Υπάρχει «ελληνική διέξοδος» για τη Μέρκελ στην κόντρα με την Τουρκία;

Η κόντρα ανάμεσα στην Τουρκία και τη Γερμανία αποτέλεσε το αντικείμενο ανάρτησης στην τουρκική έκδοση του ρωσικού πρακτορείου Sputnik, φιλοξενώντας τις απόψεις του πρώην επικεφαλής του Γραφείου Διεθνούς Ασφάλειας του τουρκικού γενικού επιτελείου, Χαλντούν Σολμαζτούρκ, με τις δηλώσεις του να παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Ας τις δούμε και μετά θα σχολιάσουμε.
Αρχικά, η είδηση που αφορά στην εξέλιξη της υπόθεσης, η Γερμανία θα λάβει την τελική της απόφαση για την απομάκρυνση των δυνάμεών της από την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στα μέσα Ιουνίου, μια απόφαση που δείχνει πρόθεση να «αγοραστεί» λίγος χρόνος ακόμα, μπας και υπάρξει τρόπος να ξεπεραστεί η κρίση με την Τουρκία, χωρίς βέβαια να θεραπεύονται οι αιτίες της κρίσης.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Τούρκου πρώην αξιωματούχου, «οι συμμαχίες κρατών δημιουργούνται για να παρέχεται εκατέρωθεν υποστήριξη. Το γεγονός ότι ανέκυψε κρίση ανάμεσα σε δυο κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ για τη βάση του Ιντσιρλίκ, στην πραγματικότητα αντανακλά τα σοβαρά προβλήματα όχι μόνο στις γερμανοτουρκικες σχέσεις, αλλά και εντός του ΝΑΤΟ».

Υπογραμμίζοντας τις βαθύτατες διαφωνίες ανάμεσα στη Γερμανία και την Τουρκία, προσθέτει ότι η απροθυμία των μερών να επιλύσουν τη διένεξή τους, αποδεικνύει ότι Τουρκία και Γερμανία δεν αντιμετωπίζουν αλλήλους ως μέλη μιας κοινής συμμαχίας που υποχρεούνται να προστατεύουν και να υποστηρίζουν αλλήλους.

«Σήμερα οι σχέσεις Άγκυρας και Βερολίνου είναι ανοιχτά εχθρικές»… ασχέτως του αν θα φύγουν οι Γερμανοί από το Ιντσιρλίκ για την Ιορδανία, το Κουβέιτ, ή την Κύπρο, «και μόνο το γεγονός ότι τέτοιο ερώτημα ανέκυψε μας κάνει να σκεφτόμαστε για τις αιτίες της κρίσης», συμπλήρωσε, αναφερόμενος επί της ουσίας στο άσυλο που έλαβαν στη Γερμανία Τούρκοι πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι που φέρονται να συμμετείχαν στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου λόγω της σχέσης με τον ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν.
Μια πρώτη παρατήρηση που θα μπορούσε να καταγραφεί, είναι πως θα πρέπει να θεωρείται απόλυτα λογικό η Μόσχα να θεωρεί θετική εξέλιξη όταν βλέπει ο βασικός του αντίπαλος, το ΝΑΤΟ, σπαράσσεται από εσωτερικό διχασμό, καθώς επίσης λογικό και θεμιτό είναι εμμέσως να τον υποδαυλίζει. Κάπως έτσι ερμηνεύεται η στήριξη του Ερντογάν από τον Πούτιν, καθώς ο πρώτος είναι πιόνι στη στρατηγική του δεύτερου.
Η δεύτερη αφορά τη στάση της Τουρκίας και της Γερμανίας στη σύγκρουσή τους. Η Τουρκία είναι ως συνήθως παρορμητική και παριστάνει ότι δεν την νοιάζει αν θα μείνουν ή θα φύγουν οι Γερμανοί. Ταιριάζει στην Άγκυρα σαν στιλ, με βάση όσα γνωρίζουμε για την τουρκική διπλωματία επί Ερντογάν, αλλά και έχει λογική από διαπραγματευτικής απόψεως.
Η Γερμανία από την άλλη πλευρά, παρότι η δυσαρέσκεια για την Τουρκία του Ερντογάν είναι καταφανής και διατυπώνεται ανοικτά, δείχνει τεράστια υπομονή, προσπαθώντας να περάσουν στους Τούρκους στο μήνυμα ότι δεν θέλουν να αλλάξουν τίποτα στη διμερή σχέση, δεν μπορούν όμως και να παρακάμψουν ορισμένα θέματα που θεωρούνται «αρχής» στη γερμανική κοινωνία, όπως αυτά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Μια επιπρόσθετη ερμηνεία ίσως θα πρέπει να αναζητηθεί στην Ιστορία, στον διαχρονικό ρόλο που έπαιζε η Τουρκία στη «χερσαία» γερμανική γεωστρατηγική οπτική όσον αφορά την πρόσβαση στην κρίσιμη περιοχή της Μέσης Ανατολής… Σήμερα, οι Γερμανοί έχουν εξελιχθεί σε μεγάλους «παίκτες» στην περιοχή, οπότε αυτό και μόνο θα μπορούσε να εξηγεί πολλά.

Το ερώτημα για την Ελλάδα που διαθέτει υπουργό Εξωτερικών που καταλαβαίνει τη διεθνή πολιτική από διάφορες οπτικές της γωνίες, αν θα μπορούσε να παρουσιάσει προς το Βερολίνο κάτι περισσότερο από αιτήματα που αφορούν στη διαγραφή χρέους… Κάτι που θα υποδείκνυε όχι μόνο στα λόγια και τις διακηρύξεις, αλλά και στα έργα, το ότι ο Ελληνισμός στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, μπορεί να προσφέρει πολλά…
defence-point.gr