Καλό κουράγιο Έλληνες!

Με τις παρούσες κυβερνήσεις και με διαγγέλματα από την Ιθάκη, μόνο όταν ολοκληρωθεί η ληστεία η Ελλάδα θα επανέλθει σε πορεία ανάπτυξης – χωρίς όμως καμία ωφέλεια για τους ιθαγενείς, οι οποίοι θα μετατραπούν σε σκλάβους χρέους των δανειστών τους στο διηνεκές.

«Με πρωθυπουργικό διάγγελμα θα κηρυχθεί σήμερα το τέλος των μνημονίων, με την κυβέρνηση να πανηγυρίζει και με την αντιπολίτευση να επισημαίνει ότι, το τυπικό τέλος του προγράμματος δεν σημαίνει καθαρή έξοδο από τη στιγμή που υπάρχουν μεταμνημονιακές δεσμεύσεις, αυστηρή εποπτεία και η χώρα δεν μπορεί να βγει στις αγορές.

Ο κ. Τσίπρας υιοθέτησε τις εισηγήσεις των συνεργατών του και θα απευθύνει το διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό από την Ιθάκη, για να συμβολίσει το τέλος της Οδύσσειας για τον ελληνικό λαό. Η δήλωση του πρωθυπουργού θα έχει χαρακτήρα πολιτικού μανιφέστου, χωρίς θριαμβολογίες, αλλά με έντονη κριτική στις κυβερνήσεις του παρελθόντος και προεκλογικού τύπου διλήμματα για το ποιος μπορεί να διαχειριστεί την επόμενη μέρα, γραμμή την οποία ήδη ακολουθεί η κυβέρνηση και προσπαθεί να αντικρούσει η αντιπολίτευση”.

.

Επικαιρότητα

Κατ’ αρχήν, οι κρίσεις δεν τελειώνουν με πανηγυρικά διαγγέλματα των κυβερνήσεων, όπως δεν σβήνεται μία καταστροφική πυρκαγιά με θεατρικές συνεδριάσεις υπουργικών συμβουλίων κατόπιν εορτής – κάτι που τεκμηριώθηκε με το χειρότερο δυνατό τρόπο στο Μάτι, όπου η καμένη γη με τα δεκάδες θύματα της ανικανότητας του κρατικού μηχανισμού δεν είναι διαφορετική από την καμένη γη στην οικονομία και τους χιλιάδες εξαθλιωμένους Έλληνες, μετά από την πλέον αποτυχημένη διάσωση όλων των εποχών (ανάλυση).

Η ελληνική τραγωδία δε μπορεί να ξεκίνησε στο Καστελόριζο, από τον Εφιάλτη, αλλά σίγουρα δεν θα τελειώσει στην Ιθάκη – ενώ θεωρούμε μεγάλη ντροπή να συγκρίνεται η οδυνηρή περιπέτεια της χώρας μας, με βασικούς ενόχους τις ανίκανες ή/και διεφθαρμένες κυβερνήσεις της με την Οδύσσεια. Πόσο μάλλον όταν μόνο ένας ανόητος θα πίστευε πως η εποχή των μνημονίων τελείωσε, γνωρίζοντας πως έχουν ήδη ψηφιστεί μέτρα έως το 2060 – τα οποία θα εφαρμόζονται σταδιακά, όταν η χώρα αποκλίνει από τις δεσμεύσεις της.   

Η αφετηρία της εξόδου της Τουρκίας πάντως από την κρίση μετά το 2001, ήταν η εξαφάνιση όλων εκείνων των πολιτικών κομμάτων που την είχαν οδηγήσει στην παγίδα του ΔΝΤ – από συνειδητοποιημένους τότε Πολίτες της που «μαύρισαν» στην κυριολεξία όλους εκείνους τους πολιτικούς που είχαν ψηφίσει μνημόνια (ανάλυση). Είναι δε σωστό να θυμηθούμε πως σχετικά πρόσφατα η αξιολόγηση της οικονομίας μας ήταν η εξής:

«Η ανεργία στην Ελλάδα δεν πρόκειται να πέσει σε μονοψήφιο ποσοστό πριν από τα μέσα του αιώνα (2050), εάν δεν γίνουν νέες παρεμβάσεις. Το έλλειμμα του συνταξιοδοτικού συστήματος βρίσκεται στο μη βιώσιμο επίπεδο του περίπου 10% του ΑΕΠ, σε σύγκριση με τον μέσο όρο του 2% στη ζώνη του ευρώ. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητη μια περαιτέρω μείωση των τρεχουσών συντάξεων – ενώ αυτό μπορεί να γίνει με την «αναμόρφωση» των σημερινών συντάξεων, καθώς επίσης με την εφαρμογή του νέου μαθηματικού τύπου για τις παροχές.

Σε τελική ανάλυση, το ΔΝΤ διαπίστωσε πως η χώρα δεν έχει βιώσιμο χρέος ούτε πρωτογενή πλεονάσματα, δεν έχει βιώσιμο ασφαλιστικό, δεν έχει βιώσιμο κοινωνικό κράτος, δεν έχει βιώσιμο δημόσιο τομέα, δεν έχει βιώσιμο φορολογικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο πολιτικό σύστημα και δεν διαθέτει ούτε βιώσιμες τράπεζες«.

Έκτοτε δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα, ενώ δεν έχουν καν διορθωθεί εκείνα τα προβλήματα της χώρας, τα οποία την οδήγησαν στην υπερχρέωση και στα δίδυμα ελλείμματα του 2009 – πριν από όλα το κομματικό-πελατειακό κράτος, το οποίο στραγγάλιζε και θα συνεχίζει να στραγγαλίζει κάθε υγιή προσπάθεια ανάληψης της διακυβέρνησης, με στόχο την πραγματική έξοδο από την κρίση.

Όσον αφορά τα μέτρα, με εξαίρεση την ανάγκη διαγραφής ενός μεγάλου μέρους του χρέους, μοιάζουν με ενέσεις μορφίνης σε έναν ετοιμοθάνατο ασθενή – αφού απλά διασφαλίζουν την επιβίωση της Ελλάδας σε μία κωματώδη κατάσταση για ένα χρονικό διάστημα, όσο ακριβώς θα χρειαστεί για να λεηλατήσουν τα περιουσιακά στοιχεία της οι δανειστές της.

Εάν περιμένει δε κανείς ότι η χώρα θα σωθεί από μία επόμενη κυβέρνηση-υποχείριο, απλά και μόνο με την αλλαγή του «μίγματος πολιτικής», όπως συνέβαινε όλο το προηγούμενο διάστημα μετά την επιβολή των μνημονίων, τότε απλά αυταπατάται – αφού φαίνεται πλέον ολοκάθαρα πως δεν υπάρχει καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον, υπό τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις και με κόμματα που πιστεύουν ακόμη στη συνταγή των μνημονίων, μη έχοντας διδαχθεί τίποτα τόσα χρόνια.

Το μόνο που θα συμβεί θα είναι η πλήρης απώλεια των περιουσιακών στοιχείων τόσο του κράτους, όσο και των Πολιτών του, τα οποία θα δημευθούν ουσιαστικά, αφού θα εξαγορασθούν σε εξευτελιστικές τιμές – ενώ, όταν ολοκληρωθεί η ληστεία, η Ελλάδα θα επανέλθει μεν σε πορεία ανάπτυξης, χωρίς όμως καμία ωφέλεια για τους «ιθαγενείς», οι οποίοι θα μετατραπούν σε σκλάβους χρέους των δανειστών τους στο διηνεκές. Θα «μεταλλαχτούν» δηλαδή σε εξαθλιωμένους, φθηνούς εργάτες μίας κατεχόμενης χώρας, η οποία θα ευημερεί μεν, αλλά όχι για τους ίδιους – με εξαιρέσεις φυσικά, ανάλογες με αυτές που παρατηρήθηκαν στην εποχή της τουρκοκρατίας, όπου ορισμένοι κατάφερναν να επιβιώνουν, ακόμη και να πλουτίζουν, με διάφορα τεχνάσματα.

Υπάρχει λύση; Φυσικά, πάντοτε υπάρχουν λύσεις (αν και πολύ λιγότερες σήμερα σε σχέση με το παρελθόν), υπό την προϋπόθεση της συνεργασίας όλων εκείνων των κομμάτων που δεν συνέβαλαν στο έγκλημα των μνημονίων και στην εν ψυχρώ δολοφονία της πατρίδας μας – έτσι ώστε να τιμωρηθούν παραδειγματικά όλοι οι ένοχοι της τραγωδίας, να εκδιωχθεί η Τρόικα, να ακολουθήσει μία σωστή διαπραγμάτευση με τους πιστωτές αφού όλες οι συνθήκες είναι υπέρ μας σήμερα (Τουρκία, Ιταλία) και να παραχθεί επιτέλους πλούτος στην Ελλάδα, η οποία έχει όλες τις δυνατότητες να τα καταφέρει, εάν οι Έλληνες λειτουργήσουν ως ομάδα (ανάλυση). Ακολουθεί το κωμικοτραγικό, κενό περιεχομένου διάγγελμα της Ιθάκης:

analyst.gr