Ο υβριδικός πόλεμος της Δύσης κατά του Ιράν.

Γράφει ο Πολυδεύκης.

Ιράκ και Ιράν υπέγραψαν Μνημόνιο, στις 20-02-2017, για την πραγματοποίηση μελέτης σκοπιμότητας για την κατασκευή αγωγού πετρελαίου από τα κοιτάσματα του Κιρκούκ του Β. Ιράκ προς το Ιράν, όπως ανακοίνωσε σήμερα το ιρακινό Υπουργείο Πετρελαίου. Το Μνημόνιο υπεγράφη στη Βαγδάτη μεταξύ των Υπουργών Πετρελαίου των δύο χωρών και ασχολείται επίσης με το θέμα της διαμάχης για την ιδιοκτησία των κοινών κοιτασμάτων καθώς και την πιθανή διαμετακόμιση του ιρακινού αργού πετρελαίου στο διυλιστήριο Abadan του Ιράν.

Η εν λόγω συμφωνία περιπλέκει αρκετά τα δεδομένα στην περιοχή, από τη στιγμή που τα κοιτάσματα του Kirkuk τροφοδοτούν οικονομικά και το κουρδικό τμήμα του Ιράκ. Με αυτό τον τρόπο η Τεχεράνη επιχειρεί να διατηρήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη την ακεραιότητα του ιρακινού δορυφόρου της, με τον οποίο έχει προχωρήσει σε πλήθος οικονομικών συμφωνιών, τη στιγμή που έχει επιτύχει και τη νομιμοποίηση του σιιτικού παραστρατιωτικού βραχίονα στο Ιράκ.

Την ίδια στιγμή το Ιράν προχωρά στην επανέναρξη εξαγωγής μετά την αποπληρωμή από τη Βαγδάτη μέρους του δανείου ύψους 350 εκατ. δολ. για εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας από το Ιράν. Η καθυστέρηση αποπληρωμής του ανωτέρω δανείου είχε οδηγήσει στη διακοπή εξαγωγής ιρανικού ηλεκτρικού ρεύματος από την αρχή του έτους.

Σημειώνεται ότι το συνολικό ποσό χρέους προς την Τεχεράνη ανέρχεται σε S 1,3 δις. Ιρακινή αποστολή φέρεται να μετέβη στο Ιράν, στα μέσα του Φεβρουαρίου, για συνομιλίες με αξιωματούχους του Υπουργείου Ενέργειας, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα την επανέναρξη των εισαγωγών και την υπογραφή νέας Συμφωνίας που προβλέπει την πώληση της ιρανικής ηλεκτρικής ενέργειας. Όπως φαίνεται λοιπόν η οικονομική και ενεργειακή εξάρτηση του Ιράκ, από την Τεχεράνη, όπως και το ισχυρό σιιτικό στοιχείο της χώρας οδηγεί στην ιρακινή δορυφοροποίηση επ΄ ωφελεία του Ιράν.

Οι κινήσεις αυτές της Τεχεράνης έχουν θορυβήσει τη Δύση, η οποία δεν επιθυμεί την ύπαρξη δύο ισχυρών ανταγωνιστικών πόλων στη Μ. Ανατολή. Τούτο σημαίνει ότι η δύναμη της Τεχεράνης θα πρέπει να υπονομευθεί, ιδιαίτερα από τη στιγμή που το Ιράν αισθάνεται ήδη αρκετά ισχυρό ώστε να προκαλεί γιγαντιαίες αναταράξεις στο χώρο του πετρελαίου, μέσω της υπονόμευσης του αμερικανικού δολαρίου ως μοναδικού νομίσματος υπολογισμού της διακίνησης του μαύρου χρυσού.

O Ιρανός Βουλευτής, FEREYDOUN ΗΑSSΑΝVΑΝD, o οποίος είναι και Πρόεδρος της Επιτροπής Ενέργειας του Ιρανικού Κοινοβουλίου, ανέφερε ότι το Κοινοβούλιο θα εξετάσει την εγκυρότητα των στοιχείων, ως προς το εάν η γαλλική «TOTAL» ευθύνεται για διαρροή απορρήτων πληροφοριών προς το γειτονικό Κατάρ, σχετικά με τα αποθέματα και τις προοπτικές εξόρυξης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή South Pars του Ιράν. Αυτή η καταγγελία φαίνεται πως αποτελεί μέρος ενός πολέμου μεταξύ Δύσης και Τεχεράνης, είτε ευσταθεί, επομένως η Γαλλία παίζει ένα διπλωματικό και οικονομικό παιχνίδι υπονόμευσης του σιιτικού πόλου της Μ. Ανατολής, είτε αποτελεί προβοκάτσια από πλευράς Ιράν, επομένως σε αυτή την περίπτωση διαβλέπουμε την καχυποψία και επιλογή της χώρας για εμπάργκο επί της μεγαλύτερης γαλλικής πετρελαϊκής.

Σε περίπτωση που οι εν λόγω πληροφορίες επιβεβαιωθούν, θα επιβεβαιωθούν και οι ανησυχίες αρκετών Ιρανών Αξιωματούχων αναφορικά με διαρροές που αφορούν την «IRAN PETROLEUM CONTRACT» (IPC). Συγκεκριμένα, τα αρνητικά σημεία της «IPC» ήταν ήδη εμφανή από τη διστακτικότητα της «TOTAL» να συμμετάσχει στα ιρανικά έργα, προτού δώσει «το πράσινο φως» ο Αμερικανός Πρόεδρος για την άρση των δυτικών κυρώσεων σε βάρος της Τεχεράνης.

Η αποφυγή κάθε συνεργασίας της γαλλικής «TOTAL» με το Ιράν, ελλείψει της συγκατάθεσης των ΗΠΑ, καταδεικνύει ότι δεν υφίσταται εγγύηση αποζημίωσης από την εταιρεία σε περίπτωση αποχώρησής της από τα έργα ή δυνατότητα εις βάρος της αγωγής, σε περίπτωση παραβίασης των όρων της Συμφωνίας. Σε περίπτωση που αποδειχθεί πως οι διαρρεύσασες πληροφορίες δύνανται να βλάψουν τα ιρανικά συμφέροντα το Ιράν έχει τη δυνατότητα να παραπέμψει την «TOTAL»στα Διεθνή Δικαστήρια ως υπεύθυνη της διαρροής των εν λόγω πληροφοριών. Αυτό σημαίνει ακόμα μεγαλύτερους τριγμούς στο χώρο του μαύρου χρυσού και φυσικά την έναρξη ενός άτυπου πολέμου μεταξύ Δύσης και Τεχεράνης.

Οι ΗΠΑ και οι συμμαχικές αραβικές χώρες έχουν θέσει στο στόχαστρο το Ιράν από τότε που ανέλαβε ο TRUMP την αμερικανική Προεδρία. Ήδη σημειώθηκαν οι πρώτες ταραχές κατά της Κυβέρνησης της Τεχεράνης, θυμίζοντας αμυδρά την εποχή παρεμβατικότητας των ΗΠΑ, μέσω της επιχείρησης TP-AJAX, το 1953 και την ανατροπή του ιρανού Πρωθυπουργού Mossadegh.

Αφορμή αποτέλεσε η διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος και νερού στην Ahvaz, πρωτεύουσα της Επαρχίας Khuzestan, η οποία αποδίδεται σε δολιοφθορά. Κατά τις βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και Δυνάμεων Ασφαλείας σκοτώθηκε ένας διαδηλωτής και «Ακτιβιστές» χρησιμοποίησαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ξεσηκώσουν τον κόσμο με το σύνθημα «Όλοι στους δρόμους για την επανάσταση στην Ahvaz» και να δώσουν δυναμική στις διαδηλώσεις.

Σημειώνεται ότι η Επαρχία Khuzestan ηλεκτροδοτεί και υδροδοτεί κατά 35% την ιρανική επικράτεια, ενώ στη συγκεκριμένη Επαρχία βρίσκεται το 80% όλων των αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Δεν είναι σαφές ποιος κρύβεται πίσω από τις ταραχές, ωστόσο φαίνονται σχετικά καλά οργανωμένες, όπως καταδεικνύει οπτικό υλικό του «RADIO FREE EUROPE». To βέβαιο είναι ότι οι ταραχές προέκυψαν σε μια πολύ επικίνδυνη συγκυρία για την Τεχεράνη, η οποία αντιλαμβάνεται την αλλαγή στάσης της νέας αμερικανικής Κυβέρνησης. O Ιρανός Πρόεδρος, Η. RUHANI, συγκάλεσε στις 19/02/2017 συμβούλιο διαχείρισης κρίσεων, ενώ διακόπηκε η λειτουργία του Διαδικτύου στην Ahvaz και απεστάλησαν Δυνάμεις των «Φρουρών της Επανάστασης» από το κεντρικό Ιράν στην πόλη Falahiyah, νότια της Ahvaz.

Σημειώνεται ότι οι περισσότερες επιθέσεις πραγματοποιούνται από την «Ahvaz Liberation Organization» (ALO) που έχει συσταθεί από Άραβες του Ιράν. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ahvaz βιώνει τέτοιες καταστάσεις. Στις 15 Απριλίου 2005 είχαν ξεσπάσει ταραχές, ενώ το 2011 οι ταραχές είχαν εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Επαρχία Khuzestan και 27 άτομα είχαν χάσει τη ζωή τους. Από τον Ιούνιο του 2016 το Ιράν δέχεται τρομοκρατικές επιθέσεις από εθνοτικά στοιχεία που αντιδρούν στο ιρανικό καθεστώς.

Οι επιθέσεις κατά ιρανικών πετρελαϊκών υποδομών στην Ahvaz είναι απότοκο της αντίδρασης στη συνεχιζόμενη πολιτική καταπίεσης που εφαρμόζει η Τεχεράνη στην αραβική μειονότητα που διαβιεί στην περιοχή. Οι Άραβες Σουνίτες, εφόσον κερδίσουν σε δυναμική, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρόβλημα για το Ιράν που επιδιώκει να δραστηριοποιηθεί εκ νέου στις εξαγωγές πετρελαίου, μετά την άρση των κυρώσεων. Οι επιθέσεις εναντίον ενεργειακών υποδομών πετρελαίου και φυσικού αερίου θα οδηγήσουν σε ένα ασταθές και επισφαλές κλίμα για τους διεθνείς επενδυτές.

Θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως η Δύση αντιδρά στην δορυφοροποίηση του Ιράκ από την Τεχεράνη, η οποία εκμεταλλεύεται τα κεφάλαια που Ευρώπη, Σουνίτες και ΗΠΑ δαπάνησαν για την εκδίωξη του IS. Από τη στιγμή που είναι δύσκολη και επικίνδυνη η άσκηση πίεσης στη Βαγδάτη, ελέω του υψηλού ποσοστού Σιιτών που διαβιούν στη χώρα, της σιιτικά ελεγχόμενης κυβέρνησης και της εύθραυστης κατάστασης ασφαλείας, η Δύση επιλέγει την απευθείας άσκηση πιέσεων στο Ιράν.

Όπως έχω αναφέρει αρκετές φορές το 2002 αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου λειτουργίας του δυτικού κόσμου, επί των πετρελαϊκών υποθέσεων. Η απόφαση του SADDAM για εγκατάλειψη του δολαρίου ως νόμισμα υπολογισμού του μαύρου χρυσού, οδήγησε σε πρωτόγνωρες καταστάσεις προπαγάνδας και επιχειρήσεων false flag, για δήθεν εργαστήρια χημικών όπλων, έτσι ώστε να δικαιολογηθεί η σαφέστατα παράνομη επέμβαση Ην. Βασιλείου και ΗΠΑ. Μάλιστα οι ηγέτες των ανωτέρω χωρών προχώρησαν σε αυτή την κίνηση, παρά το γεγονός πως ήταν εξαιρετικά πιθανό να φανεί μελλοντικά το ψεύδος τους και να καταστρέψουν την έξωθεν καλή εικόνα και υστεροφημία τους.

Σήμερα το Ιράν επαναλαμβάνει το ιστορικό λάθος του Ιράκ να απειλήσει τον δυτικό κόσμο και την οικονομία. Η αρπαγή ενός εδάφους το οποίο επανακτά την κυριαρχία του με δυτική αρωγή και η απόφαση διακοπής της χρήσης του αμερικανικού δολαρίου, ως νόμισμα επιλογής στις χρηματοπιστωτικές αναφορές και στα δελτία συναλλάγματος αποτελεί μία κίνηση επανάστασης προς το παγκόσμιο καθεστώς η οποία αμφισβητεί και υπονομεύει την παγκόσμια οικονομία. Η λύση στο πρόβλημα δε μπορεί παρά να είναι ο παραδειγματισμός και η αποτροπή αντιγραφής της ιρανικής πρωτοβουλίας προτού οι συνέπειες διογκωθούν έτι περισσότερο.

militaire.gr