Η Αλβανία από το 1955 είναι
μέλος – κράτος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και από το 1995
μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Διακαής επιθυμία και στόχος είναι η
ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.). Από μέρους των αλβανικών
κυβερνήσεων καταβάλλονται προσπάθειες για την έναρξη ενταξιακών
διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ελλάδα συνδράμει με κάθε τρόπο την Αλβανία στην προσπάθειά της να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή
οικογένεια. Η εξωτερική πολιτική της στα Βαλκάνια επικεντρώνεται στις σχέσεις με τη Σερβία (το αλβανόφωνο Κόσοβο απέκτησε ανεξαρτησία) και την (Π.Γ.Δ.Μ.) – Βόρεια Μακεδονία στην οποία ζουν Αλβανοί στο Τέτοβο, Κίτσεβο και Γκόστιβαρ) και κυρίως με την Ελλάδα.
Οι σχέσεις της Αλβανίας με την Ελλάδα επιρεάζονται από τον τρόπο που πολιτεύονται με την Ελληνική μειονότητα που ζει στην Αλβανία και χαρακτηρίζονται από πολύ άσχημες έως αγαθές.
Είναι γνωστό ότι με την ίδρυση του αλβανικού κράτους (1912) ένα κομμάτι της Ενιαίας Ηπείρου, το οποίο έμελλε να ονομάζεται στη διπλωματική γλώσσα, Βόρειος Ήπειρος, παραχωρήθηκε από τις τότε Μεγ. Δυνάμεις στην Αλβανία.
Μετά την παραχώρηση του βόρειου ηπειρωτικού τμήματος στο αλβανικό κράτος στα γεωγραφικά όρια της Αλβανίας παρέμεινε η Βόρειος Ήπειρος, η οποία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα κατοικείται από αυτόχθονους ελληνικούς πληθυσμούς.
Η Αλβανία τον Οκτώβριο του 1921 έγινε μέλος της Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ), αφού προηγουμένως υποσχέθηκε ότι θα σεβαστεί πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα (πολιτικά, θρησκευτικά, εκπ/κά, κλπ.) της ελληνικής μειονότητας.
Δυστυχώς, αθέτησε τις υποχρεώσεις της και άρχισε τους διωγμούς των Ελλήνων της Βορ. Ηπείρου. Μια πολιτική ανθελληνική που συνεχίστηκε σφοδρότερη μετά το 1939 που η φασιστική Ιταλία κατέλαβε την Αλβανία και την χρησιμοποίησε ως ορμητήριο εναντίον της Ελλάδας. Αυτή την περίοδο οι άγριοι διωγμοί κατά του ελληνικού στοιχείου αυξήθηκαν. Κατά δε την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου οι διωγμοί εναντίον των Ελλήνων απέκτησαν μεγαλύτερη ένταση.
Πολλές προσωπικότητες από τις βορ/κές περιοχές φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και θανατώθηκαν, με απώτερους στόχους την τρομοκράτηση των ελληνικών πληθυσμών. Η ίδια και χειρότερη μεταχείρηση της μειονότητας συνεχίστηκε μετά τον πόλεμο, από το τυραννικό και βάρβαρο καθεστώς του Ενβέρ Χότζα. Οι διωγμοί την περίοδο αυτή συστηματοποιήθηκαν με σκοπό τον πλήρη αφανισμό της μειονότητας.
Το 1946 στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι η Ελλάδα διεκδίκησε την Βόρειο Ήπειρο, αλλά αντέδρασε ο υπουργός των Εξωτερικών της Ρωσίας και η Βόρειος Ήπειρος παρέμεινε στην αλβανική επικράτεια.
Μετά το τέλος του πολέμου οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν. Η αλβανική πλευρά απροκάλυπτα ετήρησε εχθρική στάση απέναντι στην Ελλάδα. Είναι η εποχή των διωγμών των Ελλήνων από το καθεστώς του Χότζα και η πολιτική της βίαιης αφομοίωσης και του αφελληνισμού, σε όλους τους τομείς δραστηριότητας.
Τότε έγινε ο αυθαίρετος γεωγραφικός περιορισμός της μειονότητας μόνο στις δύο επαρχίες Αργυροκάστρου και Αγίων Σαράντα. Από τις λεγόμενες μειονοτικές ζώνες αποκλείστηκαν οι επαρχίες της Χιμάρας, της Πρεμετής, της Ερδέκας, της Κοριτσάς.
Είναι η καταστρεπτική εποχή κατά την οποία οι αλβανικές αρχές μεθόδευσαν την αλλοίωση των απογραφικών στοιχείων της μειονότητας και επιδιώχθηκε εθνολογική αλλοίωση του πληθυσμού και των ελληνικών χωριών με την εκδίωξη των Ελλήνων από τον τόπο τους και τη μεταφορά και εγκατάσταση Αλβανών αποίκων από το Βορρά.
Ακόμη, στα σχολικά βοηθητικά βιβλία της μειονότητας παραποιήθηκε η ελληνική ιστορία και απαγορεύτηκε η χρήση στα νεογέννητα κατά τη βάπτιση ελληνικών ονομάτων. Το τελικό χτύπημα ήρθε με την κατάργηση της θρησκείας.
Το 1971 έχουμε την αποκατάσταση των διπλωματικών επαφών. Τα πράγματα, κάπως ομαλοποιήθηκαν. Μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος οι σχέσεις των δύο χωρών άρχισαν βαθμιαίως να βελτιώνονται. Αντηλλάγησαν πρεσβευτές και ξεκίνησαν εμπορικές και τουριστικές επαφές μεταξύ Αθηνών και Τιράνων.
Το 1984 υπογράφτηκαν μεταξύ των δύο χωρών αρκετές συνεργασίες σε πολλούς τομείς. Οι δύο χώρες το 1986 συμφώνησαν την άρση του εμπολέμου που είχε επιβληθεί τον Οκτώβριο του 1940 και άνοιξε ο συνοριακός σταθμός της Κακαβιάς.
Το 1990 με την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία, η Ελλάδα υποδέχτηκε εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς λαθρομετανάστες, οι οποίοι βρήκαν στέγη και εργασία. Και σήμερα σε χιλιάδες υπολογίζονται οι Αλβανοί που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Με τα εμβάσματά τους κρατούν ακόμη, ως ένα μέτρο, και την αλβανική οικονομία.
Η Ελλάδα πάντοτε ερχόταν αρωγός στα προβλήματα της γειτονικής μας χώρας και πρόθυμα συνέβαλε στην αποκατάσταση και εδραίωση της δημοκρατίας.
Τέλος, ουσιαστική και, θα λέγαμε, καταλυτική, ήταν η βοήθεια που προσέφερε η χώρα μας προς τους κατοίκους της Αυλώνας και των περιχώρων που δεινοπάθησαν από τον σεισμό του προηγούμενου έτους.
Σήμερα οι σχέσεις των δύο χωρών θεωρούνται καλές ως πολύ καλές. Η συμβολή της Ελλάδας στην ανάπτυξη της Αλβανίας, στην προσπάθειά της να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή ένταξη, είναι αξιοσημείωτη.
Το καλό κλίμα, όπως είναι φυσικό, εξαρτάται και από τον τρόπο με τον οποίο οι αλβανικές κυβερνήσεις συμπεριφέρονται προς την ελληνική μειονότητα, να ζει ήσυχα και με ασφάλεια στις πατρογονικές της εστίες, γεγονός που θα βοηθήσει στην ανάπτυξη φιλικών σχέσεων και στην πρόοδο των δύο συγγενικών λαών.
Γράφει ο Νίκος Υφαντής
Πηγη: Πρωινός Λόγος .
himara.gr
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Η Ελλάδα συνδράμει με κάθε τρόπο την Αλβανία στην προσπάθειά της να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή
οικογένεια. Η εξωτερική πολιτική της στα Βαλκάνια επικεντρώνεται στις σχέσεις με τη Σερβία (το αλβανόφωνο Κόσοβο απέκτησε ανεξαρτησία) και την (Π.Γ.Δ.Μ.) – Βόρεια Μακεδονία στην οποία ζουν Αλβανοί στο Τέτοβο, Κίτσεβο και Γκόστιβαρ) και κυρίως με την Ελλάδα.
Οι σχέσεις της Αλβανίας με την Ελλάδα επιρεάζονται από τον τρόπο που πολιτεύονται με την Ελληνική μειονότητα που ζει στην Αλβανία και χαρακτηρίζονται από πολύ άσχημες έως αγαθές.
Είναι γνωστό ότι με την ίδρυση του αλβανικού κράτους (1912) ένα κομμάτι της Ενιαίας Ηπείρου, το οποίο έμελλε να ονομάζεται στη διπλωματική γλώσσα, Βόρειος Ήπειρος, παραχωρήθηκε από τις τότε Μεγ. Δυνάμεις στην Αλβανία.
Μετά την παραχώρηση του βόρειου ηπειρωτικού τμήματος στο αλβανικό κράτος στα γεωγραφικά όρια της Αλβανίας παρέμεινε η Βόρειος Ήπειρος, η οποία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα κατοικείται από αυτόχθονους ελληνικούς πληθυσμούς.
Η Αλβανία τον Οκτώβριο του 1921 έγινε μέλος της Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ), αφού προηγουμένως υποσχέθηκε ότι θα σεβαστεί πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα (πολιτικά, θρησκευτικά, εκπ/κά, κλπ.) της ελληνικής μειονότητας.
Δυστυχώς, αθέτησε τις υποχρεώσεις της και άρχισε τους διωγμούς των Ελλήνων της Βορ. Ηπείρου. Μια πολιτική ανθελληνική που συνεχίστηκε σφοδρότερη μετά το 1939 που η φασιστική Ιταλία κατέλαβε την Αλβανία και την χρησιμοποίησε ως ορμητήριο εναντίον της Ελλάδας. Αυτή την περίοδο οι άγριοι διωγμοί κατά του ελληνικού στοιχείου αυξήθηκαν. Κατά δε την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου οι διωγμοί εναντίον των Ελλήνων απέκτησαν μεγαλύτερη ένταση.
Πολλές προσωπικότητες από τις βορ/κές περιοχές φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και θανατώθηκαν, με απώτερους στόχους την τρομοκράτηση των ελληνικών πληθυσμών. Η ίδια και χειρότερη μεταχείρηση της μειονότητας συνεχίστηκε μετά τον πόλεμο, από το τυραννικό και βάρβαρο καθεστώς του Ενβέρ Χότζα. Οι διωγμοί την περίοδο αυτή συστηματοποιήθηκαν με σκοπό τον πλήρη αφανισμό της μειονότητας.
Το 1946 στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι η Ελλάδα διεκδίκησε την Βόρειο Ήπειρο, αλλά αντέδρασε ο υπουργός των Εξωτερικών της Ρωσίας και η Βόρειος Ήπειρος παρέμεινε στην αλβανική επικράτεια.
Μετά το τέλος του πολέμου οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν. Η αλβανική πλευρά απροκάλυπτα ετήρησε εχθρική στάση απέναντι στην Ελλάδα. Είναι η εποχή των διωγμών των Ελλήνων από το καθεστώς του Χότζα και η πολιτική της βίαιης αφομοίωσης και του αφελληνισμού, σε όλους τους τομείς δραστηριότητας.
Τότε έγινε ο αυθαίρετος γεωγραφικός περιορισμός της μειονότητας μόνο στις δύο επαρχίες Αργυροκάστρου και Αγίων Σαράντα. Από τις λεγόμενες μειονοτικές ζώνες αποκλείστηκαν οι επαρχίες της Χιμάρας, της Πρεμετής, της Ερδέκας, της Κοριτσάς.
Είναι η καταστρεπτική εποχή κατά την οποία οι αλβανικές αρχές μεθόδευσαν την αλλοίωση των απογραφικών στοιχείων της μειονότητας και επιδιώχθηκε εθνολογική αλλοίωση του πληθυσμού και των ελληνικών χωριών με την εκδίωξη των Ελλήνων από τον τόπο τους και τη μεταφορά και εγκατάσταση Αλβανών αποίκων από το Βορρά.
Ακόμη, στα σχολικά βοηθητικά βιβλία της μειονότητας παραποιήθηκε η ελληνική ιστορία και απαγορεύτηκε η χρήση στα νεογέννητα κατά τη βάπτιση ελληνικών ονομάτων. Το τελικό χτύπημα ήρθε με την κατάργηση της θρησκείας.
Το 1971 έχουμε την αποκατάσταση των διπλωματικών επαφών. Τα πράγματα, κάπως ομαλοποιήθηκαν. Μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος οι σχέσεις των δύο χωρών άρχισαν βαθμιαίως να βελτιώνονται. Αντηλλάγησαν πρεσβευτές και ξεκίνησαν εμπορικές και τουριστικές επαφές μεταξύ Αθηνών και Τιράνων.
Το 1984 υπογράφτηκαν μεταξύ των δύο χωρών αρκετές συνεργασίες σε πολλούς τομείς. Οι δύο χώρες το 1986 συμφώνησαν την άρση του εμπολέμου που είχε επιβληθεί τον Οκτώβριο του 1940 και άνοιξε ο συνοριακός σταθμός της Κακαβιάς.
Το 1990 με την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία, η Ελλάδα υποδέχτηκε εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς λαθρομετανάστες, οι οποίοι βρήκαν στέγη και εργασία. Και σήμερα σε χιλιάδες υπολογίζονται οι Αλβανοί που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Με τα εμβάσματά τους κρατούν ακόμη, ως ένα μέτρο, και την αλβανική οικονομία.
Η Ελλάδα πάντοτε ερχόταν αρωγός στα προβλήματα της γειτονικής μας χώρας και πρόθυμα συνέβαλε στην αποκατάσταση και εδραίωση της δημοκρατίας.
Τέλος, ουσιαστική και, θα λέγαμε, καταλυτική, ήταν η βοήθεια που προσέφερε η χώρα μας προς τους κατοίκους της Αυλώνας και των περιχώρων που δεινοπάθησαν από τον σεισμό του προηγούμενου έτους.
Σήμερα οι σχέσεις των δύο χωρών θεωρούνται καλές ως πολύ καλές. Η συμβολή της Ελλάδας στην ανάπτυξη της Αλβανίας, στην προσπάθειά της να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή ένταξη, είναι αξιοσημείωτη.
Το καλό κλίμα, όπως είναι φυσικό, εξαρτάται και από τον τρόπο με τον οποίο οι αλβανικές κυβερνήσεις συμπεριφέρονται προς την ελληνική μειονότητα, να ζει ήσυχα και με ασφάλεια στις πατρογονικές της εστίες, γεγονός που θα βοηθήσει στην ανάπτυξη φιλικών σχέσεων και στην πρόοδο των δύο συγγενικών λαών.
Γράφει ο Νίκος Υφαντής
Πηγη: Πρωινός Λόγος .
himara.gr
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου