Το σενάριο της «οικουμενικής» κυβέρνησης έχει επανέλθει,
σύμφωνα με πληροφορίες του έγκριτου πολιτικού συντάκτη Ανδρέα Καψαμπέλη , στο παρασκήνιο εν όψει ενός πιθανού αδιεξόδου στις συζητήσεις με τους δανειστές για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Με τις διεργασίες αυτές μάλιστα συνδέονται ευθέως οι δηλώσεις και οι πιέσεις των τελευταίων ημερών είτε για ψήφιση των νέων μέτρων με αυξημένη πλειοψηφία από τη Βουλή είτε συναίνεση από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η είσοδος στη διακεκαυμένη ζώνη τοποθετείται στις 22 Μαΐου. Η προθεσμία αυτή θεωρείται η απώτατη για την επίτευξη συμφωνίας πριν η χώρα βρεθεί πάλι (όπως το καλοκαίρι του 2015) στο χείλος του γκρεμού καθώς θα πρέπει να ετοιμάζεται για την αποπληρωμή των ομολόγων αξίας περίπου 7 δις ευρώ. Ήδη η κατάσταση στην πραγματική οικονομία επιβαρύνεται καθημερινά αλλά εάν η εκκρεμότητα δεν έχει λήξει οριστικά έως εκείνη τη συνεδρίαση του Eurogroup τότε θα σημάνει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων.
Μέχρι τώρα η κυβέρνηση εξετάζει διάφορα εναλλακτικά σενάρια παίζοντας ένα παιχνίδι καθυστερήσεων που εκτιμά ότι θα την βοηθήσει έως ότου αποτυπωθεί ο νέος ευρωπαϊκός χάρτης με την ολοκλήρωση των εκλογικών αναμετρήσεων, ει δυνατόν και στη Γερμανία τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Όπως έχει αποκαλύψει πρώτη η «κυριακάτικη δημοκρατία», στο πλαίσιο αυτό προχωράει αθόρυβα και στη συγκέντρωση αποθεματικών για να μπορέσουν να καλυφθούν οι υποχρεώσεις του Ιουλίου στην περίπτωση που το σχοινί με τους δανειστές τεντωθεί πάρα πολύ…
Ωστόσο το παιχνίδι αυτό δεν αποδεικνύεται μόνο υψηλού ρίσκου. Έχει ενεργοποιήσει ταυτόχρονα και όλες εκείνες τις δυνάμεις, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, που πιέζουν για επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων με τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας. Τα σχετικά μηνύματα διαβιβάζονται, όπως αναφέρουν καλά ενημερωμένες πηγές, με κάθε ευκαιρία στις επαφές που έχουν εδώ και μερικές εβδομάδες στελέχη τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης με τους δανειστές. Τα μηνύματα αυτά σε ορισμένες περιπτώσεις παίρνουν και τη μορφή πιέσεων οι οποίες φαίνεται ότι όσο κυλούν οι ημέρες κλιμακώνονται.
Το έδαφος για την άσκηση των πιέσεων γίνεται πιο ευεπίφορο λόγω της διστακτικότητας ή και της άρνησης της ελληνικής πλευράς να προχωρήσει, υπό το φόβο του τεράστιου κοινωνικού και πολιτικού κόστους, στην αποδοχή των απαιτήσεων των δανειστών. Αυτή η καθυστέρηση πάντως τροφοδοτεί τουλάχιστον μέχρι στιγμής ένα φαύλο κύκλο καθώς κάθε ημέρα που περνάει ο λογαριασμός, τον οποίο θα κληθούν εντέλει να πληρώνουν οι Έλληνες, ανεβαίνει. Ήδη τα στοιχεία για το πρώτο τρίμηνο του 2017, ύστερα και από την ανώμαλη προσγείωση για το 2016 και την επιστροφή στην υφεσιακή πορεία, είναι απογοητευτικά και ψαλιδίζουν σε σημαντικό βαθμό, από τώρα, τον επίσημο στόχο για ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 2,7%. Εκφράζονται επιπλέον φόβοι ότι αν η κατάσταση συνεχίσει να εξελίσσεται με αυτό το ρυθμό τα μέτρα ύψους 3,6 δις ευρώ που συζητούνται μπορεί να εκτιναχθούν και στα 7 δις ευρώ ενώ την ίδια ώρα οι τράπεζες στέλνουν SOS ότι δεν θα αντέξουν πέραν ενός τριμήνου ακόμη.
Αν κυλήσουν άκαρπες και οι επόμενες εβδομάδες, η διέξοδος της οικουμενικής αναμένεται να τεθεί ακόμη πιο εμφατικά. Μάλιστα στο τραπέζι έχουν πέσει και συγκεκριμένες επιλογές για το αξίωμα του πρωθυπουργού ενώ οι πληροφορίες εμφανίζουν τον κ. Τσίπρα διατεθειμένο να συζητήσει σε μια τέτοια -ακραία για τα δεδομένα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση του- περίπτωση μόνο ένα όνομα, του νυν επιτρόπου της χώρας μας στην Κομισιόν Δημήτρη Αβραμόπουλου. Εκτός από τα άλλα πολιτικά γνωρίσματα, θεωρείται ότι η λύση του κ. Αβραμόπουλου θα μπορούσε να κάμψει ευκολότερα -τουλάχιστον συγκριτικά με οποιονδήποτε άλλο- τις αντιστάσεις από το χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πάντως ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει από τη δική του πλευρά του, όπως αναφέρουν οι γνωρίζοντες, κατηγορηματικά αρνητικός σε κάθε σενάριο πολιτικής λύσης από την παρούσα Βουλή επιμένοντας στη γραμμή για προσφυγή σε κάλπες. Ο πρόεδρος της ΝΔ μάλιστα φέρεται να διαβεβαιώνει συνομιλητές του, όταν η συζήτηση έρχεται στα εναλλακτικά σενάρια απεμπλοκής από την κρίση, ότι δεν πρόκειται να συναινέσει στο σχηματισμό «οικουμενικής» κυβέρνησης και ότι θα παραμείνει σταθερός μέχρι τέλους στο αίτημα των εκλογών ώστε, όπως τονίζει, να δώσει τη λύση η νέα Βουλή με το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης. Προς τούτο άλλωστε φαίνεται ότι επιδιώκει να κλείσει διάφορα εσωκομματικά μέτωπα προκειμένου να μην εκδηλώνονται παραφωνίες. Στην κατεύθυνση αυτή εντάσσεται και η συνάντηση που είχε στις αρχές της εβδομάδος με τον προηγούμενο αρχηγό του κόμματος Β. Μεϊμαράκη.
Η μέχρι στιγμής άρνηση του κ. Μητσοτάκη να δεχτεί οποιασδήποτε μορφής διάδοχη κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή συνιστά όπως φαίνεται απάντηση και στο ερώτημα εάν τελούσε εν γνώσει του η μυστική συνάντηση που -όπως είχε αποκαλύψει η κυριακάτικη δημοκρατία- είχε η Ντόρα Μπακογιάννη με τον Γιάννη Στουρνάρα εν όψει των σεναρίων για οικουμενική με τον ίδιο επικεφαλής μέχρι τον Ιούνιο…
Από την άλλη πλευρά ωστόσο είναι σίγουρο ότι προϊόντος του χρόνου οι πιέσεις θα αυξάνονται και ήδη ορισμένοι θέτουν το ερώτημα ποια περιθώρια επιλογών μπορεί να υπάρχουν στην πραγματικότητα, περί στα τέλη Μαίου με αρχές Ιουνίου, αν και εφόσον η κατάσταση, όπως απειλείται, αποδειχθεί κάτι παραπάνω από δραματική. Μέρος των πιέσεων αυτών θεωρούνται και οι δηλώσεις, τόσο από το ΔΝΤ όσο και από τον Β. Σόιμπλε, για την ανάγκη να έχουν τη στήριξη και της σημερινής αντιπολίτευσης τα μέτρα που θα συμφωνηθούν για το 2019 και μετά. Το Βερολίνο ειδικά αποτελεί την εστία επώασης των σεναρίων για το σχηματισμό ευρύτερης κυβέρνησης η οποία θα θυμίζει την περίοδο του 2011-2012 όταν ανέλαβε πρωθυπουργός ο Λ. Παπαδήμος με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ. Κατά τρόπο αντίστοιχο, μια νέα «οικουμενική» κυβέρνηση -η οποία όμως θα είχε ευθύς εξ αρχής συμφωνημένο ευρύτερο χρονικό ορίζοντα παραμονής της στην εξουσία υπό τους παρόντες συσχετισμούς στη Βουλή όπου πρώτο κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ- θα αναλάμβανε να αποδεχτεί και να ψηφίσει τη νέα συμφωνία, παρά τους κραδασμούς και τις πιθανές διασπάσεις που θα αντιμετώπιζαν οι βασικοί εταίροι της. Ένα ακόμη στοιχείο είναι ότι παρά τις παρασκηνιακές διεργασίες, ο κ. Τσίπρας δεν πρόκειται να βιαστεί να ανοίξει τα χαρτιά του. Αν λοιπόν δεν επέλθει συμφωνία το προσεχές διάστημα, όλες οι εκπλήξεις θα παιχτούν την τελευταία στιγμή, οπότε και τα διλήμματα για όλους θα είναι όχι απλώς μεγαλύτερα αλλά και ενδεχομένως ανυπέρβλητα…
Ανδρέας Καψαμπέλης.
makeleio.gr
σύμφωνα με πληροφορίες του έγκριτου πολιτικού συντάκτη Ανδρέα Καψαμπέλη , στο παρασκήνιο εν όψει ενός πιθανού αδιεξόδου στις συζητήσεις με τους δανειστές για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Με τις διεργασίες αυτές μάλιστα συνδέονται ευθέως οι δηλώσεις και οι πιέσεις των τελευταίων ημερών είτε για ψήφιση των νέων μέτρων με αυξημένη πλειοψηφία από τη Βουλή είτε συναίνεση από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η είσοδος στη διακεκαυμένη ζώνη τοποθετείται στις 22 Μαΐου. Η προθεσμία αυτή θεωρείται η απώτατη για την επίτευξη συμφωνίας πριν η χώρα βρεθεί πάλι (όπως το καλοκαίρι του 2015) στο χείλος του γκρεμού καθώς θα πρέπει να ετοιμάζεται για την αποπληρωμή των ομολόγων αξίας περίπου 7 δις ευρώ. Ήδη η κατάσταση στην πραγματική οικονομία επιβαρύνεται καθημερινά αλλά εάν η εκκρεμότητα δεν έχει λήξει οριστικά έως εκείνη τη συνεδρίαση του Eurogroup τότε θα σημάνει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων.
Μέχρι τώρα η κυβέρνηση εξετάζει διάφορα εναλλακτικά σενάρια παίζοντας ένα παιχνίδι καθυστερήσεων που εκτιμά ότι θα την βοηθήσει έως ότου αποτυπωθεί ο νέος ευρωπαϊκός χάρτης με την ολοκλήρωση των εκλογικών αναμετρήσεων, ει δυνατόν και στη Γερμανία τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Όπως έχει αποκαλύψει πρώτη η «κυριακάτικη δημοκρατία», στο πλαίσιο αυτό προχωράει αθόρυβα και στη συγκέντρωση αποθεματικών για να μπορέσουν να καλυφθούν οι υποχρεώσεις του Ιουλίου στην περίπτωση που το σχοινί με τους δανειστές τεντωθεί πάρα πολύ…
Ωστόσο το παιχνίδι αυτό δεν αποδεικνύεται μόνο υψηλού ρίσκου. Έχει ενεργοποιήσει ταυτόχρονα και όλες εκείνες τις δυνάμεις, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, που πιέζουν για επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων με τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας. Τα σχετικά μηνύματα διαβιβάζονται, όπως αναφέρουν καλά ενημερωμένες πηγές, με κάθε ευκαιρία στις επαφές που έχουν εδώ και μερικές εβδομάδες στελέχη τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης με τους δανειστές. Τα μηνύματα αυτά σε ορισμένες περιπτώσεις παίρνουν και τη μορφή πιέσεων οι οποίες φαίνεται ότι όσο κυλούν οι ημέρες κλιμακώνονται.
Το έδαφος για την άσκηση των πιέσεων γίνεται πιο ευεπίφορο λόγω της διστακτικότητας ή και της άρνησης της ελληνικής πλευράς να προχωρήσει, υπό το φόβο του τεράστιου κοινωνικού και πολιτικού κόστους, στην αποδοχή των απαιτήσεων των δανειστών. Αυτή η καθυστέρηση πάντως τροφοδοτεί τουλάχιστον μέχρι στιγμής ένα φαύλο κύκλο καθώς κάθε ημέρα που περνάει ο λογαριασμός, τον οποίο θα κληθούν εντέλει να πληρώνουν οι Έλληνες, ανεβαίνει. Ήδη τα στοιχεία για το πρώτο τρίμηνο του 2017, ύστερα και από την ανώμαλη προσγείωση για το 2016 και την επιστροφή στην υφεσιακή πορεία, είναι απογοητευτικά και ψαλιδίζουν σε σημαντικό βαθμό, από τώρα, τον επίσημο στόχο για ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 2,7%. Εκφράζονται επιπλέον φόβοι ότι αν η κατάσταση συνεχίσει να εξελίσσεται με αυτό το ρυθμό τα μέτρα ύψους 3,6 δις ευρώ που συζητούνται μπορεί να εκτιναχθούν και στα 7 δις ευρώ ενώ την ίδια ώρα οι τράπεζες στέλνουν SOS ότι δεν θα αντέξουν πέραν ενός τριμήνου ακόμη.
Αν κυλήσουν άκαρπες και οι επόμενες εβδομάδες, η διέξοδος της οικουμενικής αναμένεται να τεθεί ακόμη πιο εμφατικά. Μάλιστα στο τραπέζι έχουν πέσει και συγκεκριμένες επιλογές για το αξίωμα του πρωθυπουργού ενώ οι πληροφορίες εμφανίζουν τον κ. Τσίπρα διατεθειμένο να συζητήσει σε μια τέτοια -ακραία για τα δεδομένα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση του- περίπτωση μόνο ένα όνομα, του νυν επιτρόπου της χώρας μας στην Κομισιόν Δημήτρη Αβραμόπουλου. Εκτός από τα άλλα πολιτικά γνωρίσματα, θεωρείται ότι η λύση του κ. Αβραμόπουλου θα μπορούσε να κάμψει ευκολότερα -τουλάχιστον συγκριτικά με οποιονδήποτε άλλο- τις αντιστάσεις από το χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πάντως ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει από τη δική του πλευρά του, όπως αναφέρουν οι γνωρίζοντες, κατηγορηματικά αρνητικός σε κάθε σενάριο πολιτικής λύσης από την παρούσα Βουλή επιμένοντας στη γραμμή για προσφυγή σε κάλπες. Ο πρόεδρος της ΝΔ μάλιστα φέρεται να διαβεβαιώνει συνομιλητές του, όταν η συζήτηση έρχεται στα εναλλακτικά σενάρια απεμπλοκής από την κρίση, ότι δεν πρόκειται να συναινέσει στο σχηματισμό «οικουμενικής» κυβέρνησης και ότι θα παραμείνει σταθερός μέχρι τέλους στο αίτημα των εκλογών ώστε, όπως τονίζει, να δώσει τη λύση η νέα Βουλή με το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης. Προς τούτο άλλωστε φαίνεται ότι επιδιώκει να κλείσει διάφορα εσωκομματικά μέτωπα προκειμένου να μην εκδηλώνονται παραφωνίες. Στην κατεύθυνση αυτή εντάσσεται και η συνάντηση που είχε στις αρχές της εβδομάδος με τον προηγούμενο αρχηγό του κόμματος Β. Μεϊμαράκη.
Η μέχρι στιγμής άρνηση του κ. Μητσοτάκη να δεχτεί οποιασδήποτε μορφής διάδοχη κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή συνιστά όπως φαίνεται απάντηση και στο ερώτημα εάν τελούσε εν γνώσει του η μυστική συνάντηση που -όπως είχε αποκαλύψει η κυριακάτικη δημοκρατία- είχε η Ντόρα Μπακογιάννη με τον Γιάννη Στουρνάρα εν όψει των σεναρίων για οικουμενική με τον ίδιο επικεφαλής μέχρι τον Ιούνιο…
Από την άλλη πλευρά ωστόσο είναι σίγουρο ότι προϊόντος του χρόνου οι πιέσεις θα αυξάνονται και ήδη ορισμένοι θέτουν το ερώτημα ποια περιθώρια επιλογών μπορεί να υπάρχουν στην πραγματικότητα, περί στα τέλη Μαίου με αρχές Ιουνίου, αν και εφόσον η κατάσταση, όπως απειλείται, αποδειχθεί κάτι παραπάνω από δραματική. Μέρος των πιέσεων αυτών θεωρούνται και οι δηλώσεις, τόσο από το ΔΝΤ όσο και από τον Β. Σόιμπλε, για την ανάγκη να έχουν τη στήριξη και της σημερινής αντιπολίτευσης τα μέτρα που θα συμφωνηθούν για το 2019 και μετά. Το Βερολίνο ειδικά αποτελεί την εστία επώασης των σεναρίων για το σχηματισμό ευρύτερης κυβέρνησης η οποία θα θυμίζει την περίοδο του 2011-2012 όταν ανέλαβε πρωθυπουργός ο Λ. Παπαδήμος με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ. Κατά τρόπο αντίστοιχο, μια νέα «οικουμενική» κυβέρνηση -η οποία όμως θα είχε ευθύς εξ αρχής συμφωνημένο ευρύτερο χρονικό ορίζοντα παραμονής της στην εξουσία υπό τους παρόντες συσχετισμούς στη Βουλή όπου πρώτο κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ- θα αναλάμβανε να αποδεχτεί και να ψηφίσει τη νέα συμφωνία, παρά τους κραδασμούς και τις πιθανές διασπάσεις που θα αντιμετώπιζαν οι βασικοί εταίροι της. Ένα ακόμη στοιχείο είναι ότι παρά τις παρασκηνιακές διεργασίες, ο κ. Τσίπρας δεν πρόκειται να βιαστεί να ανοίξει τα χαρτιά του. Αν λοιπόν δεν επέλθει συμφωνία το προσεχές διάστημα, όλες οι εκπλήξεις θα παιχτούν την τελευταία στιγμή, οπότε και τα διλήμματα για όλους θα είναι όχι απλώς μεγαλύτερα αλλά και ενδεχομένως ανυπέρβλητα…
Ανδρέας Καψαμπέλης.
makeleio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου