Το απρόβλεπτο γεωπολιτικό τοπίο της Μέσης Ανατολής κατευθύνεται προς μια νέα δυναμική, όπου το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας τοποθετείται εναντίον του τουρκο-ιρανικού άξονα.
Από την ενοποίηση της εξουσίας του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με δημοψήφισμα τον Απρίλιο του 2017, η Τουρκία επιδιώκει και πάλι την αναβίωση της κυριαρχίας της Οθωμανικής εποχής στη Μέση Ανατολή. Αλλά αυτή η ταχεία αναβίωση της Τουρκίας δεν γίνεται αντιληπτή μέσα από το φακό του θαυμασμού, στο Σώμα του Σαούτ.
Η ιστορία της αντιπαράθεσης μεταξύ των Αράβων και των Τούρκων δεν επέτρεψε ποτέ την εμφάνιση μιας άνετης προσέγγισης μεταξύ του Ριάντ και της Άγκυρας και η κατάσταση του Κατάρ αποκάλυψε για άλλη μια φορά την πικρή αντιπαλότητα ανάμεσα στο βράχο της Wahhabi στο Ριάντ και την εξουσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Salafi στην Άγκυρα.
Από την ενοποίηση της εξουσίας του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με δημοψήφισμα τον Απρίλιο του 2017, η Τουρκία επιδιώκει και πάλι την αναβίωση της κυριαρχίας της Οθωμανικής εποχής στη Μέση Ανατολή. Αλλά αυτή η ταχεία αναβίωση της Τουρκίας δεν γίνεται αντιληπτή μέσα από το φακό του θαυμασμού, στο Σώμα του Σαούτ.
Η ιστορία της αντιπαράθεσης μεταξύ των Αράβων και των Τούρκων δεν επέτρεψε ποτέ την εμφάνιση μιας άνετης προσέγγισης μεταξύ του Ριάντ και της Άγκυρας και η κατάσταση του Κατάρ αποκάλυψε για άλλη μια φορά την πικρή αντιπαλότητα ανάμεσα στο βράχο της Wahhabi στο Ριάντ και την εξουσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Salafi στην Άγκυρα.
Ο ρητορικός πόλεμος μεταξύ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Τουρκίας, ακολουθούμενη από πρόσφατα ρητορικά σχόλια σχετικά με την Τουρκία και το Ιράν που έκαναν ο Σαουδάραβος πρίγκιπας στην Αίγυπτο, κατέστησε σαφές ότι η προσέγγιση μεταξύ Άγκυρας και Ριάντ είναι μια αμυδρή ελπίδα. Το όνειρο της Τουρκίας να αναβιώσει την παλιά Οθωμανική Αυτοκρατορία είναι μια άμεση πρόκληση για την ηγεμονία του Σαούμ στην περιοχή, ο ιδρυτής του οποίου επαναστάτησε εναντίον των Οθωμανών Τούρκων για να εδραιώσει τη βασιλεία του.
Η φυλή Salafi-Wahhabi έχει τις δυτικές ευλογίες.
Οι δύο ριζοσπαστικές σχολές σκέψης του Ισλάμ ήταν πάντα σε μια φυλή για να επισκιάσουν ο ένας τον άλλον να προβάλλουν τον εαυτό τους ως η ηγετική δύναμη των ισλαμιστών αδελφών ανά τον κόσμο.
Η αίρεση της Wahhabi προσφέρει μια πιο εξτρεμιστική άποψη για το Ισλάμ που διακηρύσσει μισαλλοδοξία και θρησκευτικό μίσος και η πικρία του προς το Σιιτικό Ιράν είναι ευρέως γνωστή.
Η άποψη του Σαλίφι για το Ισλάμ προσφέρει μια πιο ευέλικτη οπίσθια αυλή για αξίες που είναι απαράδεκτες σύμφωνα με την πεποίθηση της Wahhabi, αν και αυτό εξαρτάται επίσης από την ερμηνεία που θα μπορούσε ενδεχομένως να επικρατήσει αυτή τη στιγμή της ιστορίας, καθιστώντας έτσι πιο κατάλληλο για το ιρανικό κράτος να τη συναντήσει .
Οι δύο σχολές σκέψης κυριαρχούν ως επί το πλείστον στις χώρες της πλειονοτικής χώρας των Σουνιτών. Ενώ η Σαουδική Αραβία επιδιώκει το Wahhabism μέσω δωρεών μέσω μη κυβερνητικών οργανώσεων, εκπαίδευσης ακαδημαϊκών και μέσω εξτρεμιστικών οργανώσεων, η ιδεολογία του Salafi μεταδίδεται κυρίως από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει υποκαταστήματα και συνδέσεις σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο και παρόμοιες οργανώσεις είναι παρούσες στο Μπαγκλαντές και στο Πακιστάν, αντίστοιχα, στη δεύτερη και στην τρίτη μεγαλύτερη μουσουλμανική χώρα. Τα σχολεία του Wahhabi και του Salafi προσπαθούν να εδραιώσουν τις επιρροές τους στις μουσουλμανικές χώρες για να διατηρήσουν την κυριαρχία τους και όλες αυτές οι ενέργειες πραγματοποιούνται με τη σιωπηρή έγκριση των δυτικών συμμάχων τους.
Η επιρροή της Σαουδικής Αραβίας στον μουσουλμανικό κόσμο σημείωσε πτωτική πορεία, καθώς οι σχέσεις της με εξτρεμιστικές οργανώσεις άρχισαν να ξεδιπλώνονται μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στις ΗΠΑ και το κενό που άφησε η Σαουδική Αραβία ανέλαβε είτε η Τουρκία είτε το Ιράν. Η ιρανική επιρροή περιοριζόταν κυρίως στους Σιίτες Μουσουλμάνους, ενώ η Σαουδική επιρροή στο λαό των Σουνιτών υποκαθίσταται αργά από το μουσουλμανικό αδελφικό κίνημα που υποστηρίζεται από την Τουρκία και το Κατάρ.
Ένας ψυχρός πόλεμος για να κυριαρχήσει στον Σουνιτικό Αραβικό κόσμο σύντομα ακολούθησε στην Αίγυπτο, όταν μια λαϊκή εξέγερση το 2011 κατά τη διάρκεια της κακόφημης Αραβικής Άνοιξης, είδε την πτώση του ισχυρού αλυσοδέτη της Σαουδικής Αραβίας , Χόσνι Μουμπάρακ. Οι εκλογές τον επόμενο χρόνο είδαν τη νίκη του Κόμματος της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης, της πολιτικής πτέρυγας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Αυτό θεωρήθηκε από τη Σαουδική Αραβία και τους αραβικούς συμμάχους της ως ένα πλήγμα για το status quo της Μέσης Ανατολής. Αυτό σημαίνει ότι η Αίγυπτος πέφτει στην τουρκική σφαίρα επιρροής. Η Σαουδική Αραβία ήταν αποφασισμένη να διαπιστώσει ότι αυτό δεν συνέβη και μετά από ένα γύρο αιματηρών διαμαρτυριών το 2013, ο πρόεδρος της Αιγύπτου Μουσουλμανικής Αδελφότητας, Mohamed Morsi, ανατράπηκε σε πραξικόπημα από τον σημερινό πρόεδρο Abdel Fattah el -Σίσσι. Αυτό προκάλεσε μια εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης από τα μέσα ενημέρωσης υπέρ της Τουρκίας και υπέρ του Κατάρ για να υπονομεύσει την αξιοπιστία του Σίσι, επισημαίνοντας συχνά τις βίαιες καταστολές του καθεστώτος του για διαφωνία στην Αίγυπτο.
Οι Κούρδοι που ενώνουν την Τουρκία και το Ιράν.
Αλλά μια εξέλιξη που έχει τη δυνατότητα να φέρει την Άγκυρα και την Τεχεράνη στο ίδιο βήμα είναι το κουρδικό ζήτημα. Ενώ οι ιρανικές και οι τουρκικές κυβερνήσεις έχουν δει τους Κούρδους σαν εχθρική οντότητα, απειλή για την κυριαρχία του Ιράν και της Τουρκίας, η Σαουδική Αραβία έχει βρει ότι αποτελούν βασικό μέσο για να ασκήσουν επιρροή στο μη αραβικό λαό της Μέσης Ανατολής. Οι Κούρδοι είναι κατά κύριο λόγο οπαδοί της σουνιτικής σχολής σκέψης και καλλιεργούν μια σημαντική φωνή διαφωνίας ενάντια στην Τουρκία και το Σιιτικό Ιράν. Η πλειοψηφία του κουρδικού λαού στη Μέση Ανατολή κατοικεί στην Τουρκία, το Ιράκ και το Ιράν, με ένα μικρό πληθυσμό που κατοικεί στη Συρία.
Όταν ο Μασούντ Μπαρζάνι στο ιρακινό Κουρδιστάν κήρυξε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας, η Σαουδική Αραβία αποφάσισε να θέσει τα συμφέροντά της πίσω από τους Κούρδους. Ενώ το Ριάντ προειδοποίησε δημοσίως για τη διατήρηση της ιρακινής ενότητας, πίσω από τα παρασκήνια μια σειρά απεσταλμένων ενθάρρυνε τον Μπαρζάνι στο έργο του να χωρίσει το ιρακινό κράτος και να αρχίσει να υπονομεύει την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας και του Ιράν.
Η εμφάνιση του συριακού κουρδικού μπλοκ υπό την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος (PYD) ως σημαντικού παράγοντα στη Συρία ανάγκασε την Τουρκία να επανεκτιμήσει το πρότυπο της Μέσης Ανατολής. Το Ιράν επίσης βλέπει με ανησυχία την κορσική ανάνηψη στη Συρία και το Ιράκ, καθώς αυτό θα δώσει ώθηση στους ιρανούς Κούρδους να αναζωογονήσουν την εξέγερση τους και έχει ήδη κατηγορήσει το σαουδάραβικο καθεστώς για την ανατίναξη της φωτιάς.
Τι μπορεί να περιμένει η Σαουδική Αραβία από την Τουρκία και το Ιράν.
Η αυξανόμενη συνεργασία στο εμπόριο μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης κατέστη δυνατή λόγω της αυξανόμενης συνεργασίας μεταξύ τους στη Συρία. Οι δύο χώρες συμφώνησαν να χρησιμοποιήσουν τα αντίστοιχα εθνικά νομίσματά τους για τις διμερείς συναλλαγές τις επόμενες ημέρες. Κατανοώντας τα κοινά συμφέροντα για τη διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας, μοιράζονται επίσης στρατιωτικές πληροφορίες για την καταπολέμηση των απειλών.
Ο περιορισμός των Κούρδων είναι επιβεβλημένος τόσο για την Τουρκία όσο και για το Ιράν για τη διατήρηση της εδαφικής τους ακεραιότητας. Για να διατηρήσει στρατηγική κυριαρχία στο φάσμα των σιιτών, το Ιράν θα παραδεχτεί εύκολα την ηγεσία της Τουρκίας στον κόσμο των Σουνιτών εις βάρος της Σαουδικής Αραβίας.
Η επικράτηση της Τεχεράνης θα δώσει προτεραιότητα σε μια φιλικότερη δύναμη της Μέσης Ανατολής που θα έχει συγκλίνουσες απόψεις για τους Κούρδους παρά σε μια ραγδαία απρόβλεπτη Σαουδική Αραβία. Από αυτή τη σκοπιά, δεν μπορεί να αποκλειστεί μια κοινή τουρκο-ιρανική κίνηση για να περιοριστεί η ανάπτυξη των Κούρδων στην περιοχή.
Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία θα έχει στρατηγικό ενδιαφέρον να δει μια σιιτική ημισέληνο που θα περικυκλώνει τη Σαουδική μοναρχία. Όπως το Κατάρ, μια άλλη πλούσια μοναρχία του Κόλπου που φιλοξενεί τα πιο τρομερά σπίτια των μέσων μαζικής ενημέρωσης της Μέσης Ανατολής, βρίσκεται τώρα στην τροχιά του τουρκικού-ιρανικού άξοναμετά το εμπάργκο, ενώ ο Σαουδάραβας στην Υεμένη γίνεται όλο και περισσότερο στο επίκεντρο των μέσων του Κόλπου , η οποία βοηθά την αιτία του Ιράν στη σύγκρουση.
Η τουρκική έκκληση να σχηματιστεί ένας μαζικός ισλαμικός συνασπισμός για να αντιμετωπίσει το Ισραήλ θα αντιμετωπιστεί στο Σώμα του Σάουντ σαν αντίβαρο στο πολυεθνικό στρατιωτικό συνασπισμό του, που ονομάζεται "μουσουλμανικό ΝΑΤΟ". Ο συνασπισμός που είχε αναλάβει η Σαουδική Αραβία, στα τέλη του 2015, δεν περιελάμβανε το Ιράν, ούτε το τουρκικό μοντέλο του ισλαμικού στρατιωτικού συνασπισμού. Η αποφασιστικότητα της Σαουδικής Αραβίας για επιβεβαίωση της θέσης της κυριαρχίας θα αντιμετωπίσει τώρα μια νέα συμμαχία της Τουρκίας και του Ιράν, η οποία θα ενισχυθεί από μια τεράστια μηχανή μέσων του Κατάρ.
ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑSIA TIMES : Corfiatiko.blogspot.com
Παρόλο που το έργο που διεξήχθη στο Μπαράζι στο Ιράκ απέτυχε, η Σαουδική Αραβία δεν σταμάτησε την πρόθεσή της να στηρίξει τους Κούρδους. Καθώς η ιρακινή κυβέρνηση είναι τώρα υπό την επήρεια του Ιράν, οι Κούρδοι προσφέρουν παράθυρο στο Σώμα του Σάουντ για να αντισταθμίσουν την επιρροή του Ιράν. Η προσφορά της Σαουδικής κυβέρνησης να μεσολαβήσει μεταξύ της Βαγδάτης και των Ιρακινών Κούρδων μετά την κατάρρευση μεταξύ τους λόγω του δημοψηφίσματος κατέστησε σαφή την πρόθεση της Σαουδικής Αραβίας να αντιμετωπίσει το Ιράν και την Τουρκία παράλληλα με τους Κούρδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου