Γιά μιά κυβέρνηση παντός καιρού.

Το ελληνικό σκάφος εκπέμπει συνεχώς το «Mayday», αντίστοιχο του παλαιού SOS που εκπέμπεται τώρα με το ραδιοτηλέφωνο και όχι με το παλαιό μορσικό σύστημα.
Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο.

Εδώ και εννιά περίπου χρόνια ὁ ἑλληνικός κόσμος σέρνεται στούς ἀτελείωτους δρόμους τοῦ φόβου καί τῆς ἀβεβαιότητας. Ἄλλος λαός, χωρίς τή δική μας ἀντοχή, θά εἶχε ἴσως διαλυθεῖ. Εἶναι θαυμαστό ὅτι ἀκόμη ἀντέχουμε καί ἀκόμη ὅσοι τό μποροῦν τό ... γλεντοῦν! Δέν εἴχαμε στήν Ἑλλάδα εὐτυχῶς φαινόμενα εὐτελισμοῦ σάν ἐκεῖνα πού εἴχαμε στίς χῶρες τοῦ ἐκπεσμένου σοσιαλισμοῦ, ὅταν κοπέλλες τῆς κάποτε κραταιᾶς Κομσομόλ περίμεναν στόν περίφημο «Δρόμο τῆς Ἁμαρτίας», πού συνδέει τή Βαρσοβία μέ τή Δρέσδη, νά τίς «ψωνίσει» κάποιος «μερσεντοῦχος» Γερμανός κοιλαρᾶς. Ὡστόσο στήν Ἑλλάδα ἔγινε κάτι πού δέν ἔχει ἐκτιμηθεῖ, τουλάχιστον ἀπό πολλά καί κατά τεκμήριον τά ἰσχυρότερα κόμματα, μηδέ καί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐξαιρουμένου. Ἔχει γίνει συνείδηση στόν ἁπλό λαό ὅτι ὑπῆρξε μεγάλη πλάνη ἡ ἁρμονική συνύπαρξη μέ τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση. Ναί ἔπεσαν χρήματα πολλά, ἀλλά δέν χρησιμοποιήθηκαν καλά. Ἡ Ἑλλάς ἀποβιομηχανοποιήθηκε, ἔχασε τήν ἀγροτική καί κτηνοτροφική της εὐρωστία καί ἀσκήθηκε στό δανειακῶς ζῆν, δηλαδή στό παρασιτικῶς ζῆν, πού μᾶς ἔφερε στή ζητιανιά.

Αὐτό αὔξησε μιά παράξενη ἐπαναστατική τάση πού ἐκφράζεται μέ τίς καθημερινές (μᾶλλον νυκτερινές) μάχες ἀνάμεσα στήν Αστυνομία καί σέ ὁμάδες ἐξεγερμένων νεαρῶν. Τά λεγόμενα «γραφίττι» ἦταν ἀρχικά μιά ὀργισμένη ποίηση κάποιων ἀπογοητευμένων ἀπό τήν πολιτική νέων, γραμμένη στούς τοίχους μέ χρωματιστά σπρέυ. Ἡ νεολαία δέν θά εἶχε ἄδικο νά ἀγανακτεῖ. Τό σπάσιμο τῶν πιάτων ἐδῶ καί δεκαετίες εἶχε γίνει τό ἐθνικό σπόρ τῶν Ἑλλήνων. Τώρα ἐθνικό μας σπόρ γίνεται τό σπάσιμο τῶν κεφαλιῶν μας.

Στήν κρίσιμη αὐτή στιγμή ὅπου τό ἕνα πρόβλημα σωρεύεται ἐπί τοῦ ἄλλου, μᾶς χρειάζεται μιά κυβέρνηση ἱκανή, πού νά μπορεῖ νά μᾶς βγάζει «ἀβρόχοις ποσί» ἀπό τίς τρικυμίες τῆς πολιτικῆς καί οἰκονομικῆς ἀναταραχῆς. Ἀκόμη καί οἱ πρωτόφοιτοι τῶν πολιτικῶν ἐπιστημῶν γνωρίζουν ὅτι μιά κυβέρνηση μοιάζει μέ πλοῖο σέ τρικυμία. Πρέπει νά εἶναι ἔτσι φτιαγμένη ὥστε νά καβαλλᾶ καί νά ὑπερπηδᾶ τό κῦμα καί ὄχι νά τό κοντράρει. Δυστυχῶς ἡ παροῦσα κυβέρνηση -καί ὄχι μόνον αὐτή- στάθηκε ἱκανή νά «κοντρολάρει» τά πράγματα «ὅπως τή βολεῖ», τή βολεύει δηλαδή, ἀλλά πάντα κατά ξενική ἐπιταγή. Ὁ πρωθυπουργός μας «γύρισε Ἄιρα καί Κάιρα» ὅπως ἔλεγε ἡ γιαγιά· γνώρισε πρόσωπα πολλά, πού πιθανῶς τοῦ ἔταξαν πολλά όμως σέ κρίσιμες στιγμές τόν γέλασαν φρικτά.
Στίς σχέσεις μας μέ τήν Τουρκία τό ΝΑΤΟ, οἱ ΗΠΑ καί οἱ πλεῖστες εὐρωπαϊκές χῶρες τηροῦν τήν ἀρχή τοῦ «ἴσα βάρκα, ἴσα νερά». Ἄν τό ΝΑΤΟ λειτουργοῦσε ἀντικειμενικά τό ζήτημα τῶν Ἑλλήνων στρατιωτικῶν, πού παγιδεύτηκαν αἰσχρά στόν Ἕβρο, θά εἶχε λυθεῖ ἐντός 48 ὡρῶν. Θαυμάζει κανείς τήν ὑδροδυναμική γραμμή τοῦ κυβερνητικοῦ σκάφους, πού ξεπερνᾶ τά προβλήματα χωρίς νά τά λύνει. Ὁ πρωθυπουργός μας, ὅπως προείπαμε, παεῖ παντοῦ. Ξεπέρασε καί τόν σέρ Ἔρνεστ Σάκλετον, τόν μεγάλο ἐξερευνητή τῶν Πόλων. Ἀλλά τί βγαίνει μέ αὐτό; Τό ἑλληνικό σκάφος ἐκπέμπει συνεχῶς τό «Mayday», ἀντίστοιχο τοῦ παλαιοῦ SOS, πού ἐκπέμπεται τώρα μέ τό ραδιοτηλέφωνο καί ὄχι μέ τό παλαιό μορσικό σύστημα.

Τώρα Κύπρος καί μητροπολιτική Ἑλλάς ἔχουν στραφεῖ πρός τήν ἀναζήτηση ὑγρῶν καυσίμων, ὑδρογονανθράκων, φυσικῶν ἀερίων καί ἄλλων ἀγνώστου ὀνομασίας σέ μένα ἐξορυγμάτων ἀπό τά σπλάγχνα τῆς γῆς. Δέν ξέρω τί θά βγεῖ. Ξέρω μόνο ὅτι ἡ σχέση τοῦ νεώτερου πολιτισμοῦ μας μέ τά ὑγρά καύσιμα εἶναι ὅ,τι ἡ σχέση τοῦ ναρκομανοῦς μέ τήν ...ἡρωίνη. Οἱ πόλεις μας -ἔστω κι ἄν εἶναι πανάσχημες- ὅταν πέσει ἡ νύκτα, ντύνονται μέ μιά χρυσοκέντητη φορεσιά φτιαγμένη ἀπό χέρι νεράιδας. Ἡ νεράιδα εἶναι τό ἠλεκτρικό φῶς, πού ἔχει κολλήσει πάνω μας ὅπως τό χορτόχνουδο σέ κάποιο κοχύλι. Παράλληλα ἡ ἕλξη πού ἀσκοῦν τά συνεχῶς ἀνανεούμενα ἠλεκτρονικά πάνω σέ γέρους καί νέους μοιάζει μέ τό χορό τῆς κόμπρας πού μαγνητίζει τό πουλί πού κάθεται σ’ ἕνα κλαδί καί πέφτει μέσα στό στόμα της.

Ὅλα αὐτά πού γράψαμε παραπάνω δέν συνιστοῦν ἄρνηση τῶν ἐρευνῶν. Ἀπεναντίας, συνιστοῦν ἰσχυρότερη θωράκιση διπλωματική καί στρατιωτική, γιά νά μήν τήν πάθουμε σάν τό «Τόρεϋ Κάνυον», ἕνα μεγάλο δεξαμενόπλοιο πού τό 1967, λόγω συγκρούσεως, βυθίστηκε στή Μάγχη καί μόλυνε ὅλη τήν περιοχή μέ 80.000 τόνους πετρέλαιο. Καί ἄς ξέρουν οἱ πολιτικοί μας πώς ὅταν ὁ ἄνθρωπος παίρνει φωτιά, φουντώνουν καί οἱ ...πατοῦσες του! Μέ αὐτό θέλω νά πῶ κάτι πού τό λέω ἀπό παλιά: ἐπιστροφή στίς ρίζες· ὄχι ὅμως μέ κάτι χαζά δῆθεν παραδοσιακά πανηγύρια, ἀλλά μέ συστηματική ἐπιστημονική καλλιέργεια, ὥστε κάθε στρέμμα γῆς νά ἀποδίδει ὅσα ἀποδίδει ἕνα στρέμμα στήν Ὁλλανδία καί στό Ἰσραήλ. Γιά μένα, ἐπιστροφή στίς ρίζες σημαίνει ἐπιστροφή στή σωστή καλλιέργεια τῆς γῆς. Ἀγροτικές σχολές ἔχουμε· ἀγρότες δέν ἔχουμε. Αὐτό τό δρόμο πρός τή γῆ περίμενα νά δείξει ἀπό νωρίς ὁ κ. πρωθυπουργός γιά νά δημιουργηθεῖ μία νέα εὔρωστη τάξη πιονέρων. Ἄν βέβαια τοῦ θυμίζει κάτι τούτη ἡ λέξη.
*Ιστορικός, συγγραφέας.Εις ανάμνησην-Αιωνία η μνήμη του.
dimokratianews.gr

Πέθανε ο ιστορικός και συγγραφέας Σαράντος Ι. Καργάκος – Τι είχε πει για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Έφυγε σήμερα από την ζωή σε ηλικία 82 ετών ο μεγάλος ιστορικός, φιλόλογος και δοκιμιογράφος Σαράντος Καργάκος.

Ο Σαράντος Καργάκος γεννήθηκε το 1937 στο Γύθειο Λακωνίας.
Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε στα μεγαλύτερα φροντιστήρια των Αθηνών. Δίδαξε επίσης στην Σχολή Πολέμου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, στην Σχολή Εθνικής Άμυνας και στην Διακλαδική Σχολή Θεσσαλονίκης.
Αρθρογράφησε σε πλήθος επιστημονικών περιοδικών και εφημερίδων. Έχει δημοσιεύσει 75 βιβλία με περιεχόμενο κυρίως ιστορικό, αλλά και γλωσσικές μελέτες. Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου, 11.15 στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου, έναντι 2ου Νεκροταφείου Αθηνών.
Ακολουθεί το βιογραφικό του με τον πολυτονικό τρόπο γραφής που χρησιμοποιούσε ο ίδιος:

Ὁ ἱστορικός, φιλόλογος καί δοκιμιογράφος κ. Σαράντος Ἰ. Καργάκος, γεννήθηκε τό 1937 στό Γύθειο Λακωνίας. Στή διάρκεια τοῦ Ἐμφυλίου ἐγκαταστάθηκε στήν Ἀθήνα. Σπούδασε, ἐργαζόμενος ἀπό μαθητής, Κλασσική Φιλολογία στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, ὅπου εἶχε τρίτος εἰσαχθεῖ χωρίς νά τοῦ δοθεῖ ὑποτροφία. Πρωταγωνίστησε στό φοιτητικό κίνημα τῶν ἐτῶν 1961-1963 καί ὑπῆρξε εἰσηγητής τοῦ 15% γιά τήν παιδεία. Ἐργάστηκε ἐπί 35 ἔτη στά μεγαλύτερα ἰδιωτικά ἐκπαιδευτήρια τῶν Ἀθηνῶν καί στούς μεγαλύτερους φροντιστηριακούς ὀργανισμούς, στούς ὁποίους πάντα ἦταν ἱδρυτικό μέλος («Ἡράκλειτος», «Ἀριστοτέλης»).
Στίς 19 Μαρτίου 1969 παραιτήθηκε ἀπό τήν ἰδιωτική ἐκπαίδευση (Λύκειο Μπαρμπίκα), ἀρνούμενος νά εκφωνήσει τόν «προκατασκευασμένο» λόγο γιά τήν Ἐθνική Ἐπέτειο. Δύο φορές τό στρατιωτικό καθεστώς ἔβαλε λουκέτο στόν φροντιστηριακό ὀργανισμό στόν ὁποῖο ἦταν ἱδρυτικό μέλος («Ἡράκλειτος»). Ἐπανῆλθε γιά μερικά χρόνια στήν ἰδιωτική ἐκπαίδευση (Σχολή «Ζηρίδη»), χωρίς νά ζητήσει «ἀναγνώριση» γιά τά ἔτη τῆς ἀναγκαστικῆς ἀπουσίας του, ἀλλά καί πάλι παραιτήθηκε λόγῳ τῆς κατιούσας πορείας πού ἔλαβε ἡ ἑλληνική παιδεία μετά τή μεταπολίτευση. Πρόλο πού τό στρατιωτικό καθεστώς τοῦ εἶχε ἀρνηθεῖ ἔκδοση διαβατηρίου, ὁ κ. Σ. Ἰ. Καργάκος δέν ἐδίστασε μετά τό 1991 νά διδάξει στή Σχολή Πολέμου τοῦ Ἑλληνικοῦ Ναυτικοῦ, στή Σχολή Ἐθνικής Ἀμύνης (ΣΕΘΑ) καί στή Διακλαδική Σχολή τῆς Θεσσαλονίκης. Δέν βαρύνεται μέ καμμιά ἐπίσημη (κρατική) τιμητική διάκριση.
Ἀπό τά φοιτητικά χρόνια του ἄρχισε νά ἀρθρογραφεῖ σέ ἐφημερίδες καί περιοδικά. Ὑπήρξε συνεργάτης τῶν περιοδικῶν «Πανσπουδαστική», «Πολιτικά Θέματα», «Οἰκονομικός Ταχυδρόμος», «Πειραϊκή Ἐκκλησία», «Ἐρυθρός Σταυρός», «Κοινωνικές Τομές», «Ἰχνευτής», «Ἑλλοπία», «Ἀρδην», «Ἐθνικές Ἐπάλξεις» καί «4 Τροχοί». Ἐξακολουθεῖ νά συνεργάζεται μέ τά περιοδικά «Εὐθύνη» καί «Νέμεσις» καί τίς ἐφημερίδες «Ἑστία» καί ἡ «Σφήνα». Ἐπί τετραετία ὑπῆρξε ἀρθρογράφος καί λογοτεχνικός κριτικός τῆς ἐφημερίδας «Ἐλεύθερος Τύπος» καί «Τύπος τῆς Κυριακῆς». Ὑπῆρξε ἐπίσης ἀρθρογράφος καί κριτικός τῆς ἐφημερίδας «Ἡ Ἀπόφαση» καί παλαιότερα συνεργάτης τῆς «Καθημερινῆς» καί τῆς «Ἀπογευματινῆς».
Ἔχει δημοσιεύσει 75 βιβλία. Ἀπό αὐτά ξεχωρίζουν οἱ γλωσσικές μελέτες «Ἀλαλία, ἤτοι τό σύγχρονο γλωσσικό μας πανόραμα» (Gutenberg1986) και «Ἀλεξία, γλωσσικό δρᾶμα μέ πολλές πράξεις» (Gutenberg1993) καί οί συλλογές δοκιμίων «Προβληματισμοί, ἕνας διάλογος μέ τούς νέους» (6 τόμοι, ἐκδ. Gutenberg). Μεταξύ τῶν ἐτῶν 1977-2000 κυκλφορήθηκαν τά βιβλία του: «Ἡ πολιτιστική συνεισφορά τοῦ ἀρχαίου καί μεσαιωνικοῦ κόσμου» (2 τόμοι, ἐκδ. Gutenberg), «Ζαχαρίας Μπαρμπιτσιώτης, ὁ δάσκαλος τῆς κλεφτουριᾶς» (ἐκδ. Σιδέρη), «Συντακτικό τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς» (συνεργασία Χρήστου Λεμπέση, ἐκδόσεις Πατάκη), «Λυκούργου, κατά Λεωκράτους Λόγος» (ἐκδ. Κάκτος), «Κινούμενη Ἄμμος» (κείμενα πολιτικά και κοινωνικά, ἐκδόσεις Ἁρμός), «Ἡ Στρατηγική τοῦ Λόγου» (ἐκδ. Gutenberg), ἡ ἱστορική μελέτη «Ἀλβανοί-‘Αρβανίτες-Ἕλληνες» (ἐκδ. Σιδέρη) καί ἡ ὀγκώδης μονογραφία «Ἀλεξανδρούπολη: μιά νέα πόλη μέ παλιά ἱστορία» (αὐτοέκδοση).

Μεταξύ τῶν ἐτῶν 2000-2002 κυκλοφορήθηκαν: «Ἡ Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου καί τοῦ Μείζονος χώρου» (Ἑλληνική καί Παγκόσμια Ἱστορία σέ δύο τόμους ἀπό τίς ἐκδόσεις Gutenberg), ἡ πολιτική μελέτη «Γιά μιά δημοκρατία ευθύνης» (ἐκδόσεις Καστανιώτη), «Παγκοσμιοποίηση: γιά ἕνα παγκόσμιο σύστημα ἀπολυταρχικῆς ἐξουσίας» (ἐκδόσεις Κάκτος), «Ὀλυμπία καί Ὀλυμπιακοί Ἀγώνες» (ἐκδ. Σιδέρη).
Τό 2003 κυκλοφορήθηκαν δύο ἀκόμη ἔργα του: τά «Μικρά Γλωσσικά» (Ἀστρολάβος/Εὐθύνη) καί «Ἡ πολιτική σκέψη τοῦ Παπαδιαμάντη» (Ἁρμός). Στίς 2 Δεκεμβρίου 2004 κυκλοφορήθηκε ἡ τρίτομη «Ἱστορία τῶν Ἀρχαίων Ἀθηνῶν, ἕνα ὀγκώδες ἔργο 2.000 σελίδων (ἐκδόσεις Gutenberg). Ἕνα ἔργο μοναδικό στήν ἑλληνική καί διεθνῆ βιβλιογραφία, πού ἐντός δεκαμήνου ἔκανε τρεῖς ἐπανεκδόσεις.
Τό 2006 κυκλοφορήθηκαν «Ἡ Ἱστορία τῆς Ἀρχαίας Σπάρτης» (ἐκδ. Gutenberg) καί «Ἡ Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας» (ἐκδόσεις Γεωργιάδη). Τό 2007 ἀπό τίς ἐκδόσεις Ἰ. Σιδέρη ἐκδόθηκαν τἀ ἀκόλουθα ἔργα τοῦ κ. Σ. Ἰ. Καργάκου: «Τό Βυζαντινό Ναυτικό» , «Ἡ ἱστορία ἀπό τἠ σκοπιά τῶν Τούρκων» καί «Μεσόγειος: ἡ ὑγρή μοῖρα τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Εὐρώπης», καί ἀπό τίς ἐκδόσεις Γεωργιάδη τα «Μαθήματα Νεώτερης Ἱστορίας (Τοῦρκοι καί Βυζάντιο – Τό Ὀθωμανικό imperium–Τουρκοκρατία» (τ. Α’). Τά «Μαθήματα» συνεχίσθηκαν μέ τήν ἔκδοση ἄλλων δύο τόμων (Β1 καί Β2) κατά τά ἔτη 2008-2010 ὑπό τόν τίτλο «Μεγάλες μορφές καί μεγάλες στιγμές τοῦ ‘21». Ἐπίσης σέ μικρό σχῆμα ἡ μελέτη «Ἡ παιδεία σήμερα, ἡ παιδεία αὕριο» (ἐκδόσεις Ἀστρολάβος/Εὐθύνη).
Τό 2008 κυκλοφορήθηκαν τά ἀκόλουθα ἔργα του: «Τά Σατιρικά τοῦ Κώστα Καρυωτάκη» (ἐκδ. Ἁρμός), τό ἱστορικό καί ταξιδιωτικό ὁδοιπορικό «Οἱ Πέρσες κι ἐμεῖς» (ἐκδ. Σιδέρη), ἡ συλλογή δοκιμίων «Ἑλληνική Παιδεία. ἕνας νεκρός μέ… μέλλον!» (Ἁρμός). Τό 2009 κυκλοφορήθηκαν δύο ἀκόμη ἔργα του: «Λιβύη: ἀναζητώντας τό χαμένο «σίλφιο» στήν ἑλληνική Κυρήνη» (Ἰ. Σιδέρης) καί «Κ.Π. Καβάφης: ἡ νεώτερη αἰγυπτιακή Σφίγγα» (Ἁρμός). Μεταξύ τῶν ἐτῶν 2009-2010 ὁλοκληρώθηκε ἡ ἐκτύπωση τοῦ δίτομου ἔργου «Ἡ Μικρασιατική Ἐκστρατεία – Ἀπό τό ἔπος στήν τραγωδία» (αὐτοέκδοση) καί παράλληλα ἑτοιμάζεται γιά ἐκτύπωση μιά ὀγκώδης μονογραφία περί Ἀλεξάνδρου μέ τίτλο: «Μέγας Ἀλέξανδρος: ὁ ἀνθρωπος φαινόμενο». Ἔχει ἐπίσης ὁλοκληρώσει καί μιά τρίτομη ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821.
Παρά τίς δελεαστικές προτάσεις πού τοῦ ἔγιναν ἀπό πολιτικούς ἀρχηγούς νά πολιτευθεῖ, ἀρνήθηκε τήν «ἀρένα» τῆς πολιτικῆς καί ἀκολούθησε τήν ὁδό τῆς Μεγάλης Πολιτικῆς, πού γι’ αὐτόν εἶναι ἡ Διδασκαλία. Τήν ὁποία προσφέρει ἀκόμη, τώρα ἀμισθί.
Ἀποσύρθηκε ἀπό τή φροντιστηριακή δραστηριότητα τό 1983 καί ἔκτοτε ἀφοσιώθηκε στήν ἄσκηση τοῦ συγγραφικοῦ καί δημοσιογραφικοῦ ἔργου, χωρίς νά ζητήσει ποτέ νά γίνει μέλος τῆς ΕΣΗΕΑ. Οὐδεμία σχέση ἔχει μέ φροντιστηριακούς ἤ σχολικούς ὀργανισμούς. Τό λεγόμενο ὅτι εἶναι ἰδιοκτήτης γνωστοῦ ἰδιωτικοῦ σχολείου δέν εὐσταθεῖ.

Ὁ κ. Σαράντος Ἰ. Καργάκος ἔχει νυμφευθεῖ τήν Ἰωάννα Δ. Κώττα, δικηγόρο καί ἐκπαιδευτικό, μέ τήν ὁποία ἀπέκτησαν δύο τέκνα: τόν Γιάννη, ἱστορικό καί φιλόλογο, μέ σπουδές στρατιωτικῆς κοινωνιολογίας στό «Κίνγκς Κόλλετζ» τοῦ Λονδίνου, καί τήν Ρωξάνη, καθηγήτρια γερμανικῆς φιλολογίας, μέ σπουδές βιβλιολογίας στο «London University».
pentapostagma.gr
Ο Σαράντος Καργάκος μιλά για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας, την Αμφίπολη & τον Μέγα Αλέξανδρο.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ