Η ιταλική απειλή για το ευρώ.

Ορισμένοι υποθέτουν πως στην Ιταλία έχει δρομολογηθεί ήδη η διαδικασία εξόδου της από την Ευρωζώνη και την ΕΕ – ότι το ξήλωμα του πουλόβερ που ξεκίνησε από τη Μ. Βρετανία (αν και ουσιαστικά η κυρία May υπονομεύει το BREXIT, έχοντας διαπραγματευθεί τη χειρότερη δυνατή συμφωνία εξόδου από την ΕΕ ακριβώς για να μη συμβεί), θα συνεχιστεί από την Ιταλία, ενώ αμέσως μετά θα ακολουθήσει η Γαλλία.

Άρθρο

Η Ιταλία μας δείχνει το δρόμο, έχοντας μάθει από τις οδυνηρές ελληνικές εμπειρίες του παρελθόντος – ενώ εμείς δυστυχώς εθελοτυφλούμε, αδυνατώντας να καταλάβουμε πώς πρέπει να προστατεύσουμε τα συμφέροντα του Έθνους μας. Με απλά λόγια, η Ιταλία

(α) αποφεύγει την κατά μέτωπο σύγκρουση με τη γερμανική Ευρώπη χωρίς όμως ουσιαστικά να υποχωρεί,

(β) απομακρύνεται σταδιακά από την ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση, προστατεύοντας τη βιομηχανία της,

(γ) λύνει τα μεταναστευτικά της προβλήματα καταργώντας εν πρώτοις όλες τις ΜΚΟ του κ. Soros, οι οποίες στηρίζονται από το αμερικανικό βαθύ κράτος σύμφωνα με μία πρόσφατη έκθεση της Judicial Watch (πηγή) και

(δ) διευρύνει τις εκτός ΝΑΤΟ και ΕΕ συμμαχίες της, τασσόμενη εναντίον των κυρώσεων στη Ρωσία και υπογράφοντας συμφωνία συνεργασίας με την Κίνα.

Ειδικότερα, γνωρίζοντας πως η Γερμανία την οδηγεί σε μία «παγίδα χρέους» όπως την Ελλάδα το 2010, με τελικό στόχο να υπογράψει ένα αντίστοιχο μνημόνιο, τόνισε πως εάν οι σχέσεις των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και της ΕΕ δεν είναι αμφίδρομες και αλληλέγγυες, δεν έχουν νόημα να υπάρχουν – ενώ οι Ευρώπη γίνεται όλο και πιο αντιφατική όσον αφορά την εξωτερική της πολιτική, αφού δήλωσε πως η Κίνα είναι ένας μη αξιόπιστος οικονομικός αντίπαλος, ο οποίος επιβουλεύεται τις χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης.

Περαιτέρω, μετά τη συνάντηση του προέδρου της Ιταλίας με τον κινέζο ομόλογο του, αποφασίσθηκε να συμμετέχει στο δρόμο του μεταξιού (εικόνα) ως το πρώτο μέλος της Ευρωζώνης και των G7 που δρομολογεί κάτι τέτοιο – αναμένοντας μεγάλες επενδύσεις από την Κίνα που θα καλύπτουν τα πάντα: από τις επιχειρηματικές συνεργασίες έως το ποδόσφαιρο. Το γεγονός αυτό έχει εξοργίσει τόσο τις Η.Π.Α., όσο και τη Γερμανία – κάτι που όμως αφήνει αδιάφορη την Ιταλία, αφού έχοντας βυθιστεί σε ύφεση δεν βρίσκει άλλο τρόπο για να τονώσει την οικονομία της. Πόσο μάλλον όταν η Κομισιόν αντί να την στηρίζει, την υποχρεώνει στη συνέχιση της πολιτικής λιτότητας που την καταστρέφει σταδιακά.

Σε γενικές γραμμές τώρα οι οικονομικοί δεσμοί της Ιταλίας με την Κίνα έως σήμερα είναι πολύ αδύναμοι – όπως στον τομέα των κινεζικών επενδύσεων που αφορούν το περιβάλλον, όπου ευρίσκεται στην 76η θέση παγκοσμίως. Παρά το ότι δε στη χώρα διαμένουν περισσότεροι Κινέζοι, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, υστερεί σημαντικά συγκριτικά με τα υπόλοιπα μεγάλα κράτη, όσον αφορά τις συνολικές κινεζικές επενδύσεις και τις κατασκευές (γράφημα) – όπου στην πρώτη θέση ευρίσκεται η Μ. Βρετανία, όπως επίσης στις επενδύσεις που αφορούν την πράσινη ενέργεια.

Στον τομέα των εξαγωγών προς την Κίνα, η Ιταλία με μόλις 13 δις $ ευρίσκεται στην τελευταία θέση – ενώ η Γερμανία στην πρώτη, με πολύ μεγάλη απόσταση (γράφημα). Μία από τις αιτίες είναι οι μεταφορές, όπου η Ιταλία υστερεί τόσο όσον αφορά τη χερσαία σύνδεση της με την Κίνα, όσο και τη θαλάσσια – κάτι που σχεδιάζεται να επιλυθεί, ενδεχομένως εις βάρος του δικού μας λιμανιού του Πειραιά, στο οποίο τοποθετούμε συνεχώς εμπόδια, πιθανότατα εκτελώντας ανόητα εντολές της Γερμανίας και των Η.Π.Α.

Συνεχίζοντας, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ιταλίας είναι η πεπαλαιωμένες υποδομές της, επειδή έχουν σταματήσει σε μεγάλο βαθμό να διενεργούνται επενδύσεις- διατηρούμενες μόλις στο 40% της εποχής πριν από την κρίση (γράφημα). Αυτός ήταν ο λόγος που κατέρρευσε η γέφυρα στη Γένοβα το περασμένο έτος, η οποία συνοδεύθηκε από πολλούς θανάτους – οπότε εύλογα η κυβέρνηση αναζητάει τρόπους βελτίωσης των υποδομών, τους οποίους δεν βρίσκει στην Ευρώπη, αφού η Γερμανία επιμένει στην πιστή εφαρμογή της πολιτικής λιτότητας.

Μπορεί λοιπόν η Κομισιόν να μην εγκρίνει τη συμφωνία συνεργασίας της με την Κίνα, αλλά δεν της προτείνει καμία εναλλακτική λύση που θα τη βοηθήσει να αποφύγει την ύφεση το 2019, μεταξύ άλλων μέσω τις αύξησης των ξένων επενδύσεων – οπότε η Κίνα αποτελεί ουσιαστικά μονόδρομο, προσφέροντας της πολλές δυνατότητες ανάπτυξης.

Κλείνοντας, ορισμένοι υποθέτουν πως στην Ιταλία έχει δρομολογηθεί ήδη η διαδικασία εξόδου της από την Ευρωζώνη και την ΕΕ – ότι το ξήλωμα του πουλόβερ που ξεκίνησε από τη Μ. Βρετανία (αν και ουσιαστικά η κυρία May υπονομεύει το BREXIT, έχοντας διαπραγματευθεί τη χειρότερη δυνατή συμφωνία εξόδου από την ΕΕ ακριβώς για να μη συμβεί), θα συνεχιστεί από την Ιταλία, ενώ αμέσως μετά θα ακολουθήσει η Γαλλία. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα αποδειχθεί ακόμη μία φορά πως η Γερμανία κερδίζει μεν όλες τις μάχες, αλλά χάνει τον πόλεμο – πληρώνοντας ένα πανάκριβο τίμημα.

Γραφήματα, πληροφορίες: zero hedge.
analyst.gr