μήπως ἡ μετάνοιά μας εἶνε λειψή.
Σὲ ὅλους μας ἀνεξαιρέτως ὁ Κύριος νὰ δώσῃ μετάνοια, νὰ συναισθανθοῦμε τὴν ἁμαρτωλότητά μας· καὶ τότε θὰ ἔρθουν «καιροὶ ἀναψύξεως» (Πράξ. 3,20) καὶ σωτηρίας…
Ζοῦμε σὲ μεγάλη ἀμετανοησία. Σήμερα θὰ ἔπρεπε νὰ σηκωθοῦν οἱ μεγάλοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ κηρύξουν μετάνοια, γιατὶ ἐμεῖς εἴμεθα ἕνα μηδέν. Αὐτὴ τὴ μετάνοια ὁ Θεὸς κηρύττει διὰ τῆς Ἐκκλησίας καθημερινῶς, μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Μᾶς καλεῖ ὁ Θεὸς νὰ μετανοήσουμε, καὶ δὲν μετανοοῦμε. Ἐδάκρυσε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς καὶ εἶπε· Μέχρι τώρα ὁ Θεὸς μᾶς καλεῖ στὴ μετάνοια μὲ τὸ ξύλινο ῥαβδί του. Τώρα, ἐπειδὴ δὲν ἀκοῦμε, θὰ ξεκρεμάσῃ τὸ σιδερένιο του ῥαβδὶ καὶ θὰ μᾶς χτυπήσῃ ἀλύπητα, ὅλους ἀνεξαιρέτως, γιὰ νὰ ἔρθουμε σὲ μετάνοια.
Φοβεροὶ καὶ χαλεποὶ καιροὶ ἔρχονται. Γι᾿ αὐτὸ νὰ ἔρθουμε σὲ μετάνοια πρὶν νὰ εἶνε ἀργά.
Νὰ κάνουμε μία ἀναθεώρησι τοῦ βίου καὶ τῆς πορείας μας, καὶ ὅλοι νὰ τρέξουμε στὸν πνευματικό μας πατέρα, καὶ ἐμεῖς οἱ ἐπίσκοποι καὶ ὅλος ὁ ἄλλος κλῆρος καὶ ὁ λαός. Νὰ ξεδιπλώσουμε ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ πατρὸς τὰ βάθη τῆς καρδίας μας. Καὶ μὴν νομίσουμε ὅτι φτάσαμε στὸ ἄκρον τῆς μετανοίας. Νὰ γίνουμε ταπεινοί, γιὰ ν᾿ ἀποκτήσουμε τὸ κλειδὶ μὲ τὸ ὁποῖο θὰ λύνουμε ὅλα τὰ ζητήματα ποὺ σήμερα μένουν ἄλυτα. Ὅλα τὰ θέματα, τὰ κοινωνικά, τὰ οἰκονομικά, τὰ οἰκογενειακά, τὰ ἐκκλησιαστικά, ποὺ παραμένουν ἄλυτα, θὰ λυθοῦν μόνο ἂν μετανοήσωμε.
Ἐὰν δὲν μετανοήσουμε, τότε, λέει ὁ Κύριος στὸ Εὐαγγέλιο, «πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλεται» (Ματθ. 3,10). Μᾶς ἀφήνει κ᾿ ἐμᾶς ἕνα διάστημα, γιὰ νὰ μετανοήσουμε· μᾶς δίνει παράτασι, σὰν τὴν ἄκαρπο συκῆ, μήπως καὶ κάνουμε καρποὺς μετανοίας.
Τὸν χρόνο λοιπόν, ποὺ μᾶς δίνει ὁ Θεός, νὰ τὸν χρησιμοποιήσουμε γιὰ ἔργα μετανοίας. Γιατὶ εἴμεθα ἀμετανόητοι.
Καὶ ἐὰν πήγαμε στὸν πνευματικὸ καὶ ἐξομολογηθήκαμε, ἡ μετάνοιά μας εἶνε τόσον μικρὰ καὶ ὀλίγη, ποὺ δὲν εἶνε εἰς θέσιν νὰ δημιουργήσῃ μεγάλα πράγματα. Εἶνε ὅπως ἡ ὀλιγοπιστία. Ὅπως ἡ πίστις χρειάζεται νὰ εἶνε ἀκμαία, ἔτσι καὶ ἡ μετάνοια πρέπει νὰ εἶνε ἀκμαία.
Ἂς μετανοήσουμε λοιπόν, γιὰ νὰ σωθοῦμε. Καὶ ὅταν ἡμεῖς μετανοήσουμε καὶ κλάψουμε γιὰ τ᾿ ἁμαρτήματά μας, τότε καὶ οἱ ἄλλοι θὰ μετανοήσουν. Ἐὰν δὲν μετανοήσουμε, τότε οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο στὸν κόσμο. Εἶνε φοβερὰ ἡ κατάστασις.
Ποιός ἀπὸ ἐσᾶς σηκώνεται τὴ νύχτα, τὰ μεσάνυχτα, καὶ κάνει τὴν προσευχή του; Πές μου τί σκέπτεσαι τὰ μεσάνυχτα, νὰ σοῦ πῶ τί εἶσαι.
Κάποιος ὅμως ἐρωτᾷ·
―Ἀκούει ὁ Θεός;
Βεβαίως ἀκούει ὁ Θεὸς τὴν προσευχή μας. Ἀλλὰ πότε; Ὅταν γίνεται
καθὼς πρέπει· ὅταν γίνεται μὲ βαθειὰ συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός μας·
ὅταν ἡ προσευχὴ βγαίνῃ ἀπὸ τὰ ἔγκατα τῆς ψυχῆς μας σὰν πυρακτωμένος
μύδρος καὶ ἀπευθύνεται πρὸς τὸν οὐρανό, περᾷ τὰ ἄστρα καὶ ἀγγίζει τὰ
κράσπεδα τῆς Θεότητος. Ἀκούει ὁ Θεὸς τὴν προσευχή μας, ὅταν οἱ πάντες,
μικροὶ καὶ μεγάλοι λέμε θερμῶς τὶς δύο λέξεις «Κύριε, ἐλέησον».
Πάντοτε πρέπει νὰ προσευχώμεθα καὶ νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεό, ἰδιαιτέρως δὲ τὶς ἔσχατες αὐτὲς ἡμέρες.”
Ενώ σχετικά με την υπερηφάνεια που υπονοεί το ρήμα “ανδριούμαι” υπενθυμίζω τα εξής:
Α) Είναι ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, που είναι τα εξής:
1) η Υπερηφάνεια, 2) η Φιλαργυρία, 3) η Πορνεία, 4) ο Φθόνος, 5) η Γαστριμαργία, 6) ο Θυμός και 7) η Ακηδία (ή Αμέλεια).
Β) Από την Υπερηφάνεια πηγάζουν: κενοδοξία, καύχηση, οίηση, φιλοδοξία, ανυποταξία, καταγέλαση, υπόκριση, πείσμα κ.α.
Γ) Λόγω της υπερηφάνειας του Αποστόλου Πέτρου στο Μυστικό δείπνο, που επέμενε, ότι δε θα αρνηθεί το Χριστό, επέτρεψε ο Χριστός να τον αρνηθεί και μάλιστα τρεις φορές.
Δ) Σύμφωνα με γέροντα η υπερηφάνεια θα είναι ο λόγος που κατά το δεύτερο μισό του μεγάλου πολέμου που αναμένουμε, οι Ρώσοι θα συντριβούν.
Και βέβαια δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο το ότι:
“Η εκκλησιαστική κοινωνία με κακοδόξους μας μολύνει, μας σκοτίζει τον νουν και γινόμαστε εχθροί του Ενός και Αληθινού Θεού”.
Αλλά για να μη μακρηγορώ, δε θα αναφερθώ ξανά στην ψευτοσύνοδο του
Κολυμπαρίου και στα όσα φαιδρά αυτή κατέληξε! Θα σας αφήσω, να
καμαρώσετε ιδίοις όμμασι τον Οικουμενικό Πατριάρχη, που πολλοί
Χριστιανοί πίνουν ακόμα νερό στο όνομά του (όπως και στου Τζερώνυμο
κλπ.):
Διαθρησκευτική προσευχή για την ειρήνη πρωτοστατούντος του
Αρχιαιρεσιάρχη Πάπα και με τη συμμετοχή βεβαίως βεβαίως και των δικών
μας “Ορθοδόξων” (λέμε τώρα):
Στο 4:30 και εξής:
Μάλλον θα έπρεπε, να φεύγουμε μακριά από τους λύκους με μορφή
προβάτου, που συμπροσεύχονται με τον Πάπα, για τον οποίο ο Πατροκοσμάς
προέτρεψε:
“Τον Πάπα να καταράσθε…”
Ενώ βέβαια μας προειδοποίησε ότι:
“Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι όλων”
Και επίσης είπε: “Ο ένας Αντίχριστος είναι ο Πάπας, και ο άλλος είναι αυτός που είναι στο κεφάλι μας, χωρίς να ειπώ το όνομά του• το καταλαβαίνετε, μα λυπηρόν είναι να σας το ειπώ, διότι αυτοί οι Αντίχριστοι είναι εις την Απώλειαν, καθώς το έχουν” (Διδαχή 8η). “Τον Πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία του κακού” (90η Προφητεία).
Τέλος, ο ίδιος μοναχός από την Καψάλα του Αγίου ΄Ορους με προέτρεψε, να δω το παρακάτω βίντεο:
“Ορθοδοξια κ η Θρησκεια του μελλοντος”
Τελικά όντως…
“Ζωή χωρίς Θεόν οδηγεί εις θηριωδίαν και δαιμονισμόν”
Και…
“Η ειρήνη – ευτυχία είναι ο καρπός υγιαινούσης πίστεως”
Πόσο δίκιο έχει…
ΑΝΝΑ ΠΑΓΚΡΑΤΗ
annapan1966@hotmail.com
ΜΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου