Στο Μάτι παραθερίζω
ανελλιπώς από το 1952 και μόνο τα τελευταία χρόνια έχω πλέον αποχωρήσει
από αυτό. Γιατί όμως λέγεται Μάτι; Υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη γιατί
ήταν »το μάτι του βορρά» και η δεύτερη γιατί η θάλασσά του είχε «μάτια»
δηλαδή ρουφήχτρες! Τις δεύτερες δεν της είδα ποτέ, αλλά το
βορειανατολικό άνεμο, όλα αυτά τα χρόνια, τον ένοιωσα για τα καλά.
Το Μάτι αποτελούσε το «επίνειο» του Χαλανδρίου μιας και τα
περισσότερα οικόπεδα ανήκαν σε Χαλανδραίους. Οι κακές γλώσσες λένε ότι
αποκτήθηκαν προπολεμικά λόγω των καλών σχέσεων των τελευταίων με τον
τότε ηγούμενο της μονής της Πεντέλης, στην οποία ανήκε μεγάλο μέρος της
περιοχής.
Τότε το 1952 μικρό παιδί, θυμάμαι μια περιοχή χωρίς μάντρες, με
χωματόδρομους χωρίς ρεύμα με ελάχιστα κτίσματα και ακόμη λιγότερους
παραθεριστές. Στην Ποσειδώνος προς την μεριά του Αγίου Ανδρέα, υπήρχε
ένα μεγάλο παραθαλάσσιο οικόπεδο μακροσυγγενών όπου τα καλοκαίρια
μετατρέπονταν σε ένα αυτοσχέδιο κάμπινγκ με μεγάλες στρατιωτικές σκηνές,
απομεινάρια του πολέμου…
Πέρα μακριά προς το κόκκινο λιμανάκι η περιοχή λέγονταν
»ζούγκλα» και είχε εκατοντάδες λιλιπούτεια πεύκα μέσα στα οποία χανόσουν
αν έμπαινες στην περιοχή τους.
Η υπέργηρη σήμερα θεία μου, μας εξηγούσε τότε ότι, προπολεμικά η
περιοχή είχε καεί ολοσχερώς και αυτά τα μικρά πεύκα είχαν φυτρώσει πάλι
από μόνα τους! Είχαν γλυτώσει μόνο τα μεγάλα πεύκα της παραλίας σαν κι
αυτά που υπήρχαν στο οικόπεδο.
Είχαν γλυτώσει επίσης και οι μετρημένοι στα δάκτυλα τότε παραθεριστές, επειδή απλά τρέξανε στις πανταχόθεν ελεύθερες παραλίες.
Με τους μικρούς μου φίλους μπαίναμε στη «ζούγκλα» παίζοντας το παιχνίδι
του Λαβύρινθου. Ήταν τόσο πυκνά τα πευκάκια που πραγματικά χανόσουν
μέσα σ’ αυτά.
Η θεία μας έλεγε όμως και κάτι άλλο, ότι το Μάτι κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα ξανακαεί! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ
defence-point.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου