Αν και ο ''Σκοτεινός'' προσωκρατικός πρόγονός μας Ηράκλειτος μάς
κληροδότησε το ''πατήρ πάντων ο πόλεμος'', δεν νομίζω ότι υπάρχει σήμερα
κανείς λογικός άνθρωπος που να τον επιθυμεί.
Παρ' όλα αυτά, το αντίδοτο του πολέμου (η ειρήνη) είναι μια επίπονη και μετ' εμποδίων διεργασία επί τη βάσει της βούλησης μιας μακροπρόθεσμης ''συμφιλιωτικής'' οπτικής μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών.
Επί τη βάσει, στην πραγματικότητα, των επιθυμιών του ισχυρότερου εκ των δύο. Κι ο ισχυρότερος - στην περίπτωσή μας - είναι η Τουρκία, ο πολεμοχαρής γείτονας εξ Ανατολών που προβαίνει διαχρονικά (με σταθερή κλιμάκωση τα τελευταία χρόνια) σε επιθετικές ενέργειες σε βάρος των εθνικών συμφερόντων μας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, όπου βρίσκεται εκτεθειμένη, σαν ''χρυσοπράσινο φύλλο πεταμένο σε πέλαγο'' η Κύπρος μας.
Και ενώ το δόγμα του νεο-οθωμανισμού περί ''Γαλάζιας Πατρίδας'' υλοποιείται συστηματικά, με το ΝΑΤΟ - σε ρόλο παρατηρητή - να μην παρεμβαίνει για να επιπλήξει τον παραβάτη Συνθηκών και Δικαίων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, η Τουρκία μιμείται την Κίνα στη συμπεριφορά της προς τις γειτονικές θαλάσσιες περιοχές, επωφελούμενη της αβουλίας των ΗΠΑ και της ΕΕ να καταδικάσουν τις ενέργειές της με βαριές κυρώσεις.
Με τον τρόπο αυτό ο Πρόεδρός της Ταγίπ Ερντογάν εξυπηρετεί θαυμάσια τα συμφέροντα της χώρας του με βάση τη θεωρία ότι ''η δύναμη δημιουργεί δίκαιο''. Και είναι δυνατή η Τουρκία, στις μέρες μας, περισσότερο από ποτέ. Γι' αυτό δείχνει θρασύτατη, αποφασισμένη, ριψοκίνδυνη και προκλητική.
Με τη σιγουριά λοιπόν του ισχυρού που διεκδικεί με την πυγμή του το δίκιο του, έφτασε σήμερα να προβάλλεται σαν μεγάλος περιφερειακός παίκτης, ισότιμος των Μ. Δυνάμεων, οι οποίες κυριαρχούν στις θάλασσες της Μ. Ανατολής και της Μεσογείου.
Η ποιοτική αναβάθμιση της Τουρκίας, την οποία επιστέγασαν οι S-400 και η στρατηγική συμμαχία της με τη Ρωσία (που εσχάτως δείχνει να κλονίζεται λόγω συνέχισης των τουρκικών επιχειρήσεων στη Συρία σε βάρος του ρωσόφιλου Άσαντ), είναι η αιτία που αυτή κλιμακώνει σε βάρος μας και σε βάρος της Κύπρου την ένταση, ως του σημείου να στείλει το Πολεμικό Ναυτικό της στην Κρήτη, από την οποία είχαν αποχωρήσει οι πρόγονοί της το 1898.
Η ένταση φυσικά μεταξύ μας εκτοξεύεται στα ύψη κάθε φορά που προκαλεί εμάς ή την Κύπρο είτε με παραβίαση της ΑΟΖ του Καστελορίζου - παρακάμπτοντας την ελληνική θέση ότι αυτό ''έχει επήρεια στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας'', για να υπερισχύσει η άποψή της ότι δεν έχει - είτε με επιχειρήσεις γεώτρησης στην ΑΟΖ της Μεγαλονήσου, που έχουν σκοπό τη δημιουργία τετελεσμένων, ώστε να διεκδικήσει μερίδιο απ' τα χρυσοφόρα οικόπεδα φυσικού αερίου της.
Αν το πετύχει αυτό η Τουρκία, θα έχει φτάσει στον τελικό στόχο της, που είναι να αναγκάσει Ελλάδα και Κύπρο να υπογράψουν μαζί της τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Ήδη ο δαιμόνιος Πρόεδρός της προχωράει ακάθεκτος προς την ευόδωση αυτού του σκοπού, τον οποίο ξετυλίγει σε επεισόδια: προβολή χαρτών, Navtex, δεσμεύσεις θαλασσίων περιοχών της Κύπρου ή του Καστελορίζου και ασκήσεις με πραγματικά πυρά στα χωρικά ύδατα των δύο χωρών.
Περιττό να πω ότι ενισχυτικό των επιτευγμάτων του Ερντογάν είναι και το γεγονός ότι εξανάγκασε δια της μόνιμης όχλησης τον Έλληνα πρωθυπουργό να σπεύσει να γνωστοποιήσει την απόφασή του για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με σκοπό υποτίθεται την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αν και είναι γνωστό τοις πάσι το σχέδιο της Τουρκίας - εκπεφρασμένο δια στόματος Ερντογάν - ότι ''δεν κάθεται σε τραπέζι διαπραγματεύσεων αν δεν γίνουν εκ των προτέρων δεκτά τα αιτήματά της''.
Κι αυτά έχουν να κάνουν με το σύνολο των διεκδικήσεών της. Ως εκ τούτου είναι βέβαιο πως ο κύριος Μητσοτάκης και ο ΥΠΕΞ μας γνωρίζουν καλά ότι, με την υπογραφή του συνυποσχετικού, η Τουρκία θα φέρει προς συζήτηση όλες τις διεκδικήσεις της, που θα καταλήξουν πιθανότατα σε εδαφικό ακρωτηριασμό της πατρίδας μας.
Θα μου πείτε, υπάρχουν άλλες επιλογές; Ή είναι μονόδρομος η επιλογή της Χάγης, έστω κι αν χρειαστεί να ''θυσιάσουμε'' κάποια νησιά προς χάριν της ειρήνης (όπως προσπάθησε να μας πείσει η Ντόρα, που μετέρχεται σοφισμάτων τελευταία, για να μας περάσει το πνεύμα της ηττοπάθειας και να μας προετοιμάσει να δεχτούμε τα ήδη αποφασισθέντα);
Την αλήθεια για την επιχειρησιακή κατάσταση στη θάλασσα την είχε πει σε συνέντευξή του τον περασμένο μήνα ο πρώην υπουργός Άμυνας ναύαρχος Αποστολάκης: ''... Το Ναυτικό πρέπει να προχωρήσει με αναβάθμιση και νέα πλοία. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας είναι δέκα χρόνια πίσω και πρέπει να αναβαθμιστούν. Η υπηρεσιακή ικανότητα έχει να κάνει με το ότι ο κόσμος το πήρε προσωπικά και έβαλε πλάτη...''
Επειδή όμως πιστεύω στις δυο όψεις ενός νομίσματος, audiatur et altera pars (ας ακουστεί και η άλλη πλευρά). Αυτή της πρώην και νυν στρατιωτικής ηγεσίας, όπου υπάρχουν μέλη των ΕΔ τα οποία βλέπουν το ποτήρι των αμυντικών δυνατοτήτων μας μισογεμάτο και υποστηρίζουν την άποψη ότι ''η Ελλάδα διατηρεί από τα πλέον αξιόμαχα στρατεύματα εντός ΕΕ και ΝΑΤΟ'', πράγμα ενθαρρυντικό για το ενδεχόμενο ευθείας στρατιωτικής σύγκρουσης Ελλάδας-Τουρκίας.
Ωστόσο και οι μεν και οι δε αναγνωρίζουν ως δεδομένα δύο πράγματα: Πρώτον ότι, στην τελευταία περίπτωση, θα είναι επιβαρυντικό για την ευόδωση των επιχειρήσεών μας το γεγονός ότι η Τουρκία θα εργαλειοποιήσει περαιτέρω το μεταναστευτικό για να προασπίσει τα εθνικά της συμφέροντα σε βάρος των δικών μας.
Και θα είναι επιβαρυντικό γιατί θα θέσει σε διακινδύνευση την κοινωνική συνοχή της χώρας, αφού θα υπάρχει εσωτερικό μέτωπο μουσουλμάνων λαθρομεταναστών (μεταξύ των οποίων και τζιχαντιστές πιθανότατα), που μπορεί να επηρεάσει το εξωτερικό μέτωπο σε ενδεχόμενη σύγκρουση με τους Τούρκους.
Και δεύτερον, θα είμαστε μόνοι στην τελική ευθεία, σε περίπτωση πολέμου, αφού οι Σύμμαχοι θα προτιμήσουν να μείνουν ουδέτεροι απέναντι σε δυο αντίπαλες χώρες που είναι αμφότερες μέλη του ΝΑΤΟ. Αυτά είναι, ασφαλώς, εν γνώσει του πρωθυπουργού, ο οποίος δεν ξέρω αν έχει την πρόθεση και την νομιμοποίηση να φτάσει το ''ως εδώ και μη παρέκει'' με την Τουρκία στα άκρα επιλέγοντας τη σύγκρουση.
Για να είμαι ειλικρινής όμως, δίνω ελάχιστες πιθανότητες σ' αυτό το ενδεχόμενο, για τους εξής λόγους: Πρώτον, γιατί δεν είμαστε και στην καλύτερη φάση από άποψη εξοπλιστικής θωράκισης της πατρίδας μας. Δεύτερον είμαστε έρμαιο της δίνης του μεταναστευτικού, που έχει μετατραπεί σε απρόβλεπτο παράγοντα σε βάρος μας με ρυθμιστή την Τουρκία.
Τρίτον, εξακολουθούμε να καρκινοβατούμε ακόμα αναπτυξιακά και να κάνουμε απεγνωσμένες προσπάθειες για την ανάκαμψή μας. Τέταρτον, απέχουμε κάποια χρόνια (που μοιάζουν αιώνες) από τότε που οι εκπαιδευτές στο στρατό αναφωνούσαν κατά τις παρελάσεις, ως επικεφαλής στρατιωτικών τμημάτων, το ερώτημα...
- Ηθικόν;
Για να πάρουν την απάντηση από τους παρελαύνοντες εκπαιδευόμενους:
- Ακμαιότατον!..
Κι αυτή η απάντηση, εν πλήρει συνειδήσει, μόνο τυχαία δεν ήταν, καθώς έκρυβε μέσα της απίστευτη δύναμη ψυχής, θάρρους κι αποφασιστικότητας έναντι οποιουδήποτε αντιπάλου αμφισβητούσε την εδαφική ακεραιότητά μας.
Έκρυβε το περίφημο ''Εθνικό Φρόνημα'', το υψηλό επίπεδο του οποίου έπαιζε πάντα κυρίαρχο ρόλο στην εκπαίδευση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, καθώς ήταν βασική προϋπόθεση νίκης τους σε περίπτωση πολέμου...
Ωστόσο άλλαξαν πολλά από τότε και άλλαξαν επί τα χείρω, γιατί - αν και βρισκόμαστε στο μάτι του κυκλώνα ακούγοντας την Τουρκία να αμφισβητεί θρασύτατα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες ενός θερμού επεισοδίου μ' εμάς, επεισοδίου που θα ανάψει το φυτίλι της ανάφλεξης στο Αιγαίο - δεν είμαστε έτοιμοι ψυχολογικά. Δεν έχουμε, προφανώς, το ηθικό και το κουράγιο που είχαμε άλλοτε σε ανάλογες περιπτώσεις στις ηρωικές εποχές...
Θα μου πείτε πως το Εθνικό Φρόνημα δε θα πρέπει να επηρεάζεται απ' τα συμβαίνοντα στην καθημερινή μας ζωή, γιατί έχει να κάνει με την εθνική μας συνείδηση, τη συναίσθηση της κοινής καταγωγής και της κληρονομιάς που μας άφησαν οι πρόγονοί μας. Έχει να κάνει με τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις μας, τα ιερά και τα όσια της φυλής μας, που συνιστούν εν πολλοίς το Έθνος μας, το Έθνος των Ελλήνων...
Θα σας έλεγα πως ονειροπολείτε σε δύσκολους για την πατρίδα καιρούς, που απαιτούν περισσότερο ορθολογισμό από τον καθένα μας. Γιατί η χώρα μας βγήκε μόλις πριν δύο χρόνια απ' την αυστηρή εποπτεία των δανειστών της η οποία την ''προίκισε'' με μια δεκαετία σχεδόν επώδυνων μνημονίων.
Μνημονίων που επηρέασαν αναμφισβήτητα την καθημερινότητα του Έλληνα, τη διαβίωση, την ψυχολογία του και το εθνικό φρόνημά του, σε σημείο που να παλεύει ακόμα και σήμερα να ανταπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις του...
Κι από τη στιγμή που ο επηρεασμός όλων αυτών σε βάρος μας υπήρξε καθολικά αρνητικός, επόμενο ήταν - και με τη... βοήθεια της βόμβας του μεταναστευτικού - να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός της χώρας. Με τους Έλληνες να έχουν μείνει με άδειες τσέπες, τα σκάνδαλα για τα εξοπλιστικά και τις άλλες προμήθειες του δημοσίου να έχουν απονομιμοποιήσει το πολιτικό σύστημα και τους άλλους θεσμούς του κράτους, ήταν αναμενόμενο να φτάσει η Ελλάδα στο έσχατο σημείο της παρακμής και της εξαθλίωσής της, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η εγκατάλειψη.
Μ' αυτά και μ' αυτά καταλήξαμε στο σημείο μηδέν, καθώς - όπως είχα γράψει σε παλαιότερο άρθρο μου (''Η Τουρκία αυξάνεται και πληθύνεται και η Ελλάδα συρρικνώνεται και απειλείται...'', 13/10/'19) - σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει αναπτυξιακά στη γείτονα χώρα, εδώ έχουμε εικόνα γενικευμένης αποτελμάτωσης, που είναι απόδειξη της αποτυχίας των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων να ανατάξουν τη χώρα.
Κι αν αμφιβάλετε γι' αυτό, δεν έχετε παρά να ελέγξετε διαδικτυακά την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας, που σου σφίγγει την καρδιά, γιατί είναι εικόνα μαρασμού και παρακμής σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου της.
Αρχής γενομένης απ' τις δημόσιες υπηρεσίες, τα δικαστήρια, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, ως τα εγκαταλελειμμένα της κτίρια, τα κλειστά σχολεία των ακριτικών περιοχών και τα χέρσα χωράφια της υπαίθρου, μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας την συνεχιζόμενη ''κάθοδο προς τον Άδη'' της χώρας μας.
Για να μην πάμε στο θέμα της φυγής των Ελλήνων στο εξωτερικό, που εξακολουθεί να την αποδυναμώνει, καθώς τελικά - παρά τις εξαγγελίες για το αντίθετο - η εθνοκτόνος πολιτική ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να ασκείται και επί Νέας Δημοκρατίας, δυστυχώς...
Κι αυτή η θλιβερή εικόνα της παρακμής της πατρίδας μας επηρεάζει, όπως είναι επόμενο, και τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας όχι μόνο εξοπλιστικά, αλλά και ψυχολογικά, αφού νιώθουν παροπλισμένες ως ένα βαθμό, απ' τη στιγμή που υπάρχει εμφανής ανισορροπία στο Αιγαίο λόγω της υστέρησης της δικής μας, σε συνδυασμό με την εξοπλιστική αναβάθμιση και υπεροπλία των Τούρκων.
Με τα δεδομένα αυτά, το ''ηθικόν ακμαιότατον'' στο στράτευμα λίγο θέλει για να πάει περίπατο, μια που οι εκάστοτε πολιτικοί προϊστάμενοί του και οι επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας πρωθυπουργοί δε φρόντισαν και δεν φροντίζουν να το ενισχύσουν όσο είναι καιρός, θωρακίζοντας τη χώρα απ' τα βουλιμικά ένστικτα του εξ Ανατολών εχθρού της...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
antinews.gr
Παρ' όλα αυτά, το αντίδοτο του πολέμου (η ειρήνη) είναι μια επίπονη και μετ' εμποδίων διεργασία επί τη βάσει της βούλησης μιας μακροπρόθεσμης ''συμφιλιωτικής'' οπτικής μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών.
Επί τη βάσει, στην πραγματικότητα, των επιθυμιών του ισχυρότερου εκ των δύο. Κι ο ισχυρότερος - στην περίπτωσή μας - είναι η Τουρκία, ο πολεμοχαρής γείτονας εξ Ανατολών που προβαίνει διαχρονικά (με σταθερή κλιμάκωση τα τελευταία χρόνια) σε επιθετικές ενέργειες σε βάρος των εθνικών συμφερόντων μας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, όπου βρίσκεται εκτεθειμένη, σαν ''χρυσοπράσινο φύλλο πεταμένο σε πέλαγο'' η Κύπρος μας.
Και ενώ το δόγμα του νεο-οθωμανισμού περί ''Γαλάζιας Πατρίδας'' υλοποιείται συστηματικά, με το ΝΑΤΟ - σε ρόλο παρατηρητή - να μην παρεμβαίνει για να επιπλήξει τον παραβάτη Συνθηκών και Δικαίων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, η Τουρκία μιμείται την Κίνα στη συμπεριφορά της προς τις γειτονικές θαλάσσιες περιοχές, επωφελούμενη της αβουλίας των ΗΠΑ και της ΕΕ να καταδικάσουν τις ενέργειές της με βαριές κυρώσεις.
Με τον τρόπο αυτό ο Πρόεδρός της Ταγίπ Ερντογάν εξυπηρετεί θαυμάσια τα συμφέροντα της χώρας του με βάση τη θεωρία ότι ''η δύναμη δημιουργεί δίκαιο''. Και είναι δυνατή η Τουρκία, στις μέρες μας, περισσότερο από ποτέ. Γι' αυτό δείχνει θρασύτατη, αποφασισμένη, ριψοκίνδυνη και προκλητική.
Με τη σιγουριά λοιπόν του ισχυρού που διεκδικεί με την πυγμή του το δίκιο του, έφτασε σήμερα να προβάλλεται σαν μεγάλος περιφερειακός παίκτης, ισότιμος των Μ. Δυνάμεων, οι οποίες κυριαρχούν στις θάλασσες της Μ. Ανατολής και της Μεσογείου.
Η ποιοτική αναβάθμιση της Τουρκίας, την οποία επιστέγασαν οι S-400 και η στρατηγική συμμαχία της με τη Ρωσία (που εσχάτως δείχνει να κλονίζεται λόγω συνέχισης των τουρκικών επιχειρήσεων στη Συρία σε βάρος του ρωσόφιλου Άσαντ), είναι η αιτία που αυτή κλιμακώνει σε βάρος μας και σε βάρος της Κύπρου την ένταση, ως του σημείου να στείλει το Πολεμικό Ναυτικό της στην Κρήτη, από την οποία είχαν αποχωρήσει οι πρόγονοί της το 1898.
Η ένταση φυσικά μεταξύ μας εκτοξεύεται στα ύψη κάθε φορά που προκαλεί εμάς ή την Κύπρο είτε με παραβίαση της ΑΟΖ του Καστελορίζου - παρακάμπτοντας την ελληνική θέση ότι αυτό ''έχει επήρεια στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας'', για να υπερισχύσει η άποψή της ότι δεν έχει - είτε με επιχειρήσεις γεώτρησης στην ΑΟΖ της Μεγαλονήσου, που έχουν σκοπό τη δημιουργία τετελεσμένων, ώστε να διεκδικήσει μερίδιο απ' τα χρυσοφόρα οικόπεδα φυσικού αερίου της.
Αν το πετύχει αυτό η Τουρκία, θα έχει φτάσει στον τελικό στόχο της, που είναι να αναγκάσει Ελλάδα και Κύπρο να υπογράψουν μαζί της τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Ήδη ο δαιμόνιος Πρόεδρός της προχωράει ακάθεκτος προς την ευόδωση αυτού του σκοπού, τον οποίο ξετυλίγει σε επεισόδια: προβολή χαρτών, Navtex, δεσμεύσεις θαλασσίων περιοχών της Κύπρου ή του Καστελορίζου και ασκήσεις με πραγματικά πυρά στα χωρικά ύδατα των δύο χωρών.
Περιττό να πω ότι ενισχυτικό των επιτευγμάτων του Ερντογάν είναι και το γεγονός ότι εξανάγκασε δια της μόνιμης όχλησης τον Έλληνα πρωθυπουργό να σπεύσει να γνωστοποιήσει την απόφασή του για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με σκοπό υποτίθεται την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αν και είναι γνωστό τοις πάσι το σχέδιο της Τουρκίας - εκπεφρασμένο δια στόματος Ερντογάν - ότι ''δεν κάθεται σε τραπέζι διαπραγματεύσεων αν δεν γίνουν εκ των προτέρων δεκτά τα αιτήματά της''.
Κι αυτά έχουν να κάνουν με το σύνολο των διεκδικήσεών της. Ως εκ τούτου είναι βέβαιο πως ο κύριος Μητσοτάκης και ο ΥΠΕΞ μας γνωρίζουν καλά ότι, με την υπογραφή του συνυποσχετικού, η Τουρκία θα φέρει προς συζήτηση όλες τις διεκδικήσεις της, που θα καταλήξουν πιθανότατα σε εδαφικό ακρωτηριασμό της πατρίδας μας.
Θα μου πείτε, υπάρχουν άλλες επιλογές; Ή είναι μονόδρομος η επιλογή της Χάγης, έστω κι αν χρειαστεί να ''θυσιάσουμε'' κάποια νησιά προς χάριν της ειρήνης (όπως προσπάθησε να μας πείσει η Ντόρα, που μετέρχεται σοφισμάτων τελευταία, για να μας περάσει το πνεύμα της ηττοπάθειας και να μας προετοιμάσει να δεχτούμε τα ήδη αποφασισθέντα);
Την αλήθεια για την επιχειρησιακή κατάσταση στη θάλασσα την είχε πει σε συνέντευξή του τον περασμένο μήνα ο πρώην υπουργός Άμυνας ναύαρχος Αποστολάκης: ''... Το Ναυτικό πρέπει να προχωρήσει με αναβάθμιση και νέα πλοία. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας είναι δέκα χρόνια πίσω και πρέπει να αναβαθμιστούν. Η υπηρεσιακή ικανότητα έχει να κάνει με το ότι ο κόσμος το πήρε προσωπικά και έβαλε πλάτη...''
Επειδή όμως πιστεύω στις δυο όψεις ενός νομίσματος, audiatur et altera pars (ας ακουστεί και η άλλη πλευρά). Αυτή της πρώην και νυν στρατιωτικής ηγεσίας, όπου υπάρχουν μέλη των ΕΔ τα οποία βλέπουν το ποτήρι των αμυντικών δυνατοτήτων μας μισογεμάτο και υποστηρίζουν την άποψη ότι ''η Ελλάδα διατηρεί από τα πλέον αξιόμαχα στρατεύματα εντός ΕΕ και ΝΑΤΟ'', πράγμα ενθαρρυντικό για το ενδεχόμενο ευθείας στρατιωτικής σύγκρουσης Ελλάδας-Τουρκίας.
Ωστόσο και οι μεν και οι δε αναγνωρίζουν ως δεδομένα δύο πράγματα: Πρώτον ότι, στην τελευταία περίπτωση, θα είναι επιβαρυντικό για την ευόδωση των επιχειρήσεών μας το γεγονός ότι η Τουρκία θα εργαλειοποιήσει περαιτέρω το μεταναστευτικό για να προασπίσει τα εθνικά της συμφέροντα σε βάρος των δικών μας.
Και θα είναι επιβαρυντικό γιατί θα θέσει σε διακινδύνευση την κοινωνική συνοχή της χώρας, αφού θα υπάρχει εσωτερικό μέτωπο μουσουλμάνων λαθρομεταναστών (μεταξύ των οποίων και τζιχαντιστές πιθανότατα), που μπορεί να επηρεάσει το εξωτερικό μέτωπο σε ενδεχόμενη σύγκρουση με τους Τούρκους.
Και δεύτερον, θα είμαστε μόνοι στην τελική ευθεία, σε περίπτωση πολέμου, αφού οι Σύμμαχοι θα προτιμήσουν να μείνουν ουδέτεροι απέναντι σε δυο αντίπαλες χώρες που είναι αμφότερες μέλη του ΝΑΤΟ. Αυτά είναι, ασφαλώς, εν γνώσει του πρωθυπουργού, ο οποίος δεν ξέρω αν έχει την πρόθεση και την νομιμοποίηση να φτάσει το ''ως εδώ και μη παρέκει'' με την Τουρκία στα άκρα επιλέγοντας τη σύγκρουση.
Για να είμαι ειλικρινής όμως, δίνω ελάχιστες πιθανότητες σ' αυτό το ενδεχόμενο, για τους εξής λόγους: Πρώτον, γιατί δεν είμαστε και στην καλύτερη φάση από άποψη εξοπλιστικής θωράκισης της πατρίδας μας. Δεύτερον είμαστε έρμαιο της δίνης του μεταναστευτικού, που έχει μετατραπεί σε απρόβλεπτο παράγοντα σε βάρος μας με ρυθμιστή την Τουρκία.
Τρίτον, εξακολουθούμε να καρκινοβατούμε ακόμα αναπτυξιακά και να κάνουμε απεγνωσμένες προσπάθειες για την ανάκαμψή μας. Τέταρτον, απέχουμε κάποια χρόνια (που μοιάζουν αιώνες) από τότε που οι εκπαιδευτές στο στρατό αναφωνούσαν κατά τις παρελάσεις, ως επικεφαλής στρατιωτικών τμημάτων, το ερώτημα...
- Ηθικόν;
Για να πάρουν την απάντηση από τους παρελαύνοντες εκπαιδευόμενους:
- Ακμαιότατον!..
Κι αυτή η απάντηση, εν πλήρει συνειδήσει, μόνο τυχαία δεν ήταν, καθώς έκρυβε μέσα της απίστευτη δύναμη ψυχής, θάρρους κι αποφασιστικότητας έναντι οποιουδήποτε αντιπάλου αμφισβητούσε την εδαφική ακεραιότητά μας.
Έκρυβε το περίφημο ''Εθνικό Φρόνημα'', το υψηλό επίπεδο του οποίου έπαιζε πάντα κυρίαρχο ρόλο στην εκπαίδευση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, καθώς ήταν βασική προϋπόθεση νίκης τους σε περίπτωση πολέμου...
Ωστόσο άλλαξαν πολλά από τότε και άλλαξαν επί τα χείρω, γιατί - αν και βρισκόμαστε στο μάτι του κυκλώνα ακούγοντας την Τουρκία να αμφισβητεί θρασύτατα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες ενός θερμού επεισοδίου μ' εμάς, επεισοδίου που θα ανάψει το φυτίλι της ανάφλεξης στο Αιγαίο - δεν είμαστε έτοιμοι ψυχολογικά. Δεν έχουμε, προφανώς, το ηθικό και το κουράγιο που είχαμε άλλοτε σε ανάλογες περιπτώσεις στις ηρωικές εποχές...
Θα μου πείτε πως το Εθνικό Φρόνημα δε θα πρέπει να επηρεάζεται απ' τα συμβαίνοντα στην καθημερινή μας ζωή, γιατί έχει να κάνει με την εθνική μας συνείδηση, τη συναίσθηση της κοινής καταγωγής και της κληρονομιάς που μας άφησαν οι πρόγονοί μας. Έχει να κάνει με τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις μας, τα ιερά και τα όσια της φυλής μας, που συνιστούν εν πολλοίς το Έθνος μας, το Έθνος των Ελλήνων...
Θα σας έλεγα πως ονειροπολείτε σε δύσκολους για την πατρίδα καιρούς, που απαιτούν περισσότερο ορθολογισμό από τον καθένα μας. Γιατί η χώρα μας βγήκε μόλις πριν δύο χρόνια απ' την αυστηρή εποπτεία των δανειστών της η οποία την ''προίκισε'' με μια δεκαετία σχεδόν επώδυνων μνημονίων.
Μνημονίων που επηρέασαν αναμφισβήτητα την καθημερινότητα του Έλληνα, τη διαβίωση, την ψυχολογία του και το εθνικό φρόνημά του, σε σημείο που να παλεύει ακόμα και σήμερα να ανταπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις του...
Κι από τη στιγμή που ο επηρεασμός όλων αυτών σε βάρος μας υπήρξε καθολικά αρνητικός, επόμενο ήταν - και με τη... βοήθεια της βόμβας του μεταναστευτικού - να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός της χώρας. Με τους Έλληνες να έχουν μείνει με άδειες τσέπες, τα σκάνδαλα για τα εξοπλιστικά και τις άλλες προμήθειες του δημοσίου να έχουν απονομιμοποιήσει το πολιτικό σύστημα και τους άλλους θεσμούς του κράτους, ήταν αναμενόμενο να φτάσει η Ελλάδα στο έσχατο σημείο της παρακμής και της εξαθλίωσής της, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η εγκατάλειψη.
Μ' αυτά και μ' αυτά καταλήξαμε στο σημείο μηδέν, καθώς - όπως είχα γράψει σε παλαιότερο άρθρο μου (''Η Τουρκία αυξάνεται και πληθύνεται και η Ελλάδα συρρικνώνεται και απειλείται...'', 13/10/'19) - σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει αναπτυξιακά στη γείτονα χώρα, εδώ έχουμε εικόνα γενικευμένης αποτελμάτωσης, που είναι απόδειξη της αποτυχίας των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων να ανατάξουν τη χώρα.
Κι αν αμφιβάλετε γι' αυτό, δεν έχετε παρά να ελέγξετε διαδικτυακά την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας, που σου σφίγγει την καρδιά, γιατί είναι εικόνα μαρασμού και παρακμής σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου της.
Αρχής γενομένης απ' τις δημόσιες υπηρεσίες, τα δικαστήρια, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, ως τα εγκαταλελειμμένα της κτίρια, τα κλειστά σχολεία των ακριτικών περιοχών και τα χέρσα χωράφια της υπαίθρου, μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας την συνεχιζόμενη ''κάθοδο προς τον Άδη'' της χώρας μας.
Για να μην πάμε στο θέμα της φυγής των Ελλήνων στο εξωτερικό, που εξακολουθεί να την αποδυναμώνει, καθώς τελικά - παρά τις εξαγγελίες για το αντίθετο - η εθνοκτόνος πολιτική ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να ασκείται και επί Νέας Δημοκρατίας, δυστυχώς...
Κι αυτή η θλιβερή εικόνα της παρακμής της πατρίδας μας επηρεάζει, όπως είναι επόμενο, και τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας όχι μόνο εξοπλιστικά, αλλά και ψυχολογικά, αφού νιώθουν παροπλισμένες ως ένα βαθμό, απ' τη στιγμή που υπάρχει εμφανής ανισορροπία στο Αιγαίο λόγω της υστέρησης της δικής μας, σε συνδυασμό με την εξοπλιστική αναβάθμιση και υπεροπλία των Τούρκων.
Με τα δεδομένα αυτά, το ''ηθικόν ακμαιότατον'' στο στράτευμα λίγο θέλει για να πάει περίπατο, μια που οι εκάστοτε πολιτικοί προϊστάμενοί του και οι επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας πρωθυπουργοί δε φρόντισαν και δεν φροντίζουν να το ενισχύσουν όσο είναι καιρός, θωρακίζοντας τη χώρα απ' τα βουλιμικά ένστικτα του εξ Ανατολών εχθρού της...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου