Ενώ όλοι όμως τα έχουν βρει μεταξύ τους και στήνουν το «παιχνίδι» υπάρχει όπως σε όλες τις παρέες και ο «γκρινιάρης» που όλο κλαψουρίζει γιατί δεν τον παίζουν αλλά ταυτόχρονα θέλει να επιβάλλει τους δικούς του όρους. Φυσικά και μιλάμε για την Τουρκία που μόνη εναντίον όλων ακολουθεί τη δική της παρελκυστική τακτική εκνευρισμένη.
Έτσι το σκηνικό που έχει στηθεί με Πορθητή και Μπαρμπαρός συνοδεία τούρκικων πολεμικών από τη μία και από την άλλη οι πολυεθνικές ExxonMobil, Total, Eni με Ελλάδα – Ισραήλ – Αίγυπτο – Κύπρο να στέλνουν μήνυμα με κοινές ασκήσεις, συναντήσεις σε διάφορες παραλλαγές.
Γιατί πολύ απλά η δεδομένη μεγαλομανία του Ερντογάν δεν περιορίζεται μόνο στα παλάτια αλλά κυρίως στο γεωστρατηγικό πεδίο. Το ίδιο άλλωστε κάνει και στο Αιγαίο, από τη μια μιλάει για συνεκμετάλλευση και από την άλλη απειλεί με casus beli σε τυχόν επέκταση της αιγιαλίτιδας και διεκδικεί και νησιά.
Πάμε πίσω όμως στην Αν. Μεσόγειο όπου αν περιμένει κανείς ότι τον άλλο μήνα θα αρχίσει να ρέει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μάλλον έχει μεγάλες φαντασιώσεις. Από το να ερευνηθούν στη συνέχεια να ανακαλυφθούν και ακόμα πιο πέρα να αντληθούν και να τα εκμεταλλευτούν και να αποφέρουν κέρδη είναι τουλάχιστον δεκαετή διαδικασία που εξαρτάται από πολλά δεδομένα.
Έτσι η Τουρκία αυτό που βλέπει να χάνει στην περιοχή είναι πολύ απλά να έχει δική της ξεχωριστή παρέμβαση στην περιοχή. Η αντιπαράθεση στην ευρύτερη περιοχή μπορεί να έχει εμφανή δύο στρατόπεδα της Τουρκίας και των υπολοίπων χωρών.
Δε πρέπει να ξεχνάει όμως κανείς ότι στο τέλος αυτός που θα κάνει κουμάντο δεν είναι άλλος από τις ΗΠΑ.
Η Τουρκία το τελευταίο διάστημα προσπαθεί να αποδεσμευτεί από την επιρροή των ΗΠΑ και να λειτουργήσει ως ισάξιος της. Ξέρει φυσικά ότι από το συγκεκριμένο άρμα δεν επιτρέπεται έτσι εύκολα να κατέβεις και όταν το κάνεις δεν σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις ότι θέλεις.
Στο ίδιο άρμα είναι χρόνια τώρα συνδεδεμένη και η Ελλάδα αν και παραμελημένη. Τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ την έχουν αναβαθμίσει ανέλπιστα και μάλιστα με μια «αριστερή» κυβέρνηση στο τιμόνι της χώρας που έχει αποδειχτεί πολύ πιο εξυπηρετική.
Και εάν δεν είναι αυτή η ευκαιρία που πρέπει να εκμεταλλευτεί για να κερδίσει ότι μπορεί δεν θα υπάρχει άλλη. Αν και το πολιτικό προσωπικό είναι από μέτριο έως ανίκανο για το οτιδήποτε.
Είναι δεδομένο, ότι όλοι οι παίχτες στην περιοχή μπορούν να παίξουν αλλά μόνο αν το επιτρέψει η υπερδύναμη και φυσικά με τους δικούς της όρους. Και γι’ αυτό η Τουρκία θέλει να αλλάξει τους όρους και το κάνει με το δικό της άγαρμπο τρόπο κάτι που την κάνει ακόμα πιο επικίνδυνη.
Θέλει προσοχή και όχι εφησυχασμό, σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Σαν χώρα δεν έχουμε αποδείξει στο παρελθόν ότι την έχουμε και το έχουμε πληρώσει. Μακάρι αυτή τη φορά να το αποφύγουμε.
armynow.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου