Χαμένοι στο πέλαγος.

Όσο οι Έλληνες θέλουν να γίνονται διευθυντές, managers και golden boys, χωρίς να δίνουν σημασία στις πραγματικές δυνατότητες που προσφέρει η Ελλάδα, τόσο θα βαθαίνει η κρίση – ενώ τόσο θα γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης των ξένων που τελικά θα την εξαγοράσουν, μαζί με όποιους Έλληνες μείνουν ως πάμπτωχοι υπηρέτες τους.

.

«Ακόμη δεν γνωρίζουμε πού οφείλεται το χρέος….κανένας δεν μπορεί να προσωποποιήσει τον εχθρό, έτσι ώστε να τον αντιμετωπίσουμε…..λέμε για την πραγματική οικονομία όταν στον πρωτογενή τομέα δεν πρόκειται να δουλέψει κανένας Έλληνας, επειδή όλοι έχουν σπουδάσει για να γίνουν διευθυντές, managers και golden boys…. Ας βρούμε ένα στόχο ώστε να αποκτήσουμε σχέδιο και  στρατηγική, αφού αν δεν ξέρεις σε ποιό λιμάνι πηγαίνεις, τι σε νοιάζει τι άνεμος φυσάει; Πόσο μάλλον εμείς που είμαστε χαμένοι στο πέλαγος» (πηγή).

.

Επικαιρότητα

Το πρόβλημα της Ελλάδας το 2009 δεν ήταν τόσο το δημόσιο χρέος της, αφού στο 127% του ΑΕΠ της ήταν χαμηλότερο από της Ιταλίας σήμερα ή περίπου ίσο με αυτό της Πορτογαλίας, ούτε το ιδιωτικό, αλλά (α) η δυναμική αύξησης τους μέσα από τα δίδυμα ελλείμματα (γράφημα), ειδικά του προϋπολογισμού, πολύ περισσότερο μετά τη διόγκωση του από την ΕΛΣΤΑΤ και (β) το διεφθαρμένο κομματικό-πελατειακό κράτος που συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει, μαζί με τη βρώμικη εγχώρια ελίτ που το συντηρεί με τη βοήθεια των επίσης διαφθαρμένων «πελατών» του.

Δεν είχε καν σοβαρό πρόβλημα τραπεζών, αφού το χρηματοπιστωτικό της σύστημα δεν ήταν εκτεθειμένο στα αμερικανικά ενυπόθηκα και δεν υπήρχε μεγάλη φούσκα ακινήτων, όπως στην Ισπανία ή στην Ιρλανδία – ούτε φερεγγυότητας, επειδή τα ακίνητα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, περί τα 300 δις € σύμφωνα με το ΔΝΤ (πηγή) χωρίς τα ενεργειακά μας αποθέματα, ήταν της ίδιας τάξης μεγέθους με το χρέος, ενώ η ιδιωτική ακίνητη περιουσία υπολογιζόταν γύρω στο 1,2 τρις € από την Credit Suisse.

Το πρόβλημα δε ρευστότητας που αντιμετώπισε στις αρχές του 2010 το προκάλεσε ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών του – με το διεθνή διασυρμό των Ελλήνων ως φοροφυγάδες, με τη μη αποδοχή δανεισμού της τάξης των 20 δις € τον Ιανουάριο και με τη διόρθωση/διόγκωση των ελλειμμάτων του 2009. Ακόμη και τότε όμως υπήρχε μία βιώσιμη λύση που δεν απαιτούσε ιδιαίτερες προσπάθειες – όπως η μείωση των ελλειμμάτων με τη λήψη μέτρων άμεσα, εντός του 2009, σε συνδυασμό με την εσωτερική χρηματοδότηση του χρέους μέσω της έκδοσης εθνικών ομολόγων, πριν ακόμη διαφύγουν οι τραπεζικές καταθέσεις των Ελλήνων στο εξωτερικό.

Με δεδομένη όμως την ύπαρξη του διεφθαρμένου κομματικού-πελατειακού κράτους, κανένας Έλληνας δεν θα ήταν πρόθυμος να αγοράσει ομόλογα του δημοσίου – ενώ παράλληλα η Γερμανία δεν έδειξε καμία αλληλεγγύη, μεταξύ άλλων επειδή ο κ. Παπανδρέου επιχείρησε να την εκβιάσει με το όπλο του ΔΝΤ που τελικά εκπυρσοκρότησε προς τα πίσω. Εν τούτοις, η Ελλάδα σφράγισε το οδυνηρό μέλλον της πολύ αργότερα, στις αρχές του 2012, όταν είχε τη δυνατότητα να επιλέξει μεταξύ τριών λύσεων:

(α) της στάσης πληρωμών εντός του ευρώ, έτσι ώστε να διαπραγματευθεί με τις γερμανικές και γαλλικές κυρίως τράπεζες τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους της – με την πληρωμή των υπολοίπων με ρήτρα εξαγωγών, κατά το πρότυπο της Γερμανίας του 1953,

(β) της επιστροφής στο εθνικό της νόμισμα με μία απλή απόφαση της Βουλής, έχοντας το πλεονέκτημα του ότι τα δάνεια της ήταν κατά 90% σε εθνικό δίκαιο, οπότε θα μπορούσε να τα μετατρέψει σε εθνικό νόμισμα – πληρώνοντας τα στη συνέχεια με την εκτύπωση νέων χρημάτων και αναγκάζοντας έμμεσα τους πιστωτές της να συμμετέχουν στον πληθωρισμό που θα προκαλούταν,

(γ) της κυλιόμενης χρεοκοπίας της με το PSI, όπου με αντάλλαγμα ένα μηδαμινό ποσόν θα έχανε τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης με τις ξένες τράπεζες, θα έκαιγε το χαρτί του εθνικού νομίσματος, θα παρέδιδε την εθνική της κυριαρχία ενεχυριάζοντας τη δημόσια περιουσία της, θα αποδεχόταν το αγγλικό δίκαιο κοκ. (ανάλυση).

Στο τέλος η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε τη χειρότερη λύση όλων, διασώζοντας τους τότε πιστωτές της αντί τους Πολίτες της – καθώς επίσης μεταφέροντας το χρέος της στους Ευρωπαίους φορολογουμένους και στο ΔΝΤ. Αν και στις αρχές του 2015 δε είχε μία αμυδρή δυνατότητα να αλλάξει το μέλλον της, το βιαστικό σκύψιμο του κεφαλιού του κ. Βαρουφάκη απέναντι στον κ. Σόιμπλε στις 20 Φεβρουαρίου, η μη οχύρωση του τραπεζικού συστήματος εκ μέρους του με την άμεση υιοθέτηση ελέγχων κεφαλαίων (ανάλυση) και η αντισυνταγματική αντιστροφή του δημοψηφίσματος από τον κ. Τσίπρα τον Ιούλιο, παρά το ότι είχε στα χέρια του τη λύση της παραίτησης (άρθρο), έδωσαν τη χαριστική βολή στη χώρα – επισφραγίζοντας την ολοκληρωτική υποταγή της με το τρίτο μνημόνιο και με το Αρμαγεδδών που ακολούθησε έκτοτε.

Ο Αρμαγεδδών

Περαιτέρω, η Ελλάδα βιώνει τη χειρότερη μορφή χρεοκοπίας που υπάρχει, χωρίς να έχει κανένα από τα πλεονεκτήματα της, όπως η προστασία απέναντι στους πιστωτές – αλλά όλα τα μειονεκτήματα που τη συνοδεύουν. Εκτός αυτού, η αξία της ακίνητης δημόσιας περιουσίας της έχει μειωθεί πάνω από 250 δις €, της ιδιωτικής περί τα 600 δις €, του χρηματιστηρίου 150 δις €, χάθηκε ΑΕΠ 60 δις € άρα ετήσια έσοδα του δημοσίου της τάξης των 18 δις €, κατακρεουργήθηκαν τα εισοδήματα κοκ. – σε ένα πρωτοφανές σημείο που να είναι πλέον αφερέγγυο (=να μην καλύπτουν τα περιουσιακά στοιχεία τα χρέη)  τόσο το δημόσιο, όσο και ο ιδιωτικός τομέας!

Αυτό που προβλέπεται τώρα, μετά την υφαρπαγή των εισοδημάτων των Ελλήνων, μεγάλου μέρους των επιχειρήσεων και της δημόσιας περιουσίας τους, εκτός βέβαια από το διαμελισμό της χώρας μέσω της Μακεδονίας και την αλλοίωση του πληθυσμού της, είναι η ολοκλήρωση της ληστείας των αποταμιεύσεων των Πολιτών από όλες τις μέχρι σήμερα γενιές – όπου ως αποταμιεύσεις θεωρούνται τα εξής:

(α) οι καταθέσεις τους που εξανεμίζονται σταδιακά για την πληρωμή των υπερβολικών φόρων και του υψηλού κόστους διαβίωσης εντός ενός διαρκώς συρρικνωμένου κράτους προνοίας,

(β) τα ακίνητα, τα οποία έχουν ήδη αρχίσει να πλειστηριάζονται μαζικά σε εξευτελιστικές τιμές, αφήνοντας τους χρεωμένους με το υπόλοιπο των δανείων/οφειλών τους,

(γ) τα οικόπεδα και τα αγροτεμάχια για τους ίδιους λόγους, υπενθυμίζοντας πως ένα μεγάλο μέρος της αγροτικής γης είναι υποθηκευμένο στην ΑΤΕ,

(δ) οι όποιες μετοχές τους, αμοιβαία κεφάλαια ή μετρητά και όλα όσα άλλα διαθέτουν, με αφετηρία το περιουσιολόγιο. Όπως άλλωστε έχουμε αναφέρει πολλές φορές, όταν δεν χρεοκοπεί επίσημα το δημόσιο, χρεοκοπούν οι Πολίτες του – οι οποίοι καλούνται να αποπληρώσουν τα χρέη του, να διασώσουν τις χρεοκοπημένες τράπεζες κοκ., χωρίς τελικά να μειώνεται ποτέ το δημόσιο χρέος. Παρόλα αυτά, με κριτήριο το μέρος ενός σχολίου φίλου, σύμφωνα με το οποίο

«ακόμη δεν γνωρίζουμε πού οφείλεται το χρέος….κανένας δεν μπορεί να προσωποποιήσει τον εχθρό έτσι ώστε να τον αντιμετωπίσουμε…..λέμε για την πραγματική οικονομία όταν στον πρωτογενή τομέα δεν πρόκειται να δουλέψει κανένας Έλληνας, επειδή όλοι έχουν σπουδάσει για να γίνουν διευθυντές, managers και golden boys…. Ας βρούμε ένα στόχο ώστε να αποκτήσουμε σχέδιο και  στρατηγική, αφού αν δεν ξέρεις σε ποιό λιμάνι πηγαίνεις, τι σε νοιάζει τι άνεμος φυσάει; Πόσο μάλλον εμείς που είμαστε και χαμένοι στο πέλαγος»,

δεν έχουμε αντιληφθεί τίποτα και δεν έχουμε βάλει ακόμη μυαλό – σημειώνοντας πως η Ολλανδία, με έκταση λίγο μεγαλύτερη από την Πελοπόννησο, εξήγαγε το 2017 αγροτικά προϊόντα αξίας 101 δις € ή το 20% των εξαγωγών της, τα οποία της προσέφεραν το 50% των εμπορικών της πλεονασμάτων! Τα πλεονάσματα δε του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της είναι υψηλότερα από αυτά της Γερμανίας (γράφημα) – ενώ το ΑΕΠ της είναι της τάξης των 830 δις $ ετησίως.

Όσο λοιπόν οι Έλληνες θέλουν να γίνονται διευθυντές, managers και golden boys, χωρίς να δίνουν καμία σημασία στις πραγματικές δυνατότητες που διαθέτει η Ελλάδα, τόσο θα βαθαίνει η κρίση και τόσο θα γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης των ξένων – οι οποίοι έναντι δανείων της τάξης 250 δις € που θα επιστραφούν έντοκα, έχουν ήδη προκαλέσει ζημίες άνω του 1 τρις € στην Ελλάδα και τελικά θα την εξαγοράσουν μαζί με όποιους Έλληνες μείνουν, μετατρεπόμενοι σε σκλάβους χρέους των νέων ιδιοκτητών της χώρας τους.

Το να αναφέρεται τώρα κανείς σε λύσεις όπως της Ολλανδίας, του Ισραήλ, της Ουγγαρίας, ή άλλες (ανάλυση) δεν έχει ιδιαίτερο νόημα, αφού δεν ταιριάζουν στα κατά φαντασία golden boys – τα οποία νομίζουν πως χωρίς σκληρή δουλειά και σιγώντας όπως τα πρόβατα που δεν καταλαβαίνουν πως ο βοσκός τα οδηγεί στη σφαγή και όχι οι λύκοι, θα βρεθεί ένα μαγικό ραβδί που θα τα οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον.

analyst.gr